Hoe de Israëlische lobby probeert kritiek op Israël het zwijgen op te leggen

Kellie Tranter schrijft dat de zionistische lobby al lange tijd critici van Israël onder druk zet, intimideert en plaagt. Nu intensiveren ze hun tactieken.

By Kellie Tranter
vrijgegeven Australië

TDe reguliere media worden vaak de ‘vierde macht’ genoemd – naar verluidt de vierde macht na de kerk, de adel en het gewone volk – omdat hun rol traditioneel gezien wordt als een kritische controle op de acties van degenen die de macht in de samenleving uitoefenen.

Essentieel voor haar rol is het optreden als waakhond die verantwoording aflegt aan gekozen en andere overheidsfunctionarissen en publieke figuren wat betreft hun uitspraken en acties (of inactiviteit).

Het toenemende onvermogen van de reguliere media om aan die verplichtingen te voldoen, leidde in de jaren tachtig tot de erkenning van de Vijfde Macht, een ruime benaming voor werkelijk onafhankelijke journalistiek.

De vijfde macht is sindsdien enorm in omvang en belang toegenomen, gelijk opgaand met de opkomst van internet, sociale media, blogs en onafhankelijke journalistiek op online nieuws- en opiniesites.

Belangrijke verhalen verschijnen op platforms als X en worden live gedocumenteerd. Veel van de allerbeste analisten en experts worden gepubliceerd op X, Substack en onafhankelijke rapportagesites. Dit is waar onafhankelijke journalisten en nieuwssites hun werk delen om het onder de aandacht te brengen van een steeds groter wordend lezerspubliek — belangrijk werk dat niet in een Google-zoekopdracht verschijnt, tenzij u er al van weet en weet hoe u er toegang toe krijgt. 

We bevinden ons aan de vooravond van deze nieuwe vrijheid van informatie. De onrust bij zowel machtige belangengroepen als de reguliere media komt grotendeels doordat hun gezag en geloofwaardigheid door hun eigen toedoen zijn ondermijnd.

Dit is vooral in Australië gebeurd in de afgelopen 10 jaar, toen de tekortkomingen van de reguliere media en de substantiële invloed ervan door machtige belangen, voor een groot deel van de bevolking duidelijk werden. In het geval van wat er in Gaza gebeurt en de vernietiging van het gebied en de bevolking door Israël, zijn ze zich er niet van bewust hoezeer veel Australiërs geschokt zijn door de genocide en de negeren daarvan door zowel de overheid als de media.

Mensen zien ook dat journalisten met principes in opstand komen tegen het schenden van hun ethische principes, of ze nu vechten tegen straf van hun werkgevers voor objectieve, feitelijke verslaggeving of simpelweg de beperkingen loslaten die gepaard gaan met het werken voor media-instellingen waar geld en macht de boventoon voeren in plaats van waarheid en nauwkeurigheid. 

Vandaag de dag is deze Fifth Estate onze enige redder in nood in een wereld van geïnstitutionaliseerde informatieve propaganda. Het is waar dat er een aantal onverantwoordelijke "influencers" in de ruimte zijn, en legitieme journalisten die daar actief zijn, moeten voortdurend op hun hoede zijn voor dreigementen met juridische stappen en deplatforming, maar de Fifth Estate is en blijft de beste bron van verslaggeving uit de eerste hand van gebeurtenissen en feiten, meestal door middel van daadwerkelijke beelden van een situatie of gebeurtenis, maar ook van divers intelligent en analytisch commentaar van academici en analisten die zijn ontsnapt aan of niet zijn afgeschrikt door de officiële deken van angst.

Dit is de bredere achtergrond van de pro-Israëlische lobby van de Zionist Federation of Australia (ZFA). aanvallen over journaliste Mary Kostakidis met de beschuldiging dat twee van haar tweets op X/Twitter antisemitisch waren. 

In dit geval is het van vitaal belang om te begrijpen wat sleutelwoorden betekenen. Zionisme is een nationalistische beweging van Joden en niet-Joden — in de VS vaak christelijke fundamentalisten — met als doel om in eerste instantie een Joodse nationale staat in Palestina te creëren en nu te behouden. Pro-Israël zijn betekent meestal dat je het bestaan ​​van Israël sterk steunt en, in het geval van de zionistische lobby, dat je de Israëlische regering van die tijd onkritisch steunt en gehoorzaamt. 

Zionistische aanval op Mary Kostakidis 

De klager, ZFO-CEO Alon Cassuto, beroept zich op twee vermeend antisemitische tweets die begin 2024 zijn geplaatst en die links bevatten naar een toespraak van Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah, voordat hij op 27 september vorig jaar in Beiroet door de Israëliërs werd vermoord. 

Cassuto beweert dat ze door het plaatsen van de berichten de woorden van Nasrallah onderschreef – namelijk een oproep tot de verwijdering van Joden uit Palestina – en dat ze zich daarmee schuldig maakte aan antisemitisme. 

Ik raad u ten zeerste aan om allereerst de tweets van Kostakidis sinds 7 oktober 2023 te lezen. Ze vormen een systematische verzameling van verslaggeving over actuele gebeurtenissen, inclusief toespraken van politieke leiders van beide kanten. Veel van deze toespraken worden door de reguliere media vaak onderbelicht of volledig genegeerd. 

Naar mijn mening zijn tweets waarin Israël wordt bekritiseerd of de Palestijnen worden gesteund, niet gebaseerd op politiek of antisemitisme, maar op oprechte menselijke bezorgdheid voor de slachtoffers van een georkestreerde genocide.

Tijdens de persconferentie van de Zionistische Federatie van Australië op 14 juli 2024, waarin de juridische aanval werd aangekondigd, zei Jeremy Leibler, Cassuto's advocaat en voorzitter van de ZFA, zei De actie vraagt ​​om excuses aan de Australische Joodse gemeenschap en om verwijdering van de aanstootgevende tweets.

"Maar dit gaat er echt om een ​​boodschap te sturen om Mary Kostakidis ter verantwoording te roepen, iemand met een heel belangrijk platform, [die] volgens ons haar platform misbruikt. We kunnen geen conflicten van de andere kant van de wereld op de straten van Australië brengen," zei Leibler.  

Kostakidis is openhartig en consistent geweest in verklaringen ter verdediging van zichzelf, benadrukkend dat ze niet meer deed dan rapporteren. Meer recentelijk heeft ze publiekelijk haar excuses aangeboden voor alle pijn en leed die haar tweets mogelijk hebben veroorzaakt bij mensen die ze mogelijk verkeerd hebben geïnterpreteerd, maar ze weigert standvastig om afstand te doen van haar rapportage.

Het was meteen Voor de hand liggend dat de zionistische aanval vooral gericht was op het straffen en tot zwijgen brengen van haar, en door het afschrikwekkende effect ervan op het tot zwijgen brengen van andere critici van Israëls criminele acties. 

Op 17 juli 2024 was mijn eerste kritiek op de zionistische aanval gepubliceerde by vrijgegeven Australië, inclusief mijn inschatting van de doelstellingen van de aanval op de langere termijn.

Sindsdien is de claim tegen haar aangetrokken veel gerechtvaardigde kritiek, zowel lokaal als internationaal.  

Hoe de lobby werkt

De macht van een goed gefinancierde en vaak geheimzinnige politieke lobbygroep is, ook in Australië, een reden tot grote bezorgdheid.  

Zelfs ten tijde van de oprichting van Israël door de VN in 1948, zei president Harry Truman uitgedrukt ergernis en frustratie over de inmenging van de zionistische lobby in staatszaken. “Truman was, volgens Roger Cohen, verbitterd door gevoelens van gijzelaarschap van de lobby en haar 'ongerechtvaardigde inmenging.'”

De ‘druk’ van de lobby is door de jaren heen blijven bestaan ​​en heeft de politieke macht over Amerikaanse buitenlandse beleidsbeslissingen die betrekking hebben op Israël gedeeltelijk aan de lobby zelf overgedragen.  

Maar of ze het nu leuk vinden of niet, zionisten hebben niet het monopolie op het doen van beweringen van antisemitisme en ze verdraaien hun representatieve autoriteit wanneer ze namens “de Australische Joodse gemeenschap” een oplossing zoeken.

Wanneer de zionisten hun standpunt kenbaar maken, verwarren ze hun agenda doorgaans met de populaire Joodse gevoelens en gevoeligheden, maar dat is in werkelijkheid niet het geval. 

Integendeel, grote aantallen Joden in landen over de hele wereld, waaronder Australië, hebben protesten geleid of zich aangesloten bij protesten tegen de genocide die door de Israëlische regering wordt gepleegd. 

Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!

Een Amerikaanse Joodse online leersite concludeert het artikel over het zionisme met:

“Uiteindelijk is het toch de terughoudendheid van de meerderheid van de Joden wereldwijd om zich in de praktijk aan het programma te committeren die de grootste uitdaging voor het zionisme heeft gevormd en het grootste obstakel is gebleken voor de uiteindelijke triomf ervan.”

Dit komt overeen met publieke verklaringen gemaakt door velen Joodse groepen en individuen zelfs vóór 7 oktober 2023.

Er is een lange geschiedenis van misleidende pogingen van zionisten om zionisten en de Israëlische staat te vermengen met het Joodse volk als geheel, vanwege hun beweringen van antisemitisme. Elke recente toename van antisemitisme in Australië en daarbuiten is grotendeels te wijten aan de Israëlische genocide, voortgestuwd door de vastberadenheid van pro-Israëlische lobbygroepen, die beweren de hele Joodse gemeenschap te vertegenwoordigen terwijl ze dat niet doen, om onvoorwaardelijke steun te blijven verlenen aan Israël, ongeacht het niveau van wreedheden dat het begaat. 

De Australische regering draagt ​​hieraan bij door deze verwarring niet te erkennen en niet aan het Australische publiek uit te leggen; door laf te zijn door Israël niet te straffen op manieren die onze verplichtingen onder het internationaal recht vereisen; en door haar dubbele maatstaven ten aanzien van het respect dat zij toont aan de Israëlische en Palestijnse gemeenschappen.

Bescherming van de vrije meningsuiting

Het is tijd dat Canberra onderzoek doet naar mogelijk misbruik van de antidiscriminatiewetgeving om afwijkende meningen het zwijgen op te leggen door middel van klachten bij de Australian Human Rights Commission (AHRC).

Er zou toch een soort samenvattingsprocedure moeten zijn om claims te beoordelen en te bepalen of de klager wel of niet de bevoegdheid heeft om een ​​hele groep te vertegenwoordigen zoals beweerd, of er sprake is van echte “schade” en of de claim wel of niet “redelijke vooruitzichten op succes” heeft die voldoende zijn om een ​​tribunaal of gerechtelijke procedure te rechtvaardigen op het lange en dure pad naar een beslissing. 

Het gebruik van een wettelijke procedure voor de bescherming van individuen of een groep door een politieke entiteit die niet werkelijk een hele groep vertegenwoordigt zoals beweerd, om een ​​bijbedoeling na te streven, moet worden gekarakteriseerd als misbruik van procedure en is voldoende om een ​​rechtbank of tribunaal te rechtvaardigen om geen rechtsmacht uit te oefenen en een verzoek summier af te wijzen.   

Zonder die bescherming staat de huidige wet toe dat de rijkere, machtigere partij de persoonlijke stress en de hoge kosten van een betwiste claim gebruikt om de andere partij te dwingen om aan haar wensen te voldoen. Dit gebeurt doorgaans in de vorm van openbare bekentenissen met beloften van openlijke zelfverloochening, het wissen van het strafblad en in de toekomst stilzwijgen.

Mislukkingen van de reguliere media

Alle voorstanders van echte democratie en echte vrijheid van meningsuiting staan ​​achter Kostakidis en zouden hun standpunten kenbaar moeten maken. Veel individuen in de Vijfde Macht hebben dat gedaan, maar vrijwel niemand in de Vierde Macht, wat wederom de lafheid en tekortkomingen van laatstgenoemde weerspiegelt.

De reguliere media in Australië, maar ook in de VS en het VK, zijn er niet in geslaagd om gedetailleerd en feitelijk verslag te doen van de gebeurtenissen in Palestina. 

Ze hebben nagelaten kritisch te kijken naar de acties van Israël en westerse regeringen als geheel en de individuen die hen vormen. De Vijfde Macht heeft.  

De Vierde Macht erkende de misdaden niet alleen niet, maar droeg ook actief bij aan de bedreigingen voor het cruciale recht op vrijheid van meningsuiting.  

De taak van de Vierde Macht is om uitgebreide en nauwkeurige feitelijke verslaggeving en rationele analyse van die feiten te verzorgen. 

Op dezelfde manier is het de taak van de Vierde Macht om journalisten en hun vrijheid van verslaggeving te beschermen. 

De Australische mainstream media zijn er jammerlijk in gefaald om gehoor te geven aan de oproep tot wapens die de vervolging van Mary Kostakidis vertegenwoordigt, net zoals ze dat wel deden in het geval van Wikileaks oprichter Julian Assange. 

Het stilzwijgen van journalisten van de Vierde Macht, gecombineerd met hun affiniteit met de verhalen van de rijken en machtigen, draagt ​​bij aan wat lijkt op een door de hele overheidspers gesteunde campagne om elke kritische stem op de officiële lijn het zwijgen op te leggen. 

En wat betreft Mary Kostakidis? Als je ervan uitgaat, in tegenstelling tot alle bewijzen, dat de zionisten haar als antisemitisch bezoedelen, dan verkeert ze in goed gezelschap: blijkbaar zijn het Internationaal Gerechtshof, het Internationaal Strafhof, de secretaris-generaal van de VN, meerdere VN-rapporteurs, Amnesty International, Human Rights Watch, de Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem, de Israëlische krant Haaretz en zelfs de paus dat ook.

Kellie Tranter is advocaat, onderzoeker en mensenrechtenadvocaat. Ze tweets van @KellieTranter Bekijk alle berichten van Kellie Tranter

Dit artikel is van Gederubriceerd Australië.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!

Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken: