Jonathan Cook: Monsterlijke media en moord in Gaza

Stel je voor hoe dit gerapporteerd zou zijn als Russische soldaten Oekraïners op deze manier hadden geëxecuteerd. Niet op deze manier, daar kun je zeker van zijn.

By Jonathan Cook
Jonathan-Cook.net

HHier is nog een voorbeeld van verbazingwekkend laffe journalistiek van The Guardian, wat geheel illustratief is voor de berichtgeving in de Britse media over de Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza in de afgelopen 18 maanden.

We zijn nu een maand verder dan Israël het executeren van 15 paramedici en hun lichamen in een massagraf te verbergen. Sindsdien zijn er videobeelden opgedoken van deze gruweldaad, waarop te zien is hoe Israëlische soldaten schieten op een konvooi van hulpvoertuigen die duidelijk gemarkeerd waren en waarvan de waarschuwingslichten aan waren.

We hebben autopsierapporten van de slachtoffers waaruit blijkt dat ze van dichtbij zijn neergeschoten in het hoofd en de romp. En we hebben gehad ooggetuigenverslagen van de moorden.

Dit alles komt natuurlijk bovenop het overtuigende indirecte bewijs. Israël probeerde het bewijs van zijn oorlogsmisdaad te vernietigen door de hulpvoertuigen te vernietigen en ze vervolgens te begraven, samen met de lichamen van de 15 bemanningsleden, vermoedelijk in de hoop dat ze zouden ontbinden en het moeilijk zou maken om forensisch vast te stellen wat er precies was gebeurd.

Het nieuwste bewijs dat naar voren is gekomen, gerapporteerd door Israël Haaretz Uit een krant van deze week blijkt dat Israëlische soldaten drieënhalve minuut lang onafgebroken op het konvooi schoten, ondanks het feit dat de hulpvoertuigen duidelijk gemarkeerd waren.

Volgens gegevens uit een intern onderzoek van het Israëlische leger die aan de krant zijn gelekt, schoten de soldaten van dichtbij en zelfs terwijl de hulpverleners probeerden zich te identificeren.

(Het is geen verrassing dat de andere delen van het onderzoek, die openbaar zijn gemaakt, een doofpotaffaire zijn geweest, die alleen maar op “professionele tekortkomingen” en “operationele misverstanden".)

Met andere woorden: dit nieuwe bewijsmateriaal bevestigt dat Israëlische soldaten opzettelijk de meeste inzittenden van de hulpdiensten vermoordden met een langdurige kogelregen.

Degenen die overleefden, zo suggereren de autopsierapporten, werden geëxecuteerd met schoten in het hoofd of de romp. Vervolgens werd het bewijsmateriaal snel begraven.

Dit alles is niet verrassend. We weten al een tijdje, zoals herhaaldelijk gemeld door de Israëlische media, dat het Israëlische leger niet-aangewezen “dodelijke zones”, waar alles wat beweegt wordt beschoten — zelfs kinderen, hulpverleners en hulpdiensten.

Zoals ook de afgelopen achttien maanden duidelijk is gebleken, voert Israël een beleid om de gezondheidssector van Gaza vernietigen, inclusief de ziekenhuizen en ambulances, en het doden of ontvoeren van medisch personeel — bovenop de verwoesting van de rest van de infrastructuur van de enclave.

Het doel is om de Palestijnse bevolking uit Gaza te verdrijven, ze besturen naar het aangrenzende Egyptische gebied Sinaï.

[Zien: Rapport van Chris Hedges: Decimeren van het gezondheidszorgsysteem in Gaza

Israël voert een genocide om zijn plan voor etnische zuivering mogelijk te maken.

De moord op de 15 hulpverleners past helemaal in dit beeld.

Het videobewijs heeft al bewezen dat Israëls oorspronkelijke bewering dat de ambulances en brandweerwagens “verdacht voortbewegen" — wat dat ook mag betekenen — was volkomen onwaar.

Israëls andere onwaarschijnlijke bewering, dat verschillende leden van het noodpersoneel in werkelijkheid Hamas-strijders in vermomming waren, is eveneens grondig ontkracht. De biografieën van de door Israël vermoorde personen tonen aan dat ze al lange tijd hulpverleners zijn.

Israël heeft dit instinctieve excuus steeds gebruikt als het betrapt werd op het liegen over zijn laatste wreedheid.

Waarom is The Guardian Doet het zijn werk niet? 

Dus hoe is het in vredesnaam The Guardian nog een dergelijke kop schrijven?

“Nieuwe details over de moord op paramedici in Gaza lijken het verslag van de IDF tegen te spreken” 

Of een eerste alinea schrijven als deze? 

Er zijn nieuwe ontwikkelingen aan het licht gekomen in de moord op 15 Palestijnse medici en reddingswerkers door Israëlische troepen in de Gazastrook vorige maand. Er is bewijsmateriaal dat de bewering van de Israëlische strijdkrachten, dat soldaten niet lukraak op de medici schoten, tegenspreekt.

Het “bewijs” dat door The Guardian is een verwijzing naar de Haaretz bericht dat Israëlische soldaten drie en een halve minuut lang op het konvooi schoten.

De bewakers De formulering suggereert ten onrechte twee dingen. Ten eerste dat het Israëlische legerverslag over de moorden nog steeds voldoende geloofwaardig is om te worden tegengesproken.

En ten tweede, dat Haaretz's het nieuwste bewijsmateriaal lijkt slechts ‘tegenstrijdig’ te zijn met een verslag dat al zo vaak is tegengesproken dat het op geen enkel niveau als waar kan worden beschouwd.

De bewakers De formulering is ook volkomen ondergeschikt aan Israël. Het Israëlische leger heeft zijn interne onderzoek opgezet alsof het doel was vast te stellen of soldaten "willekeurig" schoten of niet – om vervolgens te kunnen beweren dat ze tot de conclusie zijn gekomen dat ze niet lukraak schoten.

Dat betekent vermoedelijk dat het Israëlische leger ons wil laten geloven dat zijn soldaten met precisie en opzet op de hulpdiensten hebben geschoten – in dit geval om die ‘Hamasstrijders’ te doden die met terugwerkende kracht door het Israëlische leger zijn bedacht om hun wreedheden te rechtvaardigen.

The Guardian gaat mee in dit kader en suggereert dat het ongepubliceerde deel van het onderzoek heeft uitgewezen dat de drieënhalve minuut durende schietpartij op de voertuigen in werkelijkheid ‘willekeurig’ was en niet opzettelijk.

De werkelijkheid is veel erger: het was allebei. Israëlische soldaten schoten zonder onderscheid bij de voertuigen met de bedoeling van het doden van alle hulpverleners binnen. De kwestie van "discriminatie" is slechts bedoeld als afleidingsmanoeuvre.

Voor Haaretz's Uit een nieuwe onthulling bleek al dat het verhaal van het Israëlische leger een hoop leugens bevatte. Dus waarom is The Guardian Zijn werk niet doet? Waarom doet het nog steeds alsof de Israëlische militaire versie een maand later nog niet volledig in diskrediet is gebracht?

Zelfs een zeer voorzichtige kop van The Guardian zou als volgt moeten luiden:

"Nieuwe details over de moord op paramedici in Gaza ondermijnen het verslag van de IDF nog verder.”

En de tekst zou moeten luiden:

“Er zijn nieuwe ontwikkelingen aan het licht gekomen in de moord op 15 Palestijnse medici en reddingswerkers door Israëlische troepen in de Gazastrook vorige maand, met Uit een intern onderzoek van de Israëlische Defensiemacht is naar verluidt gebleken dat haar soldaten van dichtbij een langdurige kogelregen hebben afgevuurd op een duidelijk gemarkeerd konvooi van hulpvoertuigen.

Elke beginnende journalist weet The Guardian rapporteert dit helemaal verkeerd. Het blijft Israël het voordeel van de twijfel geven, zelfs na De zaak tegen Israël is bewezen. Het blijft het verhaal verdraaien. Het blijft suggereren dat Israëls schuld nog geen onweerlegbaar, vaststaand feit is.

Als dit je niet duidelijk is, stel je dan eens voor hoe dit verhaal zou zijn verteld als de geëxecuteerde Oekraïense ambulancebroeders en de verantwoordelijke soldaten Russische soldaten waren geweest. Niet zo, daar kun je zeker van zijn.

Waarom is er een heel team van zeer ervaren Voogd journalisten dit verhaal nog steeds zo verkeerd begrijpen? Dat komt niet doordat ze incompetent zijn.

Ze doen het verkeerd, omdat dat nu eenmaal hun werk is: ze werken voor een bedrijfsmediakanaal, een kanaal dat deel uitmaakt van een bedrijfsnieuwssysteem dat een bedrijfsfinancieel systeem bedient dat beschermd wordt door de politieke structuren van het bedrijf.

Of, om het kort samen te vatten, deze journalisten — of ze het nu begrijpen of niet — werken voor de Britse gevestigde orde en promoten Britse buitenlandse beleidsdoelstellingen die ondergeschikt zijn aan Washingtons imperialistische eisen voor wereldwijde dominantie.

De rol van reclame voor bedrijven is duidelijk. Ze is er om ons te laten consumeren, om ons het gevoel te geven dat we meer nodig hebben om compleet te zijn, om in ons het verlangen te kweken naar een materieel 'beter' leven. Mensen in de reclamewereld beschouwen zichzelf niet als monsters.

Niettemin is het doel van het beroep om een ​​eindeloze vraag naar grondstoffen te creëren op een eindige planeet. Uiteindelijk is het doel de zelfmoord van onze soort te bewerkstelligen.

De rol van de commerciële media is niet anders. Ze zijn er om de illusie te creëren dat we de meesters van onze eigen gedachten zijn. Ze zijn er om ons te laten denken dat we een onafhankelijk begrip van de wereld hebben bereikt, ook al is dat begrip vanaf onze geboorte zorgvuldig voor ons gecreëerd.

Het doel is om in ons een wereldbeeld te kweken dat precies aansluit bij de bevoorrechting van een kleine elite uit het bedrijfsleven, wier rijkdom afhankelijk is van de meedogenloze plundering van de planeet voor hun eigen gewin.

Journalisten beschouwen zichzelf ook niet als monsters. Niettemin maken ze deel uit van een mediamachine die tot doel heeft ons in passiviteit te sussen, terwijl onze leiders actief meewerken aan het plegen van een genocide, onze bedrijven, legers en inlichtingendiensten doorgaan met eindeloze oorlogen om grondstoffen te beheersen, en de struikelblokken van nucleaire confrontaties steeds talrijker en verstrengeld raken.

Niemand wil zichzelf als een monster beschouwen. Maar we blijven monsterlijke dingen doen.

Jonathan Cook is een bekroonde Britse journalist. Hij was twintig jaar lang gevestigd in Nazareth, Israël. Hij keerde in 20 terug naar Groot-Brittannië. Hij is de auteur van drie boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict: Bloed en religie: de ontmaskering van de Joodse staat (2006) Israël en de botsing der beschavingen: Irak, Iran en het plan om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven(2008) en Verdwijnend Palestina: Israëls experimenten in menselijke wanhoop (2008). Als u zijn artikelen op prijs stelt, overweeg dan alstublieft uw financiële steun aanbieden.