De overleden Amerikaanse president heeft misschien goede dingen gedaan toen hij nog geen president was, maar toen hij eenmaal aan de macht was, heeft hij een reeks rampzalige binnenlandse en buitenlandse beleidskwesties in gang gezet.
In een interview met Natylie Baldwin blikt E. Wayne Merry terug op zijn telegram uit 1994 aan het ministerie van Buitenlandse Zaken over de westerse betrekkingen met het voormalige Sovjet-Rusland.
Michael Klare schrijft dat de volgende regering geconfronteerd zal worden met zeer onheilspellende beslissingen over het toch al monsterlijke Amerikaanse kernarsenaal.
In de dialectische spiraal van cultuur inspireren gedichten, liederen en verhalen ons tot handelen en het uitbeelden van onze acties. Dit inspireert op zijn beurt anderen om hetzelfde te doen.
De federale overheid is er kennelijk van overtuigd dat het Eerste Amendement een aantal hiaten vertoont voor de vrijheid van meningsuiting die de overheid haat en vreest, schrijft Andrew P. Napolitano.
Zestig jaar na LBJ's "Daisy Ad" zegt Norman Solomon dat het gevaar van een nucleaire oorlog groter is dan in 1964, maar Harris en Trump negeren het. Zal het ter sprake komen in het debat van vanavond?
In Australië hebben de VS stilletjes hun ‘belangrijkste surveillancebasis ter wereld’ uitgebreid en geheroriënteerd, en deze voorbereid op het voeren van een nucleaire oorlog tegen China, schrijft Peter Cronau.
Degenen onder ons in het Westen moeten zich verzetten tegen onze eigen bestuurssystemen, anders zijn we medeplichtig.
De VS hadden een morele verplichting om Nagasaki te herdenken, maar dit jaar weigerden de VS de moord op onschuldige Japanners te markeren door de moord op onschuldige Palestijnen te verdedigen.
Terwijl de verschrikkingen in Gaza verergerden, juichte het Amerikaanse Congres Netanyahu toe omdat hij meer wapens eiste. Peking was daarentegen gastheer van Palestijnse facties, die aandrongen op eenheid en vrede.