John Perry doet verslag van het bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken aan Panama afgelopen zondag, in de context van de Amerikaanse imperialistische geschiedenis in de Kanaalzone en de Amerikaanse obsessie met China.
Zoals vaak het geval is in de geschiedenis, creëren de acties van een stervend imperium een gemeenschappelijke basis voor de slachtoffers om naar alternatieven te zoeken, schrijft Vijay Prashad.
Vijay Prashad zegt dat het rapport – afgezien van het identificeren van het conflict tussen de unipolaire en multipolaire werelden, en het tonen van bezorgdheid over de uitzaaiende wapenindustrie – morele steigers werpt over harde realiteiten die het niet direct onder ogen kan zien.
De afname van de Amerikaanse diplomatieke invloed in het Midden-Oosten weerspiegelt niet alleen Chinese initiatieven, schrijft Juan Cole, maar ook de incompetentie, arrogantie en dubbelhandel van Washington gedurende drie decennia in de regio.
De VS misbruikten hun voorzienige zalving als uitzonderlijke natie, schrijft Robert Freeman. Dat misbruik is erkend, aangekaart en er wordt nu tegen opgetreden door de meeste andere landen van de wereld.
Dit is de eerste keer dat Peking een grote intergouvernementele bijeenkomst over het milieu voorzit, en natuurecoloog Vanessa Hull wil graag zien dat het land een mondiale leiderschapsrol op zich neemt.
Oude gewoonten blijven domineren in Washington, dat lang heeft gezocht naar het primaat van de kern om de theorie van ontspanning teniet te doen, schrijft Vijay Prashad.
Het grootste deel van de wereld verwerpt het NAVO-beleid en de mondiale aspiraties en wil de internationale gemeenschap niet verdelen in verouderde Koude Oorlog-blokken, schrijft Vijay Prashad.
Als onderdeel van de nieuwe wereldorde die in aanbouw is, was Poetins reis naar Teheran vorige week van bijzonder belang.
Washington en zijn bondgenoten proberen ofwel de hegemonie te blijven en China en Rusland te verzwakken, ofwel een nieuw IJzeren Gordijn rond deze twee landen op te richten, schrijft Vijay Prashad. Beide benaderingen kunnen leiden tot een militair zelfmoordconflict.