Voormalig VN-vredeshandhaver: Israël wil UNIFIL weg

"Het patroon van intimidatie kan erger worden" — gepensioneerde Ierse officier Kevin McDonald deelt zijn inzichten in Israëlische tactieken met Mick Hall terwijl IDF-aanvallen op VN-posities in Zuid-Libanon doorgaan.

By Mick Hal
Mick Hall in context

A Volgens een voormalige hoge VN-vredesmacht is Israël van plan de VN-troepen in Libanon aan te vallen om te voorkomen dat er schendingen van het internationaal recht worden vastgesteld en om hen uit het land te verdrijven.

De gepensioneerde Ierse officier Kevin McDonald zegt dat de intimidatie van soldaten van de United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL) in het land een teken is van de Israëlische wil om te voorkomen dat de wereld te weten komt hoe de grondinvasie zich ontwikkelt. Hij verwacht dat de intimidatie gevaarlijk zal toenemen.

McDonald had 20 jaar lang als vredeshandhaver in Zuid-Libanon gediend, waar hij getuige was van het feit dat VN-vredeshandhavers door Israëlische troepen werden aangevallen en gedood. Hij vertelde In context dat Israël nu niet alleen doelbewust de oorlogsregels ondermijnde, maar ook de grondslagen van het internationaal humanitair recht.

De afgelopen twee weken vonden er verschillende directe aanvallen plaats op UNIFIL-vredestroepen, waarbij meerdere soldaten gewond raakten.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft UNIFIL opgedragen zich terug te trekken uit de 29 posten in het zuiden van Libanon, de ‘gevarenzone’. Deze oproep is tot nu toe afgewezen door de VN-Veiligheidsraad (VN-Veiligheidsraad) en de landen die troepen leveren aan UNIFIL.

Israël begon zijn invasie op 1 oktober, maar stuitte op stevige tegenstand van de Libanese sjiitische verzetsgroep Hezbollah, die sinds 8 oktober aanvallen op Israël uitvoert en eist dat het stopt met de genocide in Gaza. Israël heeft tot nu toe ongeveer 2,500 mensen in Libanon gedood, waarvan de overgrote meerderheid burgers, terwijl het doorgaat met het bombarderen van steden en dorpen, evenals de Libanese hoofdstad Beiroet.

"Als je kijkt naar hoe de zaken zich ontwikkelen met de mate van intimidatie, zou het goed kunnen dat een van de Israëlische doelen is om UNIFIL niet alleen uit het grensgebied te krijgen, maar ook uit het land", zegt McDonald.

UNIFIL zei dat de IDF op 20 oktober (lokale tijd) een wachttoren en het hek rondom zijn Marwahin-post "opzettelijk heeft vernietigd". Het volgde op een incident op 16 oktober, toen een Merkava-tank op vredeshandhavers nabij Kafer Kela schoot, waarbij een andere wachttoren werd beschadigd.

"De Israëli's zijn van een laag niveau van intimidatie naar een veel kinetischer niveau van intimidatie gegaan, zoals ze een laser-afstandsmeter gebruikten om de observatiepost te laseren voordat ze er een tankgranaat op afvuurden om er zeker van te zijn dat ze de juiste afstandsinstellingen op de tank hadden", aldus de voormalige commandant.

In de meest flagrante schending van de VN-grondbeginselen bliezen twee IDF Merkava-tanks de hoofdingang van een VN-positie in Ramyah op en forceerden ze toegang tijdens een ochtendaanval op 13 oktober, nadat drie pelotons IDF-soldaten de Blauwe Lijn waren overgestoken. De Israëliërs verzochten de basis herhaaldelijk om de lichten uit te doen, voordat ze vertrokken na UNIFIL-protesten dat VN-vredeshandhavers in gevaar werden gebracht.

Uren later kregen 15 vredeshandhavers op de post last van huidirritatie en gastro-intestinale reacties. McDonald schreef het incident toe aan artillerievuur, een bewuste daad om een ​​rookgordijn op te werpen.

"Ik ben erbij betrokken geweest en dat spul is schadelijk. Echt waar. Het is geen gas in de zin van traangas of CS-gas of zoiets. Maar het is wel bijzonder schadelijk," zegt McDonald.

Opzettelijke aanvallen op VN-complexen zijn een schending van het internationaal recht en een schending van resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad.

De dag voor de VN-positie had ook schade opgelopen door beschietingen, terwijl IDF-soldaten een kritieke logistieke beweging van UNIFIL blokkeerden nabij Meiss ej Jebel. Op 12 oktober werd een vredeshandhaver op het hoofdkwartier van UNIFIL in Naqoura geraakt door geweervuur.

De aanvallen werden veroordeeld door 40 van de 50 landen die troepen leveren aan de UNIFIL-missie, waaronder China, India, Frankrijk, Italië en Spanje.

Een confrontatie tussen de IDF en Ierse vredeshandhavers eerder bij post 6-52 dicht bij de grens met Israël heeft de diplomatieke intenties tussen Israël en Ierland versterkt, met De Ierse president Michael D. Higgins veroordeelde de Israëlische verzoeken aan VN-vredestroepen om hun posten te verlaten als “een schandalige bedreiging.”

[Zien: IDF in 'schandalige bedreiging' voor Ierse VN-troepen in Libanon]

Israëlische tanks en een D9-bulldozer die werden gebruikt om een ​​aarden wal te bouwen, werden gepositioneerdnaast de post toen de IDF vuurposities innam tegen Hezbollah. De troepen vertrokken na diplomatieke gesprekken op hoog niveau tussen VN-functionarissen in New York en de IDF.

McDonald zei dat hij niet geloofde dat de IDF zich daar had gepositioneerd omdat ze dachten dat Hezbollah misschien niet zou terugschieten.

 "Een andere manier om ernaar te kijken is dat als je de Ieren eruit intimideert, ze het kunnen overnemen. En natuurlijk zijn er daar bunkers, en dat is beter dan aarden wallen," zei hij.

"Maar ik denk dat de meer logische reden is dat deze jongens en meisjes op de post de ogen en oren zijn van de internationale gemeenschap, en de Israëli's willen niet dat hun acties door andere mensen worden bekeken of aan de wereld worden uitgezonden. Ik denk dat dat is wat er is gebeurd."

Zijn opmerkingen doen denken aan die van de Ierse minister van Defensie Micheál Martin van vorige week, die zei dat Israël probeerde “zichzelf de vrije teugel te geven” in Libanon.

McDonald heeft goede redenen om dit te geloven, gebaseerd op zijn ervaringen bijna 20 jaar geleden in het grensdorp Khiam, toen een GPS-geleide bom van 1000 pond werd afgeworpen door een F16-straaljager op een duidelijk gemarkeerd en bekend VN-complex, waarbij vier soldaten omkwamen.

Het IDF, dat op dat moment ondraaglijke verliezen leed in het 33 dagen durende conflict tussen Israël en Hezbollah, beweerde dat de aanval op het VN-complex op 25 juli 2006 een ongeluk was geweest.

McDonald zei:

"De patrouillebasis van de khiam lag aan het einde van een lange bergrug, net ten zuiden van de stad Thiam en keek uit over de Hulavallei. De Hulavallei is een grote, brede vallei en het is de enige grote manoeuvreerruimte langs de grens met Libanon waar je een divisie tanks kunt manoeuvreren voordat je Libanon binnentrekt.

"Mijn onderbuikgevoel zegt dat er twee redenen waren voor die aanval. Eén was om te voorkomen dat onze jongens verslag zouden doen van Israëlische bewegingen in Libanon, wat ze als militaire waarnemers verplicht zijn te doen. Ze melden schendingen.

“Ik denk dat de tweede de vinger naar de internationale gemeenschap was, want in die fase waren ze als een schoolpleinpestkop die in elkaar werd geslagen en uithaalde, op scholen, moskeeën, ziekenhuizen, benzinestations, alles. Dus ze zijn wel een beetje op hun hoede voor mensen die observeren wat ze doen. En natuurlijk is er niemand in Gaza die observeert wat ze doen, afgezien van de Palestijnen.”

Op het moment van schrijven had het IDF minstens 130 mensen gedood journalisten in Gaza sinds 7 oktober vorig jaar, evenals het doden van 228 UNRWA-medewerkers, gericht op de ziekenhuizen, scholen en andere faciliteiten van VN-organisaties. Geen enkele westerse journalist is toegestaan ​​in de Gazastrook om de militaire aanval van Israël te observeren, een campagne The Lancet Een medisch tijdschrift meldde in april dat de aanval 188,000 Palestijnen het leven had kunnen kosten.

"Ik denk dat ze graag zouden zien dat UNIFIL verdwijnt, vooral de kleine operationele posities dicht bij de grens, waarvan er ongeveer 20 langs de lengte zijn, en de rest van wat wij 'diepteposities' noemen, zoals het bataljonshoofdkwartier aan de achterkant", zegt McDonald.

“Het patroon van intimidatie kan dus erger worden.”

McDonald publiceerde zijn eigen gedetailleerde verslag van de aanval op de Khiam-basis in Vredeshandhaving op het randje, zoals gemeld door West-Azië oorlogscorrespondent Robert Fisk. Het onderstreepte hoe kwetsbaar VN-vredeshandhavers waren, een situatie die sindsdien niet is veranderd en misschien zelfs is verergerd.

Hij schreef dat er klachten waren ingediend bij UNIFIL (United Nations Truce Supervisory Organisation [UNTSO]) en bij hoge functionarissen op het VN-hoofdkwartier in New York. Zij hadden van het Israëlische leger valse garanties gekregen dat de aanvallen rond de basis die dag zouden stoppen.

De observatierollen die VN-soldaten vandaag de dag spelen op posten als 6-52 zijn wat hen kwetsbaar blijft maken voor soortgelijke aanvallen, iets wat McDonald ernstig zorgen baart. Post 6-52 was er een die de Israëliërs zelf in 2000 hadden aangevraagd, omdat het werd beschouwd als "belangrijk terrein", met een uitkijkpunt over nederzettingen in Noord-Israël.

Het feit dat dergelijke posten over versterkte bunkers beschikken, biedt geen enkele veiligheid voor de VN-vredestroepen, aangezien Israël gebruikmaakt van moderne wapens.

McDonald wijst erop dat de Khiam-post 20 jaar eerder volledig door de Israëli's werd verwoest terwijl deze leegstond. De post was toen herbouwd met een versterkte bunker van staal en beton onder een gebouw van twee verdiepingen, met muren en een plafond van anderhalve meter dik.

“Het lukte hem nog steeds om de vier VN-soldaten te doden,” zei hij. “Een bunkerbusterraket doet denk ik precies wat er op het blikje staat.”

Het is de militaire hardware van Israël die het mandaat van UNIFIL om burgers te beschermen bijna onmogelijk maakt om te vervullen. Het heeft de bevoegdheid om geweld te gebruiken als het nodig is Ze zijn bestand tegen vijandige acties, maar de UNIFIL-vredestroepen zijn geen partij voor het Israëlische leger dat door het Westen wordt gesteund.

[Zien: VN-troepen in Libanon kunnen terugschieten op Israël]

“Het is heel moeilijk om burgers te beschermen als je te maken krijgt met een aanval van een van de“De modernste legers ter wereld, met al die hightech straaljagers, artillerie, marine-artillerie, al dat soort dingen,” zei McDonald.

“De gewapende vredesmacht zal dat niet kunnen. Het is heel makkelijk voor mensen die niet precies weten wat UNIFIL kan en wat het mandaat ervan is, om te geloven dat ze dat wel kunnen.”

Dit werd met name duidelijk op 18 april 1996, toen 15 IDF-artilleriegranaten neerkwamen op een VN-complex nabij Qana. Hierbij kwamen 106 burgers om het leven die daar hun toevlucht hadden gezocht en raakten minstens 116 anderen gewond.

Israël blijft Beiroet bombarderen, evenals steden en dorpen die ontheemde sjiitische gemeenschappen herbergen, en de Dahiya-doctrine van het targeten van burgers creëert terreur onder de Libanese bevolking. Het is een doctrine die schijnbaar wordt gesteund door de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, terwijl andere westerse functionarissen het grotendeels negeren.

McDonald beschrijft hoe Israël in het verleden soortgelijke vormen van collectieve bestraffing probeerde toe te passen in de hoop dat ze zich tegen Hezbollah zouden keren, maar hoe dat uiteindelijk mislukte.

“Ik was er aanvankelijk in 1984 toen de Israëliërs een groot deel van Zuid-Libanon bezetten. Ik was er in 1993 toen er een zevendaagse oorlog was, 'Operatie Accountability', en ik was er in 1996, toen er ook een zevendaagse oorlog was, 'Operatie Grapes of Wrath'. En beide oorlogen waren, zoals we zeggen, 'stand-up'-oorlogen, waarbij het hele idee was om het Libanese volk te intimideren om uit hun huizen te komen, op basis van het idee dat ze zich dan tegen Hezbollah zouden keren.

"Maar het enige wat het deed was ze veranderen in Hezbollah-aanhangers. Ze wilden ook een vluchtelingencrisis creëren die de regering van Libanon zou dwingen om harder op te treden tegen Hezbollah, wat moeilijk is omdat Hezbollah een politieke partij is... Het is ook een welzijnsorganisatie met scholen en ziekenhuizen en moskeeën en dat soort dingen, dus het is diepgeworteld in de maatschappij."

Het weerspiegelt de tactieken die sinds 7 oktober met genocidale intensiteit in Gaza worden gebruikt, deels als middel om verdeeldheid en verlies van Hamas-steun onder Palestijnen aan te moedigen en deels als middel voor etnische zuivering. De laatste grootschalige aanvallen afgelopen weekend op huizen in de noordelijke Gazaanse stad Beit Lahiya lieten ten minste 87 doden en 40 gewonden achter.

Aanvallen op Libanon en militaire intimidatie van VN-troepen hebben de aandacht afgeleid van de voortdurende acties van Israël in Gaza. Het Internationaal Gerechtshof (IGH) heeft geoordeeld dat dit waarschijnlijk een geval van genocide is.

McDonald is van mening dat Israël dergelijke instrumenten van het internationaal humanitair recht en de fundamenten van de VN zelf ondermijnt.

"Ze ondermijnen bijna elk uur het internationaal humanitair recht en het oorlogsrecht in Gaza en Libanon", zegt hij.

"Ze hebben zich niet aangesloten bij het Internationaal Strafhof. Ze hebben VN-secretaris-generaal António Guterres de toegang tot Israël ontzegd. Er is absoluut een beleid waarbij het hen uitkomt om geen verantwoording af te leggen onder het internationale recht.

“Dan moeten we natuurlijk het internationaal recht gebruiken tegen hun vermeende vijanden en bedreigingen, maar weet je, 'hoe durf je ons ter verantwoording te roepen?' Of het nu een uitgesproken beleid is of een onuitgesproken beleid, het is absoluut een beleid dat de VN bij elke kans die ze krijgen, moet ondermijnen.

“Ze moeten echter niet vergeten dat toen UNIFIL werd opgericht, het werd opgericht met instemming van beide partijen in het probleem — Libanon en Israël. Dus als ze zich uit dat contract willen terugtrekken, zullen ze die zaak moeten aanvechten bij de rechtbank van de publieke opinie.”

McDonald is niet de enige die de diepe antipathie van Israël jegens de VN ironisch vindt, aangezien het de wereldwijde consensusorganisatie na de oorlog dankbaarheid verschuldigd is voor het feit dat het de VN in het leven heeft geroepen, een zet waarvan de wijsheid nu openlijk in twijfel wordt getrokken, althans in zijn huidige vorm.

De Het ICJ zelf oordeelde Israël schendt op flagrante wijze het internationaal recht met de annexatie van Palestijns grondgebied. Het lijkt erop dat Israël haar beleid heeft veroordeeld, omdat het een schending is van het verbod op apartheid in het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van rassendiscriminatie.

Vorige week werd gemeld dat de Palestijnse Autoriteit (PA) Israël uit de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties wil zetten. Hierbij wordt dezelfde procedure gevolgd waarmee in 1974 het apartheidsregime in Zuid-Afrika werd geblokkeerd voor diplomatieke vertegenwoordiging van het land.

Eerder deze maand zei Saul J Takahashi, hoogleraar mensenrechten en vredesstudies aan de Osaka Jogakuin Universiteit, betoogde volledige uitzetting was nodig om de basis van de internationale orde te beschermen. Hij schreef:

“Er is een dringende noodzaak om Israël ter verantwoording te roepen, niet alleen voor zijn langdurige schendingen van het internationaal recht, maar specifiek voor zijn langdurige weigering om zich te houden aan de verplichtingen uit het Handvest.

“Gezien deze weerbarstigheid moet de VN stappen ondernemen om Israël uit de organisatie te weren, niet alleen omdat de VN er is om het internationaal recht te handhaven, maar ook om de integriteit van de VN als organisatie te behouden.”

Mick Hall is een onafhankelijke journalist gevestigd in Nieuw-Zeeland. Hij is een voormalig digitaal journalist bij Radio New Zealand (RNZ) en voormalig medewerker van de Australian Associated Press (AAP). Hij heeft ook onderzoeksverhalen geschreven voor verschillende kranten, waaronder de Nieuw-Zeeland Heraut.

Dit artikel komt uit de Substack van de auteur, Mick Hall in context

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.