Vijay Prashad: Tranen van onze kinderen

Aandelen

Van Palestina tot Soedan verwoesten imperialistische oorlogen de levens van onschuldige kinderen en laten ze langdurige fysieke en psychologische wonden achter bij degenen die overleven.

Malak Mattar (Gaza, bezet Palestijns gebied), Voortijdig gestolen, 2023.

By Vijay Prashad
Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek

A studies kwam in december uit en ik moest huilen.

Getiteld Behoefteonderzoek: Impact van oorlog in Gaza op kwetsbare kinderen en gezinnen, het werd uitgevoerd door het Community Training Centre for Crisis Management (CTCCM) in Gaza. Geschreven in een klinische stijl, niets in de taal had mij zo moeten beïnvloeden als het deed.

Maar de bevindingen van de studie waren schokkend. Hier zijn enkele van de koude feiten:

  • 79 procent van de kinderen in Gaza heeft last van nachtmerries.
  • 87 procent van hen ervaart ernstige angst.
  • 38 procent geeft aan last te hebben van bedplassen.
  • 49 procent van de verzorgers gaf aan dat hun kinderen geloofden dat ze in de oorlog zouden sterven.
  • 96 procent van de kinderen in Gaza had het gevoel dat de dood nabij was.

Simpel gezegd: elk kind in Gaza heeft het gevoel dat hij of zij gaat sterven.

Galal Yousif Goly, Soedan, Ongetiteld, 2024. (Via Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek)

Dit artikel, mijn eerste van 2025, had na die laatste regel kunnen eindigen. Wat moet er nog meer gezegd worden? Maar er is meer te zeggen.

In maart 2024 publiceerde het Comité voor de Rechten van het Kind van de Verenigde Naties een scherp rapport verklaring over de oorlog in Soedan tussen de Soedanese strijdkrachten en de paramilitaire Rapid Support Forces, beide gesteund door verschillende buitenlandse mogendheden.

Deze uitspraak had zijn eigen krachtige feiten:

  • 24 miljoen kinderen in Soedan – bijna de helft van de totale bevolking van 50 miljoen mensen – lopen het risico op een ‘generatiecatastrofe’.
  • 19 miljoen kinderen gaan niet naar school.
  • 4 miljoen kinderen zijn ontheemd.
  • 3.7 miljoen kinderen zijn ernstig ondervoed.

Het eerste punt verwijst naar de totaal van de kinderen van Soedan, die allemaal het risico lopen op een ‘generatiecatastrofe’.

Dit concept, dat voor het eerst werd gebruikt door de Verenigde Naties om de trauma's en tegenslagen te beschrijven die kinderen hebben ervaren als gevolg van de lockdowns vanwege Covid-19, betekent dat de kinderen van Soedan niet zullen herstellen van de beproevingen die de oorlog hen heeft aangedaan.

Het zal nog generaties duren voordat er weer iets van een normale situatie in het land heerst.

Pacita Abad, Filipijnen, Water des Levens, 1980. (Via Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek)

een wetenschappelijke studies uit 2017 ontdekte dat diepe jeugdtrauma's een persoon zowel fysiek als psychologisch kunnen tekenen. Trauma leidt het zich ontwikkelende zenuwstelsel van kinderen om, waardoor ze zelfs decennia later nog zeer alert en angstig zijn.

Dit proces, zo schrijven de auteurs, genereert een mechanisme dat ‘verbeterde dreigingsverwerking’ wordt genoemd. Geen wonder studies Uit onderzoek van kinderen die eerdere oorlogen hebben meegemaakt, blijkt dat zij onevenredig vaak lijden aan medische aandoeningen, waaronder hartkwalen en kanker.

In maart 2022 schreven vijf artsen uit Afghanistan, India, Ierland en Sri Lanka een oprechte letter naar The Lancet waarin ze de wereld herinnerden aan de benarde situatie van de kinderen in Afghanistan. 

Vanaf 2019 was elk kind in Afghanistan geboren en opgevoed tijdens oorlog. Geen van hen had vrede ervaren. De auteurs merkten op dat “onderzoeken naar psychotherapeutische interventies bij Afghaanse kinderen en adolescenten zeldzaam zijn, en het bewijs dat ze hebben geproduceerd van lage kwaliteit is.”

Dus stelden ze een geïntegreerd zorgplan voor Afghaanse kinderen voor dat afhankelijk was van telezorg en niet-medische professionals. In een andere wereld had het plan ter discussie kunnen staan.

Een deel van de fondsen die de wapenhandelaren tijdens die oorlog hadden verrijkt, zouden in plaats daarvan zijn uitgegeven om dit plan te realiseren. Maar dit is niet de weg vooruit in onze wereld.

Mahoud Ahmad, Irak, titel niet bekend, “Ahmad 9,” 1976.

De uitspraak over wapenhandelaren is niet zomaar gedaan. Volgens een rapport van december 2024 factsheet Volgens het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) hebben de 100 grootste wapenproducenten en militaire dienstverleners ter wereld hun gezamenlijke wapeninkomsten in 4.2 met 2023 procent verhoogd, tot een duizelingwekkende 632 miljard dollar.

Vijf in de VS gevestigde bedrijven waren goed voor bijna een derde van deze inkomsten. Deze 100 bedrijven verhoogden hun totale wapeninkomsten met 19 procent tussen 2015 en 2023.

Hoewel de volledige cijfers voor 2024 nog niet beschikbaar zijn, kan het zijn dat als men naar de kwartaalrapportages van de belangrijkste handelaren van de dood, hun inkomsten zijn nog verder gestegen. Miljarden voor oorlogszuchtigen, maar niets voor kinderen die in oorlogsgebieden geboren worden.

Ismail Shammout, Gaza, bezet Palestijns gebied, Wij zullen niet vertrekken1987. (Via Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek)

In 2014 resulteerde het Israëlische bombardement op Gaza in de dood van onschuldige kinderen. Twee incidenten in juli raakten een speciale snaar. Eerst vuurde Israël een raket af die het Fun Time Beach Café trof (Waqt al-Marah) in Khan Younis om 11:30 uur op 9 juli. 

In het café, een provisorisch bouwwerk op ongeveer 30 meter van de Middellandse Zee, waren verschillende mensen bijeengekomen om de halve finale van het WK 2014 tussen Argentinië en Nederland te bekijken. Het waren allemaal serieuze voetbalfans.

De Israëlische raket doodde negen jongeren: Musa Astal (16 jaar), Suleiman Astal (16 jaar), Ahmed Astal (18 jaar), Mohammed Fawana (18 jaar), Hamid Sawalli (20 jaar), Mohammed Ganan (24 jaar), Ibrahim Ganan (25 jaar) en Ibrahim Sawalli (28 jaar).

Ze hebben nooit gezien hoe Argentinië de wedstrijd in de strafschopfase won, en ook niet hoe Duitsland een paar dagen later het toernooi won in een spannende wedstrijd.

Ondertussen was het Israëlische bombardement onverminderd. Drie dagen later, op 16 juli, speelden verschillende jongens voetbal — alsof ze het WK op het strand van Gaza opnieuw speelden — toen een Israëlisch marineschip eerst op een pier schoot en vervolgens, terwijl de jongens wegrenden van de explosie, op de jongens.

Israël doodde er vier van hen: Ismail Mahmoud Bakr (9 jaar), Zakariya Ahed Bakr (10 jaar), Ahed Atef Bakr (10 jaar) en Mohammad Ramez Bakr (11 jaar) en verwondde anderen.

De Israëlische beschieting van Gaza in 2014 kostte in totaal minstens 150 kinderen het leven. Toen de mensenrechtengroep B'Tselem een ​​advertentie produceerde om de namen van de kinderen op de Israëlische televisie uit te zenden, zei de Israel Broadcast Authority verboden het.

De Britse dichter Michael Rosen reageerde op de moorden en het verbod met het prachtige gedicht “Don't Mention the Children.”

Praat niet over de kinderen.
Noem de namen van de overleden kinderen niet.
De mensen mogen de namen niet kennen
van de dode kinderen.
De namen van de kinderen moeten geheim blijven.
De kinderen moeten naamloos zijn.
De kinderen moeten deze wereld verlaten
zonder namen.
Niemand mag de namen van
de dode kinderen.
Niemand mag de namen noemen van
de dode kinderen.
Niemand mag er zelfs maar aan denken dat de kinderen
hebben namen.
Mensen moeten begrijpen dat het gevaarlijk zou zijn
om de namen van de kinderen te weten.
Het volk moet beschermd worden tegen
de namen van de kinderen kennen.
De namen van de kinderen konden zich verspreiden
als wildvuur.
De mensen zouden niet veilig zijn als ze wisten
de namen van de kinderen.
Noem de namen van de overleden kinderen niet.
Denk niet aan de dode kinderen.
Denk niet aan de dode kinderen.
Zeg niet: 'dode kinderen'.

Ja, de kinderen hebben namen. We zullen doorgaan met het benoemen van al diegenen wiens namen we ons kunnen herinneren. We zullen ze niet vergeten.

In september 2024 publiceerde het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid een bijgewerkte versie lijst van de namen van Palestijnen die zijn omgekomen tijdens de Amerikaans-Israëlische genocide van oktober 2023 tot augustus 2024.

Op die lijst staan ​​710 pasgeborenen waarvan de leeftijd op nul staat. Velen van hen hadden net een naam gekregen.

Hoewel de lijst te lang is om hier te reproduceren, is het verhaal van Ayssel en Asser Al-Qumsan emblematisch. Op 13 augustus 2024 verliet Mohammed Abu Al-Qumsan zijn appartement in Deir al-Balah, binnen de "veilige zone" van centraal Gaza, om de geboorte van zijn tweelingkinderen Ayssel en Asser te registreren.

Hij liet de tweeling achter bij hun moeder, Dr. Jumana Arfa (29 jaar), die hen drie dagen eerder ter wereld had gebracht in het Al-Awda ziekenhuis in Nuseirat. Dr. Jumann Arfa was een apotheker die was opgeleid aan de Al-Azhar Universiteit in Gaza. Een paar dagen voordat ze haar kinderen ter wereld bracht, plaatste ze een bericht op Facebook over Israëls aanvallen op kinderen, verwijzend naar een interview met de Joods-Amerikaanse chirurg Dr. Mark Perlmutter in een krachtig CBS News-segment genaamd Kinderen van Gaza.

Toen Mohammed terugkwam van het registreren van de tweeling, ontdekte hij dat hun huis was verwoest en dat zijn vrouw, pasgeboren kinderen en schoonmoeder waren gedood bij een Israëlische aanval.

Ayssel Al-Qumsan.
Asser Al-Qumsan.

Wij moeten de dode kinderen een naam geven.

Malak Mattar, Gaza, bezet Palestijns gebied, Tijger omarmt de jongen2024.

Vijay Prashad is een Indiase historicus, redacteur en journalist. Hij is schrijver en hoofdcorrespondent bij Globetrotter. Hij is redacteur van LeftWord-boeken en de directeur van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek. Hij is een senior niet-ingezeten fellow bij Chongyang Institute for Financial Studies, Renmin-universiteit van China. Hij heeft meer dan 20 boeken geschreven, waaronder: De duistere naties en De armere naties. Zijn nieuwste boeken zijn Strijd maakt ons menselijk: leren van bewegingen voor socialisme en, met Noam Chomsky, De terugtrekking: Irak, Libië, Afghanistan en de kwetsbaarheid van de Amerikaanse macht.

Dit artikel is van Tricontinental: Instituut voor Sociaal Onderzoek.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!

Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken:

3 reacties voor “Vijay Prashad: Tranen van onze kinderen"

  1. menselijk
    Januari 5, 2025 op 16: 30

    Hier zijn de namen van de kinderen die Netanyahu vermoordde

    hxxps://interactive.aljazeera.com/aje/2024/israel-war-on-gaza-10000-children-killed/?utm_source=www.aljazeera.com&utm_medium=website&utm_campaign=ucms

  2. NevilShute
    Januari 4, 2025 op 17: 35

    Welke monsters leiden ons van oorlog naar eindeloze oorlog... Is hun niets dat de mensheid in vrede zal laten leven?

  3. mary-lou
    Januari 3, 2025 op 16: 16

    blijf bidden voor de kinderen

Reacties zijn gesloten.