Geheime terreurplannen voor de VS om 'Oekraïne te helpen zich te verzetten'

Uit recent gelekte documenten blijkt dat vier militaire academici de Nationale Veiligheidsraad van de VS een reeks extreme strategieën voor Oekraïne hebben voorgesteld, Kit Klarenberg doet verslag.

By Kit Klarenberg
De Grayzone

Eexplosieve gelekte documenten beoordeeld door De Grayzone laten zien hoe een duister transatlantisch collectief van academici en militaire inlichtingendiensten plannen bedacht die ertoe zouden leiden dat de VS “Oekraïne zou helpen zich te verzetten” en de proxy-oorlog zou verlengen “met vrijwel alle middelen, behalve door Amerikaanse en NAVO-troepen naar Oekraïne te sturen of Rusland aan te vallen.”

De agenten stelden hun oorlogsplannen meteen na de Russische inval in Oekraïne in februari 2022 op en overhandigden deze rechtstreeks aan de hoogste ambtenaar van de Nationale Veiligheidsraad van de VS in de regering-Biden.

De voorgestelde operaties varieerden van geheime militaire opties tot jihadistische psychologische operaties tegen Russische burgers. De auteurs benadrukten dat ‘we een voorbeeld moeten nemen aan ISIS’. 

ISIS was niet de enige militante organisatie die als voorbeeld voor het Oekraïense leger werd verdedigd. De inlichtingendienst stelde ook voor om geïmproviseerde explosieven, of IED's, te moderniseren, zoals die door Iraakse opstandelingen tegen de bezettende Amerikaanse troepen werden gefabriceerd, voor een potentieel achterblijvend guerrillaleger in Rusland, dat spoorlijnen, energiecentrales en andere burgerdoelen zou aanvallen.

Veel van de aanbevelingen van de cabal werden vervolgens door de regering-Biden uitgevoerd, waardoor het conflict gevaarlijk escaleerde en herhaaldelijk de duidelijk aangegeven rode lijnen van Rusland werden overschreden.

Tot de voorstellen behoorden onder meer het verstrekken van uitgebreide training aan “Oekraïense expats” in het gebruik van Javelin- en Stinger-raketten, het mogelijk maken van “cyberaanvallen op Rusland door ‘patriottische hackers’ met ontkenning” en het overspoelen van Kiev met “onbemande gevechtsluchtvaartuigen”.

Er werd ook voorzien dat er “vervangende gevechtsvliegtuigen” zouden worden geleverd door “vele bronnen” en dat er “niet-Oekraïense vrijwillige piloten en grondpersoneel” zouden worden gerekruteerd om luchtgevechten te voeren op de manier van de Flying Tigers, een troepenmacht uit de Tweede Wereldoorlog die bestond uit piloten van de Amerikaanse luchtmacht. Deze werd in april 1941 opgericht om de Chinezen te helpen bij het verzet tegen de Japanse invasie, vóórdat Washington zich officieel met het conflict bemoeide.

Het document werd geschreven en medeondertekend door een kwartet academici met een kleurrijk verleden, waaronder historicus Andreas Orr, directeur van het Kansas State Institute for Military History.

Tot zijn recente academische bijdragen behoort een hoofdstuk in een obscure academisch volume getiteld: "Wie is een soldaat? Transgendertheorie gebruiken om de militaire identiteit van Franse vrouwen in de Tweede Wereldoorlog te heroverwegen."

Hem vergezellen was Ash Rossiter, universitair docent internationale veiligheid aan de Khalifa-universiteit van de Verenigde Arabische Emiraten, en omschreven als "voormalig lid van de Britse inlichtingendienst". Ook Marcel Plichta, destijds promovendus aan St. Andrews, nam deel.

Hij wordt omschreven als een veteraan van de Amerikaanse Defense Intelligence Agency, en zijn LinkedIn profiel geeft aan dat hij stage liep bij de NAVO en vervolgens in verschillende functies bij contractanten van het Pentagon werkte, waarna hij als inlichtingenanalist bij de DIA aan de slag ging. Plichta beweert dat hij in de loop van de tijd "bekende of vermoedelijke terroristen heeft voorgedragen voor de nationale watchlist- en screeningsgemeenschap."

Ook betrokken bij de academische kliek was Zachary Kallenborn, een zelfbenoemde 'gekke wetenschapper' van het Amerikaanse leger Momenteel doet hij zijn doctoraat in oorlogsstudies aan King's College London, met een focus op drones, massavernietigingswapens en andere gewaagde vormen van moderne oorlogsvoering.

Kallenborn, die een tijdje bij het in Washington D.C. gevestigde Centrum voor Strategische en Internationale Studies werkte, droeg bij aan de oorlogsplanning in Oekraïne door voorstellen te doen voor ‘slimme’ IED-aanvallen op Russische doelen, in de stijl van Iraakse opstandelingen, en door bommen te plaatsen op Russische treinen en spoorwegen. 

De cabal lijkt te zijn geleid door Marc R. DeVore, hoofddocent aan de Britse St. Andrews University. Online is weinig te vinden over zijn persoonlijke of professionele achtergrond, hoewel zijn meest recente academische publicaties militaire strategie behandelen.

Rond de tijd dat het geheime voorsteldocument werd opgesteld, publiceerde hij samen met Orr een artikel voor de interne afdeling van het Pentagon Militaire recensie tijdschrift getiteld "Winning by Outlasting: The United States and Ukrainian Resistance to Russia." Bovendien is hij fellow bij de elite Strategisch Studies Centrum van de Koninklijke Marine, een door het Ministerie van Defensie gerunde “denktank.”

Uit e-mails blijkt dat DeVore het werk van de groep rechtstreeks doorgaf aan kolonel Tim Wright, die destijds directeur voor Rusland was in de Nationale Veiligheidsraad (NSC) van de regering-Biden, aldus zijn woordvoerder. LinkedIn profielSinds juli 2022 is Wright assistent-hoofd voor onderzoek en experimenten bij het Futures Directorate van het Britse leger.

De Grayzone hebben geprobeerd Orr, Rossiter en Devore telefonisch en per e-mail te bereiken om commentaar te krijgen op hun rol in het proxy-oorlogsplan, en om te vragen of St. Andrews University wist dat de universiteit werd gebruikt als basis voor het plannen van terroristische aanslagen tegen Rusland. Niemand heeft op onze verzoeken gereageerd.

De groeiende Oekraïense diaspora aan het front

Toen de proxy-oorlog in Oekraïne in februari 2022 met volle kracht losbarstte, presenteerde de kliek van militaire academici snel wat zij omschreef als "ideeën van uiteenlopende praktische toepasbaarheid die mogelijk niet waren overwogen en die westerse staten gezamenlijk kunnen doorvoeren om het vermogen van Oekraïne om weerstand te bieden te versterken en hopelijk zijn onafhankelijkheid te behouden."

In speciale secties werden vijf suggesties uiteengezet, samen met "de achtergrond voor dergelijke maatregelen en mogelijke manieren om ze te implementeren". Er werd opgeschept dat de "snelste voorstellen" in het document "in iets meer dan een week uitvoerbaar" waren. 

Het eerste op de lijst was het uitrusten van Oekraïense emigranten met antitank- en luchtafweerraketten, omdat Kiev niet beschikte over “getrainde bemanningen om de grote aantallen raketten te bedienen” die het Westen naar hen stuurde.

Ze noemden de weinig bekende oktober 1973 Operatie Nickel Grass was bedoeld om "getrainde bemanningen en materieel te leveren". Onder auspiciën van die missie mobiliseerde de ambassade van Tel Aviv in Washington "Israëlische studenten die aan Amerikaanse universiteiten studeerden", die vervolgens door het Amerikaanse leger "een snel trainingsprogramma" werden "doorgestuurd".

Dit omvatte het leren van de dienstplichtigen hoe ze wapens moesten gebruiken die vergelijkbaar waren met Javelin- en Stinger-raketten. De Israëliërs werden vervolgens vanuit de lucht gedropt aan het front van de Jom Kipoeroorlog van 1973 tegen Syrië en Egypte, waar ze "ruimschoots tankgevechten leverden voordat de twee weken durende oorlog voorbij was."

De academici stelden voor om “hetzelfde voor Oekraïne” te doen, vanwege “een groot aantal jonge Oekraïense mannen” die in het Westen wonen, van wie sommigen verplichte militaire training zouden hebben afgerond voordat ze emigreerden.

Men geloofde dat deze diaspora gemakkelijk geïdentificeerd en gerekruteerd kon worden omdat ze geregistreerd stonden bij Oekraïense ‘consulaten of ambassades’ in het Westen. Vervolgens kregen ze ‘intensieve lessen’ in het gebruik van ‘schoudergelanceerde raketten’, waarna ze naar Kiev werden gestuurd. 

'Vrijwillige cyberstrijders' verbergen staatshacking

De plannen van het viertal strekten zich uit tot het gebied van cyberware en riepen westerse inlichtingendiensten op om cybertools en suggesties te verstrekken aan vrijwillige hackers die een slag willen slaan voor de Oekraïense onafhankelijkheid. Tegelijkertijd waarschuwden ze hen voor de doelen die ze niet aangevallen willen zien.

Een ‘belangrijke taak voor deze vrijwillige cyberstrijders’, schreven de vier, ‘zou kunnen zijn om ervoor te zorgen dat video’s van Russische willekeurige aanvallen, het gebruik van aanstootgevende wapens zoals thermobarics, Oekraïense burgerslachtoffers, Russische slachtoffers en arme, verwarde gevangengenomen Russische dienstplichtigen’ beschikbaar worden gesteld aan het Russische publiek.

Tegelijkertijd zouden ‘patriottische hackers’ de Russen kunnen bombarderen met propaganda ‘over binnenlandse tegenstand tegen de oorlog’. 

De inlichtingendienst maakte duidelijk dat ze dezelfde psychologische impact wilden bereiken als de beruchtste terroristische organisatie ter wereld. Ze verklaarden: "We moeten een voorbeeld nemen aan ISIS en onze boodschap op een flexibele manier overbrengen aan de Russen."

De activiteiten van deze ‘vrijwillige cyberstrijders’ waren bedoeld om dekking te bieden voor formele hackaanvallen op staatsniveau op de Russische cyberinfrastructuur.

"Hoe groter het volume van freelance cyberaanvallen op Rusland, hoe groter ook de mogelijkheden voor westerse inlichtingendiensten zullen zijn om chirurgische cyberaanvallen uit te voeren om cruciale systemen op cruciale momenten te ontregelen ... omdat deze waarschijnlijker zullen zijn toe te schrijven aan het echt amateuristische component", prezen de vier academici.

De geboden beschrijving lijkt sterk op het “IT-leger van Oekraïne”, een vrijwilligersorganisatie cybermilitie die in de dagen na de Russische invasie overeind werden gehouden.

Sindsdien staat het onder toezicht van Mikhailo Federov, de Oekraïense digitale tsaar gecrediteerd door de BBC, die druk uitoefende op Samsung en Nvidia om hun activiteiten in Moskou te staken, en door PayPal te bewegen om al zijn Russische klanten te debankieren. 

Het cyberleger van Oekraïne werkt nauw samen met Anonymous, het ooit tegenculturele online hackerscollectief wiens werk nu nauw aansluit bij de doelstellingen van de CIA

De opstellers van het voorstel aan de Nationale Veiligheidsraad hintten op de relatie en schreven: "Hackergroepen zoals Anonymous zijn Rusland al aan het aanvallen. Deze inspanning zou kunnen worden uitgebreid en geïntensiveerd." 

Het Oekraïense cyberleger heeft de schuld opgeëist voor diverse gevallen van online vandalisme. Het lijkt echter ook betrokken te zijn geweest bij hacks gericht op de Russische elektriciteitsnetten en spoorwegen. Een aanval op de Russische taxidienst Yandex die in september 2022 een grote verkeersopstopping in Moskou veroorzaakte, was gezamenlijk toegeschreven aan zowel het Oekraïense 'IT-leger' als aan Anonymous.

'Moderne' IED's voor het opblazen van Russische infrastructuur

De plannen van de academische kliek om Rusland met onconventionele middelen aan te vallen, betroffen expliciet het terrein van het terrorisme.

Een reeks gedetailleerde aanbevelingen voor het aanvallen van Russische spoorwegsystemen en wegen met geïmproviseerde explosieven werd gepresenteerd door Zachary Kallenborn, een zelfverklaarde 'PhD-student in oorlogsstudies aan King's College London die onderzoek doet naar risicoanalyse, -perceptie, -management en -theorieën met actuele aandachtspunten op het gebied van wereldwijde catastrofes, droneoorlogvoering, massavernietigingswapens, extreem terrorisme en kritieke infrastructuur.' 

"Brandstoftanks voor diesellocomotieven bevinden zich meestal onder de motor", schreef Kallenborn. "Het zou niet moeilijk zijn om kleine explosieven tussen de houten latten van de spoorlijn te plaatsen en te verbergen en ze vervolgens te laten ontploffen wanneer de locomotief erboven is... Idealiter zouden guerrillastrijders achter de Russische linies de antilocomotieflinies plaatsen."

In 2023 voerde een groep zelfverklaarde Russische en Wit-Russische anarchisten een reeks aanvallen uit op spoorwegen, zendmasten en infrastructuur in Rusland.

Zichzelf noemen BOAK, of de Strijdorganisatie van Anarcho-Communisten, de groep radicale saboteurs verdiende gloeiende promotie in de westerse media. Het is echter onduidelijk of het enige externe steun heeft gekregen. 

Kallenborns voorstel, opgesteld in samenwerking met de Joint IED Defeat Organization van het Amerikaanse ministerie van Oorlog, stelde voor dat de VS en haar bondgenoten "een beroep konden doen op de lessen die ze met veel moeite hadden geleerd in Irak en Afghanistan om Oekraïne te helpen een IED-campagne achter de Russische linies op te zetten." 

Met de Taliban en Iraakse opstandelingen als modellen stelde Kallenborn twee technologieën voor: ‘publiek-private sleutelringcryptografie en ‘slimme’ IED’s… om de effectiviteit van een dergelijke campagne aanzienlijk te vergroten.’

Om chaos te veroorzaken in Rusland, bedacht Kallenborn een moderne ‘achterblijf’-macht, vergelijkbaar met die welke in Europa werden losgelaten tijdens de Koude Oorlog. Operatie Gladio, toen de CIA en de NAVO fascistische bendes en maffiosi organiseerden om anticommunistische terroristische aanslagen uit te voeren. 

Intussen zouden “slimme” IED’s met “moderne componenten” zoals “microcontrollers”, die nu “overvloedig en goedkoop” beschikbaar zijn, Oekraïense aanvallers in staat stellen “extra discretie te betrachten, waardoor de kans op nevenschade wordt verkleind” en “de IED tot ontploffing te brengen, ongeacht wat de doelen doen.”

"De schakelingen van microcontrollers kunnen het grootste deel van de schakelingen internaliseren die oorspronkelijk vast in IED-initiatieschakelaars zouden zijn ingebouwd", schreef Kallenborn. Hij voegde eraan toe:

Alle microcontrollers hebben meerdere in- en uitgangen, waardoor meerdere ingangen mogelijk zijn en tegelijkertijd meerdere apparaten kunnen worden aangestuurd. Omdat microcontrollers programmeerbaar zijn, kunnen aanvallers ingewikkelde algoritmen automatiseren om de effecten van een IED te maximaliseren en nevenschade te beperken. Microcontrollers kunnen zelfs, relatief eenvoudig, veelvoorkomende tegenmaatregelen omzeilen.

In het geheim aannemers inhuren om drones te besturen

Westerse academici die namens de Oekraïense regering plannen smeedden, lieten zich inspireren door niet-statelijke actoren als ISIS en de Taliban, maar hadden daarnaast ook uitgebreide plannen voor conventionele oorlogsvoering. 

Zij waren van mening dat drones tot nu toe "hun effectiviteit al bewezen" hadden in de proxy-oorlog, en drongen daarom aan op grotere leveringen van in Turkije geproduceerde Bayraktar TB2's, die volgens hen "vrijwel het enige luchtplatform zijn waarmee Oekraïne met succes Russische grondtroepen aanvalt."

Ze stelden voor om Kiev te overspoelen met ‘extra TB2’s’, en wezen erop dat Oekraïne al openlijk hen gebruikenen "meer had besteld voordat het conflict begon", kon de rol van Turkije in de levering van nog meer drones worden verborgen, waardoor de Turkse neutraliteit in het openbaar intact zou blijven.

Ankara "zou potentieel snel aanzienlijke aantallen TB2's van diverse bronnen kunnen overdragen", zo veronderstelden de academici, en ze laten vliegen met behulp van lokale "contractanten uit de particuliere sector". Mocht Turkije niet bereid of niet in staat zijn om met dit plan mee te gaan, dan zouden er alternatieven kunnen worden gezocht.

"Gezien het feit dat UCAV's vaak door aannemers uit de particuliere sector worden bediend, zouden deze allemaal op afstand bestuurd kunnen worden door personeel uit de particuliere sector dat in Oekraïne werkt, in plaats van door leden in uniform van de NAVO-strijdkrachten", merkten ze op.

Omdat drones “op aanzienlijke afstand van de frontlinie (mogelijk met piloten die vanuit buurlanden opereren)” kunnen worden ingezet, boden ze een extra “voordeel” ten opzichte van contractpiloten, in die zin dat ze “relatief veilig zouden zijn en zeker niet snel zouden worden vastgelegd en voor Russische camera’s zouden worden tentoongesteld.”

Hoewel onbemande systemen die door de VS werden geproduceerd, zoals Predators en Reapers, een optie waren en ‘in grote aantallen’ konden worden geleverd, zouden ze vanuit Russisch perspectief ‘het meest provocerend’ lijken en de actieve betrokkenheid van de VS te voorspelbaar maken.

Profetisch merkte het artikel op dat Oekraïne in plaats daarvan zou kunnen worden voorzien van "commerciële drones zoals de DJI Mavic en Phantom", die niet alleen opnameapparatuur hadden die "tactisch bruikbare informatie" kon produceren, maar ook "konden worden aangepast om explosieven te dragen". Bovendien maakte "hun brede beschikbaarheid" het "moeilijk om deze platforms toe te schrijven aan een leverend land".

Het is zeker geen toeval dat sindsdien, beide drones zijn op grote schaal ingezet door Kiev om de Russische opmars te vertragen en de militaire en civiele infrastructuur te verwoesten.

Daarentegen verdwenen de Bayraktar TB2's, ondanks vermeende aanvankelijke successen, snel uit het luchtruim boven de Donbass. Zoals verschillende Oekraïense functionarissen hebben toegegevenDe Russische innovatie op het gebied van luchtverdediging en elektronische oorlogsvoering maakte de drones feitelijk nutteloos.

Omgekeerd merkte de krant op dat, terwijl de Oekraïense luchtmacht nog steeds missies uitvoerde, Kiev spoedig "zonder vliegtuigen zou komen te zitten". De voorgeschreven oplossing was om het land opnieuw uit te rusten met door de Sovjet-Unie geproduceerde MiG-29-gevechtsvliegtuigen, die "Oekraïense piloten al kennen".

Dit plan vereiste echter dat een aantal landen hun oude MiG-29-vloot moesten inleveren. De academici uitten hun bezorgdheid dat Centraal- en Oost-Europese landen mogelijk "terughoudend" zouden zijn vanwege het risico op "Russische vergeldingsmaatregelen", die omzeild konden worden door hen "geschenken te beloven", zoals wapenupgrades.

Een jaar later, in maart 2023, verleende Slowakije Kiev zijn heel squadron van 13 MiG-29's in ruil voor de belofte van de VS om 12 Bell AH-1Z aanvalshelikopters te krijgen, uitgerust met Hellfire-raketten.

Polen beloofde aanvankelijk het Slowakije-uitspattingen te evenaren, maar leverde uiteindelijk slechts een tokenbedragDe deal ligt nog steeds in de wacht sinds Krakau augustus 2024 aankondiging dat het geen MiG-29's meer zou leveren totdat het een vloot F-35's had ontvangen. Die worden pas in 2026 verwacht.

Peru, dat eveneens door academici werd aangewezen als een potentiële bron voor het vliegtuig, zou aanvankelijk groen licht hebben gegeven voor de levering van zijn MiG-29's aan Oekraïne, maar toen verzaakteLatijns-Amerikaanse regeringen wijder hebben geweigerd wapens naar Oekraïne te sturen, ondanks druk van de VS. 

Luchtoorlogen tegen Rusland door 'niet-Oekraïense' piloten

De meest verontrustende passage uit het document is wellicht de laatste, waarin de auteurs historische voorbeelden bespreken van luchtmachten die buitenlandse piloten inzetten tijdens grote conflicten.

In het artikel wordt opgemerkt dat de eerder genoemde Flying Tigers “uit de Amerikaanse strijdkrachten werden ontslagen” om in China tegen Japan te vechten, “met de duidelijke afspraak dat ze daarna weer welkom zouden zijn.”

Ook werd er melding gemaakt van de inzet van een ‘volledig’ buitenlands squadron door Finland tijdens de oorlog met Moskou in 1940, en van de afhankelijkheid van zionistische kolonisten van een luchtmacht die ‘bijna volledig uit buitenlandse vrijwilligers bestond’ tijdens hun militaire campagne tegen inheemse Palestijnse en Arabische strijdkrachten in 1948.

De academici wilden deze precedenten toepassen op het conflict rond de Oekraïense proxy's door vandaag "vrijwillige gevechtsgroepen op te richten om de Oekraïense luchtverdediging te versterken", bestaande uit "een redelijk aantal westerse piloten".

Ze schreven dat deze piloten ‘zich vrijwillig zouden kunnen aanmelden als hun nationale strijdkrachten verlof zouden aanbieden’ – net zoals hun burgercollega’s dat zouden kunnen doen als Amerikaanse commerciële luchtvaartmaatschappijen ‘onder druk gezet zouden kunnen worden om hun piloten, die gekwalificeerde piloten van de Air Force Reserve of de Air National Guard zijn en gevechtsvliegtuigen zijn, toe te staan ​​dergelijk verlof op te nemen.’

Het document pochte dat ‘vrijwillige strijdgroepen de Russische luchtaanvallen aanzienlijk zouden kunnen verstoren’.

F-16's werden beschouwd als "de meest logische optie" vanwege "het aantal NAVO-leden dat F-16's gebruikt", waaronder Polen. Dienovereenkomstig "konden Poolse reserveonderdelen relatief snel per vrachtwagen naar Oekraïne worden vervoerd", terwijl de VS "vervangstukken per vliegtuig" naar Warschau vervoerden.

Vanaf bijna de eerste dag van de proxy-oorlog hebben de meest agressieve aanhangers ervan geëist dat Kiev wordt voorzien van deze straaljagers, verwijzend naar de vliegtuigen als een 'game changer' die de balans van het conflict definitief in het voordeel van Oekraïne zou laten doorslaan.

Ondanks veel eerste fanfareToen de F-16's eind juli 2024 eindelijk in Kiev arriveerden, klaagde president Volodomyr Zelensky er bijna onmiddellijk over dat het land alleen ontvangen een handvol straaljagers en beschikte niet over voldoende piloten die waren opgeleid om ze te besturen.

De paniek verspreidde zich naar Washington, waar senator Lindsey Graham publiekelijk elke "gepensioneerde F-16-piloot... die wil vechten voor vrijheid" opriep om zich aan te melden. Tegen het einde van de maand was de eerste F-16 neergestort in onzekere omstandigheden.

Hoewel verwijzingen naar Oekraïnes baanbrekende inzet van F-16's in de afgelopen maanden vrijwel geheel uit de media zijn verdwenen, roept de inhoud van het gelekte voorstel serieuze vragen op over hoeveel vermeende Oekraïense aanvallen diep in Rusland daadwerkelijk zijn uitgevoerd door westerse militaire operaties, die handelden in opdracht van en met materiële hulp van de NAVO en de VS.

"West-Europese en Amerikaanse gevechtspiloten vliegen doorgaans aanzienlijk meer uren en trainen realistischer dan hun Russische of Oekraïense collega's", beweerden de academici. Daarmee waren ze ideale kandidaten voor het uitvoeren van "gevechtsmissies" tegen de posities, troepen en het grondgebied van Moskou.

De academici waarschuwden echter tegen westerse piloten die dicht bij de frontlinie vliegen, uit angst dat “buitenlandse vrijwilligers in Russische handen zouden vallen, waar ze als voorbeeld zouden kunnen dienen of voor de camera zouden kunnen worden tentoongesteld.”

Dit was mogelijk een knipoog naar de CIA-piloten Gary Powers en Eugene Hassenfus, die respectievelijk door de Sovjet-Unie en Nicaragua werden gevangengenomen, wat een vernedering voor de Amerikaanse inlichtingendienst betekende.

Het is nog steeds onduidelijk in hoeverre deze voorstellen de koers van de operaties van de Oekraïense strijdkrachten tegen hun Russische tegenstanders hebben bepaald. Maar de lekken die door De Grayzone onthullen voor het eerst hoe een kleine groep academici in slechts enkele weken tijd in het geheim een ​​aantal tamelijk onconventionele oorlogsplannen op een presenteerblaadje aan de CIA en de MI6 presenteerde. 

Net zoals Groot-Brittannië deed met zijn Project AlchemieHet lijkt erop dat de regering-Biden de verantwoordelijkheid voor het vormgeven van haar strijdstrategie in Oekraïne heeft uitbesteed aan een netwerk van idioten met dubieuze achtergronden, die zich duizenden kilometers verwijderd bevinden van de frontlinie en de gruwelijke realiteit daarvan.

Bijna drie jaar later, terwijl een generatie Oekraïners ten onder is gegaan aan de oorlog met volmachten, zijn de bedenkers van deze strijdplannen waarschijnlijk nog steeds ergens in de muffe gangen van de academische wereld bezig met hun laptops.

Kit Klarenberg is een onderzoeksjournalist die onderzoek doet naar de rol van inlichtingendiensten bij het vormgeven van politiek en percepties.

Dit artikel is van De Grayzone.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.