De “War on Terror” was gebaseerd op een reeks misleidingen om het westerse publiek ervan te overtuigen dat haar leiders het islamistische extremisme onderdrukten. In werkelijkheid voedden ze het juist.
Jonathan Cook over het plotselinge vermogen van de westerse pers om – in het geval van Syrië – onderscheid te maken tussen jihadisten en islamitische nationalisten.
Nick Turse over de laatste in een reeks patstellingen, fiasco's of regelrechte nederlagen in Washington's Global War on Terror.
Gareth Porter bespreekt het proces van de Netanyahu-regering om verhalen over niet-bestaande wreedheden door Hamas op 7 oktober te verspreiden bij goedgelovige buitenlandse nieuwsbronnen en de regering-Biden.
De militaire interventie van de NAVO in 2011, die het regime van Muammar Gaddafi ten val bracht, resulteerde in een chaotische en moorddadige mislukte staat. De Libiërs betalen een verschrikkelijke prijs voor deze catastrofe.
Phil Miller introduceert een film waarin de rol van het Britse buitenlandse beleid in de bijdrage aan de gruweldaden wordt onderzocht.
Er zijn krachtige redenen om zowel de bomaanslagen van 7/7 als de gruweldaad in de Manchester Arena van 2017 als verschillende versies van terugslag te beschouwen, schrijft Peter Oborne.
De muur van propaganda die boven ons uittorent en rust op een verraderlijke cultuur van irrationaliteit die het Amerikaanse staatsbestel is gaan doordrenken, wordt zwakker.
De psychische wond van 9 september is wat Amerika verdriet doet; het wakkert de collectieve passie voor wraak aan, schrijft Michael Brenner.
Troepen op de grond zijn niet de enige maatstaf voor gruwelijke oorlogsvoering, schrijft Norman Solomon.