Het Wereldgerechtshof heeft vrijdag bevolen dat Israël onmiddellijk zijn aanval op de stad Rafah in Gaza moet staken, na een verzoek van Zuid-Afrika, dat genocide-aanklachten tegen Israël heeft ingediend, meldt Joe Lauria.
Twee zeldzame gebeurtenissen deze week roepen vragen op over de effecten van politieke druk op de gevestigde orde.
Het Britse ministerie van Defensie weigert nieuwe informatie te geven over Israëlische militaire vliegtuigen die in Groot-Brittannië landen, mogelijk om ministers tegen vervolging te beschermen, meldt Matt Kennard.
Imperiale spinmeisters hebben spreekpunten over radicalisering en snode steun naar voren gebracht, omdat dit de verhalende knuppel is die ze van plan zijn te gebruiken om de ontluikende anti-oorlogsbeweging een halt toe te roepen.
Antony Lerman zegt dat de reactie van Israël op de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof een decennia oude truc voortzet om de kritiek op de Joodse staat te neutraliseren en sympathie voor de Joodse staat te genereren.
De plaats waar ze heen kunnen, schrijft Sam Husseini, is terug naar de huizen in wat nu Israël is, waaruit ze in 1948 werden verdreven.
Het is niet zo dat mensen zich zorgen maken dat een claim van genocide bij het Internationale Gerechtshof geen succes zal hebben. Het is dat iedereen er vrij zeker van is dat het zal slagen.
Israël voert openlijk etnische zuiveringen uit in Gaza en toch domineren de leugens en misleidingen van Israël, net als tijdens de eerste “Nakba”, de media en het politieke verhaal van het Westen, schrijft Jonathan Cook.
Gerechtigheid voor de Al Jazeera-journalist – tot nu toe uitgesteld – zou de persvrijheid in de bezette gebieden dienen, waar de afgelopen twintig jaar minstens twintig journalisten door Israëlische strijdkrachten zijn vermoord.
Het woord ‘whataboutism’ wordt gebruikt om tegenstanders van het Amerikaanse imperialisme het zwijgen op te leggen en te beledigen. Het moet worden omarmd om te onthullen wat te vaak verborgen wordt gehouden, schrijft Margaret Kimberley.