De meeste landen van de Sahel stonden bijna een eeuw onder Franse heerschappij voordat ze in 1960 uit het directe kolonialisme tevoorschijn kwamen, om vervolgens af te glijden naar neokoloniale structuren die vandaag de dag nog steeds bestaan, schrijft Vijay Prashad.
Elk imperium valt en de fantasie van het Amerikaanse exceptionisme ontslaat de VS niet, schrijft Wilmer J. Leon, III. Toch gedraagt de falende hegemon zich alsof hij nog steeds de gebeurtenissen controleert, maar in plaats daarvan wereldwijd gevaar creëert.
In plaats van troepen te sturen als reactie op de staatsgreep, lijken Frankrijk en de VS de voorkeur te geven aan een “Rwanda”-achtige oplossing die in Mozambique wordt toegepast, schrijft Vijay Prashad. Alleen deze keer zou ECOWAS geweld toepassen.
De Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten legt strikte, door het Westen goedgekeurde economische maatregelen op die een golf van militaire opstanden in de hele regio hebben veroorzaakt, schrijft Alan MacLeod.
Frankrijk en de VS zijn overrompeld door de steun van het volk voor de staatsgreep in Niger, nu de trend naar multipolariteit Afrikanen aanmoedigt om de confrontatie aan te gaan met neokoloniale uitbuiting, schrijft parlementslid Bhadrakumar.
Elk van deze staatsgrepen werd geleid door militaire officieren die boos waren over de aanwezigheid van Franse en Amerikaanse troepen en over de permanente economische crises waarmee hun landen werden geconfronteerd, schrijven Vijay Prashad en Kambale Musavuli.
Soldaten van de Wagner Groep zijn in Mali, maar Vijay Prashad onderzoekt de redenen waarom zij niet de oorzaak zijn van de kloof met Frankrijk.
Tien jaar geleden begon Nick Turse aan een zoektocht naar wat het Amerikaanse leger in Afrika deed.
De staatsgrepen in de Sahel zijn tegen de levensomstandigheden van de meeste mensen in de regio, schrijft Vijay Prashad – omstandigheden die zijn ontstaan door diefstal van soevereiniteit door multinationals en de oude koloniale heerser.
Herinneringen aan oudere vormen van kolonialisme verscherpen de manier waarop veel Afrikanen nu tegen hun behandeling aankijken, schrijft Vijay Prashad.