Ullekh NP begint met Che de revolutionair, wiens vele kanten nog onontdekt zijn, in deze fragmenten uit zijn nieuwe boek, Mad About Cuba: A Malayali Revisites the Revolution.
Het Amerikaanse imperium manipuleert tot aan zijn ellebogen de gebeurtenissen in het Midden-Oosten, terwijl het aantal daklozen onder de eigen burgers opnieuw recordhoogten bereikt.
De campagne van het Verenigd Koninkrijk om het Assad-regime omver te werpen, biedt belangrijke achtergrondinformatie voor het begrijpen van Whitehalls benadering van Hayat Tahrir al-Sham, schrijft Mark Curtis.
Mogelijk komt dit neer op het einde van het pluralisme in de Levant en de vervanging ervan door suprematisme: een etnisch-suprematistisch Groot-Israël en een religieus-suprematistisch salafistisch Groot-Syrië.
We hebben iemand nodig die bereid is de neoconservatieve inlichtingendienst en de buitenlandse politiek in toom te houden wanneer zij de president aansporen om militaire actie te ondernemen op basis van valse of onvolledige inlichtingen.
Gabbard is in een goede positie om de meest invloedrijke adviseur van president Trump te worden als het gaat om de cruciale problemen op het gebied van buitenlands beleid en nationale veiligheid waarmee zijn regering te maken krijgt.
Marjorie Cohn doet verslag van de resolutie van de Parlementaire Vergadering over de 'politieke gevangene', inclusief de alarmerende woorden dat de CIA 'van plan zou zijn geweest om de uitgever van WikiLeaks te vergiftigen of zelfs te vermoorden'.
Op de lange termijn creëert dit willekeurige geweld, gepleegd door Netanyahu en degenen die het Midden-Oostenbeleid in het Witte Huis bepalen, tegenstanders die soms een generatie later nog eens worden overtroffen in wreedheid. Dat noemen we terrorisme.
UPDATE: Lees alle opmerkingen van Julian Assange, inclusief vragen en antwoorden, in Straatsburg dinsdagochtend over de schikking, het werk van WikiLeaks, de Espionage Act, de vergeldingsmaatregelen van de CIA en meer.
Andrew P. Napolitano over een situatie die ongekend is in de Amerikaanse jurisprudentie: rechters hebben geen bazen die hen vertellen welke schuldbekentenissen ze moeten accepteren en welke ze moeten verwerpen.