Ook al dreigen de sombere realiteiten van oorlog en honger het licht van de mensheid te doven, de rode, sprankelende dans van onze strijd verlicht het pad voorwaarts.
De overleden Amerikaanse president heeft misschien goede dingen gedaan toen hij nog geen president was, maar toen hij eenmaal aan de macht was, heeft hij een reeks rampzalige binnenlandse en buitenlandse beleidskwesties in gang gezet.
In een interview met Natylie Baldwin blikt E. Wayne Merry terug op zijn telegram uit 1994 aan het ministerie van Buitenlandse Zaken over de westerse betrekkingen met het voormalige Sovjet-Rusland.
Het verlies van fundamentele democratische normen begon lang voor Trump, die de weg plaveide naar een Amerikaans totalitarisme. Hij is het symptoom, niet de ziekte.
Wat zich nu in Frankrijk en Duitsland afspeelt, speelt zich op de een of andere manier af tussen de westerse mogendheden die de muren van het neoliberale fort vormen.
Het Globale Noorden en haar zakelijke leiders hebben het concept van ‘corruptie’ gebruikt tegen het Globale Zuiden, waarvan zij de sociale rijkdom injecteren in het Continent van Smerigheid.
In plaats van de problemen van de meerderheid op te lossen, cultiveert het ‘speciale extreemrechtse type’ – een rechts dat nauw verbonden is met het liberalisme – een politiek van woede.
Trump of Harris, de uitslag van deze verkiezingen zou nooit een betekenisvol verschil maken voor de slachtoffers van het Amerikaanse imperium, wat ons ook werd verteld, schrijft Jonathan Cook.
Het kapitalisme zou een Guardian moeten uitvinden, als die er nog niet was, schrijft Jonathan Cook. En op zijn beurt zou The Guardian een George Monbiot moeten uitvinden, als die niet al een van de columnisten was.
“Het onttoverd ons met alles wat niet in dollars en centen gemeten kan worden” — George Monbiot over zijn nieuwe boek, Invisible Doctrine: The Secret History of Neoliberalism.