Handel in tijden van genocide

By Kellie Tranter
vrijgegeven Australië

TDeze maand heeft Israël eenzijdig de door de VS “gegarandeerde” wapenstilstandsovereenkomst met Hamas geschonden.

Zonder een spoor van menselijkheid ging het land door met de massale moordpartij op Palestijnse burgers. Daarbij werden in één nacht 174 kinderen met bommen gedood en talloze anderen moesten zonder verdoving worden geamputeerd.

Ook werden er maatregelen genomen die ervoor moesten zorgen dat alle inwoners van Gaza geen toegang meer hadden tot basisvoorzieningen, zoals voedsel, water, sanitaire voorzieningen en elektriciteit. 

Elk mens met een spoor van moraliteit of menselijkheid zou geschokt moeten zijn, en de meeste mensen in de wereld zijn dat waarschijnlijk ook, maar de Australische regering lijkt er niet zo door getroffen te zijn. Volgens gegevens van het Australian Bureau of Statistics (ABS) is de Australische export naar Israël tijdens de genocide — van steenkool tot koper — doorgegaan.

Exportgegevens van het Australian Bureau of Statistics (ABS) verkregen door vrijgegeven Australië tonen aan dat de waarde van de Australische export naar Israël in het jaar 2024 nog steeds $ 212 miljoen bedraagt. 

Op 26 januari 2024 concludeerde het Internationaal Gerechtshof (ICJ) dat er een aannemelijk risico bestond dat Israël genocide zou plegen in Gaza. Het Genocideverdrag verplicht staten om actie te ondernemen om genocide te voorkomen.

Het ICJ heeft verduidelijkt dat deze verplichting ontstaat vanaf het moment dat staten zich bewust zijn van een ernstig risico dat er genocide wordt gepleegd. De Australische regering werd op de hoogte gebracht van het risico op genocide in Gaza door de ICJ's order van 26 januari 2024. 

Op 19 juli 2024 bepaalde het ICJ dat de bezetting door Israël van de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, onrechtmatig is, samen met het bijbehorende nederzettingenregime en de annexatie en het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van Palestina. Het hof maakte duidelijk dat derde staten zich moeten "onthouden van het aangaan van economische of handelsbetrekkingen met Israël ... die zijn onrechtmatige aanwezigheid in het gebied kunnen verankeren." 

Bovendien moeten derde landen “maatregelen nemen om handels- of investeringsrelaties te voorkomen die bijdragen aan het in stand houden van de illegale situatie die door Israël is gecreëerd in de bezette Palestijnse gebieden.”

vrijgegeven Australië heeft de laatste exportgegevens van het ABS en UN Comtrade van januari tot en met december 2024 onderzocht, met Australische exportcijfers waaronder:

• steenkool, cokes en briketten, al dan niet verpulverd, maar niet geperst ($29,406,000);
• chemicaliën en aanverwante producten ($4,883,000);
• ijzer en staal ($3,719,000); 
• non-ferrometalen, waaronder koper ($14,000); 
• transportmiddelen, waaronder vliegtuigen en bijbehorende uitrusting, ruimtevaartuigen (inclusief satellieten) en ruimtevaartuiglanceerinrichtingen en onderdelen daarvan, landbouwmachines ($821,000);
• wapens en munitie ($1,534,000);  
• samen met insecticiden, rodenticiden, fungiciden, herbiciden, enz.

Schending van het ICJ-energie-embargo 

Veel Palestijnse organisaties roepen op tot een wereldwijd totaal energie-embargo tegen Israël. Ze erkennen dat Israël de controle heeft over de toegang tot energie in de bezette Palestijnse gebieden, dat het ontzeggen van toegang tot energie en de vernietiging van energie-infrastructuur onderdeel zijn geweest van de genocide in Gaza en dat energiediscriminatie onderdeel is van het apartheidssysteem.

In december 2024 publiceerde SOMO, het Centrum voor Onderzoek naar Multinationale Ondernemingen, gevestigd in Nederland, haar verslag“Het aanwakkeren van onrecht – Onderzoek naar de juridische consequenties voor staten en bedrijven die betrokken zijn bij de levering van energie aan Israël”, waarin het volgende werd opgemerkt:

“Energie, of brandstof om energie te produceren, speelt een belangrijke rol in de militaire operaties van Israël en de onrechtmatige aanwezigheid in het bezette Palestijnse gebied. 

"Israëlische militaire voertuigen, waaronder straaljagers en tanks, die zijn gebruikt bij het plegen van misdaden volgens het internationale recht in Gaza, hebben aanzienlijke hoeveelheden brandstof nodig om te kunnen functioneren. Israël is aanzienlijk afhankelijk van de import van brandstof, met name militaire straaljagerbrandstof en ruwe olie, die in Israël wordt geraffineerd en geleverd aan het leger, naast andere eindgebruikers.

“Het Israëlische elektriciteitsnet omvat rechtstreeks de illegale Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, waaronder Oost-Jeruzalem.”

Uw partner voor verslag concludeert dat “buitenlandse regeringen de plicht hebben om de levering van brandstof aan Israël te beëindigen, tenzij zij kunnen garanderen dat deze alleen voor niet-militaire doeleinden zal worden gebruikt” en dat “staten de levering van steenkool aan Israël moeten beëindigen als er geen manier is om ervoor te zorgen dat deze niet in de elektriciteitsvoorziening van nederzettingen terechtkomt, op basis van het feit dat dit handelsovereenkomsten met Israël vormt die de onrechtmatige aanwezigheid van Israël in het bezette Palestijnse gebied kunnen verankeren.”

Op 8 juni 2024 kondigde de Colombiaanse president Gustavo Petro aangekondigd dat zijn land “de kolenexport naar Israël zou opschorten totdat de genocide stopt.” Het Colombiaanse ministerie van Handel, Industrie en Toerisme Besluit 1047 van 2024, legde een onmiddellijk verbod op de export van steenkool naar Israël op, dat van kracht bleef

“totdat Israël voldoet aan bepaalde voorlopige maatregelen van het Internationaal Gerechtshof. Bedrijven die betrokken zijn bij de kolenhandel met Israël, moeten kennis nemen van dit verbod en hun activiteiten dienovereenkomstig aanpassen”.

In november 2024 verklaarde Susana Muhamad, de Colombiaanse minister van Milieu en Duurzame Ontwikkeling, ondubbelzinnig bepaald

“We realiseerden ons dat Colombiaanse steenkool 70% van de Israëlische energievoorziening voedt. President Petro heeft een decreet ondertekend om de export van Colombiaanse steenkool naar Israël te verbieden… We roepen andere landen op om geen fossiele brandstoffen te leveren die worden gebruikt bij genocide.”

Het standpunt van Colombia weerspiegelt de realiteit dat de “fossiele brandstofenergie” die in een elektriciteitsnet wordt gebruikt geen onderscheid maakt tussen militair, industrieel of commercieel gebruik, waarbij wordt opgemerkt dat het voor 99.85 procent in staatsbezit zijnde Israel Electric de grootste leverancier is van Elektrische kracht in Israël en Palestijnse gebieden, goed voor ongeveer 75 procent van de totale elektriciteitsproductiecapaciteit van het land. 

Deze realiteit weerhield Australië er niet van om in 2024 steenkool te exporteren naar Israël.

Eén bulkkolenschip, de “Captain Veniamis”, was gevolgd van Newcastle in Nieuw-Zuid-Wales naar de Israëlische haven van Hadera, vertrek op 12 september 2024, aankomst op 8 november 2024. Hadera, aan de Middellandse Zeekust nabij Tel Aviv, herbergt de grootste elektriciteitscentrale van Israël, de staatscentrale Orot Rabin Power Plant.

De reis via Kaap de Goede Hoop en de Middellandse Zee duurde 52 dagen, in plaats van de 32 dagen die het zou hebben geduurd als het met succes de blokkade van de Jemenitische Houthi's in de Rode Zee op vracht die naar Israël werd verscheept, had getrotseerd. (De solidariteit van de Houthi's met de Palestijnen heeft hun populariteit in het Midden-Oosten en over de hele wereld). 

Toen de lading Australische steenkool in Israël aankwam, was het dodental in Gaza al opgelopen tot boven de 40,000.

De Australische regering heeft snel haar steun uitgesproken voor de Amerikaanse maritieme missie om de handelsroutes in de Rode Zee naar Israël te beschermen tegen Houthi-militanten, en om een ​​Australische marinekapitein te leveren om een ​​Amerikaanse marine-taskforce te 'internationaliseren' die is toegewezen aan de bescherming van schepen die naar Israël varen.

Er is echter minder informatie vrijgegeven over het aantal schepen dat onderweg is naar Israël en Australische goederen vervoert, waaronder goederen zoals essentiële mineralen en steenkool.

'Wapens en munitie' opnieuw definiëren

Uit ABS-gegevens blijkt dat de totale waarde van de export van Australië naar Israël in 2024 in de categorie Wapens en munitie XNUMX miljard bedroeg. $ 1,534,000, maar wat er precies onder deze noemer werd geëxporteerd, is natuurlijk onmogelijk voor het publiek om te weten. Vertegenwoordigers, van minister van Buitenlandse Zaken Penny Wong tot ministers van Defensie, negeren de wettelijke definities door voortdurend te spreken over "wapens" of door de nauwkeurigheid van beschamende statistieken in twijfel te trekken. 

In een Juni Hoorzitting over de begroting van de Senaat in 2024, David Nockels, eerste assistent-secretaris voor defensie-industriebeleid, probeerde de onrust te zaaien gemiddeld rapporten over gegevens die op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken en Handel verschijnen met betrekking tot de export van “wapens en munitie”, met een verklaring waarvan [de tv-show] Ja, minister Sir Humphrey zou trots zijn geweest:

"De data waar je naar verwijst die openbaar zijn, zijn volgens mij de data die het Department of Foreign Affairs and Trade op zijn website publiceert. Ik denk dat het nuttig is om te begrijpen waar die data vandaan komt, dan zal ik het erover hebben hoe we onszelf ervan verzekeren dat, ook al is de kop wapens en munitie, dat niet het geval is."

Na een ingewikkelde beschrijving van het proces van gegevensverzameling en een gebrekkig keuzemenu vervolgt hij:

“We hebben onszelf ervan verzekerd dat wat er publiekelijk in de media is gebracht, in feite onjuist is en dat het geen wapens en munitie zijn; het is in feite gerelateerd aan … goederen en technologieën die normaal gesproken zouden stromen. In het bijzonder is het meest recente cijfer dat is genoemd als $ 1.5 miljoen voor een enkel item dat een retour naar Australië-item is dat valt onder de categorie waar we het net over hadden, in die zin dat het de Australische defensiecapaciteit ondersteunt.”

Er wordt niet vermeld dat exporteurs verplicht zijn om een ​​daadwerkelijke "goederenbeschrijving" op elk exportaangifteformulier te vermelden. Dit is met name belangrijk wanneer wordt vermeld dat het dropdownmenu op de website niet betrouwbaar en niet specifiek genoeg is. Ook werd niet bekendgemaakt of Defensie alle exportaangifteformulieren had geïnspecteerd die vereist zijn om daadwerkelijk goederen te beschrijven die binnen haar bevoegdheid vallen en die naar Israël worden geëxporteerd. 

vrijgegeven Australië verzocht om details van communicatie tussen Defensie en Border Force over hun verzameling van consistente cijfers over de export naar Israël. De zwaar geredigeerde Freedom of Information documenten Uit de verkregen gegevens blijkt dat er langdurige e-mailgesprekken plaatsvonden tussen Defensie en de Australische grensbewaking, waarbij afspraken werden gemaakt over het verstrekken van gegevens aan Defensie om de discrepantie in exportcijfers te verklaren. 

In de begroting van de Senaat van 26 februari zeiden Defensiefunctionarissen zei dat Defensie sinds 7 oktober 2023 22 vergunningen aan Israël heeft afgegeven, waarvan er vier zijn verlopen, terwijl de resterende bestaande [nog actieve] exportvergunningen ten behoeve van de Australische strijdkrachten en de capaciteiten van het Gemenebest zijn. 

Voor defensie-exportvergunningen die vóór 7 oktober 2023 zijn afgegeven, werd bepaald dat er geen actie nodig was met betrekking tot 35 ervan, en 16 werden gewijzigd of verlopen (wat betrekking had op Deel 1 en 2 van de Lijst strategische defensiegoederen). 

De overige 13 vergunningen worden nog beoordeeld, waarbij Defensie nog steeds toezicht houdt op die vergunningen en de overheid hierover adviseert. Ons wordt niet verteld of goederen die zijn goedgekeurd voor export onder die 13 vergunningen het land mogen verlaten terwijl zo'n beoordeling door het departement plaatsvindt.

In antwoord op vragen van senator David Shoebridge bevestigden Defensiefunctionarissen dat Deel 1 van de Defensie Strategische Goederenlijst betrekking had op items die inherent dodelijk waren of items die waren aangepast voor gebruik door defensie, bijvoorbeeld nachtzichtbrillen, kogelwerende vesten, software, en dat ze geen ander gebruik hebben buiten een defensiecontext, maar die niet noodzakelijkerwijs inherent dodelijk zijn op zichzelf.

Deel 2 van de Lijst Strategische Defensiegoederen omvat goederen die door defensie of totaal niet-gerelateerde industrieën kunnen worden gebruikt, maar die desondanks gecontroleerd moeten worden.

Een hoge defensiefunctionaris merkte op [nadruk toegevoegd] dat:

"De Australische overheid onderhoudt een bescheiden defensierelatie met Israël als het gaat om defensie-export, in principe is het meestal eenrichtingsverkeer. Dat wil zeggen dat we importeren van de capaciteiten van de Israëlische defensie-industrie om de ADF te ondersteunen. Er is niet veel dat de andere kant op gaat, maar we zouden ze niet als op zichzelf staande conventionele wapens beschouwen.

De vergunningen die wij verlenen, stellen ons in staat om goederen te exporteren die kunnen bijdragen aan militaire capaciteiten. Wij zorgen ervoor dat we, wanneer die exportvergunningen worden verleend, er zeker van kunnen zijn dat de goederen die we exporteren of de vergunning die we verlenen om die goederen te exporteren, niet bijdragen aan schendingen van onze verantwoordelijkheden.”

Toen Shoebridge op 14 juni 2024 onder druk werd gezet om te bepalen of Australië op directe of indirecte wijze conventionele wapens en onderdelen en componenten van conventionele wapens aan de staat Israël leverde, zoals gedefinieerd in het Wapenhandelsverdrag (ATT), antwoordde de ambtenaar:

“We classificeren wapens als volledige systemen, dus gevechtstanks, vliegtuigen, dus dit is waar we het over hebben als we zeggen dat we geen wapens exporteren en de exportvergunningen die we hebben waar Israël een land van bestemming is, hebben betrekking op onderdelen, componenten of volledige systemen die betrekking hebben op DSGL (Lijst van Defensie en Strategische Goederen) lijst 1 of 2.

De regering is hier bijzonder duidelijk over geweest, dat ze sinds het begin van het conflict en de afgelopen vijf jaar geen wapens of munitie aan Israël heeft geleverd. Dat is met de definitie die in de ATT wordt gebruikt. Wat dat betekent, is dat als we een exportvergunning verstrekken waarbij Israël als bestemmingsland wordt vermeld, dit items zal omvatten die op lijst 1 of lijst 2 van de DGSL kunnen staan, maar die we niet als wapen zouden categoriseren.”

De nadruk op het gebruik van het woord ‘wapens’ in plaats van de wettelijke ‘items’ is duidelijk.  

Het is de moeite waard om op te merken dat moderne wapens en militaire uitrusting niet gemaakt of onderhouden kunnen worden zonder hun onderdelen en componenten. Zelfs als de items die geëxporteerd worden geen "volledige systemen" of inherent dodelijk zijn, zoals "kogelwerende vesten, software of nachtzichtbrillen", maakt hun export naar Israël tijdens een genocide het mogelijk om ze te gebruiken voor dodelijke acties en is duidelijk verboden onder het internationale recht dat Australië uitdrukkelijk heeft aangenomen door middel van een verdrag en specifiek heeft vastgelegd om te implementeren.

Het lijkt erop dat Australië effectief heeft geprobeerd om zijn duidelijke internationale verplichtingen en zijn eigen wetten te omzeilen tijdens een genocide, door een niet-bestaande dubbelzinnigheid in de wettelijke formuleringen te creëren.

In het belang van handel en geopolitiek worden de levens en de veiligheid van onze medemensen, van baby tot bejaarde, genegeerd of op een zijspoor gezet, evenals onze moraal, onze nationale reputatie, ons respect voor het internationaal recht en, niet te vergeten, ons zelfrespect.

Kellie Tranter is een advocaat, onderzoeker en mensenrechtenadvocaat. Ze tweet via @KellieTranter . Bekijk alle berichten van Kellie Tranter.

Dit artikel is van vrijgegeven Australië.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.