Elk imperium valt en de fantasie van het Amerikaanse exceptionisme ontslaat de VS niet, schrijft Wilmer J. Leon, III. Toch gedraagt de falende hegemon zich alsof hij nog steeds de gebeurtenissen controleert, maar in plaats daarvan wereldwijd gevaar creëert.
Het hele BRICS-project draait om de vraag of landen aan de onderkant van het neokoloniale systeem zich kunnen bevrijden door onderlinge handel en samenwerking, schrijft Vijay Prashad.
Speculaties in de media dat de Indiase premier Narendra Modi de top in Johannesburg misschien niet zal bijwonen en dat het land niet ontvankelijk is voor de uitbreiding van de BRICS-landen, kunnen tekenen zijn dat het bedreigde Westen lijkt te willen 'verdelen en heersen', schrijft parlementslid Bhadrakumar.
Amerikaanse inspanningen om strategische toeleveringsketens voor mineralen veilig te stellen, kunnen China uit de Australische markt verdringen, terwijl de Antipodische natie als grondstoffenleverancier wordt gebruikt, zoals in de tijd van het Britse imperium, schrijft Tony Kevin.
Vijay Prashad zegt dat het rapport – afgezien van het identificeren van het conflict tussen de unipolaire en multipolaire werelden, en het tonen van bezorgdheid over de uitzaaiende wapenindustrie – morele steigers werpt over harde realiteiten die het niet direct onder ogen kan zien.
Van Bolivia tot Sri Lanka beginnen landen die genoeg hebben van de door het IMF aangestuurde schuldenbezuinigingscyclus en het pesten door het door de VS geleide blok hun eigen agenda te laten gelden, schrijft Vijay Prashad.
In de recente toespraak van Fiona Hill is het mogelijk om de zeer zwakke signalen te ontwaren van de beleidselite van Washington die reageert op de immense mondiale machtsverschuiving die gaande is.
Er zijn in het verleden vele malen oproepen gedaan om de Veiligheidsraad te hervormen, maar Ramzy Baroud zegt dat de positie van Peking bijzonder belangrijk is, zowel qua taalgebruik als qua timing.
Vijay Prashad zegt dat de zich uitbreidende, door het IMF aangestuurde schuldencrisis, die het idee van ‘financiering voor ontwikkeling’ heeft omgezet in ‘financiering voor schuldenaflossing’, toekijkt terwijl China schulden kwijtscheldt aan zeventien Afrikaanse landen.
Alternatieve financieringsbronnen beginnen de armere landen in het Zuiden in staat te stellen projecten na te streven die gebaseerd zijn op een echte ontwikkelingstheorie, schrijft Vijay Prashad.