Lawrence Davidson aan New York Times columnist Thomas L. Friedman herhaalt de Israëlische propaganda ongeveer 7 oktober.
Israëlische troepen in de Gazastrook, 2 november 2023. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)
By Laurens Davidson
TothePointAnalyse
TDe reguliere media worden beheerd door mensen die gewend zijn aan de dominante verhaallijn van hun maatschappij, en door de talloze subverhaallijnen die prioriteit hebben en die gebeurtenissen in binnen- en buitenland moeten verklaren.
Wat zijn de gevolgen van deze diepgewortelde gehechtheid? Nou, om te beginnen is de resulterende berichtgeving voorspelbaar. Negen van de tien keer zal het de vooropgezette meningen van de lezers versterken.
Dus als The New York Times, Washington Post en alle andere grote kranten in de Verenigde Staten verslag willen doen van de oorlog in Oekraïne, dan gaan ze geen verslaggever sturen of een redacteur aanstellen die bekend staat om zijn sympathie voor Rusland of een kritische houding ten opzichte van de NAVO.
Ze gaan niet eens iemand gebruiken die neutraal is en waarschijnlijk evenwichtig. Hetzelfde geldt voor het Midden-Oosten in het algemeen en het Palestijns-Israëlische conflict in het bijzonder.
Met andere woorden: de Amerikaanse media doen hun best om, vaak ondanks bewijs van het tegendeel, een wereldbeeld in stand te houden dat niet verder gaat dan de populaire ideologische grenzen.
Hier is een opmerkelijk voorbeeld:
"Thomas L Friedman is een internationaal bekende auteur, verslaggever en columnist. Hij ontving drie Pulitzerprijzen: twee voor internationale verslaggeving uit het Midden-Oosten en een derde voor zijn columns over 9/11. Hij is de auteur van zeven New York Times bestseller.”
Als het gaat om steun voor Israël, zou niets in zijn corpus suggereren dat Friedman ooit een onconventionele gedachte had. Niet ondanks, maar juist vanwege dit, is hij de redactionele schrijver geworden over buitenlandse betrekkingen (met speciale aandacht voor het Midden-Oosten) voor The New York Times.
Hij, zijn paper en ongetwijfeld de meeste van zijn lezers, bewandelen allemaal een voorspelbaar ideologisch pad, ondanks het feit dat het vaak niet de realiteit weerspiegelt. Laten we eens kijken hoe dit momenteel uitpakt.
Vragen stellen
Friedman in Davos in 2022. (Wereld Economisch Forum / Benedikt von Loebell, CC BY-NC-SA 2.0)
Nu we de eerste verjaardag van de mini-invasie van Israël op 7 oktober 2023 achter de rug hebben, zegt Friedman, schrijven The New York Times, stelt een vraag aan al zijn lezers:
“Wat zou uw land doen als terroristen uw westelijke grens zouden overschrijden en honderden Israëliërs die ze tegenkwamen zouden doden, verminken, ontvoeren of seksueel zouden misbruiken [let op, hij gaat automatisch van ‘uw land’ naar ‘Israëli’s’] en de volgende dag zouden hun Hezbollah-bondgenoten raketten over uw noordelijke grens afvuren, waardoor duizenden burgers zouden verjagen?”
Friedman gaat vervolgens op een manier te werk die de status quo van het westerse perspectief herhaalt en tegelijkertijd versterkt.
“Israël verkeert in groot gevaar. Het vecht de meest rechtvaardige oorlog in zijn geschiedenis — als reactie op de brutale, niet uitgelokt moord en ontvoering van vrouwen, kinderen en grootouders door Hamas” (cursivering van mij).
Friedmans vraag bevat een aantal twijfelachtige en onjuiste beweringen:
(1) Men kan zich ernstig afvragen of de indringers van 7 oktober wel als ‘terroristen’ worden getypeerd.
(2) We kunnen ons herinneren dat veel van de “gedoode en verminkte” slachtoffers waren van Israëlische helikopters die de “Hannibal-richtlijn” volgden.
(3) Men kan erop wijzen dat er geen hard forensisch bewijs is voor een beleid van ‘seksueel misbruik’ van de kant van de Palestijnse strijders.
(4) Het is feitelijk onjuist dat de actie van 7 oktober “niet uitgelokt” was en dat Israëls genocidale vergelding een “rechtvaardige” oorlog vormt. Deze laatste twee beweringen zijn historisch gezien zo onjuist dat ze aangeven hoe laag deze beroemde journalist is gezonken — laag genoeg om een voortdurende genocide “rechtvaardig” te noemen.
Niettemin zal de overgrote meerderheid van Friedmans lezers waarschijnlijk willens en wetens geloven in de propagandistische beweringen die de Israëliërs die dag hebben verspreid, en die Friedman nu herhaalt. Dit alles past mooi bij een zionistisch wereldbeeld dat in de VS is opgebouwd sinds vóór 1948.
Laten we de rollen omdraaien. Wat als we Friedmans vraag herformuleren zodat deze aansluit bij het wereldbeeld van de Palestijnen? Dit is hoe het zou kunnen luiden:
"Wat zou je doen als je grondgebied werd binnengevallen door een stel gewapende en gewelddadige aanvallers, gesteund door een grootmacht? De aanvallers zeggen dat jouw land echt hun land is en ze produceren vervolgens een gedetailleerde mythe als 'bewijs'.
Dan beginnen ze jou en je buren uit het gebied te dwingen, of ze drijven je op in reservaten. Ze ontzeggen je elke economische ontwikkeling en onderwerpen je periodiek aan pogroms. Elke keer dat je met ze probeert te onderhandelen, stellen ze je opzettelijk extreme eisen. Wat zou jij doen?”
Jaramana vluchtelingenkamp in Damascus, Syrië, opgericht na de Palestijnse catastrofe, of Nakba, 1948. (Openbaar domein, Wikimedia Commons)
U ziet dat het antwoord op de herformuleerde vraag waarschijnlijk heel anders zal zijn dan het antwoord dat Friedman stelde. Helaas is het onwaarschijnlijk dat de herformuleerde vraag, hoewel historisch correct, ooit bij Friedman of de meeste van zijn lezers opkomt. Zij zijn zo cultureel beperkt tot één wereldbeeld.
Dus, net als zoveel zionisten (Joods en anderszins), lijkt Friedman niet in staat om het lot van de Palestijnen als even belangrijk te zien als dat van de Israëlische Joden. Dat wil zeggen, gelijk in burgerlijke/politieke en mensenrechten. Hij maakt onbewust een omweg om deze blinde vlek heen door een “tweestatenoplossing” te bepleiten.
Een dergelijke oplossing zal echter niet leiden tot gelijke onafhankelijkheid, omdat de Israëliërs ongetwijfeld zullen eisen dat zo'n staat een gedemilitariseerde Bantoestan wordt, waarvan de grenzen en het luchtruim door Israël worden gecontroleerd. Al snel zal de staat worden gereduceerd tot een economisch aanhangsel van Israël.
Het is veelzeggend dat het enige recht dat de Palestijnen momenteel kunnen uitoefenen, het recht is van een onderdrukt volk om zich te verzetten tegen hun onderdrukkers. En om dat recht van zijn morele vezel te beroven, verwijzen de zionisten altijd naar de Palestijnen als “de terroristen.”
Het Rotten Apple-uitgangspunt
Friedman heeft ook geen positief woord over premier Netanyahu en zijn regering.
"Bibi heeft zijn persoonlijke politieke veiligheid boven de nationale veiligheid van Israël gesteld. En al maandenlang draait hij de wereld en zijn eigen volk om het te verhullen," zegt hij.
Eigenlijk maakt dat Netanyahu tot een bovengemiddelde machtsbeluste politicus en laat daarbij buiten beschouwing dat zijn politieke bondgenoten (die Friedman “gekken” noemt) net zo typerend zijn voor de zionistische/Israëlische wereld als hun meer seculiere en naar verluidt meer nuchtere tegenhangers.
Volgens Friedman hebben de Israëliërs een leider nodig die dingen beter kan plannen dan Netanyahu. Een regering die verder kan plannen dan militaire chaos. Maar is dit echt waarschijnlijk?
Tenzij u tot de minderheid behoort die prioriteit geeft aan de vrijlating van de gijzelaars (en dus een staakt-het-vuren eist), steunt u de onophoudelijke genocidale tactieken van Netanyahu in Gaza.
Netanyahu spreekt de Algemene Vergadering van de VN toe op 27 september. (VN-foto/Evan Schneider)
In werkelijkheid gaat deze oorlog over veel meer dan Netanyahu's corruptie, het gaat over het kwadrateren van een cirkel. Israël kan niet zowel Joods als "democratisch" zijn zolang de Palestijnen politieke en burgerrechten hebben.
Dus je moet ze rechten ontzeggen, ze etnisch zuiveren of ze gewoon afslachten als ze je gewelddadig verzetten. De huidige premier van Israël is geen rotte appel in een verder gezond vat. Hij is eerder een manifestatie van een vat dat sinds 1948 is verrot.
Conspiracy Theory
Friedman kan niet omgaan met dit soort analyses, dus beweert hij in plaats daarvan dat het Netanyahu's domheid is die de huidige puinhoop heeft veroorzaakt. Hij beweert dat de premier in een val is gelopen die heeft geleid tot een verslechtering van de discipline van het Israëlische leger.
“De Israëlische militaire operatie daar begint er steeds meer op te lijken dat het eindeloos doden om het doden zelf is.” En het heeft ook een soort braindrain op gang gebracht: “Blijf op die koers, en de meest getalenteerde mensen van Israël zullen beginnen te vertrekken.” En dan, voegt Friedman toe, “is dat precies wat Hamas, Hezbollah en Iran willen.”
We komen nu bij Friedmans complottheorie. Volgens hem is deze hele huidige episode, met zijn tienduizenden doden, een opzet die is ontworpen en geregisseerd door Iran.
“Zie je, ik heb nooit illusies gehad over de macroredenen waarom deze oorlog plaatsvond. Het is de ontvouwing van een Iraanse grootse strategie om de Joodse staat langzaam te vernietigen, de Arabische bondgenoten van Amerika te verzwakken en de Amerikaanse invloed in de regio te ondermijnen.”
Vervolgens voegt hij nog enkele details toe:
“De Iraanse-Hamas-tegenstrategie [tegen het waargenomen proces van Arabische erkenning van Israël] was om een ring van vuur rond Israël te creëren, waarbij Hamas, Hezbollah, de Houthi's, pro-Iraanse sjiitische milities in Irak en militanten op de Westelijke Jordaanoever werden gebruikt, bewapend door Iran met wapens die via Jordanië werden gesmokkeld.
De Iraanse strategie is voortreffelijk vanuit Teherans oogpunt: vernietig Israël door zoveel mogelijk Palestijnen en Libanezen op te offeren, maar riskeer nooit een enkel Iraans leven. De Iraniërs zijn bereid om te sterven tot de laatste Libanees, de laatste Palestijn, de laatste Syriër en de laatste Jemenitische om Israël te elimineren.”
Dit is een flagrante verkeerde interpretatie van de situatie. Een verkeerde interpretatie gebaseerd op de aannames dat het apartheidskarakter van de staat Israël, de 76 jaar durende onderdrukking van de Palestijnen, de multigenerationele opvoeding van Joodse Israëliërs tot het geloof dat Palestijns verzet gelijk stond aan een nazi-achtig antisemitisme, niets te maken had met de inval van 7 oktober of de genocidale aard van Israëls reactie.
Eigenlijk waren er nauwelijks Iraanse machinaties nodig om de boel op gang te brengen.
Verraad van De lessen van de geschiedenis
Thomas Friedman vreest dat, als de zaken zo doorgaan, “het Israël dat u kende voorgoed verdwenen zal zijn.” Deze uitspraak is het product van Friedmans eendimensionale begrip van Israël. Het is een historisch gedecontextualiseerd begrip. Friedmans (naar verluidt beschaafde en betere) “Israël dat u kende” heeft nooit echt bestaan. Het was altijd een illusie, hoewel duidelijk een hardnekkige.
Het huidige gedrag van Israël is geen uitzondering op dat van een zogenaamd gematigder en gezonder Israël. Het is eerder het logische gedrag van een staat die is georganiseerd rond een etnocentrisch ideaal en is opgericht ten koste van het onteigenen van een ander volk.
De Holocaust, als een fundamenteel Europees fenomeen, is geen excuus voor deze onteigening. Antisemitisme, ook een fundamenteel Europees fenomeen, is geen excuus. Sterker nog, de daad van onteigening die de zionisten uitvoeren, is een verraad van de lessen die geleerd hadden moeten worden uit hun eigen geschiedenis van slachtofferschap.
In plaats van die lessen te leren, hebben ze ervoor gekozen het gedrag van hun vroegere vervolgers te kopiëren: pogroms en genocidale beleidsmaatregelen nastreven. Thomas Friedman lijkt blind voor deze historische factoren. Dit geldt ongetwijfeld ook voor zijn redacteuren en de meeste van zijn lezers. Ergo, de blinde leidt de blinde.
Lawrence Davidson is emeritus hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Sinds 2010 publiceert hij zijn analyses van onderwerpen in het binnenlands en buitenlands beleid van de VS, internationaal en humanitair recht en Israëlisch/zionistische praktijken en beleid.
Dit artikel komt van de site van de auteur TothePointAnalyse.com.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Belangrijk contextualiserend artikel over de huidige situatie in Palestina en, steeds meer, in het Midden-Oosten als geheel:
De meerderheid van Friedmans lezers WIL willens en wetens de propagandistische beweringen geloven die de Israëliërs hebben gesponnen. Het doel van westerse media is om de bestaande vooroordelen van het publiek te BEVESTIGEN en te ondersteunen. Lezers zullen niets lezen dat hun standpunten in twijfel trekt. In een wereld van kliks en weergaven, waar oogballen een commerciële maatstaf zijn, waar adverteerders betalen op basis van specifieke criteria, willen de uitgevers van auteurs zoals Friedman een beroep doen op die inkomstenstroom. Friedman heeft de baan nodig en hij schrijft wat hem wordt opgedragen te schrijven. Lees hem niet, de inkomsten krimpen, zijn werkgever gaat failliet. Het gebeurt al.
Geweldige opmerkingen, en ik ben blij om te zien dat TF mensen met hersens niet voor de gek houdt. Ik zal bot zijn en zeggen dat TF een van de domste mensen is die ik ooit heb horen spreken of wiens werk ik heb geprobeerd te lezen. Ik weet wie TF leest en denkt dat hij briljant is, en het zijn dezelfde mensen die David McCullough en Doris Kearns Goodwin lezen en denken dat ze allebei briljant zijn. Ik las een fantastisch boek voor mijn werk over Ben Franklin in Parijs en daarna ging ik verder met een boek van David McCullough en ik kon niet geloven hoe MIDDLE-BROW McCullough is. Deze mensen, inclusief TF, schrijven voor het deel van het publiek dat denkt dat ze slimmer zijn dan iedereen anders omdat ze naar de universiteit zijn gegaan en gewoon over het algemeen superieur zijn. Mijn "supervisor" bij mijn werk als proeflezer was geschokt dat ik niet dacht dat McCullough een genie was!
Goede punten!
Het is niet zo dat Friedman de rechten van de Palestijnen niet onderkent.
Het is dat hij niet mans genoeg is, noch ethisch genoeg om het toe te geven. Wat betreft
de NY Times, niets nieuws onder de zon wat betreft leugens en eenzijdigheid.
Re: Ad Hominem, gericht tegen een persoon, en specifieker, tegen de standpunten die hij/zij inneemt, is toch meer dan gerechtvaardigd?
Ondanks alle hooggewaardeerde internationale onderscheidingen die hij heeft gekregen voor zijn vermeend scherpzinnige, daadwerkelijke intellectuele verslaggeving en zijn columns in de New York Times, vertegenwoordigt Thomas Friedman (TF) niets minder dan de emblematische rotte appel onderaan de lijst van de reguliere journalistiek; hij wordt gevoerd aan een publiek binnen een Amerikaanse cultuur die vrijwel volledig cognitief dissonant is.
Wie had ooit gedacht dat een verwrongen papegaai, met zo'n naar verluidt onberispelijke geloofsbrieven, zo gestoord kon zijn in zijn niet automatische en onvrijwillige echolalie van "de stem van zijn meester" dat hij zo'n gal zou spuwen, laat staan zo'n uitgebreide aanhang zou hebben, en wat nog erger is, blindelings geloofd zou worden? Ik wilde zeggen lezerspubliek, maar realiseerde me toen dat dit een verkeerde benaming zou zijn, want de diepgaande kritische leesvaardigheden die nodig zijn om feitelijke waarheden vast te stellen, ontbreken duidelijk jammerlijk bij het grote schaapachtige deel van zijn aanhang in het Amerikaanse publiek
Lawrence's ad hominem-tirade tegen de persoon TF is niet misplaatst, want TF heeft weinig legitieme argumenten, dus de kritiek is volkomen terecht!
De persoon TF is niets meer dan een lege zak vol verhalende leugens die door zijn weldoeners/sponsors in het verachtelijke vat worden gegooid, zodat hij ze kan opzuigen, ophoesten en uitspugen.
De persoon TF is GEEN journalist die de waarheid aan het publiek wil vertellen.
Hij is ook niet bepaald een romanverteller. Hij verdient de smaad van de ad hominem die zijn kant op komt, IMHO natuurlijk, maar dat is dan ook het privilege van het 1e amendement in een notendop!
Ja! Dat geldt dubbel voor mij. (goed verwoord)
Belen Fernandez heeft een geweldig boek geschreven, “Imperial Messenger” over Friedman. De New York Times als nieuwsbron kan alleen worden geaccepteerd door degenen die al doordrenkt zijn van de leugens over de grootsheid van de VS, wat voor iedereen die opmerkt duidelijk onwaar is. Alle “vrije media” volgen dezelfde lijn, en het VK en de EU zijn niet anders. We hebben wanhopig sites als CN nodig!!
Thomas Friedman is de meest overschatte pundit in de westerse wereld. Mensen zien niet dat hij als woordvoerder van de heersende klasse fungeert. Ik heb het altijd verbijsterend gevonden dat zoveel anderszins intelligente individuen Friedman als een bron van wijsheid beschouwen.
Ik weet echt niet waar ik moet beginnen. Ik zou dit niet lezen, ik zou alleen uit mijn geheugen reageren. Ik heb het gelezen en het is typisch Thomas L. Friedman. Arrogant pleitend voor Israëls gepropageerde partijlijn alsof hij de meest intelligente persoon in de kamer is. Zijn publiek betuttelend terwijl hij niets nieuws verkondigt, heeft hij zichzelf ontpopt als een betweterige, stijve lul die niets nieuws te zeggen heeft.
Geloof me, de enige reden dat hij niet bij Bibi past, is omdat Bibi slecht is voor Toms eigenbelang.
De typische zionist die zichzelf veel te serieus neemt zonder echte reden, behalve zijn bekrompen kijk op degenen die hij haat en gebruikt voor zijn persoonlijke doelen. Zoals ik al eerder zei, het draait allemaal om zijn eigenbelang. De waarheid is dat meneer Friedman niets zou zijn zonder zijn banden met de kruiperige media die zijn valse redeneringen geloven.
Nu met wijdverspreide kritiek op Benny the Blade Netinyahoo moet hij een nieuwe verheven weg vinden om te nemen. Veel succes daarmee meneer Friedman, het spel is veranderd en jij kunt niet!
De bovenstaande opmerkingen lijken ervan uit te gaan dat westerse media normaal gesproken in staat zijn om onpartijdig en accuraat verslag te doen van huidige situaties en hetzelfde geldt voor het beoordelen van eerdere situaties. Dat is ervan uitgaande dat ten minste een aanzienlijk deel van de westerse media onpartijdig en accuraat is. Dat lijkt mij niet zo te zijn?
Als je je hoge salaris en sociale status wilt behouden, moet je opschrijven wat je wordt opgedragen.
'Iedereen in mijn familie was een verliezer. Vooral de succesvolle.' {Henry Miller ~ Steenbokskeerkring}. Friedman is het soort middelmatigheid en door de staat goedgekeurde automaat die wordt beloond met succes en lofbetuigingen in de bedrijfsmedia. Als hij ooit een originele gedachte had of intellectuele nauwkeurigheid betrachtte {wat twijfelachtig is}, kwam hij lang geleden tot inkeer. Net als geïndoctrineerde Israëliërs is er weinig reden om te liegen. Want iemand als Thomas Friedman zou de realiteit niet herkennen als die hem in het gezicht zou slaan.
Friedman is de aandacht niet waard.
@rekening:
Dat is misschien niet zo.
maar zijn grof verdraaide en bevooroordeelde
analyses van historische feiten zijn zeker
de moeite waard om te deconstrueren en te corrigeren.
@lawrence davidson:
Hartelijk dank daarvoor!
Iedereen die zichzelf een journalist noemt die verslag doet van een ernstige gebeurtenis zonder de context grondig te onderzoeken om het te begrijpen, is net zo goed als een psychotherapeut die tegen haar patiënt zegt: Vertel me niets over de oorzaken van je neurotische gedrag. Niets over hoe je vader je sloeg. Niets over hoe je oom je seksueel misbruikte. Niets over hoe je moeder koud als ijs was. Laat dat afval uit deze kamer.