John Wight zegt dat de gemeenschappelijke deler achter de opkomst van de Rode Khmer in Cambodja in de jaren zeventig en het salafistische jihadisme in onze tijd, het westerse buitenlandse beleid is.
In het Tuol Sleng Genocide Museum in Phnom Penh, een voormalige gevangenis en martel- en executieplaats van de Rode Khmer, 2007. (lecercle, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
By John Wight
Medium
TNu duizenden salafistische jihadisten gevaarlijk dicht bij de hoofdstad Damascus komen, kan een verrassend en bliksemsnel offensief rampzalige gevolgen hebben, niet alleen in Syrië, maar ook in een regio die al kampt met een overvloed aan conflicten en het daarmee gepaard gaande menselijke lijden.
De weergave van het smorgasbord van middeleeuws denkende fanatieke koppenhakkende mensen die als “rebellen” betrokken zijn in de westerse media; dit is het bewijs dat er geen lessen — nul — zijn geleerd. Niemand heeft geleerd van de gevolgen van de omverwerping van Mohammed Najibullah in Kaboel in 1996. Sinds de omverwerping van Saddam Hoessein in Irak in 2003. Of sinds de omverwerping van Muammar Gaddafi in Libië in 2011.
In elk geval was het resultaat niet de vestiging van een liberale democratie die werd ondersteund door de rechtsstaat. In plaats daarvan was het resultaat in elk geval chaos en bloedbad, aangericht door Year Zero-fanatici die uit waren op massaslachting in naam van een perverse weergave van de islam.
#update Meer dan 115,000 mensen zijn "opnieuw ontheemd" geraakt in de Syrische provincies Idlib en Aleppo, aldus een VN-functionaris woensdag, na een groot offensief van de rebellen in het noorden. https://t.co/q3tMeRRv9P foto.twitter.com/jnUsia0Ueg
- Persbureau AFP (@AFP) 4 december 2024
Dit brengt ons nu bij de Rode Khmer van Cambodja in de jaren 1970, die in vergelijkbare omstandigheden van destabilisatie konden uitbroeden en groeien tot het punt van machtsovername. De oorzaak van deze destabilisatie in Cambodja was de uitbreiding van de oorlog in Vietnam door de Verenigde Staten met een massale bombardementencampagne in Cambodja.
In 1973 gooide de VS in slechts een paar weken meer bommen op Cambodja dan op Japan in de Tweede Wereldoorlog. Dit kleine land aan de westelijke grens van de Republiek Vietnam, met in 1973 een bevolking van 7-8 miljoen mensen, kreeg het equivalent van vijf Hiroshima's te verduren.
Het aantal mensen dat door de Amerikaanse bombardementen is gedood, is nooit geverifieerd, maar men denkt dat het rond de 500,000 ligt. Het was een misdaad tegen de menselijkheid die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer te vergelijken is.
Bomkraters in 2014 in de provincie Kandal, Cambodja, veroorzaakt door Amerikaanse bombardementen tientallen jaren eerder. (Kimlong Meng, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
De Rode Khmer was destijds een marginale maoïstische sekte in Cambodja, geleid door Pol Pot, een voormalige boeddhistische monnik. De organisatie had geen noemenswaardige steunbasis en hun invloed was vrijwel nihil vóór de Amerikaanse massabombardementen. De verwoesting en chaos die het veroorzaakte, veranderden alles.
In 1975 slaagde deze doodscultus erin het land over te nemen, waarna ze onmiddellijk begonnen met een van de meest wrede en barbaarse campagnes van genocidale gewelddadigheden die de wereld ooit heeft gezien.
Met als doel het land terug te brengen naar "jaar nul", een agrarische puur communistische maatschappij, ontvolkten ze Cambodjaanse steden en dorpen met geweld, en stuurden ze mensen naar het land om in communes op het land te werken. In het proces stierven duizenden aan ziektes en honger, anderen werden doodgewerkt, terwijl nog eens duizenden werden gemarteld en geëxecuteerd.
USS Ross vuurt een Tomahawk-raket af richting de Syrische luchtmachtbasis Shayrat in Homs op 7 april 2017. (Robert S. Price, Wikimedia Commons, Publiek domein)
Leraren, dokters, advocaten, mensen die een opleiding hadden genoten, boeddhistische monniken, niet-Cambodjanen, ze werden allemaal afgeslacht in de campagne van de Rode Khmer om het land te zuiveren van alles wat niet paste bij hun verdraaide wereldbeeld. Het leidde tot de oprichting van een netwerk van slavenarbeiderskampen en martelcentra door het hele land, waarin wreedheid geen grenzen kende.
Tegen het einde van hun bewind was een derde van de Cambodjaanse bevolking omgekomen. Als we er nu over nadenken, herinnert het ons aan Hannah Arendts tijdloze woorden, vis-à-vis de Holocaust, over de “banaliteit van het kwaad.”
De wrede heerschappij van Pol Pot en de Rode Khmer duurde tot 1979, toen de strijdkrachten van de Republiek Vietnam het land binnenvielen om haar volk te bevrijden. Washingtons reactie op de bevrijding van Cambodja was het opleggen van economische sancties aan haar nieuwe regering — een daad van walgelijke wreedheid tegen een belegerde bevolking wiens enige misdaad was dat ze waren bevrijd door een land, Vietnam, dat weigerde haar koloniale status te accepteren en het juk van het Amerikaanse imperialisme afwierp.
Tegenwoordig zijn de parallellen tussen Cambodja en het Midden-Oosten onmiskenbaar. De Salafi-jihadistische groepen die in Syrië in het offensief zijn, houden vast aan een soortgelijke barbaarse en anti-menselijke ideologie die de Rode Khmer kenmerkte.
Dit zijn groepen en mensen zonder politiek programma waarmee onderhandeld kan worden. Ze bieden de regio niets, behalve een afgrond van sektarisch geweld en bloedvergieten. Hun nederlaag en vernietiging moeten daarom als niet-onderhandelbaar worden beschouwd.
De gemeenschappelijke deler achter de opkomst van de Rode Khmer in de jaren 1970 en het salafistische jihadisme in onze tijd, is het westerse buitenlandse beleid. Het is het werk van de duivel, verantwoordelijk voor het op zijn kop zetten van niet alleen hele landen, maar ook hele regio's.
Als president Bashar al-Assad valt - en op het moment dat ik dit schrijf, nu de zogenaamde rebellen Aleppo en Hama hebben ingenomen, is er een reële mogelijkheid dat hij dat ook zal doen - zullen de minderheidsgemeenschappen in Syrië direct met uitroeiing worden bedreigd.
Deze dreiging zal opnieuw een vluchtelingencrisis van Bijbelse proporties veroorzaken. Dit is, terwijl de klok doortikt naar 2024, waar we nu zijn — kijkend in de loop van een almachtig Year Zero-geweer.
John Wight, auteur van Gaza huilt, 2021, schrijft over politiek, cultuur, sport en wat dan ook. Overweeg dan om een abonnement op zijn Medium-site.
Dit artikel is van de Medium-site van de auteur.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Klantenservice CN's
Winter Fonds Rit!
Doe veilig een fiscaal aftrekbare donatie met een creditcard of controleer door op de rode knop te klikken:
De VS heeft Cambodja misschien gebombardeerd zoals hier gemeld, maar er is nog steeds een groot causaliteitsprobleem. Het bombardement had net zo goed de steun voor de regering kunnen versterken. Het had de regering ook kunnen verzwakken, maar dat moet worden aangetoond.
De KR was net zo verdorven in 1970 toen ze achter de Vietnamezen in Oost-Cambodja aangingen. Onder andere twijfel ik er niet aan. Er werd toen niet gebombardeerd, voor zover ik weet. Ik weet nog steeds niet wat het doel was van dit vermeende bombardement in 1973. Het kan niet zijn geweest om NVA-basisgebieden aan te vallen als het bombardement op de foto hier plaatsvond op de plek waar Phnom Penh ligt. Wat?! PP ligt 40 en 65 mijl van de dichtstbijzijnde grens met VN. De NVA-basisgebieden lagen dicht bij de grens en hoe dan ook, Nixons inval maakte een einde aan de NVA-activiteit in de Delta. God zegene Richard Nixon.
Er wordt niet vermeld waarom juist volslagen gekken als de Rode Khmer geprofiteerd zouden hebben van de reactie op de bombardementen.
Het punt van de auteur is echter solide. Amerikaanse interventie overal ter wereld is volkomen idioot geweest en heeft geen enkel nationaal belang bevorderd. Volledige dominantie (hegemonie) is ongeveer zo kunstmatig en zinloos als het maar kan. Saddam was oneindig veel beter dan wat er na hem kwam.
De Rot aan de top is voor iedereen duidelijk. Er is geen grens aan de diepten van verdorvenheid waartoe gekozen presidenten zullen vervallen. De een na de ander volgen elkaar op in hun poging om te blijven bestaan.
Ik zie niet in hoe het bestaan ervan de moeite waard zou zijn.
Vraag jezelf af wie de laatste was die de wezens van het “moeras” trotseerde en erover kon praten. Ik denk dat het Nixon was.
LBJ heeft zeker zijn spel gespeeld.
De man vóór hem werd vermoord door staatsactoren, net zo zeker als wanneer zij de trekker hadden overgehaald die hem had gedood!
Het is tijd dat deze mensen oogsten wat ze gezaaid hebben.
De moord op deze verzekerings-CEO is waarschijnlijk de eerste van vele anderen. U zult niet door Manhattan kunnen rijden vanwege het aantal gepantserde voertuigen en. agenten op straat.
De Khmer Rouge-revolutie was een nationalistische antikoloniale boerenopstand, maar met minder verfijning van leiderschap en misschien lossere discipline van troepen dan de Viet Minh die het steunde. Toen het het door de VS gesteunde militaire regime in Cambodja afzette met de hulp van Vietnam, bleven troepen van laatstgenoemde langer in Oost-Cambodja dan was uitgenodigd, en de Khmer Rouge probeerde hen te verdrijven, en viel zelfs een tijdje Vietnam binnen. De meeste van de misschien wel 300,000 burgerslachtoffers werden toegebracht door Pol Pot-geallieerde troepen in Oost-Cambodja tegen Cambodjaanse dorpelingen die ervan werden verdacht de Vietnamezen daar te steunen, niet door de gedwongen evacuatie van de Pnom Penh-bevolking van vluchtelingen die waren gevlucht voor de opmars van de Khmer Rouge en vermoedelijke aanhangers van het militaire regime waren. De Vietnamezen vielen toen binnen, verdreven de Pol Pot-troepen en herstelden de orde in Cambodja. De VS steunden vervolgens heimelijk de troepen van Pol Pot bij hun guerrillastrijdersacties vanuit Thailand tegen de door Vietnam geïnstalleerde regering. Deze acties deden ze onder de valse vlag van een coalitie onder leiding van Prins Sihanouk, die in Beijing aan de kant bleef.
Zie Brother Number One, David Chandler, 2011. De Amerikaanse geschiedenis van de oorlogen in Cambodja is vervalst.
Ik was de wrede sancties van het bevrijde Cambodja vergeten, iets wat de VS reflexmatig doet – onschuldige burgerbevolkingen straffen, zonder dat er ooit iets is bereikt (zie Cuba, en nog een dozijn anderen). Het is alsof we ervan genieten om de genocidale gemene meisjes van de wereld te zijn.
'De Verenigde Staten zullen de zetel van Pol Pots “democratische Kampuchea”-regime in de Verenigde Naties dit jaar opnieuw steunen, ondanks zijn afschuwelijke staat van dienst op het gebied van de mensenrechten, zo kondigde minister van Buitenlandse Zaken Edmund S. Muskie gisteren aan.'
De Washington Post, 16 september 1980
archief.ph/ahFxU
Andere parallellen zijn verboden op dansen en muziek (behalve 'revolutionaire' liederen in het geval van DK, en religieuze gezangen voor de islamisten), een duidelijke voorkeur voor of aandringen op zwarte kleding en voorgeschreven kapsels, verplichte loyaliteitsverklaringen, enorm wantrouwen jegens de meeste buitenstaanders, en een officieel geïdealiseerd 'glorieus verleden'. Weg met vreugde, en in met monotonie – voor de overlevenden.
Laatste erfenissen van de Democratische Partij van de Clintons, de Obamas en de Bidens:
Alsof hun countryclubvrienden niet in lockstep zijn. Denk aan John McCain, Bush Jr. en de rest. Laten we het hier realistisch houden. De Washington Consensus rules,
WA Consensus, de Atlanticisten, bekijken de wereld met trots door de tunnelvisie van het verleden.
Terwijl wij in het andere Washington, het PNW, kunnen zien dat er een grotere oceaan is. Omdat we ook omringd worden door feiten van de natuur zoals dominante coniferen, zalm en vulkanen, weten we waar de ware macht op aarde ligt.
Het gaat niet om neoconservatieve waanideeën over een imperium.
Ik hoop dat het definitief is. Ik veracht de “Democraten” en hun inmiddels ingebakken immoraliteit. Zeer rijke psychopaten, de meesten van hen, plus misleide of volkomen frauduleuze liberalen (zeker geen linksen) zoals AOC.
Hartelijk dank voor deze vergelijking en herinnering!
wat betreft het westen/globale noorden dat lessen leert uit fouten
gemaakt in het verleden – ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat ze gewoon
doen alsof je van het verleden wilt leren, doen alsof je wilt leren
verspreid “vrijheid en democratie!”
het enige wat ze doen is vreemde landen binnengaan om te verpletteren en te crashen
zelfs de geringste sporen van democratie die zich ontwikkelen
opkomende democratieën betekenen onafhankelijkheid van het westen,
dat wil zeggen de mondiale noordelijke voorschriften en die betekenen concurrentie.
Grondstoffen en hulpbronnen zouden eerlijk verdeeld moeten worden.
onvoorstelbaar!
Geen wonder dat niemand nog commentaar heeft gegeven. Ik heb die jaren meegemaakt, maar we hebben nooit deze vreselijke feiten gekregen. Ik hoop dat het huidige verzet in de wereld op de een of andere manier de genocidale maniakken van de VS/Israël/“Westerse democratieën” kan overwinnen die nu de macht lijken te hebben.
“De weergave van het smorgasbord van middeleeuwse fanatieke koppenhakkende mensen die betrokken zijn als ‘rebellen’ in de westerse media; dit is het bewijs dat er geen enkele les is geleerd — nul — van de gevolgen na de omverwerping van Mohammad Najibullah in Kabul in 1996. Van de omverwerping van Saddam Hussein in Irak in 2003. Of van de omverwerping van Muammar Gaddafi in Libië in 2011.”
Geen lessen geleerd?? De totale vernietiging van de functionele politieke entiteiten (Afghanistan, Irak, Libië) en de verarming en uitbuiting van de resterende gedemoraliseerde en onderworpen bevolking is precies het doel. Je zou kunnen stellen dat het Westen niet alleen lessen trekt uit zijn eerdere prestaties, maar ook zijn techniek perfectioneert (zie ook Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Libanon, Jemen, Somalië, de lijst is bijna eindeloos).
Van de foto van dhr. Wright: “USS Ross vuurt een Tomahawk-raket af richting de Syrische luchtmachtbasis Shayrat in Homs op 7 april 2017.”
Het is de moeite waard om de datum te vermelden of te benadrukken: 7 april 2017. De toenmalige Amerikaanse president Donald Trump, de toenmalige Britse premier Theresa May en de toenmalige (huidige) Franse president Emmanuel Macron namen deel aan die illegale daad van agressie tegen het Syrische volk, waarvan later bleek dat deze gebaseerd was op volkomen valse beschuldigingen dat de Syrische leider Bashar al-Assad chemische wapens op zijn eigen volk had losgelaten.
De openbare aankondiging van Donald Trump over de illegale bombardementen op Syrië (gebaseerd op een duidelijke valse vlag chemische wapenaanval) deed denken aan de nationale toespraak van Lyndon B. Johnson die in feite de catastrofale Vietnamoorlog inluidde. De grootste overeenkomst tussen de nationale toespraken van Trump en Johnson is dat beide presidenten van de Verenigde Staten door hun tanden heen logen over het feit dat ze "geen andere optie hadden dan oorlog."
Hier is de volledige verklaring van Donald Trump uit 2017:
“Mijn mede-Amerikanen, op dinsdag lanceerde de Syrische dictator Bashar al Assad een verschrikkelijke chemische aanval op onschuldige burgers. Met behulp van een dodelijk zenuwgas wurgde Assad de levens van hulpeloze mannen, vrouwen en kinderen.
Het was een langzame en brute dood voor zovelen. Zelfs prachtige baby's werden wreed vermoord in deze barbaarse aanval. Geen enkel kind van God zou ooit zo'n verschrikking moeten ondergaan.
Vanavond heb ik een gerichte militaire aanval op het vliegveld in Syrië bevolen, vanwaar de chemische aanval werd uitgevoerd. Het is in dit vitale nationale veiligheidsbelang van de Verenigde Staten om de verspreiding en het gebruik van dodelijke chemische wapens te voorkomen en te ontmoedigen.
Er kan geen twijfel over bestaan dat Syrië verboden chemische wapens heeft gebruikt, zijn verplichtingen onder het Verdrag inzake chemische wapens heeft geschonden en de aansporingen van de VN-Veiligheidsraad heeft genegeerd.
Jarenlange eerdere pogingen om Assads gedrag te veranderen zijn allemaal mislukt, en wel heel dramatisch. Als gevolg daarvan blijft de vluchtelingencrisis zich verdiepen en blijft de regio destabiliseren, wat de Verenigde Staten en haar bondgenoten bedreigt.
Vanavond roep ik alle beschaafde landen op om zich bij ons aan te sluiten in onze strijd om een einde te maken aan de slachting en het bloedvergieten in Syrië, en ook om een einde te maken aan alle vormen van terrorisme.
We vragen om Gods wijsheid nu we de uitdaging van onze zeer getroebleerde wereld tegemoet treden. We bidden voor de levens van de gewonden en voor de zielen van hen die zijn overleden, en we hopen dat zolang Amerika staat voor rechtvaardigheid, vrede en harmonie uiteindelijk zullen zegevieren. Welterusten, en God zegene Amerika en de hele wereld. Dank u wel.”
*
De heer Trump heeft nooit zijn excuses aangeboden aan het Syrische volk of toegegeven dat de basis van zijn militaire bevelen als opperbevelhebber – zoals het geval was met LBJ's verfoeilijke (onvergeeflijke) leugen aan het Amerikaanse volk met betrekking tot het zogenaamde “Incident in de Golf van Tonkin” – pure leugen was.
Precies. Goed gezegd.