Het conflict lokaliseren

“De strijd tegen genocide speelt zich af in onze eigen achtertuin” — Twee van de “Merrimack 4” reflecteren op hun besluit om direct actie te ondernemen tegen Elbit-faciliteiten in hun buurt. Tweede van twee delen.

Deel één van dit verhaal is hier.

By Corinna G. Barnard
Speciaal voor consortiumnieuws

Paige Belanger stond met een megafoon op de laadbak van een witte pick-uptruck buiten het stadhuis in Great Barrington, Massachusetts, tijdens een solidariteitsbijeenkomst voor Palestina op 10 oktober 2023. 

Enkele tientallen mensen hadden zich verzameld met Palestijnse vlaggen, pronkten met keffiyehs en hielden borden omhoog met de tekst: “Als mensen bezet zijn, is verzet gerechtvaardigd” en “Stop de hulp aan Israël.” Ze scandeerden: “Van Irak tot Palestina, bezetting is een misdaad.”

Great Barrington heeft ongeveer 7,000 inwoners. Smithsonian Magazine in 2012 uitgeroepen tot “het beste kleine stadje van Amerika.”  

Aan de overkant van de straat vormde zich een kleine tegenprotestgroep, die Israëlische vlaggen omhoog hield. 

Veel van de mensen aan de ene kant van de straat kenden iemand aan de andere kant. Sommige mensen in de tegenover elkaar liggende groepen waren al lang lid van dezelfde gemeenschap. Sommigen waren naar dezelfde synagoge gegaan. 

Een paar mensen van Israëlische kant staken de straat over om te ruziën met de mensen van Palestijnse kant. 

“Het spijt me dat je er zo over denkt,” zei een lid van de Palestijnse factie tegen een gezant van het Israëlische kamp. “Maar apartheid is apartheid.” 

In 2021 vond er een soortgelijk protest en tegenprotest plaats in Great Barrington, op dezelfde plek tijdens een golf van Israëlisch geweld tegen Gaza in mei.

[Zien: Door de Gaza-aanval hadden 400,000 mensen geen regelmatige toegang tot schoon water]

De straat was op dezelfde manier verdeeld; Palestina-aanhangers aan de ene kant, Israël-aanhangers aan de andere kant. Er werd toen geruzied en gehoond. Maar deze keer, twee jaar later, was de vijandigheid heviger. 

Een deel van de pro-Israëlische groep mengde zich op agressieve wijze in de discussie en filmde mensen tijdens de demonstratie voor Palestina, waar Paige Belanger een toespraak hield.

Een foto van Belanger van die dag verschijnt nu op haar profiel op Canary Mission, de Israëlische inlichtingendienst doxxing-site. (In maart heeft het Israëlische kabinet het ministerie opgeheven dat naar verluidt verantwoordelijk was voor Canary Mission en verplaatste zijn functies (aan het kantoor van de premier.)

“Wij weten hier allemaal dat Palestina al meer dan 75 jaar onder een illegale en genocidale bezetting leeft,” schreeuwde Belanger door haar megafoon. 

Terwijl hij “grote revolutionaire liefde voor het volk van Palestina” uitdrukte, Belanger wijdde haar toespraak vervolgens aan de aanwezigheid van een groot wapenbedrijf op de plek waar zij stond, in Berkshire County, en de connectie daarvan met “menselijk lijden.” 

"In deze regio is onze op één na grootste werkgever de militaire industriële gigant General Dynamics", zei ze, verwijzend naar een wapenfabriek ongeveer 20 kilometer noordelijker in Pittsfield, haar geboorteplaats.  

Pittsfield General Dynamics' website pocht bovenaan de homepage over zijn aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden:  

“Werken bij onze vestiging in Pittsfield biedt je de kans om je stempel te drukken door middel van engineeringtechnologie die wordt gebruikt op 's werelds meest geavanceerde schepen en onderzeeërs. Je krijgt de kans om werk te doen dat ertoe doet en daarna uit te loggen om te genieten van alle buitenactiviteiten.” 

Belanger wilde die prettige boodschap tegenspreken. 

“General Dynamics creëert hier in de Berkshires geen banen”, zei ze tijdens de bijeenkomst in Great Barrington,

“het is een bedrijf dat het leven van onze gemeenschap kanaliseert in de vernietiging van anderen. Kijk eens naar de aandelenwaarde van General Dynamics en hoe deze de afgelopen dagen omhoog is geschoten. Oorlog is winstgevend. Genocide is winstgevend. Rijkdom is opgebouwd op de rug van menselijk lijden.”

Twee dagen later was Belanger in Pittsfield, buiten  Algemene dynamiek. Ze schreeuwde opnieuw. 

“De strijd tegen genocide is in onze eigen achtertuin,” begon ze haar toespraak op 12 oktober 2023. “Ik zeg het nog een keer. De strijd tegen genocide is in onze eigen achtertuin.”

Specifieke doelen

Belanger wilde de publieke verontwaardiging over de door de VS gesteunde Israëlische genocide aanwenden en deze op specifieke doelen richten met specifieke doelstellingen; een wapenfabriek, om de maatschappelijke aanvaardbaarheid ervan te ondermijnen; een universiteitsbestuur, om het bestuur ervan te bewegen zich terug te trekken uit haar enorme, ondoorzichtige schenkingen aan Israëlische bedrijven die profiteren van de illegale bezetting van Palestina door Israël.  

Ze betwijfelde of grootschalige straatdemonstraties die erop gericht zijn de standpunten van het Witte Huis en de wetgevers in het Congres te veranderen, veel zouden uithalen; in ieder geval niet op zichzelf.

Jarenlang hadden de politici die het land bestuurden bewezen ongevoelig te zijn voor het onrecht van de Israëlische bezetting van Palestina. Proberen hen te overtuigen om te helpen de Israëlische oorlogsmisdaden in Gaza te stoppen, was volgens haar als een beroep doen op de moraliteit van een criminele onderneming.

Ze geloofde dat een strikte afhankelijkheid van legale straatprotesten tactisch gezien ten koste zou gaan van andere noodzakelijke vormen van protest, zoals directe actie. 

Walsh was het daar een jaar geleden helemaal mee eens. 

Ze zien het nog steeds zo, of misschien wel beter.  

“Zionisme en de Amerikaanse steun zullen niet verslagen worden bij de stembus, de door de politie toegestane parade, de performatieve die-in, het hummuspad of door kleinzielig vandalisme,” zegt Walsh. “Natuurlijk is een diversiteit aan tactieken, variërend van boycotten tot massabijeenkomsten tot clandestiene militantie, noodzakelijk.” 

Belanger, Walsh en twee anderen, Sophie Ross en Bridget Shergalis, vormen de zogenaamde Merrimack 4. 

Op 14 november beginnen ze aan een gevangenisstraf van 60 dagen voor een directe actie die ze op 20 november 2023 ondernamen tegen een gebouw in Merrimack, New Hampshire, waarin een Amerikaanse dochteronderneming van de toonaangevende Israëlische wapenfabrikant Elbit Systems is gevestigd.

Na de schikking die ze in september bereikten, reflecteerden Belanger en Walsh op de actie van Elbit Merrimack in e-mails met Consortium Nieuws.

Walsh, die in juni het onderwerp was van een Wall Street Journal opiniestuk, “Het ontstaan ​​van een Amerikaanse radicaal” — bekritiseert sommigen in de leiding van de pro-Palestijnse beweging omdat zij militantie afzweren “ten gunste van liberaal reformisme als de enige ‘juiste’ tactiek.”

Daarentegen prijst ze de universiteitskampen die afgelopen voorjaar militantere acties ondernamen en universiteiten opriepen om te desinvesteren in Israëlische bedrijven. 

"De toename van militantie tijdens de kampen liet zien hoe de zelfbenoemde leiding van de beweging de massa's achtervolgt in termen van hoe bereid ze zijn om te escaleren", zegt ze.

Verloren Illusies 

Walsh, inmiddels 20, was al afgemat over verkiezingspolitiek op de middelbare school. 

Na het overweldigende succes van een online herverkiezingscampagne voor Ed Markey (D-MA) als tweedejaarsstudent (ze vertelt daarover “stan” campagne hier) ze realiseerde zich iets over de Amerikaanse senator toen hij weer in functie was. Ze was niet blij met zijn stemmen voor Palestina/Israël. En er was geen manier om hem te laten veranderen, ondanks alle moeite die ze in zijn campagne had gestoken. 

Markey's ultieme loyaliteit, ze schreef in Mondoweiss, was voor de “Democratische elite van Massachusetts en de pro-Israëlische lobby.” Ze begon te voelen dat ze door voor hem te werken medeplichtig was geworden aan de onderdrukking van Palestina door Israël. 

Ze sloot haar essay af met de woorden: 

“De geschiedenis leert ons dat directe actie, protest en internationalistische solidariteit veel effectievere strategieën zijn dan een beroep doen op de moraal van gekozen functionarissen die in de zak van het militair-industriële complex zitten.”

Het beroep op gekozen bestuurders was afgelopen. 

Belangers pad naar directe actie begint in zekere zin met een boek.

In 2013 studeerde Belanger af aan Hobart and William Smith, een particuliere liberal arts college in Geneva, New York, waar ze een dubbele major in geschiedenis en internationale betrekkingen en een minor in Duits voltooide. Ze zegt dat ze klaar was voor een carrière in de diplomatie of de NGO-sfeer. 

“Ik heb me altijd geïdentificeerd als een soort marxist, maar ik raakte in mijn laatste jaar op de universiteit enorm geradicaliseerd nadat ik het boek van Walter Rodney had gelezen. Hoe Europa Afrika onderontwikkeld heeft, wat mijn ogen echt opende voor de realiteit van het imperialisme en het neokolonialisme op een manier die ik voorheen niet begreep, aangezien ik het marxisme vooral in zijn historische context in Europa had bestudeerd.” 

De politieke carrière die ze voor ogen had, leek plotseling ‘de belangen van het Amerikaanse imperialisme te dienen, en dat de academische wereld, de NGO-sfeer en de wereld van de Amerikaanse diplomatie allemaal doodlopende wegen waren die nooit revolutionair konden zijn.’ 

Omdat ze niet wist wat ze moest doen, zegt ze dat ze "tijdens haar twintiger jaren als serveerster en barvrouw is geëindigd in plaats van een carrière na te jagen." In die tijd woonde ze in Californië. 

In 2020 verhuisde Belanger terug naar haar geboorteplaats Pittsfield in het westen van Massachusetts, waar ze James Cox Chambers Jr ontmoette, ook wel bekend als Fergie Chambers, het vervreemde familielid dat eigenaar is van het particuliere, wereldwijde conglomeraat Cox Enterprises in Atlanta.

Belanger en Chambers begonnen te werken aan politieke projecten en zochten naar manieren om een ​​revolutionaire beweging te bevorderen.  

Chambers woont nu in Tunesië en financiert de verdediging van Merrimack 4, zegt Belanger, nadat hij “heel openlijk beloofde alle juridische kosten te betalen van iedereen die besluit rechtstreeks actie te ondernemen tegen Elbit.”    

Straf met andere middelen 

De straf van 60 dagen die de gevangenis Valley Street in Manchester, New Hampshire, te wachten staat, is het officiële deel van de straf voor Merrimack 4, die ook omvat “een voorwaardelijke gevangenisstraf van 24 maanden voor een periode van drie jaar, en een verblijfsverbod bij elke Elbit Systems-vestiging, naast andere voorwaarden.” 

Het volgt op wat een bijna jaar durende straf lijkt te zijn, maar dan met andere middelen. 

“Staatsrepressie” is de term die Calla Walsh hiervoor gebruikt.

"Het proces was de straf", zegt Walsh. "Het moeilijkste was al die maanden wachten, isolatie en angst voor een leven lang in de gevangenis, wat nu voorbij is. Elke dag in de gevangenis weet ik dat ik een dag dichter bij het moment kom om weer de straat op te gaan met de beweging."

Belanger zegt dat hun eerste impuls na de arrestatie van de eerste drie, op 20 november 2023, was om de zaak te politiseren.  

“Ik herinner me dat ik zei dat het rechtssysteem ons nieuwe slagveld was geworden. Deze perceptie werd onmiddellijk aan diggelen geslagen. De aard van de staatsrepressie dwong ons tot stilzwijgen. Het was ongelooflijk frustrerend.” 

Toen Belanger in januari, twee maanden na de actie, te laat werd gearresteerd, bevond ze zich in een gerechtsgebouw in Nashua, New Hampshire. Ze was daarheen gereisd vanuit haar huis in Massachusetts om de andere drie tijdens een hoorzitting te ondersteunen. Ze had geen idee dat ze in het vizier zou komen.

“Ik ben nooit op de hoogte gesteld van een bevel,” zegt ze, “en ik was al eerder bij die rechtbank geweest en had geen problemen ondervonden. Ik heb inmiddels geleerd dat het heel moeilijk, zo niet onmogelijk, is om te zien of je een open bevel hebt. Je moet in principe gearresteerd worden om erachter te komen.”

"Ik werd van daaruit naar een cel in het gerechtsgebouw gebracht, vervolgens naar het politiebureau waar mijn arrestatie werd verwerkt en vervolgens een nacht in voorlopige hechtenis gehouden. De borgtochtcommissaris legde me uit dat ik, omdat ik buiten de staat woonde en ze me alleen konden arresteren omdat ik in New Hampshire was verschenen, een vluchtgevaar vormde en dat zijn eigen baan op het spel stond als ik niet bij de rechtbank zou verschijnen, dus hij had geen andere keus dan me een nacht in de gevangenis te laten opsluiten.

De volgende dag had ik een hoorzitting, die ik via Zoom in de gevangenis deed. Er was sprake van een belangenconflict met alle beschikbare openbare verdedigers, aangezien zij de drie anderen hadden vertegenwoordigd in hun borgtochthoorzittingen, dus ik moest mezelf vertegenwoordigen tijdens de hoorzitting. 

Het Openbaar Ministerie stelde aanvankelijk een borgtocht van $ 20 voor me, maar ik kon het terugbrengen tot $ 5. Als het $ 20 was geweest, had ik veel langer in de gevangenis moeten blijven terwijl dat geld werd verzameld, omdat New Hampshire een borgtochtbeleid heeft dat alleen contant kan worden betaald en geen borgstellingsgaranties, dus je moet het volledige bedrag contant betalen om vrijgelaten te worden.” 

Een tijdje werd Walsh's paspoort — haar enige vorm van identificatie omdat ze niet rijdt — in beslag genomen. En haar telefoon ook, zegt ze, toen het ministerie van Justitie van New Hampshire probeerde, maar uiteindelijk faalde, toestemming te krijgen om het te doorzoeken. 

Maandenlang werd een contactverbod opgelegd als voorwaarde voor de borgtocht, waardoor medeverdachten elkaar niet mochten zien. 

"Geen-contactbevelen worden doorgaans alleen gebruikt als er een dreiging is van getuigenintimidatie of geweld, wat er duidelijk niet was", zegt Walsh. "Onze advocaten hebben samengewerkt om de bevelen te laten intrekken, wat eind mei 2024 gebeurde. We hebben ook gezien dat geen-contactbevelen werden gebruikt bij de politieke repressie in Atlanta, waar verdachten vaag een contactverbod kregen met iedereen die geassocieerd werd met de 'Defend the Atlanta Forest'-beweging." 

Belanger voegt toe: "Het zorgde ervoor dat we er niet voor elkaar konden zijn toen we een moeilijke gedeelde ervaring doormaakten. Toen ons contactverbod werd opgeheven, herenigden Calla en ik ons ​​binnen enkele uren."

Twee maanden later, in juli, ontdekte Belanger dat de politie in Pittsfield, Massachusetts, naar haar op zoek was. Ze hadden een arrestatiebevel voor haar. Het was een fout, gekoppeld aan het oude arrestatiebevel in New Hampshire, waarvan ze al op borgtocht was vrijgelaten. Desondanks werd Belanger een tijdelijke voortvluchtige toen ze probeerde een advocaat te vinden om de verwarring tussen de autoriteiten in New Hampshire en Massachusetts op te lossen.  

“Ik zat in een viscerale staat van vechten of vluchten tijdens deze hele ervaring. Ik had het gevoel dat ik elk moment door de politie bezocht kon worden en naar de gevangenis kon worden gebracht,” zegt Belanger. “Zelfs als ik alleen maar reed, dacht ik eraan om om een ​​andere reden aangehouden te worden en vervolgens in hechtenis te worden genomen, en dat ik niemand kon vertellen dat het gebeurde.”

Terugkijkend op de actie van Elbit Merrimack zegt Belanger dat ze 

“wilde wanhopig proberen om een ​​materiële impact te maken om de genocide die ik met de dag zag toenemen, te stoppen. Ik voelde en voel nog steeds dat mensen in de imperiale kern hun eigen lichaam op het spel moeten zetten om een ​​front te openen tegen het imperialisme hier thuis, hoewel ik zeker een aantal zeer belangrijke lessen heb geleerd over hoe dat moet worden gedaan door op de manier waarop ik de strijd aanging en om te gaan met de gevolgen daarvan.” 

Walsh zegt dat ze in de Valley Street Jail alleen boeken kunnen ontvangen die door Amazon of Barnes and Nobles zijn verzonden, “dus we zullen onze Amazon-verlanglijstjes delen.” 

De lijst met schrijvers op Walsh's lijst zijn Samir Amin, WEB Du Bois, Walter Rodney, Gerald Horne. Ook, "Sovjet fictie, en veel werken over de Ierse Revolutie." 

Belanger zegt dat ze “probeert mijn leeslijst niet uitsluitend te vullen met zware politieke non-fictie, hoewel ik wel een paar boeken heb die ik graag wil lezen over Marx’ concept van vervreemding.” 

Belanger studeert kruidengeneeskunde en terwijl ze gevangen zit, is ze van plan om een ​​aantal 'kruidengeneeskundeboeken te lezen, zodat ze zich nog steeds verbonden kan voelen met de aarde terwijl ik opgesloten zit in beton'.

Corinna Barnard, adjunct-hoofdredacteur van Consortium News, werkte voorheen in redacteursfuncties voor Dames eNews, The Wall Street Journal en Dow Jones Newswires. Aan het begin van haar carrière was ze hoofdredacteur van het tijdschrift Nuclear Times, dat verslag deed van de anti-nucleaire oorlogsbeweging uit de jaren 1980.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.