Craig Murray: Het einde van het pluralisme in het Midden-Oosten

Mogelijk komt dit neer op het einde van het pluralisme in de Levant en de vervanging ervan door suprematisme: een etnisch-suprematistisch Groot-Israël en een religieus-suprematistisch salafistisch Groot-Syrië.

By Craig Murray
in Beiroet
CraigMurray.org.uk

A er heeft zich werkelijk een seismische verandering in het Midden-Oosten voorgedaan. In de kern is er een duivelsdeal – Turkije en de Golfstaten accepteren de vernietiging van de Palestijnse natie en de oprichting van een Groot-Israël, in ruil voor de vernietiging van de sjiitische minderheden in Syrië en Libanon en de oplegging van het salafisme in de oostelijke Arabische wereld.

Dit betekent ook het einde voor de christelijke gemeenschappen in Libanon en Syrië. Wees getuige van het afbreken van alle kerstversieringen, het kapotmaken van alle alcohol en het gedwongen opleggen van de sluier aan vrouwen toen de jihadisten — die zondag de regering van Bashar al-Assad omverwierpen — slechts twee weken geleden Aleppo voor het eerst innamen.

De snelheid van de ineenstorting van Syrië verraste iedereen. Vervolgens een Een nieuwe Israëlische aanval op Zuid-Libanon, die samenvalt met een salafistische invasie van de Bekaa-vallei, lijkt onvermijdelijk. De Israëli's willen immers graag dat hun grens met hun nieuwe buurland, het Taliban-achtige Groot-Syrië, zo ver mogelijk naar het noorden ligt.

Het zou een race om Beiroet kunnen worden, tenzij de Amerikanen al geregeld hebben wie de overwinning behaalt.

Het is geen toeval dat de aanval op Syrië begon op de dag van het staakt-het-vuren tussen Libanon en Israël. De jihadistische krachten willen niet gezien worden als strijders naast Israël, ook al vechten ze tegen krachten die meedogenloos door Israël zijn gebombardeerd, en in het geval van Hezbollah zijn ze uitgeput van de strijd tegen Israël.

The Times van Israël heeft er geen moeite mee om het stille gedeelte hardop te zeggen, in tegenstelling tot de Britse media:

In feite geven de Israëlische media veel meer waarheid over de Syrische rebellen dan de Britse en Amerikaanse media. Dit is een ander artikel van The Times van Israël:

“Hoewel HTS zich in 2016 officieel heeft afgescheiden van Al Qaeda, is het nog steeds een salafistische jihadistische organisatie die in de VS, de EU en andere landen wordt aangemerkt als een terroristische organisatie, met tienduizenden strijders.

De plotselinge toename ervan roept zorgen op dat een mogelijke overname van Syrië het land zou kunnen transformeren in een islamistisch, Taliban-achtig regime – met repercussies voor Israël aan de zuidwestelijke grens. Anderen zien het offensief echter als een positieve ontwikkeling voor Israël en een verdere klap voor de Iraanse as in de regio.”

Vergelijk dit met de Britse media, die van the Telegraaf en Uitdrukken naar De Voogd heeft de officieel verhaal dat niet alleen dezelfde organisaties, maar dezelfde mensen die verantwoordelijk zijn voor de massale martelingen en executies van niet-soennieten, waaronder westerse journalisten, nu knuffelbare liberalen zijn.

Nergens is dit duidelijker dan in het geval van Abu Mohammad Al-Jolani, soms gespeld als Al-Julani of Al-Golani, die nu in naam de macht heeft in Damascus, versterkt in de westerse media als een gematigde leider. Hij was de plaatsvervangende leider van ISIS, en de CIA heeft zelfs een beloning van $ 10 miljoen op zijn hoofd staan! Ja, dat is dezelfde CIA die hem financiert en uitrust en hem luchtsteun geeft.

Aanhangers van de Syrische rebellen proberen nog steeds te ontkennen dat ze Israëlische en Amerikaanse steun hebben, ondanks het feit dat er bijna tien jaar geleden een openlijke getuigenis voor het Congres in de VS was dat er tot op dat moment meer dan een half miljard dollar aan steun was was besteed over hulp aan Syrische rebellen, en de Israëli's hebben openlijk heeft verstrekt medische en andere diensten aan de jihadisten en effectieve luchtsteun.

Schendt de Britse Terrorismewet

Een interessant gevolg van deze gezamenlijke NAVO/Israël-steun voor de jihadistische groepen in Syrië is een verdere perversie van de binnenlandse rechtsstaat. Om het Verenigd Koninkrijk als voorbeeld te nemen: onder Sectie 12 van de Terrorism Act is het illegaal om een ​​mening te uiten die een verboden organisatie steunt, of iemand anders ertoe kan brengen deze te steunen.

Het misbruik van deze bepaling door de Britse politie om Palestijnse aanhangers te vervolgen omdat ze naar verluidt steun zouden aanmoedigen voor verboden organisaties als Hamas en Hezbollah is berucht, met zelfs zijdelingse vermeende verwijzingen die tot arrestaties hebben geleid. Sarah Wilkinson, Richard Medhurst, Asa Winstanley, Richard Barnard en ikzelf zijn allemaal opmerkelijke slachtoffers, en de vervolging is enorm geïntensiveerd door Keir Starmer.

Toch is Hay'at Tahrir Al-Sham (HTS) ook een verboden groep in het Verenigd Koninkrijk Maar zowel de Britse mainstream media als de Britse moslimuitlaten hebben openlijk reclame gemaakt voor en lof voor HTS – eerlijk gezegd veel openlijker dan ik ooit iemand in het Verenigd Koninkrijk Hamas en Hezbollah heb zien steunen – en er is nog geen enkele persoon gearresteerd of zelfs maar gewaarschuwd door de Britse politie.

Dat is op zichzelf al het sterkste bewijs dat de westerse veiligheidsdiensten volledig achter de omverwerping van de regering in Syrië staan.

Voor de volledigheid, ik vind het een afschuwelijke wet, en niemand zou vervolgd moeten worden voor het uiten van een mening, hoe dan ook. Maar de politiek bevooroordeelde toepassing van de wet is onmiskenbaar.

Wanneer alle zakelijke en staatsmedia in het Westen een eenduidig ​​verhaal naar buiten brengen dat Syriërs dolblij zijn dat ze door HTS zijn bevrijd van de tirannie van het Assad-regime – en helemaal niets zeggen over de daarmee gepaard gaande martelingen en executies van sjiieten, en de vernietiging van kerstversieringen en iconen – dan zou het voor iedereen duidelijk moeten zijn waar dit vandaan komt.

Toch – en dit is een andere binnenlandse weerslag van het Verenigd Koninkrijk – steunt een zeer substantieel aantal moslims in het Verenigd Koninkrijk HTS en de Syrische rebellen, vanwege de financiering die door Saoedische en Emiratische salafistische bronnen in Britse moskeeën wordt gepompt.

Dit hangt samen met de invloed van de Britse veiligheidsdienst die ook via de moskeeën wordt uitgeoefend, zowel via sponsorprogramma's en 'denktanks' die goedgekeurde religieuze leiders bevoordelen, als via het verfoeilijke, dwingende Prevent-programma.

Britse moslimmedia die ogenschijnlijk pro-Palestijns zijn, zoals Midden-Oosten Eye en 5 pijlers – steunen enthousiast de Syrische bondgenoten van Israël om de vernietiging van het verzet tegen de genocide op de Palestijnen te verzekeren. Al Jazeera wisselt af tussen items die de vreselijke slachting in Palestina beschrijven, en items die de Syrische rebellen prijzen die de door Israël geallieerde heerschappij naar Syrië brengen.

Een van de mechanismen die ze gebruiken om dit te verzoenen is een weigering om de vitale rol van Syrië te erkennen bij het mogelijk maken van de levering van wapens van Iran aan Hezbollah. Welke levering de jihadisten nu hebben afgesneden, tot groot genoegen van Israël, en in samenhang met zowel Israëlische als Amerikaanse luchtaanvallen.

Uiteindelijk lijkt het erop dat voor veel soennitische moslims, zowel in het Midden-Oosten als in het Westen, de sektarische haat jegens de sjiieten en het opleggen van het salafisme de doorslaggevende factor zijn, in plaats van het voorkomen van de uiteindelijke vernietiging van de Palestijnse natie.

“Veel soennitische moslims zijn gehersenspoeld om sjiitische moslims meer te haten dan de macht die genocide pleegt op voornamelijk soennieten in Gaza.”

Ik ben geen moslim. Mijn moslimvrienden zijn toevallig bijna allemaal soennieten. Ik beschouw de voortdurende verdeeldheid over het leiderschap van de religie meer dan een millennium geleden als zeer onbehulpzaam en een bron van onnodige voortdurende haat.

Klassieke verdeel en heers

Maar als historicus weet ik wel dat de westerse koloniale machten eeuwenlang bewust en expliciet de Soennieten/Sjiieten-splitsing hebben gebruikt om te verdelen en te heersen. In de jaren 1830, Alexander Burnes schreef rapporten over hoe de verdeeldheid in Sind tussen sjiitische heersers en soennitische bevolkingsgroepen gebruikt kon worden om de Britse koloniale expansie te bevorderen.

Op 12 mei 1838 schreef de Britse gouverneur-generaal Lord Auckland in een brief van Simla waarin hij zijn besluit uiteenzette om de eerste Britse invasie van Afghanistan te lanceren, plannen om de verdeeldheid tussen sjiieten en soennieten in zowel Sind als Afghanistan te gebruiken om de Britse militaire aanval te ondersteunen.

De koloniale machten doen dit al eeuwenlang, moslimgemeenschappen trappen er steeds weer in en de Britten en Amerikanen doen het nu ook om hun verdere transformatie van het Midden-Oosten te bewerkstelligen.

Simpel gezegd zijn veel soennitische moslims gehersenspoeld om sjiitische moslims meer te haten dan de moslims die momenteel genocide plegen op de overwegend soennitische bevolking in Gaza.

Ik verwijs naar het Verenigd Koninkrijk omdat ik dit met eigen ogen heb gezien tijdens de verkiezingscampagne dit jaar in Blackburn [waar Murray zich kandidaat stelde voor het parlement]. Maar hetzelfde geldt voor de hele moslimwereld. Geen enkele door soennitische moslims geleide staat heeft ook maar één vinger uitgestoken om de genocide op de Palestijnen te voorkomen.

Hun leiderschap gebruikt anti-Shia sektarisme om de steun van het volk te behouden voor een de facto alliantie met Israël tegen de enige groepen – Iran, Houthi en Hezbollah – die daadwerkelijk probeerden de Palestijnen praktische steun te geven in het verzet. En tegen de Syrische regering die de bevoorrading faciliteerde.

“Dat de commerciële media niet zijn bevraagd voor het steunen van een verboden organisatie, geeft aan dat de westerse veiligheidsdiensten volledig achter de omverwerping van Assad staan”

De onuitgesproken, maar zeer reële afspraak is deze: de soennitische machten zullen akkoord gaan met de uitroeiing van de gehele Palestijnse natie en de vorming van Groot-Israël, in ruil voor de vernietiging van de sjiitische gemeenschappen in Syrië en Libanon door Israël en troepen die gesteund worden door de NAVO (inclusief Turkije).

Er zijn natuurlijk tegenstrijdigheden in deze grote alliantie. De Koerdische bondgenoten van de Verenigde Staten in Irak zullen waarschijnlijk niet blij zijn met de vernietiging van Koerdische groepen in Syrië door Turkije, wat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan wint door de zeer actieve militaire rol van Turkije bij het omverwerpen van Syrië – naast het uitbreiden van de Turkse controle over olievelden.

De Iran-vriendelijke Iraakse regering zal nog meer moeite hebben met het verdragen van de voortdurende Amerikaanse bezetting van grote delen van het land, omdat ze zich realiseren dat zij het volgende doelwit zijn.

Het Libanese leger staat onder controle van de VS, en Hezbollah moet enorm verzwakt zijn geweest om de rampzalige wapenstilstand met Israël te hebben afgesproken. Christelijke fascistische milities die traditioneel gelieerd zijn aan Israël, zijn steeds zichtbaarder in delen van Beiroet, hoewel het de vraag is of ze dom genoeg zouden zijn om een ​​gemeenschappelijke zaak te maken met jihadisten uit het noorden.

Maar nu Syrië in handen is gevallen van jihadisten, sluit ik niet uit dat Libanon snel zal volgen en geïntegreerd zal worden in een salafistisch Groot-Syrië.

Hoe de Palestijnen van Jordanië zouden reageren op deze rampzalige wending van gebeurtenissen, is moeilijk te zeggen. Het Britse marionettenrijk Hasjemitisch is de aangewezen bestemming voor etnisch gezuiverde Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever onder het Greater Israel-plan.

Wat dit allemaal potentieel neerkomt op het einde van het pluralisme in de Levant en de vervanging ervan door suprematisme. Een etno-supremacistisch Groot-Israël en een religieus-supremacistisch Salafistisch Groot-Syrië.

“Soennitische machten zullen het einde van Palestina en een Groot-Israël accepteren in ruil voor de vernietiging van sjiitische gemeenschappen in Syrië en Libanon door Israël en door de NAVO gesteunde troepen.”

In tegenstelling tot veel lezers ben ik nooit een fan geweest van het Assad-regime of blind voor de mensenrechtenschendingen. Maar wat het onmiskenbaar deed, was een pluralistische staat in stand houden waarin de meest verbazingwekkende historische religieuze en gemeenschapstradities – waaronder soennieten (en veel soennieten steunen Assad), sjiieten, Alaouiten, afstammelingen van de eerste christenen en sprekers van het Aramees, de taal van Jezus – allemaal naast elkaar konden bestaan.

Hetzelfde geldt voor Libanon.

Een einde aan tolerantie

Wat we nu zien is de vernietiging daarvan en de oplegging van een Saudische regel. Alle kleine culturele dingen die duiden op pluralisme – van kerstbomen tot taallessen tot wijnmaken tot vrouwen die ongesluierd rondlopen – zijn vernietigd in Aleppo en binnenkort misschien ook in Damascus en Beiroet.

Ik pretendeer niet dat er geen echte liberale democraten zijn in de oppositie tegen Assad. Maar ze hebben een verwaarloosbare militaire betekenis en het idee dat ze invloedrijk zouden zijn in een nieuwe regering is een illusie.

In Israël, dat pretendeerde een pluralistische staat te zijn, is het masker af. De islamitische oproep tot gebed is zojuist verboden. Arabische minderheidsleden van de Knesset zijn geschorst vanwege kritiek op Netanyahu en genocide. Er worden elke dag meer muren en poorten gebouwd, niet alleen in onrechtmatig bezette gebieden, maar ook in de “staat Israël” zelf, om apartheid af te dwingen.

Ik moet bekennen dat ik ooit de indruk had dat Hezbollah zelf een religieus-suprematistische organisatie was; de kleding en stijl van de leiding lijken theocratisch.

Toen kwam ik hier en bezocht ik plaatsen als Tyrus, dat al tientallen jaren onder een door Hezbollah gekozen lokaal bestuur valt. Daar ontdekte ik dat badkleding en alcohol op het strand zijn toegestaan ​​en dat het dragen van een hoofddoek optioneel is, terwijl de christelijke gemeenschappen daar volledig ongemoeid zijn gelaten.

Ik zal Gaza nooit meer zien, maar ik vraag me af of ik misschien net zo verrast zou zijn geweest door de heerschappij van Hamas.

Het zijn de Verenigde Staten die de zaak van religieus extremisme bevorderen en in het hele Midden-Oosten een einde maken aan een maatschappelijk pluralisme dat vergelijkbaar is met de westerse normen.

Dat is uiteraard een direct gevolg van het feit dat de Verenigde Staten bondgenoten zijn van de twee religieus-suprematistische centra, Israël en Saoedi-Arabië.

Het zijn de VS die het pluralisme vernietigen, en het zijn Iran en zijn bondgenoten die het pluralisme verdedigen. Ik had dit niet duidelijk gezien als ik hier niet was geweest. Maar als je het eenmaal ziet, is het oogverblindend duidelijk.

Craig Murray is auteur, presentator en mensenrechtenactivist. Hij was van augustus 2002 tot oktober 2004 Brits ambassadeur in Oezbekistan en van 2007 tot 2010 rector van de Universiteit van Dundee. Zijn berichtgeving is volledig afhankelijk van de steun van lezers. Abonnementen om deze blog gaande te houden zijn dankbaar ontvangen.

Abonnementen om Craig Murray's blog draaiende te houden zijn dankbaar ontvangenOmdat sommige mensen een alternatief voor PayPal wensen, heeft Murray nieuwe betaalmethoden opgezet, waaronder een GoFundMe-oproep en Patreon rekening.

Dit artikel is van CraigMurray.org.uk.

Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!

Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken: