Arabisch falen in Palestina gaat verder dan verdeeldheid of incompetentie, schrijft Ramzy Baroud. Het weerspiegelt een veel cynischere realiteit.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio, tweede van rechts, met de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Arabische Emiraten, Abdullah bin Zayed Al Nahyan, in Abu Dhabi in februari 2025. (Buitenlandse Zaken/Freddie Everett)
EHet uitleggen van het Arabische politieke falen om Israël uit te dagen via traditionele analyses – zoals verdeeldheid, algemene zwakte en het falen om Palestina prioriteit te geven – geeft niet het volledige beeld.
Het idee dat Israël Palestijnen mishandelt, simpelweg omdat de Arabieren te zwak zijn om de regering van Benjamin Netanyahu — of welke regering dan ook — uit te dagen, impliceert dat Arabische regimes zich in theorie rond Palestina zouden kunnen verenigen. Deze visie vereenvoudigt de zaak echter te veel.
Veel goedbedoelende, pro-Palestina commentatoren hebben Arabische landen al lang aangespoord om verenigen, druk uitoefenen op Washington om zijn onwrikbare steun aan Israël te heroverwegen en beslissende maatregelen te nemen om de blokkade van Gaza op te heffen, naast andere cruciale stappen.
Hoewel deze stappen misschien wel enige waarde hebben, is de realiteit veel complexer en zal dergelijk wensdenken het gedrag van Arabische regeringen waarschijnlijk niet veranderen. Deze regimes zijn meer bezig met het in stand houden of terugkeren naar een vorm van status quo — een waarin de bevrijding van Palestina een secundaire prioriteit blijft.
Aangezien de begin Na de Israëlische genocide in Gaza op 7 oktober 2023 was het Arabische standpunt ten opzichte van Israël op zijn best zwak en op zijn slechtst verraderlijk.
Sommige Arabische regeringen gingen zelfs zo ver dat ze veroordelen Palestijnse weerstand in debatten van de Verenigde Naties. Terwijl landen als China en Rusland op zijn minst gepoogd om de Hamas-aanval op de Israëlische bezettingstroepen op 7 oktober in context te plaatsen indrukwekkend een brute belegering van Gaza, landen als Bahrein geplaatst de schuld ligt volledig bij de Palestijnen.
Beschadigde gebouwen in Gaza, 6 december 2023. (Tasnim News Agency, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
Op een paar uitzonderingen na duurde het weken – of zelfs maanden – voordat de Arabische regeringen een relatief krachtig standpunt ontwikkelden waarin het Israëlische offensief op zinvolle wijze werd veroordeeld.
Hoewel de retoriek langzaam begon te veranderen, volgden de acties niet. Terwijl de Ansarallah-beweging in Jemen, samen met andere Arabische niet-statelijke actoren, gepoogd om een of andere vorm van druk op Israël uit te oefenen door middel van een blokkade, zouden Arabische landen in plaats daarvan... werkte om ervoor te zorgen dat Israël de mogelijke gevolgen van zijn isolement kon weerstaan.
In zijn boek Oorlog, Bob Woodward bekendgemaakt dat sommige Arabische regeringen de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken vertelden dat ze geen bezwaar hadden tegen Israëls pogingen om het Palestijnse verzet te onderdrukken. Sommigen maakten zich echter zorgen over de mediabeelden van verminkte Palestijnse burgers, die tot publieke onrust in hun eigen landen zouden kunnen leiden.
Blinken met de Egyptische president Abdel Fattah El-Sisi in Caïro, 6 februari 2024. (Buitenlandse Zaken/Chuck Kennedy)
Die publieke onrust kwam nooit tot stand en na verloop van tijd werden de genocide, hongersnood en hulpkreten in Gaza genormaliseerd als een zoveelste tragische gebeurtenis, vergelijkbaar met de oorlog in Soedan of de onrust in Syrië.
Gedurende 15 maanden van meedogenloze Israëlische genocide die resulteerde Bij het doden en verwonden van meer dan 162,000 Palestijnen in Gaza waren de officiële Arabische politieke instellingen grotendeels irrelevant voor het beëindigen van de oorlog.
In de VS werd de regering-Biden gesterkt door deze Arabische inactiviteit en bleef ze doorgaan duwen voor een grotere normalisatie tussen Arabische landen en Israël – zelfs in het licht van meer dan 15,000 kinderen gedood in Gaza op de meest wrede manieren die je maar kunt bedenken.
Hoewel de morele tekortkomingen van het Westen, de tekortkomingen van het internationaal recht en de criminele acties van Biden en zijn regering breed worden bekritiseerd, wordt de medeplichtigheid van Arabische regeringen bij het mogelijk maken van deze wreedheden en bij het dienen als schild voor de oorlogsmisdaden van Israël, vaak genegeerd.
De Arabieren hebben in feite een belangrijkere rol gespeeld in de Israëlische wreedheden in Gaza dan we vaak beseffen. Sommigen door hun stilzwijgen, anderen door directe samenwerking met Israël.
Tijdens de oorlog kwamen er berichten naar boven waaruit bleek dat sommige Arabische landen [VAE] actief gelobbyd in Washington namens Israël, pleitend tegen een voorstel van de Egyptenaren en de Arabische Liga gericht op de wederopbouw van Gaza zonder de bevolking etnisch te zuiveren – een idee bevorderd door de regering-Trump en Israël.
Still uit een door AI gegenereerde video waarin Trumps plannen voor de overname van Gaza worden gepromoot. De Amerikaanse president plaatste deze op 26 februari op zijn sociale media-account. (Wikimedia Commons, Publiek domein)
Het Egyptische voorstel, dat unaniem werd aangenomen aanvaard De resolutie die de Arabische landen op 4 maart opstelden, vertegenwoordigde het krachtigste en meest verenigde standpunt dat de Arabische wereld tijdens de oorlog innam.
Het voorstel, dat door Israël werd afgewezen en door de VS werd afgewezen, hielp het discours in de VS te verschuiven rond het onderwerp etnische zuivering. Het leidde uiteindelijk tot opmerkingen die Trump op 12 maart maakte tijdens een ontmoeting met de Ierse premier Micheál Martin, waar hij bepaald dat “niemand iemand uit Gaza verdrijft.”
Dat sommige Arabische staten zich actief verzetten tegen de enige relatief sterke Arabische positie, geeft aan dat de kwestie van Arabische mislukkingen in Palestina verder gaat dan louter verdeeldheid of incompetentie — het weerspiegelt een veel donkerdere en cynischere realiteit. Sommige Arabieren richten hun belangen op Israël, waar een vrij Palestina niet alleen een non-issue is, maar een bedreiging.
Hetzelfde geldt voor de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, die blijft om hand in hand te werken met Israël om elke vorm van verzet op de Westelijke Jordaanoever te onderdrukken. Haar bezorgdheid in Gaza gaat niet over het beëindigen van de genocide, maar over het verzekeren van de marginalisering van haar Palestijnse rivalen, met name Hamas.
De PA de schuld geven van louter “zwakte”, van “niet genoeg doen” of van het niet verenigen van de Palestijnse gelederen is dus een verkeerde interpretatie van de situatie. De prioriteiten van Mahmoud Abbas en zijn PA-bondgenoten zijn heel anders: het veiligstellen van relatieve macht over Palestijnen, een macht die alleen kan worden gehandhaafd door Israëlische militaire dominantie.
Dit zijn moeilijke, maar cruciale waarheden. Ze stellen ons in staat het gesprek in een ander perspectief te plaatsen en af te stappen van de valse aanname dat Arabische eenheid alles zal oplossen.
Het gebrek aan de eenheidstheorie is dat deze naïef veronderstelt dat Arabische regimes de Israëlische bezetting per definitie afwijzen en Palestina steunen.
Terwijl sommige Arabische regeringen oprecht verontwaardigd zijn over het criminele gedrag van Israël en steeds meer gefrustreerd raken door het irrationele beleid van de VS in de regio, worden andere gedreven door eigenbelang: hun vijandigheid richting Iran en angst voor opkomende Arabische niet-statelijke actoren. Ze maken zich evenzeer zorgen over de instabiliteit in de regio, die hun machtspositie bedreigt te midden van een snel veranderende wereldorde.
Terwijl de solidariteit met Palestina zich steeds verder uitstrekt van het mondiale Zuiden naar de mondiale meerderheid, blijven Arabieren grotendeels ineffectief. Ze vrezen dat belangrijke politieke veranderingen in de regio hun eigen positie rechtstreeks in gevaar zouden kunnen brengen.
Dr. Ramzy Baroud is een veel gepubliceerde en vertaalde auteur, een internationaal gesyndiceerde columnist en redacteur van De Palestijnse Kroniek. Zijn nieuwste boek is The Last Earth: een Palestijns verhaal (Pluto Press, 2018). Hij behaalde een Ph.D. in Palestine Studies aan de University of Exeter (2015) en was een niet-residente wetenschapper aan het Orfalea Center for Global and International Studies, UCSB. Bezoek zijn website.
Dit artikel is van Z-netwerkwordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van haar lezers.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Bedankt dat je dit schrijft. Maar helaas is het erger dan in dit artikel wordt uitgelegd.
Denk eens aan … De door Amerika gesteunde militaire dictatuur in Egypte en de door Amerika gesteunde monarchie in Jordanië hebben zich beide militair ingezet als onderdeel van de genocide. Egypte is onderdeel van de blokkade. Egypte deelt een grens met Gaza, maar werkt al tientallen jaren samen met Israël om Gaza gesloten en geïsoleerd te houden. Als Egypte de grensovergang bij Rafah wilde openen, zijn ze daar natuurlijk al.
Zowel Egypte als Jordanië zetten vliegtuigen in de lucht en zetten zich in om Israël te beschermen toen Israëls acties grote 'reacties' veroorzaakten van landen die zich wel tegen de genocide verzetten. Dit maakt Egypte en Jordanië militaire deelnemers aan de genocide, samen met de NAVO-coalitie die ook in de lucht waren en genocide beschermden op die nachten.
Jordanië en de Golfstaten hebben een "landbrug" naar Israël opgezet om de genocide te beschermen door een bypass naar de blokkade van Jemen te creëren. Schepen uit Azië kunnen nu lossen aan de Perzische Golf-kant van het Arabische schiereiland, en vervolgens worden de goederen over land vervoerd, via Jordanië, om de genociders te bereiken.
De Saoedi's en andere sjeiks uit de Golfstaten fungeerden als Amerikaanse plaatsvervangers in wat ik nu de eerste genocide in Jemen noem. Deze genocide begon onder Obama en wordt nog steeds gekenmerkt door jihadistische types die door de oliesjeiks worden gefinancierd en die vandaag de dag nog steeds vechten tegen de mensen in Jemen die zich verzetten tegen de genocide. Het is het begin van wat een beetje lijkt op een tweede genocide in Jemen.
Uiteraard zijn dit geen daden van verdeeldheid en zwakte, maar openlijke steun aan de aanvallers.
PS … als je Egypte als een 'democratie' beschouwt omdat ze een "president" hebben en een soort verkiezingen, dan heb je het mis. Het leger heeft duizenden mensen gedood bij het omverwerpen van de vorige gekozen regering. Ze hielden vervolgens massale showprocessen waarbij de opgepakte mensen in groepen van honderden werden berecht, in groepen werden veroordeeld en, als ik me goed herinner, soms ter dood werden veroordeeld. Alleen omdat de heerser een pak draagt en zichzelf "president" noemt, betekent dit niet dat er sprake is van een functionerende democratie. Verkiezingen zijn niet gelijk aan democratie, democratie is meer dan verkiezingen.
Hallo: Ramzy Baroud schreef: Hetzelfde geldt voor de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, die hand in hand blijft werken met Israël om elke vorm van verzet op de Westelijke Jordaanoever te onderdrukken. Haar bezorgdheid in Gaza gaat niet over het beëindigen van de genocide, maar over het verzekeren van de marginalisering van haar Palestijnse rivalen, met name Hamas.
De PA de schuld geven van louter “zwakte”, van “niet genoeg doen” of van het niet verenigen van de Palestijnse gelederen is dus een verkeerde interpretatie van de situatie. De prioriteiten van Mahmoud Abbas en zijn PA-bondgenoten zijn heel anders: het veiligstellen van relatieve macht over Palestijnen, een macht die alleen kan worden gehandhaafd door Israëlische militaire dominantie.
MAAR HOE ZIT HET MET HET FEIT DAT NETANYAHU/ISRAËL EN QATAR ACTIEF GELD EN VOORRADEN NAAR HAMAS HEBBEN GELEID… OM TE VOORKOMEN DAT DE PA STABILITEIT KRIJGT? IK DENK DAT DE SINISTERE EN KWAADAARDIGE MANIPULATIES VAN NETANYAHU/VS IN DIT STUK ZIJN ONDERSCHAT.
Schande, schande, schande over de Arabische heersers in de Golfstaten en over Abbas.
Het is een schande dat Abbas en de PA zich als handlangers van Israël gedragen, sinds de leugenaar Clinton zich met deze puinhoop heeft bemoeid.
Er zijn momenteel aanvallen op Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. Deze ronde aanvallen, na het nep-staakt-het-vuren in Gaza, begon met aanvallen van de PA-politie op Palestijnen in plaatsen als Jenin. Als ik me goed herinner, duurde dat ongeveer een week voordat de Amerikanen hen terugtrokken en de belangrijkste Israëlische troepenmachten ertoe aanzetten de aanvallen voort te zetten.
Fuck global predatory capitalism. Het is de wortel van de steeds verder de wereld vernietigende puinhoop.
De Arabische Liga kwam uiteindelijk bijeen om het plan van Egypte om Gaza te herbouwen te steunen. Het lijkt erop dat tot nu toe alleen de VAE
veranderde van richting. De auteur lijkt zich er niet van bewust te zijn dat China de Palestijnse facties bijeenbracht. Wat resulteerde
in Palestina, waar zij een visie gaven aan de top van de Arabische Liga, waarin werd overeengekomen dat de PLO hen zou vertegenwoordigen.
Naties over de hele wereld steunen deze genocide. Waarom is iedereen zo bang voor Israël? Wanneer krijgen zij, inclusief mijn eigen regering (VS), een moreel kompas en gebruiken het? Ik schaam me zo voor ze allemaal.
Amerika verloor zijn morele kompas niet lang na de Burgeroorlog. Amerika had ooit het soort krachtige morele kompas dat Amerikanen ertoe zou brengen om zich vrijwillig aan te melden bij honderdduizenden om te vechten om andere mensen te bevrijden van slavernij. De geschiedenis laat zien dat andere mensen vechten om zichzelf te bevrijden van slavernij, maar een volk dat ten strijde trekt om andere mensen te bevrijden van slavernij, lijkt zich te onderscheiden van het grootste deel van de menselijke geschiedenis.
Maar er is geen bewijs voor dit morele kompas, aangezien we ons toen westwaarts keerden en de Amerikaanse genocide op de oorspronkelijke eigenaren van Amerika beëindigden, vóór de verschrikkingen van McKinley en de Filipijnen, die leidden tot het War Is A Racket-tijdperk, dat leidde tot...
Het is nog maar de vraag wat de uiteindelijke rode lijn zal zijn voor moslims om zich te verenigen en de kanker die de zionistische staat Israël is, weg te snijden... maar zullen ze ooit de moed hebben om op te staan tegen hun koloniale overheerser de VS, niet alleen zijn vazal?? Moslims lijken goed te zijn in verzet, maar niet erg goed in het winnen van oorlogen door extrapolatie uit de geschiedenis! Triest om te zien hoe verraders moslims onder elkaar lijken te zijn, zelfs als ze geconfronteerd worden met genocide op Palestijnen die zogenaamd lid zijn van de Moslimbroederschap!
Wees voorzichtig met geschiedenis. Amerikanen zijn vaak erg beperkt omdat ze beginnen met de koninklijke kijk op de geschiedenis van Engeland. Geeft Amerikanen vaak een nogal vertekend beeld van dingen, omdat ze meestal beginnen met de Cambridge-versie.
Bijvoorbeeld, die moslims die niet zo goed zijn in het winnen van oorlogen, hebben ooit veel oorlogen gewonnen. Zoveel dat ze op een gegeven moment probeerden verder naar het noorden te trekken, naar Spanje. En op een ander moment voor de poorten van Wenen. Dit was natuurlijk de tijd dat deze zelfde moslims leiders waren in de wetenschap en voorliepen op de achterlijke Europeanen met hun bijgeloof en mythen.
En vandaag de dag is er natuurlijk een enorm verschil tussen “moslims” en hun corrupte, kapitalistische, door Wall Street gesteunde regimes, die de “moslims” zelden een woord laten zeggen over wat ze willen in hun eigen landen.
Moslims zijn aanhangers van de islam. Zeggen dat moslims geen oorlogen kunnen winnen is hetzelfde als zeggen dat joden of katholieken geen oorlogen kunnen winnen.
Het Arabische Rijk, dat ongeveer 1200 jaar geleden floreerde, veroverde een gebied zo groot als Europa. Mongolen en Turken, bekeerd tot de islam, veroverden India vanaf de 13e eeuw. Moslim Moren veroverden Spanje in de 8e eeuw en hielden het 700 jaar lang in handen.
Neem eens een boek over de wereldgeschiedenis.
Niets nieuws... Arabieren zijn verraders.
Dat is hard. De Arabieren zijn een genetisch zeer diverse bevolkingsgroep, dus je zou dit soort verdeeldheid verwachten. Hun connectie is vooral religieus en cultureel van aard. Het is een beetje alsof je verwacht dat heel Europa aan dezelfde kant staat en we weten allemaal hoe goed dat historisch gezien is gegaan. Maar natuurlijk zijn Joden en Palestijnen in behoorlijk wat onderzoeken herhaaldelijk genetisch verwant gebleken en dat heeft dit allemaal niet voorkomen. Mensen zijn blijkbaar niet erg goed in dit verenigde ding.
beter om een beetje te differentiëren... de leiders van de moslimwereld lijken achterbaks en corrupt tot op het bot... de leiders houden zich dom, doof, blind en realiseren zich niet dat het op de lange termijn beter zou zijn om verenigd op te staan tegen het Europese kolonialisme, indien nodig met geweld, dan om verdeeld ten onder te gaan en te buigen voor de wensen van de koloniale bezetter... ik heb medelijden met de moslimbevolking in plaats van hen te veroordelen omdat ze niet van hun corrupte heersers afkomen... ik zeg maar wat
“…zijn verraders.”
Helemaal niet zoals de handelaren op Wall Street, die altijd eerlijk en eerbaar zijn en nooit het pensioengeld van hun grootmoeder zouden stelen.
Het is al zo sinds 1948, ze doen alleen alsof ze Israël haten om hun volk te verenigen tegen iemand anders dan hun heersers. Iedereen die tijd heeft doorgebracht in deze landen (ik heb 12 jaar doorgebracht in Iran, Irak, de Golfstaten en Noord-Afrika) weet dat de meerderheid van de mensen geen hekel heeft aan sjiitische moslims, vice versa of joden trouwens.
Het is natuurlijk een goed versleten aanvankelijk Brits imperium nu geleid door Amerika om te verdelen en te heersen om te heersen. Precies zoals onze zogenaamde democratieën over ons heersen, of het nu in Groot-Brittannië, Amerika of elders in 'het westen' is.
Triest om te zien dat deze laffe Arabische politici bereid zijn om de benarde situatie van hun collega's te negeren om een paar centen te verdienen. Hoe ziek, triest en dom!
PS … bedankt voor het publiceren van artikelen van ZNet.
Denkt u dat de mensen in de Midden-Oostenstaten die proberen in de gunst te komen bij Israël, zullen accepteren dat de zionistische religieuze fanatici de Al-Aqsa-moskee en de Rotskoepel aanvallen en vernietigen?
Zou het kunnen dat de staatshoofden zich dan óf met militaire middelen tegen Israël moeten verzetten, óf omvergeworpen zullen worden?
Eerlijk gezegd begin ik me af te vragen of de verwoesting van de Al Aqsa-moskee veel reacties zou oproepen.
Fijne Al Quds Dag! aan iedereen.
En steun voor iedereen die door kapitalistische projectontwikkelaars uit hun huizen wordt verdreven!
Bedankt Dr.
Ja, dit is een onderwerp dat we te weinig horen.