Een rechter in Londen heeft bepaald dat de Britse Crown Prosecution Service (CPS) moet uitleggen wat er is gebeurd met bepaalde documenten in de zaak Julian Assange waarvan de CPS beweert dat ze niet meer bestaan, meldt Joe Lauria.
By Jo Lauria
Speciaal voor consortiumnieuws
IDe Italiaanse journaliste Stefania Maurizi voert al zeven jaar een juridische strijd tegen het Openbaar Ministerie om de waarheid te achterhalen over de bewering van het Openbaar Ministerie dat het een aantal documenten heeft verwijderd die Maurizi had opgevraagd in een verzoek op grond van de Freedom of Information Act over de zaak van Julian Assange.
Nu heeft een rechter van de First-tier Tribunal in Londen uitgesloten dat de CPS aan Maurizi moet uitleggen wat het weet over wanneer, waarom en hoe de documenten naar verluidt zijn vernietigd. De uitspraak van 2 januari was de eerste gerapporteerd door Maurizi's krant Dagelijks feit op vrijdag.
Rechter Penrose Foss heeft het Openbaar Ministerie (OM) tot 21 februari de tijd gegeven om te reageren. Anders kan het worden veroordeeld wegens minachting van de rechtbank.
De uitspraak luidt:
“Het Openbaar Ministerie moet uiterlijk op 4.00 februari 21 om 2025 uur:
- (1) Bevestig aan de appellant of hij over vastgelegde informatie beschikte over het tijdstip, de wijze en de reden waarom eventuele papieren of elektronische kopieën van e-mails waarnaar wordt verwezen in het verzoek van de appellant aan de Crown Prosecution Service van 12 december 2019, zijn verwijderd;
(2) Indien het wel over dergelijke informatie beschikt, moet het de appellant uiterlijk op 4.00 februari 21 om 2025 uur de informatie verstrekken of een weigeringskennisgeving sturen op grond van artikel 17 van de Freedom of Information Act 2000, waarin de gronden worden vermeld waarop de Crown Prosecution Service zich beroept.
Indien niet aan deze kennisgeving van het vervangende besluit wordt voldaan, kan dit leiden tot een procedure wegens minachting van het hof.”
Zweedse zaak
De documenten die Maurizi opvraagt, houden verband met het Zweedse verzoek aan het Verenigd Koninkrijk om Assange uit te leveren.
Haar betoog werd op 24 september 2024 door de drie rechters van het tribunaal gehoord. De naar verluidt verwijderde e-mails betrokken een CPS uitwisseling met Zweden over de poging van een Zweedse officier van justitie, beginnend in 2010, om de Wikileaks uitgever uit Groot-Brittannië.
Assange werd destijds in Zweden gezocht voor verhoor tijdens een vooronderzoek naar beschuldigingen van seksueel misbruik. Dat onderzoek werd drie keer geseponeerd, maar in 2017 definitief. Hij is nooit aangeklaagd.
Nadat Assange zijn strijd tegen uitlevering aan Zweden bij het Britse Hooggerechtshof had verloren, zocht hij in juni 2012 zijn toevlucht in de ambassade van Ecuador, uit angst dat Zweden hem naar de Verenigde Staten zou sturen.
Assange bracht zeven jaar door in de ambassade om zichzelf te beschermen tegen arrestatie. Tot april 2019, toen de Britse politie hem wegsleepte van de diplomatieke missie en hem in de zwaarbewaakte Belmarsh-gevangenis in Londen gooide.
Pas toen de VS besefte dat ze het hoger beroep na een vier jaar durende uitleveringsstrijd zouden verliezen, sloot het ministerie van Justitie een schikking met Assange. Op 24 juni 2024 werd hij vrijgelaten en keerde hij terug naar zijn geboorteland Australië.
Assange werd in de Verenigde Staten aangeklaagd op grond van de Espionage Act voor het bezitten en publiceren van defensie-informatie, die bewijsmateriaal onthulde van Amerikaanse oorlogsmisdaden. Groot-Brittannië speelde een actieve rol in de vervolging van Assange.
In de eerdere Zweedse zaak probeerde het OM te voorkomen dat Zweden naar de ambassade zou gaan om hem te ondervragen.

Stefania Maurizi. (X/Twitter)
Om meer te weten te komen over de rol van Groot-Brittannië, diende Maurizi in 2015 voor het eerst een verzoek in op grond van de Freedom of Information Act (FOIA) voor alle e-mails tussen de Britse en Zweedse regeringen over Assange.
Ze zocht ook naar e-mails tussen de CPS en de Zweedse, Amerikaanse en Ecuadoraanse autoriteiten.
"Het Britse Openbaar Ministerie heeft altijd geweigerd te bevestigen of te ontkennen of het correspondentie met de VS en Ecuador heeft, tot 2023, toen rechter [Mark] O'Connor bevestigde dat het Openbaar Ministerie correspondentie met de VS heeft en oordeelde dat deze NIET aan mij vrijgegeven mocht worden," zei Maurizi in een bericht aan Consortium Nieuws.
Uit een aantal e-mails die zij wel in handen kreeg, bleek dat de hoofdofficier van justitie van Groot-Brittannië, Paul Close, politieke motieven had.
Eén e-mail die Maurizi ontving van het Zweedse Openbaar Ministerie (SPA) onthuld dat Close druk uitoefende op Zweedse aanklagers om te blijven streven naar de uitlevering van Assange, in plaats van de zaak te laten vallen of hem te verhoren bij de ambassade van Ecuador, waar Assange asiel had gekregen.
"Denk alstublieft niet dat deze zaak wordt behandeld als een zoveelste uitlevering", schreef Close in januari 2011 aan de SPA, volgens een van de e-mails die Maurizi heeft verkregen.
In een andere e-mail later die maand schreef Close: “Mijn eerdere advies blijft dat het naar mijn mening niet verstandig zou zijn voor de Zweedse autoriteiten om te proberen de verdachte [Julian Assange] in het Verenigd Koninkrijk te ondervragen.”
“Waag het niet om koude voeten te krijgen!!!”, schreef een CPS-functionaris in augustus 2012 aan Marianne Ny, de Zweedse directeur van het Openbaar Ministerie.
Keir Starmer, de Britse premier, was destijds hoofd van de CPS. Hij leidde de dienst van 2008 tot 2013, maar het is onbekend welke rol Starmer in deze correspondentie heeft gespeeld.
In juni 2023, vrijgegeven VK gerapporteerd dat de CPS de gegevens van vier reizen naar Washington van CPS-hoofd Starmer heeft vernietigd, waarvan er drie plaatsvonden terwijl de zaak-Assange nog liep.
Nadat Maurizi een groot gat in de aan haar verstrekte e-mails had opgemerkt, diende zij een nieuwe FIOA-aanvraag in om de ontbrekende e-mails te verkrijgen.
De CPS beweerde eerst dat ze de e-mails hadden vernietigd. Ze zeiden dat toen Close met pensioen ging, zijn account en zijn e-mails automatisch werden vernietigd.
Maar Maurizi geloofde het niet. Ze vroeg de rechtbank tijdens de hoorzitting vorige maand om de CPS te bevelen om “metadata” te overhandigen — gegevens over gegevens, zoals data van het aanmaken en wijzigen van bestanden, e-mail verzender- en ontvangersadressen, tijdstempels, e-mail routing informatie, trefwoorden en onderwerpregels — om te bewijzen dat de e-mails daadwerkelijk zijn verwijderd en wanneer.
"We hebben GEEN enkele zekerheid" dat de e-mails zijn vernietigd, schreef Maurizi in een bericht aan Consortium Nieuws. Maurizi stapte naar de rechter omdat zij van mening was dat de naar verluidt verwijderde e-mails aanvullend bewijs konden leveren voor een politiek gemotiveerde vervolging van Assange.
Ze wil ook metadata over een CPS-document dat volgens haar uit 2012 stamt en waarin het beleid van de CPS voor het verwijderen van e-mails wordt uitgelegd. Dit document is pas in 2023 naar haar verzonden.
In het veronderstelde beleidsdocument uit 2012 staat dat 30 dagen nadat een e-mailaccount is uitgeschakeld, de daaraan gekoppelde “e-mailgegevens” “automatisch worden verwijderd en niet langer toegankelijk zijn.”
“Hoe is het mogelijk dat ze dit document pas in 2023 hebben verstrekt, na meerdere verzoeken, meerdere beroepen, en dat niemand het ooit heeft genoemd of ervan heeft geweten?”, vertelde Maurizi. CN.
Een dergelijk beleid verklaart niet waarom duizenden e-mails met betrekking tot een lopende zaak zouden worden verwijderd.
Geweigerd op de metadata
Om erachter te komen of het beleidsdocument over verwijderingen uit 2012 authentiek is, vroeg Maurizi de relevante metadata van het bestand op. Ze wilde er zeker van zijn dat het niet jaren later was gemaakt als poging om met terugwerkende kracht de verwijdering van Close's e-mails te rechtvaardigen.
Rechter Foss voor het Tribunaal oordeelde echter tegen Maurizi over de vrijgave van de metadata. Foss oordeelde:
"Naar onze mening bevatte het verzoek uit 2019, naar letter of geest, geen informatie over wanneer, hoe en waarom de e-mails van de advocaat van het CPS waren verwijderd. Op grond daarvan moest het CPS de metagegevens van elk document openbaar maken dat de informatie die het in reactie op dat verzoek had verstrekt, onderbouwde. […]
Het zou naar onze mening buitengewoon zijn als elke keer dat een overheidsinstantie een verzoek om informatie zou krijgen dat op een zodanige wijze is vastgelegd dat de creatie van dat dossier metadata genereert, het verzoek onvermijdelijk zou worden opgevat als een vereiste dat de metadata achter de vorm van het dossier worden verstrekt.”
Onbevredigende uitleg

(David Pearson, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
Het is eenvoudigweg ‘niet geloofwaardig’, betoogde Maurizi’s advocaat tijdens de hoorzitting in september dat Close geen e-mails naar Zweedse aanklagers heeft gestuurd of ontvangen toen Zweden het arrestatiebevel voor Assange uitvaardigde, toen Assange zijn toevlucht zocht in de ambassade en toen hem asiel werd verleend door Ecuador.
“[H]et is nooit vastgesteld dat er iets onrechtmatigs in die gaten zat, dat er e-mails waren die niet gepubliceerd waren,” betoogde Rory Dunlop KC, namens het Openbaar Ministerie, tijdens zijn slotwoord.
"De CPS wil graag duidelijk maken dat het nooit is geaccepteerd en [het is] nooit op de een of andere manier vastgesteld", hield hij vol. In de loop der jaren is het standpunt van de CPS over het verwijderen van Close's account, in reactie op FOIA-verzoeken en -beroepen, gevarieerd.
In 2017 bijvoorbeeld, nadat Maurizi de leemte in de e-mails had aangevochten, zei een CPS-medewerker in een getuigenverklaring dat “als er ooit nog meer e-mails zijn geweest, deze niet zijn afgedrukt en gearchiveerd” en daarom “niet langer in het bezit zijn van de CPS.”
Volgens een dit artikel door Maurizi in il Zonder KrantenVijf jaar later zei het CPS in antwoord op een afzonderlijk FOIA-verzoek van Labour-parlementslid John McDonnell dat “het verwijderen van een e-mailaccount van een voormalig personeelslid destijds niet zou hebben geleid tot het verwijderen van e-mails die in het dossier stonden.”
Het Openbaar Ministerie (CPS) gaf tegenover McDonnell ook toe dat zij slechts op de hoogte zijn van één andere zaak in de afgelopen tien jaar, waarbij het dossier voortijdig werd vernietigd, aldus Maurizi's artikel.
De rechtbank van 24 september hoorde ook dat de Records Management Manual van de CPS stelt dat algemene correspondentie “binnen vijf jaar na de datum van de meest recente correspondentie in het dossier moet worden bewaard”, wat niet zou toestaan dat deze wordt verwijderd wanneer de officier van justitie die de zaak behandelt, met pensioen gaat.
Mohamed Elmaazi heeft bijgedragen aan dit artikel.
CORRECTIE: In een eerdere versie van dit artikel werd het specifieke citaat toegeschreven aan: "Waag het niet om koude voeten te krijgen!!!", tegen Paul Close. De afzender in die e-mail was in feite weggelaten in het document dat aan Maurizi werd vrijgegeven.
Joe Lauria is hoofdredacteur van Consortium Nieuws en een voormalig 25-jarig VN-correspondent voor Thij Wall Street Journal, Boston Globe, en andere kranten, waaronder De Montreal Gazette, de Londense Daily Mail en De Ster van Johannesburg. Hij was onderzoeksjournalist voor de Sunday Times uit Londen, een financieel verslaggever voor Bloomberg News en begon zijn professionele werk als 19-jarige stringer voor The New York Times. Hij is de auteur van twee boeken, Een politieke Odyssee, met senator Mike Gravel, voorwoord door Daniel Ellsberg; En Hoe ik verloor van Hillary Clinton, voorwoord door Julian Assange.
Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!
Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken:
“slechts op de hoogte van één ander geval in het laatste decennium dat resulteerde in de voortijdige vernietiging van het dossiermateriaal”
Het zou interessant zijn om te vragen welke zaak dat was? Ik neem aan dat het weer een flagrante doofpotaffaire was?
En ja, gezien het soort back-upsystemen dat elke IT-professional in de jaren 2010 zou hebben gehad, zouden die e-mails ergens nog moeten bestaan. Als dat niet zo is, betekent dat alleen dat er een vastberaden poging is gedaan om alle sporen van meerdere bronnen en back-ups te verwijderen.
Nog 2 vragen. Wanneer leidde Sir Starmer de CPS? En is het niet ongebruikelijk dat een oppositieleider geridderd wordt (d.w.z. de 'Sir'), lang voordat hij premier werd? Welke diensten heeft Sir Starmer precies aan de Kroon verleend om die Sir te krijgen?
De afscherming en doofpotaffaire van Jimmy Saville, bijvoorbeeld.
Ik weet zeker dat ik ergens heb gelezen dat 'verwijderde' e-mails niet echt verwijderd zijn. Ze staan ergens op een server in de 'cloud'. Het vereist alleen een expert met de kennis en het geduld om ze te herstellen, of in ieder geval gedeeltelijk?
Waar ik op wacht is de connectie tussen de betrokkenheid van de miljardair Adelson en de toenmalige Ecuadoriaanse president Lenin Moreno. Hoeveel geld kreeg Moreno om het internationaal recht te overtreden en Assange uit te leveren aan het VK, zodat hij naar Belmarsh kon worden gesleept en tegen zijn wil kon worden vastgehouden zonder borgtocht. Julian was nog niet eens aangeklaagd voor een misdaad.
Stefania is een uitstekende journaliste die met Wikileaks samenwerkte om ervoor te zorgen dat er niets werd gepubliceerd dat schadelijk zou kunnen zijn voor individuen. Ze schreef ook een boek over de Assange-zaak dat VOLLEDIG POLITIEK GEMOTIVEERD is. Er is niets dat niet politiek gemotiveerd is, aangezien Assange en Manning het Amerikaanse militair-industriële complex in verlegenheid brachten. Niemand mag dat doen, maar Assange en Snowden hebben het uitstekend gedaan en er een hoge prijs voor betaald.
Zelfs de door Trump aangestelde Mike Pompeo, maakte plannen om Assange te vermoorden in een schijngevecht in de straten van Londen. Ik weet zeker dat de CPS en Starmer ervoor zorgden dat alle documenten tussen de VS/Zweden/Londen werden vernietigd, of op zijn minst de schadelijke documenten. Starmer is een marionet van de VS die het VK strak regeert via de uniparty van Londen.
Bedankt voor het verslaan van deze inspanning van Stafania Maurizi om bewijs te verkrijgen van politieke motieven achter de vervolging van Assange. Ik ben net begonnen met het lezen van haar boek "Secret Power", Wikileaks and its Enemies. Er is nog veel informatie te ontdekken in deze decennialange vervolging van Julian en Wikileaks. Ik hoop echt dat de verantwoordelijke daders volledig worden ontmaskerd voor hun schandalige poging om echte journalistiek het zwijgen op te leggen en de bereidheid van de betrokken regeringen om hun eigen wetten te overtreden.
Ik ben het ook eens met YesXorNo over de voortdurende, onverzettelijke berichtgeving van de heer Lauria over het misbruik van Julian Assange.
Dank u, meneer Lauria, voor uw voortdurende, onvermoeibare verslaggeving over de mishandeling van Assange en de daarmee gepaard gaande aanval op de vrijheid van meningsuiting en journalistiek.