De federale overheid en hun eigen omkoping

Bij het beslissen over een motie om de zaak tegen burgemeester Eric Adams van New York City te seponeren, moet de rechtbank volgens Andrew P. Napolitano weten of het ministerie van Justitie de zaak probeert te gebruiken als politiek instrument.

By Andrew P. Napolitano

NNormaal gesproken zal de rechter, als de overheid een rechter vraagt ​​om strafrechtelijke aanklachten tegen een verdachte te seponeren, dat met plezier doen.

Dit gebeurt niet vaak, maar af en toe evalueert de overheid de sterkte van haar eigen zaak opnieuw en concludeert dat zij de zaak niet buiten redelijke twijfel en met morele zekerheid kan bewijzen.

Wat gebeurt er als de overheid denkt dat ze aan die norm kan voldoen, maar om redenen die niets met de sterkte van haar zaak te maken hebben, toch om ontslag vraagt?

Kan het ministerie van Justitie op juridische gronden, en kunnen zijn advocaten op ethische gronden, de vervolging van de burgemeester van New York City opschorten – bijna als een zwaard van Damocles – om zo zijn medewerking met federale immigratieambtenaren af ​​te dwingen?

Met andere woorden: mag het DoJ, dat een aanklacht tegen burgemeester Eric Adams wegens omkoping heeft ingediend en verkregen, zijn eigen omkoping gebruiken om het oordeel van de burgemeester over beleidsbeslissingen te beïnvloeden?

Hier is het achtergrondverhaal.

In september 2024 werd Adams door een federale grand jury in Manhattan aangeklaagd voor omkoping en andere aanklachten. Hij pleitte onschuldig en heeft de beschuldigingen tegen hem krachtig ontkend. De zaak begon in de eerste Trump-regering toen Adams president van het stadsdeel Brooklyn was.

Toen de Amerikaanse officier van justitie voor het zuidelijke district van New York, die de aanklacht tegen de burgemeester van Manhattan had ingediend, aftrad na de verkiezing van Donald Trump tot president, benoemde Trump een steraanklager, Danielle Sassoon, tot waarnemend Amerikaans officier van justitie, in afwachting van de bevestiging door de Senaat van Trumps nominatie om Amerikaans officier van justitie te worden. (Terzijde: het zuidelijke district van New York is het oudste, meest prestigieuze en tot nu toe meest onafhankelijke van de regionale federale officieren van justitie.)

Toen Sassoon werd gepromoveerd, benaderden Adams' advocaten haar met een deal; geen pleidooiovereenkomst, maar een deal: als Adams zijn standpunt over het gebruik van stadspersoneel en -middelen om ICE te helpen bij de handhaving van de immigratiewetgeving zou wijzigen, zou de overheid dan de aanklachten tegen hem laten vallen?

Toen Sassoon en haar team dit aanbod pertinent afwezen, gingen Adams' advocaten naar haar superieuren bij het ministerie van Justitie. Die vonden het aanbod aantrekkelijk en gingen er in het algemeen mee akkoord.

De deal, die nooit op papier is gezet maar tot stand is gekomen aan de hand van brieven en e-mails van degenen die eerder bij het Openbaar Ministerie betrokken waren, hield in dat de aanklacht tegen de burgemeester zonder vooroordeel zou worden ingetrokken.

[Adams' team heeft ontkend proberen de zaak te ruilen voor het helpen bij een immigratiecrisis in New York en een federale rechter op woensdag een beslissing uitgesteld bij ontslag.]

Het is het ‘zonder vooroordeel’ dat hier het ethische en juridische struikelblok vormt, aangezien dat type afwijzing de federale overheid in staat stelt om de zaak op elk moment in de toekomst van de plank te halen en de vervolging actief opnieuw te starten.

ICE-samenwerking

De reden voor het ontslag zonder vooroordeel is niet de erkenning van de zwakke punten van de regering, maar eerder de behoefte van de regering aan de volledige medewerking van de burgemeester bij de handhaving van de federale immigratiewetten. Deze medewerking zou kunnen ontbreken als hij dit voorjaar voor de rechter zou verschijnen.

Dat is onzin. Het is Orwelliaans nieuwspraak voor een federaal plan om de burgemeester te controleren.

Is dit plan op zichzelf een omkoping?

Het is bitter ironisch dat de omkopingszaak tegen de burgemeester kan eindigen met een steekpenning. Een steekpenning is de levering van iets van waarde aan een ambtenaar in ruil voor het uitoefenen van de macht van de overheid door die ambtenaar om te voldoen aan de wensen van degene die de levering in gang heeft gezet.

Ik heb vaak betoogd – zonder succes – dat schikkingen waarbij de verdachte getuigenis moet afleggen in het pleidooi tegen een andere verdachte, omkoping vormen.

Waarom kunnen aanklagers een getuige iets waardevols opleggen – een lichtere straf dan wat de wet voorschrijft en wat een rechter waarschijnlijk zou opleggen – om de getuigenis van de getuige aan te passen, en kan een verdediging dat niet?

Waarom wordt het overhandigen van iets van waarde aan een getuige door het Openbaar Ministerie niet beschouwd als getuigenbeïnvloeding?

Als u mijn argument over het overtreden van de wet door de overheid accepteert, kunt u begrijpen dat ik kwaad ben op wat het ministerie van Justitie hier heeft gedaan.

Volgens Sassoon heeft het burgemeester Adams iets van waarde geboden: het afwijzen van federale omkopingsaanklachten, zij het zonder vooroordeel, in ruil voor het uitoefenen van de macht van de overheid in samenwerking met ICE.

Is de burgemeester wettelijk verplicht om met ICE samen te werken? Nee. Hij kan het werk van ICE niet meer belemmeren dan wie dan ook, maar hij is niet verplicht om het te helpen.

Hij en hij alleen beslist hoe de macht van de overheid in New York City zal worden uitgeoefend ten opzichte van de feds. De feds kunnen geen stadsfunctionarissen opeisen om hen te helpen met hun werk.

Wat moet de rechtbank doen met deze motie om zonder vooroordeel af te wijzen? Het eerste wat de rechtbank moet doen, is alle advocaten die deze zaak hebben aangeraakt — inclusief de procureur-generaal en haar plaatsvervanger — bevelen om onder ede te getuigen.

De rechtbank moet weten of het DoJ het probeert te gebruiken als politiek instrument. Als het de motie goedkeurt, zal dat de onvermijdelijke conclusie zijn. 

Zoals we allemaal hebben gezien, levert het gebruik van wetshandhaving voor politieke doeleinden vaak politieke resultaten op. Juryleden zijn niet dom.

Als zij het gevoel hebben dat een vervolging of een gerechtelijk bevel niet moreel correct is, niet trouw is aan de wet en niet in overeenstemming is met de grondwet, dan zullen hun oordelen over goed en kwaad weinig meer zijn dan een weerspiegeling van hun politieke voorkeuren.

Aan de andere kant kan de rechtbank de feds niet dwingen de burgemeester te vervolgen. Ze kan hun verraad blootleggen, en het heldendom van Sassoon en haar zes collega's die liever opstapten dan deel uit te maken van dit smakeloze plan.

Dan kan de rechtbank de zaak afwijzen met vooroordeel, waarmee het plan wordt omgegooid en het zwaard boven het hoofd van de burgemeester wordt weggehaald.

Ik weet niet of burgemeester Adams onschuldig of schuldig is. Maar het is beter voor hem om vrij rond te lopen dan toe te staan ​​dat het systeem hem straffeloos omkoopt.

Andrew P. Napolitano, een voormalige rechter van het Superior Court van New Jersey, was senior gerechtelijk analist bij Fox News Channel en presenteert de podcast Vrijheid beoordelen. Rechter Napolitano heeft zeven boeken over de Amerikaanse grondwet geschreven. De meest recente is Zelfmoordpact: de radicale uitbreiding van de presidentiële bevoegdheden en de dodelijke bedreiging voor de Amerikaanse vrijheid. Ga voor meer informatie over rechter Andrew Napolitano naar https://JudgeNap.com.

Gepubliceerd met toestemming van de auteur.

COPYRIGHT 2024 ANDREW P. NAPOLITANO 

GEDISTRIBUEERD DOOR CREATORS.COM

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.