Zoals in elke guerrillaoorlog van Algerije tot Vietnam zullen de Palestijnen de politieke strijd voor bevrijding winnen, terwijl Israël van binnenuit implodeert, schrijft Stefan Moore.
Israëlisch protest in Tel Aviv met de oproep tot een akkoord om gevangen of gegijzelde Israëliërs vrij te laten, 1 september 2024. (Nizzan Cohen, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
By Stefan Moore
Speciaal voor consortiumnieuws
Ctegen de oorlogszuchtige houding van de Israëlische premier Netanyahu op 24 juli toespraak voor een gezamenlijke zitting van het Amerikaanse Congres, waarin beloofd werd een “totale overwinning” op Hamas te behalen, wordt Israël beslissend verslagen – militair, economisch en als samenleving.
Op het slagveld wordt de kans op een overwinning op Hamas en Hezbollah, ondanks de Israëlische genocidecampagne van bombardementen, massale hongersnood en moorden, nu ernstig betwist door veel voormalige en huidige Israëlische militaire en inlichtingenfunctionarissen.
“Het land galoppeert werkelijk naar de rand van een afgrond… en verliest steeds meer soldaten naarmate ze gedood of gewond raken,” schreef voormalig generaal Yitzhak Brik in Haretz.
“…Elke dag die voorbijgaat wordt de Israëlische Defensiemacht zwakker en het aantal doden en gewonden in actie onder onze soldaten stijgt… Als we doorgaan met vechten in Gaza door steeds dezelfde doelen te overvallen, zullen we niet alleen Hamas niet ten onder laten gaan, maar zullen we zelf ook ten onder gaan.”
Briks beoordeling wordt gedeeld door andere Israëlische topfunctionarissen. "Het is duidelijk dat we [de oorlog] ondubbelzinnig aan het verliezen zijn" voormalig Mossad-plaatsvervangend chef Ram Ben-Barak vertelde Israëlische publieke omroep. “Laat me één ding zien waarin we geslaagd zijn?”
En volgens Generaal-majoor Gadi Shamni, voormalig commandant van de Israëlische militaire divisie in Gaza, zei: “Onze soldaten winnen elke tactische confrontatie met Hamas, maar we verliezen de oorlog, en op grote schaal.”
Zelfs Israëlische militaire propagandisten weerleggen het verhaal van de regering-Netanyahu:
“Het idee dat het mogelijk is Hamas te vernietigen, Hamas te laten verdwijnen, is zand in de ogen van het publiek strooien,” zei Israëlische militaire woordvoerder Rear Adm. Daniel Hagari: “Hamas is een idee, diep geworteld in de harten van de inwoners van Gaza.”
25e verjaardag van Hamas gevierd in Gaza in 2012. (Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
De voormalige inlichtingenofficier van de Amerikaanse marine, Scott Ritter, beschrijft de onhoudbare strijd op de grond: “[Het] leger van Israël is uitgeput,” zegt hij“Hun tanks zijn kapot, ze raken door hun reserveonderdelen heen, ze raken door hun munitie heen… Hun leger is gedemoraliseerd… het desertiepercentage ligt nu tussen de 12 en 24 procent.”
Officiële cijfers over dode en gewonde soldaten in Gaza (bijna zeker een onderschatting) beginnen uit te lekken. In een interview op het Israëlische kanaal 12 zei de leider van de oppositie in de Knesset Yair Lapid zei dat er in de eerste twaalf maanden van de oorlog 890 soldaten waren gedood en 11,000 gewond waren geraakt.
Door de strijd geharde Hezbollah
Ook in Zuid-Libanon vallen steeds meer slachtoffers, omdat Israëlische soldaten te maken krijgen met een door de strijd geharde vijand.
“Hezbollah heeft 18 jaar de tijd gehad om zich hierop voor te bereiden,” zegt Ritter. “Niets wat Israël doet, verrast Hezbollah. Ze weten wat voor soort wapensystemen ze hebben en ze gaan Israël lokken en doden … Israël zal in de ene val na de andere lopen.”
De publieke steun in Israël neemt steeds verder af, naarmate er meer nieuwsberichten verschijnen over begrafenissen van soldaten en rouwende families.
“De regering portretteert de reeks recente militaire successen in de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever en Libanon als bewijs dat haar strategie juist is geweest en dat de oorlog op alle fronten moet worden voortgezet,” schrijft Amos Harel in Haaretz“Maar in werkelijkheid is het onmogelijk om de prijs te negeren die het voortzetten van de oorlog met zich mee zou brengen.”
Leden en aanhangers van Hezbollah paraderen na het einde van de Israëlische bezetting van Zuid-Libanon, mei 2000. (Khamenei.ir, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
Bovenop de toenemende militaire verliezen, komt daar nog de rampzalige economische tol bij, aangezien duizenden mensen hun huizen ontvluchten, bedrijven hun deuren sluiten en de consumptie-economie krimpt.
Hamas en Hezbollah beschieten het zuiden en noorden. ontheemden naar schatting 200,000 Israëliërs uit hun huizen; buitenlandse arbeiders het land verlaten en de annulering van 150,000 Palestijnse werkvergunningen op de Westelijke Jordaanoever is de bouw stilgelegd.
Toerisme, een steunpilaar van de Israëlische economie tot stilstand is gekomen en de uitgaven aan vrije tijd en entertainment zijn met 70 procent gedaald. geschat Dit jaar zijn 60,000 Israëlische bedrijven failliet gegaan, credit ratings zijn meerdere malen gedegradeerd, technologiebedrijven verhuizen naar het buitenland en ongeveer een half miljoen Israëliërs (waarvan veel hoogopgeleide professionals in de hightechsector) links het land tijdens de eerste zes maanden van de oorlog.
Deze trend is niet alleen een economische ramp voor Israël – de massale exodus is een existentiële bedreiging voor het voortbestaan van de Israëlische staat, die sinds de oprichting ervan gebaseerd is op het behoud van een Joodse meerderheid.
Dat was de bedoeling achter de Nakba (catastrofe) van 1948, die 750,000 Arabieren uit Palestina verdreef en de privé erkend doel van Israëls genocidale oorlog in Gaza. Nu begint de demografische trend in de andere richting te verschuiven.
Intern, in het aangezicht van dreigende militaire en economische ineenstorting, staat Israël op de rand van een burgeroorlog. Zelfs vóór 7 oktober waren honderdduizenden Israëliërs ging de straat op protest tegen de pogingen van Netanyahu's rechtse coalitie om de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht af te schaffen.
Sinds het begin van de oorlog wordt het land opgeschrikt door massademonstraties van woedende gijzelaarsfamilies en hun aanhangers; soldaten die overlopen of het weigeren om te dienen; oorlogsgeëvacueerden die niet naar huis kunnen terugkeren; en een groeiende kloof tussen de Israëlische regering en het leger over de doelen van de oorlog.
Chef van de Generale Staf Herzi Halevi, links, met soldaten van het Israëlische Artilleriekorps, 29 oktober 2023. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
“Stel je eens voor wat er zal gebeuren als de massa de straat op gaat,” Haaretz journalist Uri Misgav profetisch waarschuwde een paar maanden na het begin van de oorlog:
“…demonstranten zullen worden afgeschilderd als verraders die de natie en haar soldaten in de rug steken… De straten zullen in brand staan. Het land is immers overspoeld met automatische wapens en geweren verdeeld langs politieke lijnen [een verwijzing naar de minister van Veiligheid Itamar Ben-Gvir die duizenden wapens uitdeelde aan illegale Joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever]…Democratisch Israël nadert de test van zijn leven. Als we het niet winnen, zullen we het gewoon niet winnen.”
Misgavs dystopische profetie komt nu uit: Israël stort van binnenuit in, terwijl het in de ogen van de wereld een pariastaat is geworden.
Massabetogingen tegen de Israëlische genocidale oorlog zijn overal in het Zuiden en in grote westerse steden uitgebroken, terwijl de hele internationale gemeenschap met afschuw kijkt naar de Israëlische genocidale bombardementen en de massale uithongering van de burgerbevolking in Gaza.
Achtentwintig landen in Afrika en Latijns-Amerika hebben alle banden met Israël verbroken en de Algemene Vergadering van de VN heeft onlangs met 170 tegen 6 stemmen voor een resolutie “het bevestigen van het recht van het Palestijnse volk op zelfbeschikking, met inbegrip van het recht op hun onafhankelijke staat Palestina.”
En nu heeft het Internationaal Strafhof, erkend door 124 landen, donderdag arrestatiebevelen uitgevaardigd voor premier Benjamin Netanyahu en voormalig minister van Defensie Yoav Gallant wegens “oorlogsmisdaden” en “misdaden tegen de menselijkheid.”
Hoewel Israël en de Verenigde Staten de arrestatiebevelen van het ICC afwijzen, is de onvoorwaardelijke steun van Israëls trouwste bondgenoten niet langer zeker, aldus Scott Ritter.Datgene wat Israël aantrekkelijk maakte voor de Verenigde Staten – het strategische voordeel van een pro-Amerikaanse Joodse enclave in een zee van Arabische onzekerheid – houdt niet langer zo stand als voorheen.” schrijft Ritter in Consortium Nieuws.
"“De Koude Oorlog is allang voorbij”, zegt hij, “en de geopolitieke voordelen die de Amerikaans-Israëlische betrekkingen met zich meebrachten, zijn nog steeds van groot belang.zijn niet langer evident … de Verenigde Staten zullen uiteindelijk geen zelfmoord plegen namens een Israëlische staat die in de ogen van het grootste deel van de wereld alle morele legitimiteit heeft verloren.”
Twintig jaarrs geleden, voormalig Knesset-voorzitter Avrum Burg onheilspellend waarschuwde van de onvermijdelijkheid van Israëls nederlaag.
Avrahamburg in 2010. (Yossi Gurvitz, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
“Het blijkt dat de 2,000 jaar durende strijd voor Joodse overleving neerkomt op een staat van nederzettingen, gerund door een amorele kliek van corrupte wetsovertreders die doof zijn voor zowel hun burgers als hun vijanden. Een staat zonder rechtvaardigheid kan niet overleven.”
Zoals Burg al waarschuwde, zijn we getuige van het begin van het einde van Israël — een staat die bijna acht decennia geleden werd gecreëerd na een niet-bindende resolutie van de Verenigde Naties. De nederlaag kan binnen enkele maanden komen, maar het kan ook jaren duren, tegen die tijd zal de volgende generatie Palestijnse verzetsstrijders groter, sterker en feller zijn geworden.
Zoals in elke guerrillaoorlog van Algerije tot Vietnam zullen de Palestijnen winnen.de politieke strijd voor bevrijding terwijl Israël van binnenuit implodeert.
Vandaag de dag kunnen Donald Trump en zijn rabiate zionistische kabinetsbenoemingen het Israëlische offensief verlengen, maar ze zullen de berekening niet fundamenteel veranderen. In de nabije toekomst zal Israël ophouden te bestaan als natie, hopelijk vervangen door een seculiere, democratische staat waar Palestijnen en Joodse burgers in vrede naast elkaar kunnen leven.
Stefan Moore is een Amerikaans-Australische documentairemaker wiens films vier Emmy's en talloze andere prijzen hebben ontvangen. In New York was hij serieproducent voor WNET en producer voor het primetime CBS News-magazineprogramma 48 HOURS. In Groot-Brittannië werkte hij als serieproducent bij de BBC, en in Australië was hij uitvoerend producent voor de nationale filmmaatschappij Film Australia en ABC-TV.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Terence MacSwiney, een Ierse patriot, schreef in zijn verzameling geschriften getiteld Principles of Freedom: "Het zijn niet zij die het meest kunnen toebrengen, maar zij die het meest kunnen verdragen die zullen overwinnen." MacSwiney stierf, na vierenzeventig dagen hongerstaking, in Brixton Prison, Londen op 25 oktober 1920. Het Palestijnse volk heeft het meest doorstaan in de afgelopen honderd jaar, en hun wil om te slagen, om vrijheid te bereiken, komt binnenkort. Zij zullen op hun beurt vele anderen inspireren in hun strijd voor vrijheid.
En de wereld zal juichen om het einde van Israël, een gruweldaad in concept en realiteit. En een kwaadaardige gruweldaad bovendien. De meeste Israëlische kolonisten zullen teruggaan naar waar zij, hun ouders of grootouders vandaan kwamen en voor degenen die denken dat dat niet waarschijnlijk is, bedenk dat Israël 76 jaar geleden is uitgevonden en zelfs de Portugezen na 500 jaar vanuit Angola terug naar Portugal zijn gestuurd. Een paar blijven misschien Palestijnen, maar als ze zich niet gedragen, moeten ze worden gerepatrieerd naar degene die hen wil meenemen. De VS zou dat moeten doen, aangezien zij de genocide hebben toegestaan en mogelijk gemaakt.
Israël is een smet op de wereld en een nog grotere smet op het Jodendom.
De dag dat Israël ophoudt te bestaan, is de dag dat een enorme roep om vrijheid zal klinken!
Opgeruimd staat netjes!!!
Ik kan geen seconde begrijpen hoe twee volkeren die elkaar met wraak haten, samen kunnen leven. Zelfs als ze dat zouden doen, zouden ze zich op een dag tegen elkaar keren. Er moet een tweestatenoplossing zijn die de verplaatsing van Israëliërs kan afdwingen om een levensvatbare, verbonden Palestijnse staat te creëren.
Je begrijpt het niet, oké. Israël is het probleem, en is altijd het probleem geweest, en zodra de racistische apartheidsstaat verslagen is, dan zal democratie mogelijk zijn. Er kan ALLEEN een eenstaatoplossing zijn.
U stelt Palestijnen en Israëliërs gelijk, wat onbegrijpelijk is. Alles wat ik heb gehoord van mensen die met Palestijnen hebben geleefd en gewerkt, staat haaks op uw bewering. Iedereen die er verstand van heeft, weet dat een "tweestatenoplossing" absurd is. Israël bezet Palestina en er is niets mis met het geven van het land van deze moorddadige schurken aan iemand anders.
Ik weet niet zeker of ik het ermee eens ben. Zuid-Afrika deed het, en ik geloof dat Palestina dat ook kan.
Weg met Israël, laten we hopen dat er een waarlijk democratisch Palestina als een feniks uit de as van het zionistische apartheidsproject herrijst.
Ik moet aannemen dat jij niet de Steve hieronder bent. Hij lijkt niet te snappen dat de harten van mensen niet langer bloeden voor zionisten. Volgens mijn begrip vertrokken TWEE DERDE van de Joden toen ze na WOII naar Palestina gingen en emigreerden, omdat wat ze zagen zo walgelijk was.
En ik hoop dat je gelijk hebt over Palestina dat uit de as herrijst!
Dit zal ook verouderen, net als al die 'de muren komen op ons af'-interpretaties van Trump-Russiagate uit 2017.
Of je het nu leuk vindt of niet, Israël gaat nergens heen. Israëliërs zijn zionisten en zien hun land als het enige dat tussen hen en uiteindelijke uitroeiing staat. De helft van de Joden in de wereld heeft er geen belang bij om weer diaspora-Joden te worden. Ze hebben gezien hoe dat in de 20e eeuw is afgelopen en geloven dat ze één plek op aarde nodig hebben waar Joden kunnen leven zonder zich zorgen te hoeven maken dat hun regering zich tegen hen keert en hen verjaagt of doodt. Het is klote dat ze die ene plek hebben gekregen door een stel Palestijnen te verdrijven, maar zo zijn naties in de loop van de menselijke geschiedenis opgebouwd. De enige manier waarop Israël zal ophouden te bestaan, is als er een tweede holocaust komt die Israëlische Joden uitroeit.
Helaas zijn er nogal wat antizionisten die nonchalant over de ondergang van Israël praten alsof er een utopische wereld is waar dat niet zou resulteren in een tweede Holocaust. Een tweestatenoplossing zou uiteindelijk kunnen werken als er ooit weer redelijkere mensen dan Hamas/Likud aan de macht komen. Maar een eenstatenoplossing waarbij Israël van de kaart wordt geveegd, zou resulteren in een pogrom die in het niet valt bij wat er nu in Gaza gebeurt. Daarom zouden de Israëliërs als de hel vechten om het te stoppen.
Waarom was/is het voor de zionisten onmogelijk om te leven met een soort overeenkomst met de inheemse bevolking van de regio waar ze wonen, in plaats van ze uit te roeien of te dwingen te vluchten? Ik weet dat dit het verhaal is van andere koloniën, maar dit wordt niet langer geaccepteerd door de meeste mensen en landen in de wereld.
Zij waren Europeanen. Europeanen leven niet in vrede en harmonie met andere mensen; zij begrijpen alleen bezetting en verwoesting.
Waar heb je het in godsnaam over? Israël is gedoemd, door hun eigen hand. Welke Israëliërs denk je dat er aan het eind gaan vechten? Je hele betoog is oude hasbara-nonsens, ahistorisch en kinderachtig.
@steve:
Ziet u een één-staat-oplossing als
gelijk aan “Israël van de kaart vegen”?
is het niet eerder de bedoeling om het hiernamaals te ondernemen
herculische inspanning van 1) het laten samenleven van mensen in
vrede en wederzijds respect, 2) niet geregeerd door
een “amorele kliek van corrupte wetsovertreders”?
zowel 1) als 2) zullen moeilijk genoeg zijn om te bereiken
gezien de onvoorstelbare hoeveelheid lijden
en trauma toegebracht en bc onverschilligheid voor ethiek
plus corruptie en wetsovertredingen zijn altijd al een probleem geweest
verleidelijke opties voor de machthebbers …
Welk bewijs heb je dat er een “pogrom” zou zijn? Als Israël plus de bezette gebieden het nieuwe land Palestina worden, kunnen de meest blanke suprematistische Joden ervoor kiezen om te vertrekken, maar de meesten zullen blijven en leren leven met Palestijnen, net zoals blanken leerden leven met zwarten (en vice versa) in Zuid-Afrika.
Mogelijk verwart hij Israëliërs en zionisten met Joden.
Niet alle zionisten zijn Joden.
Niet alle Joden zijn Israëliërs.
Het voortbestaan van de Joden is niet afhankelijk van het voortbestaan van Israël.
Duizenden jaren lang leefden Joden in vrede samen met Palestijnen en andere mensen in Palestina.
Een tweestatenoplossing is een onwerkbare fantasie die niemand gelooft. Een echt democratisch (hernoemd?) Palestina, inclusief Joden, is de enige haalbare oplossing.