Na de dodelijkste brand in de VS in meer dan een eeuw zijn lokale bewoners bang dat rijke buitenstaanders zullen domineren en zichzelf verder zullen dienen tijdens een wederopbouwoperatie van meerdere miljarden dollars.
Vijay Prashad zegt dat het rapport – afgezien van het identificeren van het conflict tussen de unipolaire en multipolaire werelden, en het tonen van bezorgdheid over de uitzaaiende wapenindustrie – morele steigers werpt over harde realiteiten die het niet direct onder ogen kan zien.
“De rijken buiten beschouwing laten.” Sam Pizzigati doet verslag van het protest van economen over de hele wereld tegen de 'gedeelde welvaart'-methode van de Wereldbank om gaten in inkomen en vermogen op te sporen.
Toen de banen verdwenen en de Democraten werkende mannen en vrouwen in de steek lieten, werden de mensen wanhopig in de geboorteplaats van de auteur in Maine – net als in tienduizenden witte, landelijke enclaves in het hele land.
Wat we hadden van grofweg 1920 tot 1990, toen stemmen echt een verschil kon maken, is niet wat we nu hebben. In plaats daarvan leven we in een postdemocratische samenleving.
Er is geen effectieve algemene theoretische oriëntatie geboden om realistische en holistische ontwikkelingsagenda’s te sturen, schrijft Vijay Prashad. En er lijken geen contouren voorhanden te zijn voor een uitweg uit de permanente cyclus van bezuinigingen op de schuldenlast.
China heeft de absolute armoede niet uitgeroeid door middel van geldoverdrachten of medische programma’s op het platteland alleen, schrijft Vijay Prashad.
Nutsbedrijven kunnen tijdens een hittegolf de elektriciteit afsluiten voor een alarmerend aantal Amerikanen wegens niet-betaling, schrijven Sanya Carley en David Konisky.
Er is geen cultuuroorlog over immigratie in de normaal opgevatte zin, schrijft Arun Kundnani. Integendeel, er wordt een vreemde en verborgen klassenoorlog uitgevochten op het gebied van ras en cultuur.