Op dit gespannen moment kunnen Amerikanen Trump niet gebruiken om zich voor zichzelf te verbergen, zoals velen van hen, en vooral hun vermeende leiders, geneigd zijn te doen.
De Israëlische premier Benjamin Netanyahu met de Amerikaanse president Donald Trump op de luchthaven Ben Gurion in Israël in 2017. (Israëlisch Ministerie van Buitenlandse Zaken, Amos Ben Gershom, CC BY-NC 2.0)
Donald Trump lijkt niet al te veel moeite te hebben om mensen te shockeren. In de drie weken sinds hij zijn residentie in het Witte Huis hervatte, heeft hij de Denen geschokt (Amerika moet Groenland hebben), de Canadezen (Canada wordt onze 51e staat), de Panamezen (het Kanaal is van ons) en de Mexicanen (het is nu "de Golf van Amerika").
Samen met Elon Musk, zijn angstaanjagend fascistische sidekick, heeft onze nieuwe president Washington de afgelopen drie weken vrijwel dagelijks geschokt (en verbijsterd). Dit alles heeft, eerlijk gezegd, ook de rest van de wereld, die het Trump-circus bekijkt, in een of andere staat van shock achtergelaten.
Maar niets komt in de buurt van de schok van Trumps verklaring van vorige week dat de VS zijn soevereiniteit over de Gazastrook zal laten gelden, de 2 miljoen Palestijnen die daar wonen zal verwijderen en het gebied zal veranderen in “iets heel moois, heel goeds” — in, inderdaad, “de Rivièra van het Midden-Oosten.” De implicaties van dit plan — voor zover Trump plannen maakt in plaats van ze ter plekke te verzinnen — zijn bijna te verstrekkend om te overzien.
Laten we onze berekeningen uitvoeren voor zover we dat op dit vroege moment kunnen. We zullen ontdekken dat, tussen al het schokkende aan Trumps Gaza-denken — is dit mijn woord? — er dingen zijn die, bij zorgvuldige overweging, volledig in overeenstemming zijn met het Amerikaanse beleid in de loop van vele decennia en dus alleen schokkend zijn voor degenen die verdwaald zijn in het spel van eeuwige schijn dat heerst in ons imperium in de late fase.
Zoals alle oplettende mensen zullen weten, kondigde Trump zijn buitensporige plan aan om de Gazastrook te ontvolken en er een soort paradijs van te maken, gebouwd op de botten van de slachtoffers van terroristische Israëliërs, in aanwezigheid van Bibi Netanyahu, die volgens het Internationaal Strafhof Uitspraak november 2024, is nu een voortvluchtige die wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.
De premier van de zionistische staat was de eerste buitenlandse leider die het Witte Huis van Trump bezocht, en we kunnen zijn aanwezigheid in het Oval Office op zichzelf al een schok noemen, hoe "genormaliseerd" Amerika's weerzinwekkende relaties met "de Joodse staat" ook mogen zijn. Maar hier wil ik een paar opmerkingen noemen die Netanyahu maakte in reactie op Trumps presentatie.
Trump hield een hele tijd het woord voordat de Israëlische premier, stralend met de psychotische glimlach die we kennen, de microfoon pakte. Volgens een vroeg transcript geproduceerd door Roll Call, blijkbaar door een machine gegenereerd, begon hij met het prijzen van Trump voor de beruchte overtredingen van Trumps eerste termijn: “Je herkent Jeruzalem als de hoofdstad van Israël. Je hebt de Amerikaanse ambassade daarheen verplaatst. Je erkent de soevereiniteit van Israël over de Golanhoogten. Je hebt je teruggetrokken uit de rampzalige nucleaire deal met Iran.”
Helaas allemaal waar: Trump had net opgeschept over deze schande. Toen kwam de stortvloed aan leugens die we doorgaans associëren met Netanyahu en andere Israëlische functionarissen — en trouwens ook met Israël. UNRWA, het VN-hulp- en werkagentschap, “steunt en financiert terroristen.” Met betrekking tot de aanslagen van 7 oktober: “Hamas-monsters zijn woest — hebben op brute wijze 1,200 onschuldige mensen vermoord… Ze hebben mannen onthoofd. Ze hebben vrouwen verkracht. Ze hebben baby’s levend verbrand….” En zo verder.
Je zou denken dat een Israëliër die in het openbaar spreekt, het zou vermijden om zulke zaken te noemen, aangezien elk van deze beweringen volledig in diskrediet is gebracht als onderdeel van Israëls scherm van gefabriceerde propaganda. Maar nee, binnen de muren van het Witte Huis van Trump, als het nergens anders ter wereld is, kun je zulke dingen zeggen en word je hartelijk verwelkomd.
In deze vochtige broeikas van onwerkelijkheid, die perfect paste bij de gelegenheid en de gastheer, wendde Netanyahu zich vervolgens tot het zojuist onthulde plan voor Gaza:
“Je komt tot de kern. Je ziet dingen die anderen weigeren te zien. Je zegt dingen die anderen weigeren te zeggen…. Dit is het soort denken dat het Midden-Oosten zal hervormen en vrede zal brengen.”
Deze laatste opmerkingen lijken misschien louter vleierij, maar er zit iets belangrijks in. Ze lijken mij de sleutel tot ons begrip van wat er net is gebeurd tussen Trump en zijn criminele gast. Een van Trumps verschillende zonden, voor zover orthodox Washington het beschouwt, is zijn gewoonte om het onzegbare te zeggen, zoals ik het graag noem: hij doet uitspraken die belachelijk lijken, maar volkomen waar zijn en al lang waar zijn, maar zorgvuldig uit het geaccepteerde discours worden gehouden.
Trump maakt op 4 februari in het Witte Huis zijn plan bekend om de macht over te nemen door de VS, terwijl de Israëlische premier Benjamin Netanyahu toekijkt. (Het Witte Huis, Wikimedia Commons, Publiek domein)
Nogmaals aan Trump:
“We zouden naar andere landen van belang moeten gaan met humanitaire harten, en er zijn er veel die dit willen doen,” zei hij, “en verschillende domeinen bouwen die uiteindelijk zullen worden bezet door de 1.8 miljoen Palestijnen die in Gaza wonen, en zo een einde maken aan de dood en vernietiging en eerlijk gezegd ook aan het ongeluk.”
Dit is Trumps laatste verwijzing, een zachte, vermomde verwijzing, naar de gedwongen uitzetting van inwoners van Gaza naar Egypte en Jordanië, die beide in krachtige bewoordingen duidelijk hebben gemaakt dat ze geen nieuwe toestroom van Palestijnen zullen accepteren. Tijdens een eerdere sessie met Netanyahu, Trump, zoals geciteerd in The New York Times, verwierp deze bezwaren zonder pardon. “Ze zeggen dat ze het niet zullen accepteren,” zei Trump. “Ik zeg dat ze het wel zullen accepteren.”
Zoals volkomen duidelijk en algemeen begrepen is, stelt Trump nu voor om de Gazastrook etnisch te zuiveren. Hoewel hij de zin vermijdt, heeft hij hier al talloze keren naar verwezen; het is nu zijn formeel vastgestelde beleid. Het moet onmiddellijk volgen dat er geen wettelijke basis is voor een dergelijk project, dat de wil van de Palestijnen op geen enkel moment in overweging is genomen en dat gedwongen verplaatsingen onder geen enkele omstandigheid verboden zijn onder de Conventies van Genève van 1948. Er is, om het voor de hand liggende te zeggen, geen enkele reden om ongekwalificeerd bezwaar tegen Trumps plan op deze basis alleen te weerhouden.
Terwijl we dat doen, moeten we die reeks feiten die we kennen als geschiedenis in gedachten houden. President Harry Truman verklaarde de Amerikaanse erkenning van de staat Israël op 14 mei 1948, 11 minuten na de oprichting. Al-Nakba, de gedwongen verwijdering van Palestijnen uit hun land, was toen zes maanden aan de gang. En vanaf het precieze moment van Trumans verklaring tot aan de onze is Amerika de belangrijkste sponsor geweest van de etnische zuivering die nu in Gaza aan de orde is.
Laten we ons niet vergissen over wat Trump vorige week in het Witte Huis voorstelde. Het is ronduit verwerpelijk. Maar we moeten glashelder zijn over wat veroordeeld moet worden. Zo impulsief als hij is, zo gezegend onwetend als hij is over wat gezegd en onuitsprekelijk is, wil Trump dit gewoon openlijker en met meer spoed gedaan krijgen dan zijn voorgangers.
Als voetnoot hierbij is het de moeite waard om een verhaal te noemen achter Trumans haast om te erkennen. Gore Vidal, een oude vriend van de Kennedys, vertelt erover in zijn inleiding tot Jewish History, Jewish Religion (Pluto Press, 1994), door Israel Shahak. Het gaat als volgt:
“Ergens eind jaren 1950 vertelde die roddelaar van wereldklasse en incidentele historicus, John F. Kennedy, me hoe Harry S. Truman in 1948 door iedereen in de steek was gelaten toen hij zich kandidaat stelde voor het presidentschap. Toen bracht een Amerikaanse zionist hem twee miljoen dollar aan contanten, in een koffer, aan boord van zijn bliksemsnelle campagnetrein. 'Daarom werd onze erkenning van Israël zo snel doorgevoerd.' Omdat noch Jack noch ik antisemiet waren (in tegenstelling tot zijn vader en mijn grootvader), beschouwden we dit als gewoon weer een grappig verhaal over Truman en de serene corruptie van de Amerikaanse politiek.”
Truman in de Oval Office, kennelijk terwijl hij een menora als geschenk ontvangt van de Israëlische premier David Ben-Gurion, rechts, met Abba Eban, de Israëlische ambassadeur in de VS, 8 mei 1951. (Overheidspersdienst van Israël, Wikimedia Commons,CC BY-SA 3.0)
Mogelijk, misschien, waarschijnlijk: we kunnen de waarheid van het verhaal niet met absolute zekerheid beoordelen. Maar Vidal vond het gepast om het op papier te zetten, en Shahak, een Holocaust-overlevende, een professor scheikunde aan de Hebreeuwse Universiteit, en een gerespecteerde, zij het soms controversiële student van het jodendom, zette het op pagina één van zijn boek. Op het risico van teleologisch redeneren: als Truman $ 2 miljoen ($ 26 miljoen vandaag) van de zionisten heeft aangenomen, is dat precies in lijn met wat Amerikaanse politici hebben geoogst van de Joodse lobby tot aan de $ 100 miljoen die Trump naar verluidt heeft geaccepteerd van Miriam Adelson, de weduwe van aartszionist Sheldon Adelson.
Vanaf The New York Times eerder geciteerd stuk:
“Bij het onthullen van het plan heeft de heer Trump geen enkele wettelijke bevoegdheid aangehaald die hem het recht geeft het gebied over te nemen, en hij heeft ook niet gewezen op het feit dat het met geweld verwijderen van een bevolkingsgroep in strijd is met het internationaal recht en decennialange consensus over het Amerikaanse buitenlandse beleid in beide partijen.”
Deze zin is van begin tot eind waar. Maar we moeten het laatste stukje, over de consensus over het buitenlands beleid in Washington, heel zorgvuldig lezen. Ik hoop dat we het er nu allemaal over eens zijn, nu we getuige zijn geweest van Joe Bidens onvoorwaardelijke steun voor de genocide in Israël, dat Trumps voorstel om de Gazastrook etnisch te zuiveren volledig in lijn is met "decennia van Amerikaanse consensus over het buitenlands beleid", maar dan wel met de grofheid van Trumps aanpak.
De vraag waarop Trump de grenzen van de conventie heeft overschreden, draait om soevereiniteit. “De VS zal de Gazastrook overnemen, en wij zullen er ook een taak mee uitvoeren,” zei Trump op zijn persconferentie met Bibi dinsdagavond. Hij lichtte toe:
“Wij zullen het bezitten en verantwoordelijk zijn voor het ontmantelen van alle gevaarlijke, niet-ontplofte bommen… egaliseren de locatie en ontdoen van de verwoeste gebouwen, egaliseren het… Creëer een economische ontwikkeling die onbeperkte aantallen banen en huisvesting zal opleveren voor de mensen in het gebied. Doe een echte klus, doe iets anders.”
Trump ontvangt een menora van Miriam en Sheldon Adelson tijdens de nationale top van de Israeli American Council op 7 december 2019 in Hollywood, Florida. (Witte Huis, Joyce N. Boghosian)
Nadat hij en Bibi hadden gesproken, vroeg een verslaggever aan Trump of dit project de inzet van Amerikaanse troepen zou vereisen. "Als het nodig is, doen we dat," antwoordde hij met die vreemde nonchalance die hij vertoont. "We gaan dat stuk overnemen en ontwikkelen." Hij heeft zich hier inmiddels van teruggetrokken. "De Gazastrook zou aan het einde van de gevechten door Israël aan de Verenigde Staten worden overgedragen," hij verklaarde op Truth Social, zijn digitale megafoon. “De VS zou geen soldaten nodig hebben!”
Twee punten. Ten eerste is het moeilijk om je voor te stellen dat je een project van deze omvang uitvoert in een gebied dat zo politiek geladen is als Gaza zonder Amerikaanse troepen erbij te betrekken. Ten tweede, troepen of geen troepen lijkt een klein verschil in het geheel. Er zijn al berichten over “buitenlandse contractanten” die Israëlische troepen op de grond in Gaza assisteren.
Dit is de eerste keer dat een Amerikaanse leider op welk niveau van de overheid dan ook openlijk voorstander is van de fysieke verwerving van land buiten de grenzen van Amerika, in wie weet hoe lang. De schok hier is Trumps voorgestelde introductie — of herintroductie, beter gezegd — van territoriale heerschappij van het imperiale soort, en met geweld als geweld nodig is. Zijn onderwerp vorige week was de 140 vierkante mijl die de Gazastrook omvat. Maar let op de gelijkenis met zijn ideeën voor Groenland, Canada en het Panamakanaal. Dit is wat Trump bedoelde in zijn inaugurele toespraak toen hij over Amerika sprak als “een groeiende natie – een die onze welvaart vergroot, ons grondgebied uitbreidt….”
Zoals die opmerkingen duidelijk aangaven, is Trump zich er terdege van bewust dat hij een imperium leidt. Hij zou anders niet kunnen denken en spreken zoals hij doet. Maar het is opmerkelijk hoe vaak deze man de vrij basale feiten over de geschiedenis en het gedrag van het imperium niet herkent. Zijn thema is land, of zoals hij het graag zou noemen, onroerend goed. Maar de theoretici en managers van het imperium zijn niet meer bezig met onroerend goed — niet op een permanente basis.
Amerika legde de basis voor het rijk dat ons en de rest van de wereld nu belast tijdens de Spaans-Amerikaanse Oorlog, een acht maanden durende aangelegenheid in 1898. Er waren vroege schandelijke gebeurtenissen zoals de Filipijnen, die de VS met grote wreedheid van de Spanjaarden afpakten en bijna vijf decennia als kolonie hielden. Guam werd ingenomen als kolenstation voor Amerikaanse vrachtschepen die heen en weer voeren naar "het Oosten". Idem Amerikaans Samoa. Zo ging dat. De Europeanen hadden rijken, en nu moeten wij er een hebben: dit was de orthodoxe redenering toen figuren als Mark Twain en William James de Anti-Imperialist League vormden als reactie op de oorlog tegen de Spanjaarden.
Washington verleende de Filipino's onafhankelijkheid in 1946. De datum is veelzeggend. Tegen die tijd, aan de vooravond van het onafhankelijkheidstijdperk, erkenden Londen en Parijs dat territoriale heerschappij een 19e-eeuwse technologie was, die allang achterhaald was. Wat wij neokolonialisme noemen, was het nieuwe ding. Washington begreep dit ook. Het heeft er dan ook geen belang bij gehad om andermans land over te nemen sinds de overwinningen in 1945. Degenen die het imperium besturen, zijn geïnteresseerd in dictators en andere soorten compradors via wie ze macht kunnen projecteren. Dit is de reden waarom de naoorlogse decennia getekend zijn door staatsgrepen, moorden, kleurenrevoluties en dergelijke. Het gaat niet om land, of de Amerikaanse vlag die erboven wappert in de wind.
Hoe kan Trump dit niet zien? (En wie adviseert hem in godsnaam in deze kwesties, vraag je je af.) Maar moeten we nu doen alsof Washington al bijna 80 jaar geen imperium bestuurt? Caitlin Johnstone, de prikkelbare Australische commentator, merkt af en toe op hoeveel vaardigheid nodig is om een imperium in stand te houden en het te verbergen voor de Amerikaanse bevolking. Dat is waar. Maar voor zover ik kan nagaan, worden steeds minder van ons zo bedrogen. Als er enige deugd zit in Trumps plannen, Gaza en de rest ervan, dan is de realiteit van het imperium niet meer te verbergen.
Trumps voorstellen schenden het internationaal recht. Amerika schendt het al tientallen jaren. Trump stelt voor om de Palestijnen uit Gaza etnisch te zuiveren. Amerika sponsort dat project al sinds Israël bestaat. Trump kan de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door de zionistische staat in de komende weken goedkeuren — nog een grote die hij vorige week liet vallen. Een dergelijke sanctie is informeel van kracht sinds de kolonistenbeweging begon.
Trump wil Gaza overnemen. De VS zal nog meer deelnemen aan de terreur van Israël dan onder het regime van Biden. Dit is nieuw. Het is schandalig, ronduit schokkend. Maar ik stel een paar oprecht gestelde vragen: Hoe nieuw precies? Is Trumps plan gewoon een volgende stap op de weg die Washington is ingeslagen sinds Truman, als hij dat deed, die koffer op die dag in mei 77 jaar geleden in ontvangst nam?
Veel functionarissen, politici en commentatoren hebben hun twijfels geuit of Trumps Gaza-plan ooit uitgevoerd kan worden. Ik moet mijn oordeel over deze kwestie voorlopig nog even opschorten. Maar zijn aankondiging heeft op zichzelf al ultrazionisten van allerlei slag vrijgelaten. Het is nu volkomen acceptabel voor overheidsfunctionarissen — Mike Huckabee, Elise Stefanik, Tom Cotton, talloze anderen — om de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Israël te bepleiten. Sommige van deze achterlijke idioten, the Times heeft gemeld, nu overgaan tot het verwerpen van “de Westelijke Jordaanoever” ten gunste van het Bijbelse “Judea en Samaria.” Dit is een significante verandering in nomenclatuur, die neerkomt op een kwaadaardige verklaring van intentie. Eigenaarschap van Gaza of niet, Trump heeft een significante hoek omgedraaid.
Maar alle schokken van vorige week, met uitzondering van geen enkele, zijn al decennialang latent aanwezig in het Amerikaanse beleid — sinds mei 1948, inderdaad. Laten we dit niet missen. Op dit gespannen moment kunnen we Trump niet gebruiken om onszelf voor onszelf te verbergen, zoals veel Amerikanen, met name hun vermeende leiders, geneigd zijn te doen.
Patrick Lawrence, jarenlang correspondent in het buitenland, voornamelijk voor de Internationale Herald Tribune, is columnist, essayist, docent en auteur, meest recentelijk van Journalisten en hun schaduwen, beschikbaar van Clarity Press or via Amazon. Andere boeken omvatten Tijd niet langer: Amerikanen na de Amerikaanse eeuw. Zijn Twitter-account, @thefloutist, is permanent gecensureerd.
AAN MIJN LEZERS. Onafhankelijke publicaties en degenen die voor hen schrijven, bereiken een moment dat tegelijkertijd moeilijk en veelbelovend is. Aan de ene kant nemen we steeds grotere verantwoordelijkheden op ons in het licht van het toenemende verzuim van de reguliere media. Aan de andere kant hebben we geen duurzaam verdienmodel gevonden en moeten we ons daarom rechtstreeks tot onze lezers wenden voor ondersteuning. Ik zet mij voor de duur in voor onafhankelijke journalistiek: ik zie geen andere toekomst voor de Amerikaanse media. Maar het pad wordt steiler, en daarbij heb ik jouw hulp nodig. Dit wordt nu urgent. Als erkenning voor de toewijding aan onafhankelijke journalistiek kunt u zich abonneren op The Floutist, of via mijn Patreon rekening.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Meneer Lawrence lijkt de juiste dingen te hebben gezegd en ze hier te hebben gekregen, in ieder geval lijkt hij dat bij mij te hebben gedaan. En dat is een toevoeging aan zijn reputatie van het vertellen zoals het is.
Er valt hier niets goeds te zeggen over wat hij hier te zeggen heeft. Ik heb niets te zeggen.
De ongelooflijk hoge kosten van de Trump-Musk-overval op de Amerikaanse federale overheid zullen naar mijn mening waarschijnlijk de Federal Reserve doen breken, tenzij er iets anders komt om deze verstoring te compenseren, tot nu toe en onaangekondigd.
Ik snap het gewoon niet.
Patrick Lawrence, bedankt voor je geweldige inzet.
David Ben – Gurion arriveerde in mei 1915 in de VS (voor het eerst) en werd zeer actief in het organiseren en spreken in 35 Amerikaanse steden. Schreef in 1918 een boek dat $ 20 winst opleverde.
Uit IRmep's Israellobby – Wetten van New York, 1920 14 april, Hoofdstuk 205 Een wet tot oprichting van de Zionistische Organisatie van Amerika werd aangenomen met drie vijfde van de aanwezige leden
1930 David Bem Gurion actief in Zionistische Arbeidsactiviteiten.
9/6/38 is de eerste AZO die FARA-kennisgeving krijgt van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Deze geschiedenis gaat door tot 3/3/1960, DOJ vraagt ZOA's juridische raad over de status van FARA-registratie. ZOA ontving zeven eerdere vragen van FARA voorafgaand aan de 3/3/1960 DOJ-vragen.
Mijn vraag is of David Ben Goerion de vader was van de zionistische beweging in Israël of de VS, of dat hij iets anders deed?
Voer het verhaal van Israel Shahak en Gore Vidal in, van JFK nog wel, over Truman en 2 miljoen dollar, wat in 1948 een heel groot bedrag is. Dit is een klassiek klinkend 'haan en stier'-verhaal. Een effectieve lastercampagne tegen twee Amerikaanse presidenten.
De timing doet mij echter denken aan iets veel sinisterders, zou het geld gebruikt kunnen zijn om de rails in DC te smeren om de NUMEC-omleiding mogelijk te maken? 2 miljoen dollar was een behoorlijk groot bedrag in 1953. (NUMEC Est. Shanak was een begaafd organisch chemicus-fysicus en werkte nauw samen met mensen in Israël. Enter Ernest David Bergman, kernfysicus, die voorzitter was (1952) van de Israëlische Atoomenergiecommissie, IAEC In 1961 (JFK verkozen) ging hij naar Stanford U. in de VS en keerde in 1963 terug naar Israël (JFK vermoord) toen hij terugkeerde naar Israël.
“Gewoon de feiten”, zegt Lawrence, de eerste regel van speurwerk. Natuurlijk bestaan er geen toevalligheden bij het oplossen van mysteries.
Klinkt als een uitdaging voor mij. Alle bekende deelnemers die in het verhaal genoemd worden, waren dood en Shahak kon het toch niet laten om het verhaal op pagina één van zijn boeken te zetten. Was hij aan het opscheppen? Was hij, een zionist, de persoon die het geld naar verluidt aan Truman had geleverd en was het zionistisch geld van de velen bij de USAEC.
Nieuwsgierige geesten willen het weten en als ik afga op de recente acties van zionisten, wordt mijn vermoeden versterkt.
Truman deed erger dan de steekpenning aannemen die JFK in zijn verhaal noemde. Zes maanden eerder had Truman soevereine lidstaten van de Algemene Vergadering van de VN omgekocht en onder druk gezet om hun intenties te veranderen om TEGEN de verdeling van Palestina te stemmen volgens Algemene Vergadering van de VN 181. Bovendien, aangezien de stemming duidelijk verloren leek, trok Truman alle registers open om de Algemene Vergadering van de VN de stemming uit te laten stellen tot na het Thanksgiving-weekend in 1947 om zijn 'diplomatieke' spierballen los te laten op de handvol landen waarnaar werd verwezen. Dit verhaal wordt in de nodige details verteld in het boek "O Jerusalem" van Collins/Lapierre over de gebeurtenissen van 1947-49. Voor meer diepgaande gedocumenteerde studie over wat er gebeurde met internationale zionistische druk, Amerikaanse zionistische druk en interne zionistische druk van het Witte Huis op Truman gedurende deze periode, vertelt het verslag van John Judis het verhaal duidelijk: "Genesis: Truman, Amerikaanse Joden en de oorsprong van het Israëlisch-Arabische conflict". Truman werd heen en weer gespeeld als een pingpongbal, aangezien zowel zijn Sec. State Marshall als zijn Sec. Defense Forestall tegen het steunen van de oprichting van de zionistische staat waren, op grond van het feit dat het niet in het beste belang van de Verenigde Staten was. Forestall gaat er zelfs uitgebreid op in in zijn dagboeken.
Nog een geweldig artikel van de heer Lawrence. Wat dacht u van de flagrante realiteiten die opzettelijk over het hoofd worden gezien door de MSM en anderen? Deze realiteiten kunnen door de Amerikaanse bevolking op de begane grond worden gezien en gevoeld. De meerderheid van de Amerikaanse burgers is het andere slachtoffer van deze oorlog om rijkdom-initiatieven. Decennialang hebben zij de last van dit zelfvernietigende beleid gedragen, terwijl hun kosten voor levensonderhoud de pan uit rijzen en hun kwaliteit van leven ondergrondse niveaus heeft bereikt. Ik heb keer op keer getuigenissen gehoord van mensen van alle leeftijden, die twee banen hebben met een salaris onder het bestaansminimum om nauwelijks onderdak en voedsel voor hun kinderen te kunnen betalen. De eeuwige oorlog is de dienstmaagd van de roofzuchtige kapitalistische economie. De miljardairsklasse, die de belangrijkste ontvangers zijn van de bloeddoorweekte inkomsten die door deze gewelddadige campagnes worden gegenereerd, zijn bezig met het sociologisch vormgeven van een samenleving die slechts comfortabel 20% van de huidige Amerikaanse bevolking kan onderhouden. Veel mensen met wie ik sprak, zijn geschokt door wat er in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever gebeurt, maar geloven niet dat zij de macht hebben om er iets aan te doen.
Het lijkt erop dat Trump alle tirannen uit de geschiedenis wil overtroeven in zijn pogingen om de wereld met alle mogelijke middelen te veroveren.
Daar op het podium met de meest barbaarse moordenaar sinds Hitler, praat hij alsof hij een keizer van vroeger is, eisend, dicterend en denigrerend – de rechten en soevereiniteit van andere volkeren en naties vertrappend. Hij is een megalomaan en geniet er duidelijk van om iedereen te shockeren met zijn schandalige uitspraken.
Volgens welke standaard dan ook is hij krankzinnig – misleid en gestoord. Hij laat Biden er in vergelijking positief nederig en mild uitzien (& Biden was zo gemeen als ze maar komen!).
Ik denk ook dat Trump krankzinnig is. En terwijl hij zijn verstand verloren heeft, heeft Netanyahu zijn menselijkheid verloren, zonder enig respect voor het menselijk leven, behalve
van hemzelf.
Een man genaamd Adolf volgde hetzelfde pad. Hij was niet gek toen hij zijn partij opbouwde door communisten op straat te slaan tijdens protesten. Hij was niet gek toen hij begin jaren 40 bondskanselier werd (met slechts 1930% van de stemmen). Een vreselijke rechtse, ja, maar gek, nee. Maar in 1943-45 was hij "geëvolueerd" tot een gek die schreeuwde en schreeuwde naar mensen om hem heen, die geen slecht nieuws verteld mochten worden, die "de definitieve oplossing" en een "verschroeide aarde"-verdediging van Duitsland beval, wetende dat hij van plan was zelfmoord te plegen en niets achter wilde laten. Duitsland was een puinhoop in 1946, maar het zou erger zijn geweest als sommige van zijn laatste bevelen waren uitgevoerd.
Combineer megalomanie en absolute macht en dan blijkt de beroemde filosofie dat absolute macht absoluut corrumpeert van toepassing te zijn op de geest en de ziel. Of, om de poëzie van Roger Waters te citeren …
"Gek,
Speelgoed op zolder Ik ben gek,
Echt gaan vissen.
Ze hebben vast mijn knikkers afgepakt.
Gek, speelgoed op zolder, hij is gek.
Jij kleine schijterd, je zit er nu in,
Ik hoop dat ze de sleutel weggooien”
— “The Trial”, uit de opera “The Wall”, van Roger Waters en Pink Floyd.
Netanyahu heeft nooit enige menselijkheid gehad.
Helaas, helaas. Een grote val sinds de stijgende verering van de Amerikaanse grondwet door de basisschool en de verbazingwekkende
natie waar rechtvaardigheid en vrijheid voor iedereen op heldere wijze onze (morele, patriottische) superioriteit en uitmuntendheid onthulden. Verdwenen
nu de glans. In plaats daarvan, duisternis. En waarheid. De val georkestreerd door de grove en spiritueel, moreel verarmde
“corporate way”, de geleidelijke samenwerking van het democratische establishment en de burgers die er ofwel ongevoelig voor zijn geworden ofwel zich ervan hebben afgescheiden
vanuit hun instincten.
De burgerij is gehersenspoeld. Ik had geluk, niet veel mensen na mij wisten te ontsnappen. De mind control machine van Madison Avenue was al krachtig in het MadMen-tijdperk van eind jaren 1950. Televisie was toegevoegd aan de radio's en films die Goebbels had gebruikt. Maar een generatie kwam daartegen in opstand, en dat deden ze door Madison Avenue en de rest van de machine uit te schakelen. Als je een lid van die generatie had gevraagd naar een artikel in de New York Times, had je het antwoord gekregen: "Wie geeft erom wat de vierkanten denken?" Zo creëerden ze een immuniteit voor zichzelf tegen de mind control.
Ik had geluk. Begin jaren 80, toen mijn instincten zeiden dat ik moest protesteren tegen Reagan (en een paar jaar later tegen Biden), ontmoette ik een aantal restanten van die beweging, en zij leerden dit kind goed. Zij hielpen mij mezelf te bevrijden van mentale slavernij.
Maar toen ik eenmaal losgekoppeld was, zag ik de mind control nog sterker worden. Televisie bestond vroeger uit een handjevol kanalen die om middernacht uit de lucht gingen en het volkslied speelden. Het nieuws was 's avonds een half uur op tv. De massamentaliteit van sociale media was in de toekomst alleen de droom van psychopathische oligarchen. Maar nu is tv een kanaal met 1000 kanalen, 24 uur per dag. Het nieuws is nu 24/7, met meerdere kanalen die altijd naar je schreeuwen waar je ook gaat, alsof je in een Orwelliaanse nachtmerrie bent. Sociale media zijn nu het moderne hulpmiddel voor boekverbrandingen, omdat het het slechtste van de massamentaliteit naar boven lijkt te halen.
“Verdoofd” is geen slechte omschrijving ervan, voor degenen die de realiteit zien die genegeerd wordt door de comfortabel verdoofde mensen om hen heen. Maar wat het is, is Mind Control. En het wordt verslagen door het uit te zetten. Mensen hoeven niet ouderwets te zijn en te zeggen “Wie geeft erom wat de vierkanten denken?”, maar mensen moeten wel die Uit-knop omzetten.
Eerder zou beter zijn dan later. Overtuig dan de slaapwandelaars om je heen om de verleidelijke verdovingsmachines uit te zetten. De ramp is misschien dichterbij dan het lijkt in de spiegels van het funhouse.
Bill Clinton wachtte niet tot Trump het acceptabel zou maken om te praten over "Judea en Samaria" in plaats van de Westelijke Jordaanoever. In zijn losgeslagen campagnetoespraak voor Kamala Harris in Michigan vertelde hij het publiek dat Joden in Judea en Samaria woonden voordat de islam bestond. Hij zei ook dat iedereen die boos is over wat er in Gaza gebeurt, moet begrijpen hoe Israëliërs zich voelen.
Met presidenten als Reagan, Clinton, Bush, Biden en Trump heeft Amerika geen vijanden meer nodig.
Trump: “We zullen de Gazastrook bezetten, op basis van Amerikaans gezag”
Het Amerikaanse Rijk … openbaar gemaakt door Trump, de brabbelende bestuurder.
Nou ja, "out in the open" voor de rest van de wereld. Amerikanen hebben een opmerkelijk vermogen om hun ogen stevig dicht te houden. Amerikanen kunnen slaapwandelen terwijl ze beweren dat ze wakker zijn.
Ja, een steeds groter deel van de wereld zal dit zien, onder het niveau van de oligarch, en dat zal zeer negatieve gevolgen hebben voor een steeds meer geïsoleerd Amerika. Hoovers isolatie die leidde tot de Grote Depressie zal niets zijn vergeleken met het worden gemeden als genocidale monsters. Maar de Amerikanen zullen nog steeds met trots "We're Number One" roepen, en de rook van 'the showers' niet opmerken, toegevoegd aan al de rest van de kapitalistische vervuiling die de oligarchen verrijkt.
Bovendien draaien de crematoria in Amerika al een tijdje op volle toeren. De Democraten hebben zojuist het record voor dode Amerikanen in een termijn van vier jaar gevestigd. Ik denk, omdat het niet erg bekend is gemaakt door beide pro-dood partijen. Trump had het vorige record in handen. Een maatschappij die winst boven mensen stelt, kan je doden.
Ik heb er moeite mee om te benadrukken dat president IT over het Amerikaanse buitenlandse beleid sprak zoals geen enkele andere “president” dat eerder heeft gedaan … zowel binnenlands als wereldwijd.
De VS is vanaf het begin een koloniaal imperium geweest; een erfenis die het heeft overgenomen van zijn Britse voorouders. Het begon met de uitbreiding naar de Northwest Territories (Ohio, Indiana, Illinois) en ging door tot de Louisiana Purchase, Texas, de Spaanse koloniën in het zuidwesten, de Pacific Northwest, Hawaï, Alaska, de Filipijnen, Amerikaans Samoa, Puerto Rico, noem maar op. Alles gekocht of gestolen van iemand anders. De Monroe Doctrine (1823), die Europese inmenging in het westelijk halfrond verbood, maakte het duidelijk: deze helft van de wereld is van ons.
Amerikanen zijn nooit tevreden geweest met wat ze hebben. Er is altijd de drang geweest naar meer land, meer rijkdom, meer macht. Het is een ziekte, een kanker die op een dag zijn gastheer zal vernietigen.
@wr ridder:
bedankt dat je ons eraan herinnert dat 1948 niet het [enige] jaar is
om te onthouden als het gaat om de Amerikaanse imperiale geschiedenis:
sinds de pelgrims van Mayflower van boord gingen bij Plymouth Rock
rond 1620 was de Amerikaanse geschiedenis gebaseerd op het doden van andere volkeren, op
hun land(en) inpikken en denken: “Amerikaans exceptionalisme!”
#45+47's 'America First' is dus niet nieuw, maar slechts een populaire vertaling.
Ik ben geschokt als ik besef hoe weinig verzet er is tegen het imperialisme
Ik zie het in mijn EU-land – waar de wetgevers nooit moe worden ons te vertellen hoe
“vrede- en democratieminnend!” zijn wij en hoe op regels gebaseerd onze orde is.
Met elke hypocriete ademhaling die ze nemen, overtreden ze die opdracht.
omdat wat vroeger, voor een fractie van een historische seconde, de gemeenschappelijke
idee van “laten we de verwoesting, de verschrikkingen en de pijn van de Tweede Wereldoorlog niet herhalen!”,
is al lang geleden veranderd in: “onverzadigbare witte macht baart recht!”
Jean Ziegler, een Zwitserse socioloog en voormalig VN-rapporteur voor het recht op voedsel,
noemt onze wereldorde “kannibalistisch”. Hij is optimistisch dat verzetsbewegingen
van vandaag zal die volgorde veranderen. Misschien wel – waarschijnlijk niet tijdens mijn leven …
Ik wou dat mensen wisten wat de Monroe-doctrine inhield.
In die tijd was er een debat in revolutionair Amerika. Aan de ene kant was er John Quincy Adams, een toekomstige president, die sprak over hoe als Amerika naar het buitenland zou gaan om monsters te doden, dat als Amerika dit soort 'humanitaire' zaak zou beginnen om vrijheid te brengen aan andere landen, Amerika dan gedoemd zou zijn om zijn eigen met moeite verworven vrijheid te verliezen. Ze zouden goede wensen sturen naar anderen die vrijheid zochten, maar geen echte steun.
Monroe steunde in plaats daarvan de andere revoluties op het halfrond, waaronder ik denk Simon Bolivar in Venezuela. De Europeanen probeerden hun gebruikelijke bankiersspelletjes om deze nieuwe republieken te onderwerpen door middel van schulden. Met de binnenkort te verwachten stap om activa of landen in beslag te nemen vanwege 'slechte schulden'. Monroe ging wel naar het buitenland met zijn Monroe Doctrine om te proberen deze andere prille revoluties te beschermen tegen de roofzuchtige EU-bankiers door te zeggen "hands off bleepity-bleeps".
Natuurlijk, door de War is a Racket era van Amerika, was dit verdraaid van zijn oorspronkelijke revolutionaire bedoeling en in Amerikaans imperialisme. Amerika steunde revolutionairen niet langer in het halfrond, maar wilde ze onderdrukken voor United Fruit Company en andere "Amerikaanse belangen" door een oude revolutionaire doctrine aan te halen in de gebruikelijke kapitalistische verduistering.
Ik ben het natuurlijk eens met alles wat de heer Lawrence hier heeft gezegd. Natuurlijk is het grootste obstakel voor het genereren van tegenstand tegen Trumps plannen de bedrijfs-/staatsmedia en hun framing van kwesties. Vooral Israël. Iedereen die de onafhankelijke berichtgeving over Gaza volgt, is zich pijnlijk bewust van de eenzijdige berichtgeving over de toestand van sommige Israëlische gijzelaars. Merk op dat ze niet hebben gerapporteerd over de gijzelaars die er volkomen gezond en goed verzorgd uitzien en dat ze zich hebben uitgesproken over hun goede behandeling. En geen enkel woord, foto of video van de toestand van de gevangenen die worden vrijgelaten uit het Israëlische goelaggevangenissysteem. Ik zag een foto van een man die als tiener was gevangengezet en 10 jaar later was vrijgelaten. Hij zag er niet anders uit dan degenen die door het Rode Leger in Auschwitz waren vrijgelaten. We mogen gepropageerde westerlingen niet toestaan dit bewijs te zien.
Ik geloof dat Trumps grootse plannen allemaal in duigen zullen vallen, maar niet voordat er meer schade is toegebracht aan onschuldigen in binnen- en buitenland en de verscheurde reputatie van de VS verder is aangetast. Ik denk dat dat laatste een goede zaak is, omdat we de realiteit van het Amerikaanse beleid onder ogen moeten zien, dat zoveel leed in onze wereld heeft veroorzaakt. Onze dag des oordeels komt er zeker aan. Laten we hopen dat we lang genoeg overleven om daar te komen.
Israël leidt het congres, onze media en Chump. Musk doet zijn uiterste best om de sociale media te controleren, waardoor het des te belangrijker is voor degenen onder ons die de metastaserende kanker zien om van de bergtoppen te schreeuwen. Dankjewel Lois, voor je stem.
Chumps plannen zullen verontwaardiging en geweld in West-Azië creëren zoals we dat nog nooit eerder hebben gezien. Maar zoals Chump het ziet: het zal goed zijn voor het MIC, en wat inkomsten genereert voor een instortend Imperium is een goede zaak.
We kunnen ook het subtiele taalgebruik in vrijwel alle mediaberichten opmerken:
Israëliërs zijn gijzelaars.
Palestijnen zijn gevangenen.
Het gebruik van de term 'gevangenen' suggereert op subtiele wijze dat het misdadigers zijn die de verdiende prijs betalen voor hun misdaden (de grootste misdaad zijn blijkbaar de Palestijnen).
'Gijzelaars' duidt op hulpeloze slachtoffers van de omstandigheden, ook al zijn het militairen die door hun daden hebben bijgedragen aan de huidige situatie.
Helemaal juist. Uitstekend punt.
Ja. De Palestijnen zijn inderdaad gijzelaars. In feite worden ze allemaal gegijzeld, of ze nu binnen of buiten het Israëlische goelagsysteem zitten.
He
Ik kan niet geloven dat mijn landgenoten deze leugenachtige klootzak voor een nieuwe termijn hebben gekozen. En de redeneringen maken me misselijk als ze excuses verzinnen voor deze clown.
Ze stemden op hem omdat de andere kandidaat serieus een Derde Wereldoorlog-scenario voorstelde. Onder deze omstandigheden is het wat mij betreft rationeel om een oligarchische dictatuur te verkiezen boven het uitsterven van soorten.