Op de lange termijn creëert dit willekeurige geweld, gepleegd door Netanyahu en degenen die het Midden-Oostenbeleid in het Witte Huis bepalen, tegenstanders die soms een generatie later nog eens worden overtroffen in wreedheid. Dat noemen we terrorisme.
Amerikaanse troepen verliezen een oorlog met hun dodelijkste vijand, schrijft Nick Turse.
Op de dag dat de VS zijn oorlogsslachtoffers herdenken, is een blik op hoe het compenseren van burgerdoden veroorzaakt door het Amerikaanse leger – in grond-, lucht- en nucleaire bloedbaden – nooit een prioriteit is geweest, schrijft Nick Turse.
Nick Turse over de laatste in een reeks patstellingen, fiasco's of regelrechte nederlagen in Washington's Global War on Terror.
De vijandigheden jegens de Fransen in het buitenland onder Nigerezen zijn breed uitgemeten. Maar de geschiedenis is slechts een deel van het verhaal, en niet het grootste deel. Degenen die de staatsgreep in Niger hebben geleid, kijken vooruit en niet achteruit.
Tien jaar geleden begon Nick Turse aan een zoektocht naar wat het Amerikaanse leger in Afrika deed.
Willekeurige grenzen, gierige hulp en wreed beleid zorgen ervoor dat degenen die het meest slachtoffer zijn van conflicten op drift zullen blijven, schrijft Nick Turse.
Nick Turse rapporteert over de proliferatie van Amerikaanse militaire doelen sinds het Amerikaanse Congres opeenvolgende presidenten in wezen de vrije hand gaf om oorlog te voeren over de hele wereld.
Het Amerikaanse overheidsbeleid heeft burgers als vervangbaar behandeld, schrijft Norman Solomon. Ondertussen worden waarheidsvertellers als Julian Assange, Chelsea Manning en Nathan Hale gestraft voor wat ze aan het licht brengen.
Een gedenkteken voor burgerdoden zou door de VS kunnen zigzaggen, suggereert Nick Turse. Het zou zich naar het westen kunnen blijven uitbreiden, op een manier die de interesse van Amerikanen in de geschiedenis van hun land en conflicten in het buitenland zou stimuleren.