Voor het kleine segment Amerikaanse burgers dat verder kijkt dan de reguliere media, is de discrepantie tussen de gangbare perceptie en de feitelijke werkelijkheid volgens Lawrence Davidson relatief eenvoudig te herkennen.

Mars van het Witte Huis naar The Washington Post ter herdenking van een jaar genocide, 5 oktober. (Diane Krauthamer, Flickr, CC BY-NC)
By Laurens Davidson
TothePointAnalysis.com
IBegin oktober 2024 zei professor Joseph Massad van Columbia University gaf een interview naar de online nieuwssite Elektronische Intifada.
Daarin zei hij dat er een “enorme kloof” bestaat tussen het academische (op bewijs gebaseerde) begrip van aspecten van het Palestijns-Israëlische conflict (zoals het Joodse suprematistische karakter van de Israëlische samenleving en het daaruit voortvloeiende apartheidsbeleid) en de veronderstellingen van de reguliere media over (een “democratisch” en “progressief”) Israël.
Deze laatste bepalen de populaire en officiële berichtgeving over dat land en zijn zionistische ideologie. Massads observatie beschrijft een probleem dat meer dan alleen de visie op Israël vertekent.
De Verenigde Staten hebben een populair en officieel beeld van zichzelf en de wereld, dat wederom wordt gepromoot door de reguliere media. Dit beeld wordt samengevat door slogans als vrijheid, kapitalisme, vooruitgang, individualisme, moraliteit, etc.
Andere landen ontwikkelen hun eigen fantasierijke zelfbeelden. In het geval van de VS en Israël zijn de twee beelden echter al minstens honderd jaar samengesmolten in de verhaallijn die de massamedia aan Amerikaanse burgers voorschotelen. (Zie mijn boek uit 2001, Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staat.)
Deze fusie is zo sterk dat, in het geval van president Joe Biden en zijn regering, deze gedeelde identiteit een onvoorwaardelijke steun aan Israëls ‘recht op zelfverdediging’ noodzakelijk maakt, zelfs wanneer ‘verdediging’ de overtreding verdoezelt en de overtreding neerkomt op etnische zuivering en massamoord op de Palestijnen.
Het eindproduct van deze opmerkelijke daad van collectief zelfbedrog is de medeplichtigheid van de Amerikaanse regering aan de voortdurende Israëlische genocide in de enclave Gaza, en de Amerikaanse binnenlandse goedkeuring van de onderdrukking van pro-Palestijnse protesten — in strijd met Amerika's eigen normen voor vrije meningsuiting.
De door de media gevormde wereld van Israël
Er is niettemin een groeiend, maar nog steeds klein, segment van Amerikaanse burgers die bereid is om verder te kijken dan de mainstream media. Voor degenen die dat doen, is de discrepantie tussen populaire percepties en de bewijsvoering van de realiteit relatief eenvoudig te ontdekken. Dit komt omdat er alternatieve informatiebronnen aan de periferie zijn (natuurlijk niet allemaal betrouwbaar) en, gecombineerd met een minimum aan kritisch denkvermogen, kan men leren om het bewijs te beoordelen.
Dit is veel moeilijker voor Israëlische Joden. In de zionistische staat zijn niet alleen de nationale media, met slechts een paar zeldzame uitzonderingen, gecoöpteerd om een populaire mythologie te promoten, maar ook alle scholen, hogescholen en universiteiten.
De meeste informatie over het conflict met de Palestijnen wordt gecensureerd en de gesloten informatieomgeving die hierdoor ontstaat, wordt steeds beperkter.

Zelfverdedigingsinstructeurs trainen op het dak van het hoofdkwartier van de IDF in Tel Aviv, 2017. (Israëlische strijdkrachten, Flickr, CC BY-NC 2.0)
De afgelopen 20 jaar (sinds oktober 2023 is er veel animo voor), worden standpunten die in strijd zijn met de officiële als opruiend beschouwd. En dit heeft op zijn beurt de weg vrijgemaakt voor de huidige populaire zionistische goedkeuring van barbarij. Hier is hoe de Israëlische journalist Gideon Levy (een van de laatste kritische mediastemmen in het land) beschrijft de huidige Israëlische gemoedstoestand:
“Het afgelopen jaar heeft Israël zich verenigd rond verschillende aannames: ten eerste dat het bloedbad van 7 oktober geen enkele context had, en alleen plaatsvond vanwege de aangeboren bloeddorst van Palestijnen in Gaza. Ten tweede dragen alle Palestijnen de schuld voor de massamoord op Israëlische burgers door Hamas. Ten derde mag Israël na dit vreselijke bloedbad alles doen.
Niemand heeft het recht om te proberen het te stoppen. [Bijvoorbeeld] om willekeurig vernietiging te zaaien in het [Gaza] gebied; en meer dan 40,000 mensen te doden, waaronder veel vrouwen en kinderen. Barbarisme is gelegitimeerd in zowel het Israëlische discours als het gedrag van het leger. Menselijkheid is uit het publieke gesprek verwijderd.”
Feiten die de uitspraken van Levy ondersteunen, zijn gemakkelijk in het Engels beschikbaar op wereldwijde websites zoals Al Jazeera, Middle East Eye, Electronic Intifada, Palestine Chronicle, onder andere.
Maar dit zijn geen reguliere omroepen en daarom zien de meeste Amerikanen, en vrijwel geen enkele Israëlische Jood, ooit volledige en nauwkeurige verslagen over wat er werkelijk gebeurt in de bezette gebieden, Zuid-Libanon en andere regionale gebieden die het slachtoffer zijn van Israëlische aanvallen.
Onwetendheid is in dit opzicht geen zegen, het is hetzelfde als leven in een leugen.
[Verwant: Chris Hedges-rapport: Catastrofe in het Midden-Oosten]
Vanuit een bewijskundig oogpunt

Nabestaanden bij de lichamen van de doden na de explosie in het Al-Ahli Arab-ziekenhuis op 17 oktober 2023. (Fars Media Corporation, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
Laten we eens kijken naar een voorbeeld van hoe deze interne propaganda eerst in Israël en vervolgens in de VS een waanvoorstelling creëert.
Medio november 2023 zal de UK's Sky News geplaatst een interview met een 29-jarige Israëlische piloot die F-15-jets tegen doelen in Gaza bestuurt. De piloot, die overkomt als een aardige kerel, vertelde de interviewer dat "elk burgerdode tragisch is, of het nu in Gaza of in Israël is."
Hij voegde er echter aan toe dat “de Israëlische luchtmacht aanvallen afbreekt als er burgers op de grond worden geïdentificeerd.” De piloot benadrukt dat “elke operatie die wordt ondernomen, zowel in de lucht als op de grond, 1. gerelateerd is aan Hamas en 2. is goedgekeurd om burgerslachtoffers te voorkomen.”
Onder deze omstandigheden volgt deze piloot elk bevel met een gerust geweten op. En waarom zou hij dat niet doen? Hij leeft in een wereld waarin hij deel uitmaakt van het "meest morele leger ter wereld", waar "alle militaire operaties legitiem en proportioneel zijn en alle burgerslachtoffers onbedoeld zijn."
Er is weinig twijfel dat de piloot gelooft wat hij zegt. Hij klinkt inderdaad veel minder ongevoelig dan de Israëliërs die Gideon Levy beschrijft. Natuurlijk vliegen piloten snel en hoog genoeg om nooit duidelijk de slachting te zien die ze veroorzaken.
Voor de Israëlische infanterie liggen de zaken anders. Op de grond zal de demoraliserende kracht van voortdurende gevechten waarschijnlijk leiden tot een toenemend moreel probleem. Tot op heden is deze trend grotendeels tegengegaan door het feit dat deze soldaten zijn opgevoed en opgeleid in een door de media vormgegeven wereld (die nu alleen botst met een bewijskrachtige). Er ontstaan echter scheuren en er zijn berichten over weigeringen om terug te keren, keer op keer, naar het toenemende aantal Israëlische frontlinies.
Gezien door het raam van de echte bewijswereld, repliceren de piloot en zijn medeburgersoldaten nu het gedrag van de vroegere onderdrukkers van de Joden. Daarmee helpen ze het internationale recht en de normen van mensenrechten te vernietigen. In feite dragen ze allemaal hun steentje bij aan een landelijke vertoning van barbarij.
Laten we nog eens door het raam naar de bewijswereld kijken. Deze keer vergelijken we de realiteit met de prestaties van Mathew Miller, die sinds 2023 woordvoerder is van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.
Zijn taak is om Amerikaanse acties op een rationaliserende manier uit te leggen en zijn specialiteit is halve waarheden. Hij heeft een moeilijkere taak dan de piloot, omdat veel van de mensen met wie hij spreekt, voornamelijk de persafdeling van Washington, toegang hebben tot informatie (soms informatie uit de eerste hand) die in tegenspraak is met het wereldbeeld dat Miller propageert.
"Op welk moment ga je beseffen dat de hele wereld denkt dat het embargo een slecht idee is?"
Matt Lee, journalist bij Associated Press, ondervraagt Spox van het ministerie van Buitenlandse Zaken over het feit dat de VS nog steeds tegen het beëindigen van de genocidale blokkade van Cuba stemt. foto.twitter.com/s5xm1aaxgs
— Doorbraaknieuws (@BTnewsroom) 1 november 2024
Maar de verslaggevers kunnen er niet veel aan doen, behalve tut-tut en hun ogen rollen. De meeste van hun redacteuren staan onder enorme culturele en politieke druk om de pro-Israëlische lijn te blijven steunen — en tegenbewijs kan de pot op.
Hier is een voorbeeld van het soort misleidende halve waarheden die Miller en zijn bazen verspreiden. Op 19 september Miller werd gevraagd te reageren op kritiek dat "de VS die oproept tot kalmte [in Gaza] terwijl ze Israël blijven bewapenen geen succesvolle strategie was om de spanningen in het Midden-Oosten te verminderen." De gepresenteerde tegenstrijdigheid was duidelijk, dus hoe heeft Miller die geraffineerd? Hij antwoordde: "We hebben een mandaat - we zijn wettelijk verplicht om te garanderen dat ... Israël een kwalitatieve militaire voorsprong heeft op rivalen in de regio. Het is geen discretionaire vraag."
“We blijven toegewijd aan de verdediging van Israël. Het is een wettelijke vereiste.”
Woordvoerder Matthew Miller van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken bevestigde de vastberaden inzet van de VS om Israël te steunen in zijn dodelijke oorlog tegen het Palestijnse Gaza. Hij voegde eraan toe dat het een “wettelijke… foto.twitter.com/DdJWmPlI7q
- TRT World (@trtworld) 21 september 2024
Wat Miller hier weglaat, is dat dit mandaat wettelijk gezien voorwaardelijk is. Er zijn minstens drie Amerikaanse wetten die dit zo maken:
—De Leahy Law, die de Amerikaanse regering verbiedt om geld te gebruiken voor hulp aan buitenlandse veiligheidstroepen als er betrouwbare informatie is die hen ervan beschuldigt grove mensenrechtenschendingen te hebben begaan.
—De Uitvoeringswet Genocideverdrag voorziet in strafrechtelijke sancties voor personen die genocide plegen of anderen aanzetten tot het plegen van genocide.
—De Foreign Assistance Act, die het verlenen van hulp aan een regering verbiedt die “zich bezighoudt met een consistent patroon van grove schendingen van internationaal erkende mensenrechten.” Deze wet verbiedt ook militaire hulp aan staten die de humanitaire hulp van de VS belemmeren.
Volgens bronnen bij de VN zou in september 90 procent van alle humanitaire hulp voor de Palestijnen, inclusief Amerikaanse hulp, werd vertraagd of geweigerd door de Israëli's. De schending door Israël van al deze Amerikaanse wetten is door elke geloofwaardige mensenrechtenorganisatie op de planeet bevestigd. De regering van Biden en het Congres hebben het bewijs en de humanitaire wetten genegeerd.

Israëliërs bij de grensovergang Kerem Shalom blokkeren in februari de invoer van humanitaire hulp in Gaza. (Yair Dov, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
Ironisch genoeg heeft deze algehele situatie wereldwijd geleid tot antizionistische gevoelens die Israël als antisemitisme bestempelt. Dit sentiment gebruiken ze vervolgens om steun te verwerven voor hun barbaarsheid.
Nog een voorbeeld van onze door media gevormde wereld
Hoewel de houding van de VS ten opzichte van de huidige situatie in het Palestijns-Israëlische conflict, met name de genocide in Gaza, de meest opvallende voorbeelden zijn van Amerikanen die in een voornamelijk door de media gevormde wereld leven, is het niet het enige voortdurende geval. De verwoestende oorlog in Oekraïne is ook verdraaid — wederom door geen volledig verhaal te presenteren.
Het volledige verhaal over de Russische inval in Oekraïne zou het publiek hebben geïnformeerd dat Amerikaanse politici, tegen het advies van Amerikaanse diplomaten die deskundig zijn op het gebied van de betrekkingen met Rusland, de uitbreiding van de NAVO naar het oosten hebben doorgezet na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in december 1991.
Destijds was dat makkelijk te doen, omdat de nieuwe Russische Republiek in politieke en economische chaos verkeerde. Vandaag de dag is de chaos voorbij en hebben de Russen herhaaldelijk aangegeven dat ze zich bedreigd voelen door "een oprukkende NAVO". Overigens hebben ze wel geprobeerd om over de kwestie te onderhandelen toen Oekraïne zich naar het Westen keerde en probeerde om zich bij zowel de Europese Unie als de NAVO aan te sluiten. De westerse afwijzing van de Russische pogingen om te onderhandelen, hielp de Russische invasie te veroorzaken.
De mainstream media in de VS zijn zo gecoöpteerd dat ze, althans op het gebied van buitenlands beleid, weinig meer zijn dan een voertuig voor overheidsagitprop. Jonathan Cook zegt het zo:, “Ze zijn geen journalisten. Ze zijn propagandisten voor hun regeringen.”
Kunnen de meesten van ons het verschil zien tussen bevooroordeelde berichtgeving en wat er werkelijk gaande is? Als die berichtgeving in overeenstemming is met een vaststaand cultureel wereldbeeld, is het antwoord wellicht nee. Het probleem wordt erger wanneer de meeste van onze vrienden, buren en familieleden de mediaberichten actief als waar beschouwen.
Inmiddels zou het duidelijk moeten zijn hoe gevaarlijk deze situatie kan zijn. Amerikaanse oorlogen in Vietnam, Irak, Afghanistan en Oekraïne (en dit is nog maar een korte lijst) hebben steun van het volk gekregen door selectief bevooroordeelde berichtgeving en misleiding door de overheid. De bereidheid van Israëlische Joden om zichzelf te veranderen in een benadering van de vroegere onderdrukkers van hun Europese voorouders, met de volledige steun van talloze Amerikaanse regeringen, is eveneens gebaseerd op een onvolledige en bevooroordeelde geschiedenis, die keer op keer wordt gerapporteerd, tot het punt dat het tot voor kort op het eerste gezicht waar leek.
Je had kunnen hopen dat een goede liberale opleiding de meeste burgers zou hebben bijgebracht met het vermogen om deze fout in media en politiek gebabbel te herkennen en te weerstaan, maar dat mocht niet zo zijn. De taak van onderwijs heeft altijd bestaan uit het afleveren van loyale burgers en niet van onafhankelijke denkers. En nu sterft zelfs wat er aan liberale opleiding plaatsvindt, uit.
Er is geen eenvoudig antwoord. We zijn slachtoffers van onze culturen, de manipulatieve macht van onze media-geallieerde leiders, en onze genetische wortels die ons in de richting van tribalisme duwen. Degenen die zich hiertegen verzetten, zijn misschien verstandiger voor de moeite, maar ze worden ook gezien als “sociale fouten.”
Lawrence Davidson is emeritus hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Sinds 2010 publiceert hij zijn analyses van onderwerpen in het binnenlands en buitenlands beleid van de VS, internationaal en humanitair recht en Israëlisch/zionistische praktijken en beleid.
Dit artikel komt van de site van de auteur TothePointAnalyse.com.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Absoluut !
“Je had kunnen hopen dat een goede liberale opleiding de meeste burgers zou hebben bijgebracht met het vermogen om deze fout in media en politiek gepraat te herkennen en te weerstaan, maar dat mocht niet zo zijn. De taak van onderwijs heeft altijd bestaan uit het afleveren van loyale burgers en niet van onafhankelijke denkers. En nu sterft zelfs wat er aan liberale opleiding plaatsvindt, uit.”
Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds dankbaar voor de paar professoren die ik tijdens mijn bachelor had en die mij introduceerden bij Michael Parenti, Noam Chomsky, Alexander Cockburn en nog een paar anderen. Via hun geschriften stuitte ik toen op Robert Parry c. 1994. Ik had veel geluk.