Zoals te verwachten viel, heeft Benjamin Netanyahu op deze beslissing gereageerd door te schreeuwen over antisemitisme. Hij doet dit omdat hij geen enkel argument heeft dat ook maar enigszins lijkt op een echt argument ter verdediging, en niemand anders ook.
Een panel van rechters van het ICC zei dat er “redelijke gronden zijn om aan te nemen” dat de Israëlische premier en voormalig minister van Defensie schuldig zijn aan “de oorlogsmisdaad van uithongering als methode van oorlogsvoering” en andere “misdaden tegen de menselijkheid.”
Door het opnieuw verschijnen in het Congres van de Israëlische premier lijkt het alsof hij de Amerikaanse president is en Israël en de VS één land zijn, schrijft Corinna Barnard.
Het bloedbad van Israël in het tentenkamp in Rafah is slechts het jongste bloedbad. Tel Aviv heeft – net als Washington – al tientallen jaren elke poging getrotseerd om het internationaal humanitair recht op zijn acties toe te passen.
Ramzy Baroud over het machtsparadigma dat lange tijd de relatie van het Westen met Palestina en, bij uitbreiding, het Mondiale Zuiden heeft bepaald.
Het Wereldgerechtshof heeft vrijdag bevolen dat Israël onmiddellijk zijn aanval op de stad Rafah in Gaza moet staken, na een verzoek van Zuid-Afrika, dat genocide-aanklachten tegen Israël heeft ingediend, meldt Joe Lauria.
Karim Khan, hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof, beschuldigt de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en minister van Defensie Yoav Gallant van talloze misdaden, waaronder ‘uithongering als oorlogsmethode’ en ‘het opzettelijk aanvallen van burgers’.
Ambtenaren die de monsterlijke gruweldaden van Israël hebben aangevoerd, aangezet of toegejuicht, hebben geen juridisch gevaar gelopen. Dat veranderde toen Zuid-Afrika zich tot het Internationaal Gerechtshof wendde.
Bijna het gehele politieke establishment van het Westen heeft zich naar voren gebracht als enthousiaste voorstanders van raciaal supremacisme, bereid om actieve hulp te verlenen aan een genocide op de inheemse bevolking.
De dubbele standaard van het ICC in de behandeling van Oekraïne en Palestina is grotendeels te danken aan politieke dwang door de VS, die niet eens partij zijn bij het Statuut van Rome van het Hof, schrijft Marjorie Cohn.