Palestijnse rechten zijn mensenrechten

By M. Reza Behnam
Z-netwerk 

THet filosofische geloof dat bepaalde rechten inherent en onvervreemdbaar zijn door het menselijk bestaan, wordt harde realiteit wanneer ze worden ontkend. Dit is vooral opvallend voor de mensen in Palestina, die al meer dan honderd jaar moeten vechten voor hun onvervreemdbare rechten. 

De schending van hun mensenrechten begon eigenlijk op vrijdag 2 november 1917, toen de Britse minister van Buitenlandse Zaken en Christelijk Zionist, Arthur James Balfour, zijn handtekening zette onder een brief gericht aan de Britse Joodse bankier, Lionel W. Rothschild, waarin hij het land Palestina beloofde aan de Zionistische Federatie in Europa. Daarmee begon de aanhoudende catastrofe.

Tegen het einde van de oorlog van 1967 had Israël het hele historische Palestina ingenomen. Naast de noodlottige onteigening van hun thuisland, leden de Palestijnen ook het verlies van hun politieke gemeenschap en de bescherming die deze bood.

Politiek theoreticus uit de twintigste eeuw, Hannah Arendt (1906-75), begreep dat er geen garantie is voor mensenrechten buiten de hogere autoriteit van de politieke gemeenschap. Ze karakteriseerde staatloosheid als de afwezigheid van het "recht om rechten te hebben", en merkte op dat staatschap een voorwaarde is voor de bescherming van andere mensenrechten. Burgerschap, redeneerde Arendt, bood de wettelijke bescherming en rechten die door een functionerende staat werden verleend, waardoor individuen minder kwetsbaar werden voor het misbruik van hun rechten.

Israël heeft, met onbeperkte steun van de Verenigde Staten, ervoor gezorgd dat een Palestijnse staat, met de wettelijke status om haar burgers te beschermen, nooit werkelijkheid wordt. Hoe ze het ook proberen, ze zijn er niet in geslaagd de Palestijnse waardigheid te stelen of hun vastberadenheid om het “recht op rechten” te hebben, te vernietigen.

Universele mensenrechten 

Mensenrechten zijn gedefinieerd als fundamentele vrijheden, rechten en privileges die aan ieder mens toekomen op grond van het mens-zijn. Ze zijn een erkenning van de inherente waardigheid en waarde van ieder mens, waardoor mensen vrij van angst kunnen leven en kunnen floreren.

Het waren de verschrikkingen en misstanden van de Tweede Wereldoorlog die de mensenrechten op het wereldtoneel en in het geweten brachten. Het werd aangestuurd door een verlangen om ervoor te zorgen dat er "nooit meer" een genocide zou zijn en dat niemand het leven, de vrijheid, rechtvaardigheid, voedsel, onderdak en nationaliteit zou worden ontzegd. Voor dat doel werden in oktober 1945 de Verenigde Naties opgericht en de Universele Verklaring Rechten van de Mens (UVRM) werd in december 1948 aangenomen. Het is uitgegroeid tot de algemeen aanvaarde basis van het internationale recht inzake mensenrechten.

Opvallend is dat Palestijnen slechts twee van de 30 rechten en vrijheden hebben die in de UDHR worden genoemd. De belangrijkste elementen van de mensenrechtenwetgeving worden genoemd in artikel 3:

“Een ieder heeft recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.” 

Honderdduizenden Palestijnen zijn vermoord enkel en alleen omdat ze hun fundamentele ‘recht op leven’ opeisten.

Sinds de opstand van 7 oktober 2023 heeft Israël naar verluidt een massamoord gepleegd 48,964 Gazanen, een extra 62,413 zijn gestorven door gedwongen hongersnood en 14,000 worden vermist. In dezelfde tijd doodde Israël 896 Palestijnen in de bezette Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. En meer dan 400 zijn afgeslacht in Gaza sinds Israël heeft de regels overtreden het staakt-het-vuren van januari en hervatte de genocide.

Amnesty International, Human Rights Watch, B'Tselem en talloze VN-organisaties hebben er weinig twijfel over laten bestaan ​​dat de Palestijnen onder het militaire apartheidsregime van Israël beroofd zijn van de essentiële rechten die in de Verklaring worden beschreven.

Omdat Palestijnen staatloos zijn, kunnen de artikelen 16, 21 tot en met 24 niet worden toegepast:

• zij worden niet “vrij en gelijk geboren” (Artikel 1,2, 3 en XNUMX)
• zij zijn “onderworpen aan martelingen, onmenselijke en vernederende behandelingen en bestraffingen” (Artikel 5)
• zij zijn niet ‘gelijk voor de wet’ (artikelen 6 tot en met 11)
• zij zijn “onderhevig aan inmenging in de persoonlijke levenssfeer, het gezinsleven en de woning” (Artikel 12)
• ze hebben geen “vrijheid van beweging” (artikel 13)
• Zij zijn ‘beroofd van hun nationaliteit’ (Artikel 15)
• Zij worden ‘willekeurig van hun eigendom beroofd’ (Artikel 17)
• zij hebben niet het recht op “vrijheid van gedachte, geweten, mening, meningsuiting en godsdienst” (artikelen 18 en 19)
• zij zijn niet “vrij om vreedzaam te vergaderen en deel te nemen aan het culturele leven van de gemeenschap” (Artikel 20 en 27)
• zij zijn niet in staat om ‘een adequate levensstandaard, onderwijs en gezondheidszorg na te streven’ (Artikel 25 en 26)

Palestijnen in Gaza en de bezette gebieden worden routinematig onderworpen aan systematische, door de staat georganiseerde gedwongen verplaatsingen en mensenrechtenschendingen. Ze zijn nooit vrij geweest van willekeurig geweld, het meest basale mensenrechtenrecht. Hier volgen twee recente voorbeelden van decennia van Israëlische kwaadaardigheden:

De onafhankelijke internationale onderzoekscommissie van de VN over het bezette Palestijnse gebied bracht een rapport uit in maart beschuldigde hij Israël van het systematisch gebruik van seksueel, reproductief en ander gendergerelateerd geweld sinds oktober 2023 om “het Palestijnse volk geheel of gedeeltelijk te domineren, onderdrukken en vernietigen.”

De gerichte aanvallen van Israël op het zorgstelsel in Gaza zijn een flagrante schending van de internationale humanitaire wetgeving en mensenrechten. 

Vanaf september 2024, volgens de World Health Organization, 22,500 inwoners van Gaza hadden levensveranderende verwondingen opgelopen door Israëls willekeurige gebruik van explosieve wapens. Naast ernstige verwondingen aan ledematen, merkten ze amputaties, trauma aan het ruggenmerg, traumatisch hersenletsel en ernstige brandwonden op. De Verenigde Naties merkten op dat Gaza het hoogste aantal kind geamputeerd in de wereld.

Het is opmerkelijk dat de Verenigde Staten de gevolgen beginnen te voelen van hun onkritische steun aan Israëls talrijke schendingen van internationale en nationale vrijheden. humanitair recht en het afschuwelijke geweld tegen de Palestijnen. Clarence Darrow, de beroemde ACLU-advocaat, bekend om zijn verdediging in het Scopes-proces van 1925, had gelijk toen hij zei: "Je kunt je vrijheden in deze wereld alleen beschermen door de vrijheid van de ander te beschermen. Je kunt alleen vrij zijn als ik vrij ben."

De waarborgen die het recht van Amerikanen op vrije meningsuiting, vergadering en vrijheid al lang beschermen, worden nu ten behoeve van Israël ondermijnd.

Met behulp van verzonnen beschuldigingen van antisemitisme en terrorisme – rechtstreeks uit het Israëlische draaiboek – is de regering-Trump begonnen met een heksenjacht op pro-Palestijnse activisten en haar campagne om legitieme kritiek op Israël de kop in te drukken.

De ontvoering van een Columbia-student en een permanente Amerikaanse ingezetene Mahmoud Kahlil is representatief voor die erosie. Op de avond van 8 maart werd hij willekeurig gearresteerd (zonder bevel) door Immigration and Customs Enforcement-agenten in New York, vastgehouden in New Jersey, vervolgens in het geheim overgebracht naar een detentiecentrum in Louisiana, contact met familie en advocaten ontzegd en bedreigd met deportatie. Hij zit nog steeds gevangen, ook al is hij niet aangeklaagd voor een misdaad. Sinds zijn onrechtmatige arrestatie, Leqaa Kordia, een andere Palestijnse student die naar Columbia gaat, is ook gearresteerd en riskeert deportatie.

Kahlils “misdaad” en die van anderen die te maken kregen met deportatie, uitzetting van de universiteit of schorsing, was om kritiek te leveren op en te protesteren tegen de genocide van Israël in Gaza. President Donald Trump heeft gedreigd alle internationale studenten te arresteren die deelnemen aan pro-Palestijnse protesten, waarmee hij hun rechten uit het Eerste Amendement negeert.

De willekeurige arrestaties en het ontbreken van een eerlijk proces die momenteel in de Verenigde Staten plaatsvinden, lijken sterk op wat de Palestijnen al tachtig jaar onder de Israëlische militaire bezetting meemaken.  Amnesty International ontdekte dat Israël systematisch administratieve detentie, vaak langdurig en zonder aanklacht of proces, gebruikt als instrument om Palestijnen te vervolgen.

Washingtons hardhandige reactie op Amerikaanse critici van Israël en Tel Avivs minachting voor Palestijnse mensenrechten hebben onthuld hoezeer de twee regimes op elkaar zijn afgestemd. De zogenaamde vredesakkoorden en normalisatieovereenkomsten hebben alleen maar Israëls wurggreep op Palestina verstevigd en zijn systematische vastberadenheid om de Palestijnse vrijheid en zelfbeschikking volledig uit te roeien, geïntensiveerd.

De Verenigde Staten zijn ver van huis geraakt sinds president Jimmy Carter de Amerikaanse grondwet uitriep. toewijding voor de mensenrechten; in zijn verklaring van 20 januari 1977 verklaarde hij: inaugurele rede:

“Omdat we vrij zijn, kunnen we nooit onverschillig zijn voor het lot van vrijheid elders. Ons morele gevoel dicteert een duidelijke voorkeur voor die samenlevingen die met ons een blijvend respect voor mensenrechten delen.”

Interessant genoeg leidde het “morele gevoel” van de Carter-regering ertoe dat ze kritiek leverde op de mensenrechtenschendingen van de voormalige Sovjet-Unie, Oeganda en dergelijke, maar niet van Israël; ze verleenden “uitzonderlijkheid” aan een van de ergste schenders. Pas nadat hij zijn ambt had neergelegd, en minder bang was voor de Israëlische lobby, sprak hij vrijuit over Israëls “blijvende gebrek aan respect voor mensenrechten,” zoals uiteengezet in zijn boek uit 2006, Vrede in Palestina, geen apartheid.

Het is de ironie van onze tijd dat de oudste geschreven bronnen om de mensenrechten aan te pakken die uit West-Azië zijn voortgekomen — de Cyrus Cilinder (539 v.Chr.) uit Perzië, de Avesta van het zoroastrisme (de eerste link naar monotheïstische religies), de Babylonische Codex van Hammurabi, de Bijbel en de Koran — terwijl het vandaag de dag de plaats is van enkele van de ergste overtredingen. Het doel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens was om een ​​humanere wereld te creëren; bijgevolg is er een inherente verantwoordelijkheid om de onderdrukten te beschermen. Momenteel betekent dat het beschermen van het recht van Palestijnen om rechten te hebben, en daarmee het beschermen van onze eigen vrijheden.

M. Reza Behnam is een politicoloog die zich specialiseert in de geschiedenis, politiek en regeringen van het Midden-Oosten.

Dit artikel is van Z-netwerk.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.