Een monumentaal destructief decennium in de VS – symptomatisch voor het verval van het imperialisme – bracht een beschamend soepele pers aan het licht. Maar we hebben minstens één reden om weerstand te bieden aan het ongeneeslijke pessimisme.
De twee partijen die betrokken zijn bij de kloof tussen Qatar en de Samenwerkingsraad van de Golf zijn nog lang niet met elkaar verzoend, aangezien beiden de ander ervan beschuldigen terrorisme te steunen, meldt Giorgio Cafiero.
Demonstranten in Soedan en Algerije hebben geleerd van de contrarevoluties en weten dat het niet genoeg is om ook maar één tiran te verdrijven, schrijft As`ad AbuKhalil.
De echte tirannen zijn Amerikaanse bondgenoten in het Midden-Oosten (niet Venezuela, Cuba of Nicaragua), schrijft Danny Sjursen.
As'ad AbuKhalil kijkt naar de Golfregeerders die wedijveren om de topgastheer te zijn van de Amerikaanse belangen in het Midden-Oosten.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken is een christelijke fanaticus die van mening is dat de VS niet in staat is om kwaad te doen, schrijft Lawrence Davidson.
Deze installaties bevinden zich ergens tussen licht en schaduw, schrijft Nick Turse. Hoewel ze worden erkend als buitenlandse militaire buitenposten, zijn ze uitgesloten van de officiële inventaris.
Exclusief: de tolerantie van president Trump ten aanzien van het door Egypte gesteunde harde optreden tegen de Moslimbroederschap en andere politieke oppositiegroepen zendt meer gemengde signalen uit in het Midden-Oosten, schrijft Jonathan Marshall.
Er is sprake van een vicieuze cirkel, die verandert van westerse angst en haat tegen de islam naar gewelddadig islamitisch extremisme dat zich richt op het Westen en nog een keer, zoals een nieuw boek – beoordeeld door Arnold R. Isaacs – stilletjes uitlegt.
Republikeinen in het Congres blijven islamofobe wetsvoorstellen doorvoeren en proberen nu de overwegend politieke Moslimbroederschap op de lijst van buitenlandse terroristen te plaatsen, merkt ex-CIA-analist Paul R. Pillar op.