Rechter oordeelt dat politie-inval bij Britse journalist illegaal is

Na zijn recente overwinning voor de rechtbank, Asa Winstanley roept de politie op te stoppen met het onderzoeken van zijn account op sociale media en roept journalisten op zich gezamenlijk te verzetten tegen politierepressie.

By Asa Winstanley
vrijgegeven VK

TDe Metropolitan Police deed afgelopen oktober bij zonsopgang een inval in mijn huis in Londen. 

Ze vroegen me om alle computers en telefoons in huis te identificeren die ik als journalist gebruik. Geloof het of niet, ze zeiden dat ze dit deden om mijn rechten te beschermen.

Tijdens een urenlange huiszoeking namen ze zeven voorwerpen in beslag, verpakten ze in bewijsdozen en namen ze mee. Ik ben niet gearresteerd of aangeklaagd voor een misdrijf.

Vorige maand Mark Lucraft KC, de meest ervaren rechter van de Old Bailey, uitgesloten dat de huiszoekingsbevelen die de antiterreurpolitie bij de inval gebruikte, onrechtmatig waren.

Rechter Lucraft schreef in zijn uitspraak dat hij “zeer verontrust was over de manier waarop het huiszoekingsbevel werd opgesteld, goedgekeurd en verleend in het kader van de inbeslagname van goederen van een journalist.”

De rechter heeft ook het verzoek van de Metropolitan Police afgewezen om productieorder, een wettelijke bevoegdheid om journalisten te dwingen documenten te overhandigen. Dergelijke uitspraken zijn zeer moeilijk te verkrijgen, vooral omdat ze bronnen en journalistiek materiaal in gevaar kunnen brengen.

De politie verzocht de rechtbank om een ​​retrospectieve legitimatie van hun onrechtmatige inval. Rechter Lucraft wees dit verzoek echter af en schreef: "Elk bevel tot het opvragen van materiaal in handen van een journalist vereist uiterst zorgvuldige behandeling."

Mijn advocaat Jude Bunting KC ingediend aan de rechtbank dat zij “moeilijk een bevel zouden kunnen vinden dat duidelijk onrechtmatig is dan het bevel dat in deze zaak is gegeven.”

'Het proces is de straf'

Ondanks de uitspraak van de rechtbank bevestigde de politie in later aan de pers uitgegeven verklaringen dat ‘het onderzoek naar de vermeende misdrijven nog steeds gaande is’.

Dit is een verwijzing naar het feit dat de politie op de dag van de inval onthuld het bestaan ​​van een strafrechtelijk onderzoek naar mijn berichten op sociale media – dat sinds oktober 2023 liep – wegens vermoedelijke strafbare feiten in de zin van artikel 1 en 2 van de Terrorismewet (2006).

Ik roep de politie op om dit onderzoek nu te staken. 

Gezien de uitspraak van vorige maand is het moeilijk voor te stellen dat ze me daadwerkelijk geld gaan vragen voor mijn berichten op sociale media. Als ze dat al zouden doen, waarom hebben ze dat dan sinds de start van dit onderzoek 20 maanden geleden nog niet gedaan?

Alstublieft Doneren naar the

Spring Fonds Rit!

Maar de realiteit is dat ik het gewoon niet weet. Totdat het onderzoek is stopgezet, bestaat de kans dat ik alsnog word aangeklaagd. Dus tot die tijd zal ik twee keer moeten nadenken voordat ik iets op X/Twitter of een ander sociaalmediaplatform post. 

En dat is wat mij betreft onderdeel van het beoogde afschrikwekkende effect van dergelijke gewapende politieonderzoeken tegen journalisten en activisten die zich op Palestina richten. 

Zolang er een strafrechtelijk onderzoek loopt, adviseren de meeste advocaten hun cliënten niet met de pers te praten.

Gelukkig had ik dat probleem niet met mijn fantastische advocaat Tayab Ali. Hij is al tientallen jaren betrokken bij de solidariteitsbeweging voor Palestina en begrijpt dat publieke steun essentieel is om zaken te winnen die van nature politiek van aard zijn.

Maar er bestaat geen twijfel over dat de veelgehoorde uitspraak onder activisten, namelijk dat ‘het proces de straf is’, de kern van de waarheid raakt. 

Ook al heb je het geluk dat je over een goed gefinancierd juridisch team beschikt (zoals ik had, dankzij de steun van de National Union of Journalists), toch zijn juridische procedures en het voorbereiden van je zaak ontzettend belastend. 

Het vergt veel tijd, middelen en mentaal welzijn op een manier die moeilijk te voorzien is, totdat het je daadwerkelijk overkomt.

Saboteren

Gelukkig begreep ik waar ik mee te maken had.

Naar mijn boek Antisemitisme als wapen gebruiken: hoe de Israëlische lobby Jeremy Corbyn ten val brachtIk heb gedocumenteerd hoe pro-Israëlische groeperingen binnen Labour (die nauwe banden hebben met de Israëlische ambassade in Londen) een cruciale rol speelden bij het zuiveren van de toenmalige oppositiepartij uit de massabeweging die in 2015 spontaan ontstond om de pro-Palestijnse socialist Jeremy Corbyn te steunen als leider van de partij. 

Deze succesvolle sabotagecampagne voorkwam niet alleen dat Corbyn in 2017 en 2019 premier werd, maar leidde er uiteindelijk in 2020 ook toe dat Corbyn zelf uit Labour werd gezet.

Het belangrijkste wapen dat de Israëlische lobby en haar bondgenoten in deze strijd tegen de Corbynite-beweging gebruikten, was een luidruchtige en meedogenloze campagne van frauduleuze beschuldigingen van antisemitisme. 

Op deze manier werd antisemitisme door de zionistische beweging ingezet als wapen, vooral tegen links en de solidariteitsbeweging voor Palestina.

Sinds het begin van de Israëlische genocide in Gaza in 2023 is deze frauduleuze campagne alleen maar doorgegaan en in het hele Westen geëscaleerd. Maar nu is de inzet hoger dan het verlies van je lidmaatschap van een politieke partij. 

Het lijkt erop dat veel van de arrestaties en invallen die momenteel plaatsvinden tegen journalisten en activisten, in eerste instantie zijn veroorzaakt door klachten die pro-Israëlische groeperingen bij de politie hebben ingediend. 

Op deze manier is de ‘antiterreurpolitie’ ingezet als wapen tegen de solidariteitsbeweging met Palestina en tegen journalisten die kritisch en accuraat over Israël berichten.

'Denktank tegen extremisme'

Uit politiedocumenten die mijn advocaten hebben verkregen, blijkt dat hun onderzoek naar mijn X/Twitter-berichten is gestart naar aanleiding van ‘een openbare klacht’ en door ‘een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde denktank die zich bezighoudt met de bestrijding van extremisme en die zijn bezorgdheid heeft geuit’. 

In geen van beide gevallen werd de identiteit van de klager bekendgemaakt, maar als verslaggever die al vijftien jaar de vuile praktijken van de Israëlische lobby aan het licht brengt, vermoed ik dat de betreffende ‘denktank’, wie het ook was, een pro-Israëlische vooringenomenheid heeft.

‘Antisemitisme’ is een beschuldiging die vaak wordt gebruikt tegen solidariteitsactivisten in het hele Verenigd Koninkrijk. Zij worden overvallen, gearresteerd en in sommige gevallen zelfs aangeklaagd voor verschillende ‘misdrijven’ als reactie op hun campagnes tegen de genocide. 

Sommige activisten met wie ik hierover heb gesproken, zijn te bang voor mogelijke repercussies om zelfs maar in een artikel te worden geciteerd. De verschillende aanklachten waren in sommige gevallen "racistisch getint" – een vorm van antisemitisme met een potentieel strafblad.

Daarom is mijn juridische overwinning belangrijk. Ik hoop dat dit het begin kan zijn van het keren van het tij van politierepressie dat ons vandaag bedreigt.

Het is belangrijk dat journalisten samenkomen en het principe van bronbescherming verdedigen. Journalistiek is geen misdaad.

Asa Winstanley is onderzoeksjournalist en adjunct-hoofdredacteur van De elektronische intifada.

Dit artikel is van vrijgegeven VK.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Doneren naar the

Spring Fonds Rit!