Starmers steun voor staakt-het-vuren in Gaza zit vol leugens

Volgens schattingen zal het 80 jaar duren om Gaza te herbouwen, schrijft Jonathan Cook. Hoe kan een “soevereine en levensvatbare Palestijnse staat,” of een “betere toekomst,” uit ruïnes op die schaal ontstaan?

By Jonathan Cook
Jonathan-Cook.net

TEr staan ​​zoveel leugens, misleidingen en misleidende informatie in de verklaring van Sir Keir Starmer over het staakt-het-vuren dat deze week tussen Israël en Hamas is overeengekomen, dat ze letterlijk uit elkaar gehaald moeten worden.

Stermer:

“Na maanden van verwoestend bloedvergieten en talloze verloren levens, is dit het langverwachte nieuws waar het Israëlische en Palestijnse volk wanhopig op hebben gewacht. Zij hebben de zwaarste last van dit conflict gedragen, dat is veroorzaakt door de brute terroristen van Hamas, die op 7 oktober 2023 de dodelijkste slachting onder Joodse mensen sinds de Holocaust hebben aangericht.”

Onder geen enkele redelijke definitie kunnen de laatste 15 maanden worden beschreven als een 'conflict'. De slachting en verminking van honderdduizenden burgers, evenals het Israëlische programma om de rest van de bevolking uit te hongeren, zouden terecht moeten worden begrepen als een genocide, een die het Internationaal Gerechtshof een jaar geleden begon te onderzoeken, en die is bevestigd door elke grote internationale mensenrechtengroep, evenals door een groeiend aantal Holocaust-wetenschappers.

Starmer hint tenminste naar de waarheid door toe te geven dat het staakt-het-vuren “al lang over tijd” is. De genocide in Gaza had op elk moment beëindigd kunnen worden door druk van de VS. De contouren van het huidige staakt-het-vuren werden in mei al door de regering-Biden naar voren gebracht.

Het was de Israëlische premier Benjamin Netanyahu die de vooruitgang blokkeerde. Israëls westerse beschermheren, waaronder Starmer, beloonden hem met wapens, inlichtingen en diplomatieke dekking. Als het staakt-het-vuren "te laat" is, is Starmer volledig verantwoordelijk voor die vertraging.

Bovendien werd het "conflict" niet "getriggerd" door de aanval van Hamas op 7 oktober, zoals Starmer beweert. Het "conflict" duurt al meer dan driekwart eeuw, getriggerd door Israëls voortdurende pogingen om Palestijnen etnisch te zuiveren van hun thuisland, met westerse steun, in een expliciet koloniaal project. Israël wil ons laten geloven dat de klok van het "conflict" begon te tikken op 7 oktober. Alleen de onwetende en verachtelijke politici zoals Starmer herhalen die leugen.

De moorden op 7 oktober 2023 waren niet "de dodelijkste slachting van Joodse mensen" sinds de Holocaust. Dat is nog een cynisch Israëlisch praatpunt, herhaald door Starmer, wiens enige doel is om de genocide van Israël te rationaliseren. 

Het ‘dodelijkste bloedbad’ onder Joden sinds de Holocaust werd in feite gepleegd door de Argentijnse junta, die verdwenen en vermoord duizenden Joden eind jaren zeventig.

En in tegenstelling tot Hamas, wiens slachtoffers niet werden gedood omdat ze Joods waren, maar omdat ze Israëli's waren en werden gezien als leden van een onderdrukkende natie, doodden de Argentijnse generaals Joden specifiek omdat ze Joods waren. Niettemin is dat bloedbad — ongelegen voor het Westen — zorgvuldig in de herinnering weggestopt, ook door Starmer.

Stermer:

"De gijzelaars, die die dag bruut uit hun huizen werden gerukt en sindsdien gevangen worden gehouden in onvoorstelbare omstandigheden, kunnen nu eindelijk terugkeren naar hun families. Maar we moeten dit moment ook gebruiken om eer te bewijzen aan degenen die het niet redden om thuis te komen — inclusief de Britten die door Hamas werden vermoord. We zullen blijven rouwen en hen blijven herdenken.

Voor de onschuldige Palestijnen wier huizen in één nacht in een oorlogsgebied veranderden en voor de velen die hun leven verloren, moet dit staakt-het-vuren zorgen voor een enorme toename van humanitaire hulp, die zo hard nodig is om een ​​einde te maken aan het lijden in Gaza.”

Let op Starmers goocheltruc hier. Hij geeft Hamas de schuld van alles wat er de afgelopen 15 maanden is gebeurd, inclusief de massaslachting van Palestijnen door Israël.

Ten eerste houdt hij Hamas terecht verantwoordelijk voor het gijzelen van Israëliërs, hoewel Starmer, net als iedereen, er niet in slaagt het belangrijke juridische onderscheid te maken tussen de burgers die gegijzeld werden, een oorlogsmisdaad, en de Israëlische soldaten die de bezetting hielden en geen oorlogsmisdaad waren.

Maar vervolgens stelt hij Hamas, en niet Israël, verantwoordelijk voor de genocide op de bevolking van Gaza.

Waarschijnlijk is het om die reden dat de Israëlische doden “gered” moeten worden, “herdacht” en “eerbetoon” moeten krijgen. Maar volgens Starmers verklaring hoeven de Palestijnse doden noch betreurd noch herinnerd te worden.

Wat Starmer ook beweert, Palestijnse huizen zijn niet “veranderd in een oorlogsgebied”, met de implicatie – opnieuw een echo van een favoriet en leugenachtig Israëlisch praatpunt – dat Hamas Palestijnen als menselijk schild heeft gebruikt, waardoor Israël weinig andere keus heeft dan hen bij tienduizenden te doden.

In plaats daarvan werden Palestijnse huizen doelbewust met de grond gelijk gemaakt in een Israëlische bombardementencampagne die veel intenser was dan alles wat Dresden of Hamburg in de Tweede Wereldoorlog werd aangedaan. We weten uit de Israëlische media dat de doelen van deze bombardementen waren automatisch gegenereerd door AI-programma's die de breedst mogelijke vergunning kregen. In de meeste gevallen werden gebouwen gebombardeerd zonder verwijzing naar enige Hamas-activiteit in de buurt.

Vervolgens legt Starmer ten onrechte een verband tussen het staakt-het-vuren en het vermogen van internationale organisaties om humanitaire hulp naar Gaza te brengen.

Maar het was niet het vechten dat humanitaire hulp tegenhield die Gaza binnenkwam. Het was Israëls besluit om een ​​genocidale, middeleeuwse hulpblokkade op te leggen, met als uitgesproken doel de bevolking uit te hongeren. Een doel, laten we dat nooit vergeten, dat Starmer expliciet onderschreef, door te stellen dat Israël de recht om de mensen van Gaza voedsel te ontzeggen, water en elektriciteit.

Laten we ook vermelden dat Netanyahu en zijn voormalige minister van Defensie, Yoav Gallant, door het Internationaal Strafhof worden vervolgd voor misdaden tegen de menselijkheid die specifiek verband houden met het hongersnoodbeleid dat Starmer steunde.

Stermer:

“En dan moeten we onze aandacht richten op de vraag hoe we een permanent betere toekomst voor het Israëlische en Palestijnse volk veilig kunnen stellen – gegrondvest op een tweestatenoplossing die veiligheid en stabiliteit voor Israël garandeert, naast een soevereine en levensvatbare Palestijnse staat.”

Het is veel, veel te laat, zoals Starmer weet, om te praten over een ‘betere toekomst’ voor Gaza nu de huizen zijn verwoest, de ziekenhuizen in puin liggen, de scholen en universiteiten zijn met de grond gelijk gemaakt en het landbouwgebied verwoest is.

Er wordt geschat dat het waarschijnlijk nog wel even zal duren 80 jaar om te herbouwen de enclave. Hoe gaan we een “betere toekomst” en een “soevereine en levensvatbare Palestijnse staat” uit de ruïnes van Gaza verrijzen?

Als Starmer serieus was geweest over ‘een tweestatenoplossing’, had hij veel kunnen doen om dit te bewerkstelligen zodra hij aantrad.

Hij had een echt wapenembargo tegen Israël kunnen opleggen, een die het de componenten zou ontnemen die het nodig heeft om zijn F-35's boven Gaza te laten vliegen en bommen te laten afwerpen. Hij had de genocidezaak van Zuid-Afrika bij het ICJ kunnen steunen. Hij had een Palestijnse staat kunnen erkennen, zoals verschillende Europese landen hebben gedaan, maar Groot-Brittannië niet.

Hij had kunnen weigeren wapens naar Israël te transporteren en het land luchtverkenning te verstrekken vanaf de Britse luchtmachtbasis op Cyprus. Hij had kunnen beloven Netanyahu en Gallant te arresteren als ze in het Verenigd Koninkrijk zouden landen

Hij had in november kunnen weigeren de stafchef van het Israëlische leger, generaal Herzi Halevi, in Londen onderdak te verlenen door hem een ​​verklaring te geven speciale immuniteit van arrestatie en vervolging door het ICC. En Starmers minister van Buitenlandse Zaken, David Lammy, had deze week een uitnodiging aan Israël kunnen afwijzen om “het partnerschap verdiepen"tussen het Verenigd Koninkrijk en Israël te midden van een genocide.

Stermer:

“Het Verenigd Koninkrijk en zijn bondgenoten zullen voorop blijven lopen in deze cruciale inspanningen om de cyclus van geweld te doorbreken en langdurige vrede in het Midden-Oosten veilig te stellen.”

Het enige dat het Verenigd Koninkrijk onder Starmer zal doen, is doorgaan met het promoten van Israël, het in stand houden van de ‘cyclus van geweld’ – een koloniale cyclus van geweld die de Britten in Palestina in gang hebben gezet met de Balfour-declaratie in 1917 – en het verzekeren dat de vrede blijft voortbestaan. 

Jonathan Cook is een bekroonde Britse journalist. Hij was twintig jaar lang gevestigd in Nazareth, Israël. Hij keerde in 20 terug naar Groot-Brittannië. Hij is de auteur van drie boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict: Bloed en religie: de ontmaskering van de Joodse staat (2006) Israël en de botsing der beschavingen: Irak, Iran en het plan om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven (2008) en Verdwijnend Palestina: Israëls experimenten in menselijke wanhoop (2008). Als u zijn artikelen op prijs stelt, overweeg dan alstublieft uw financiële steun aanbieden. 

Dit artikel komt van de blog van de auteur, Jonathan Cook.net.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!

Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken: