Israël lobbyde bij Groot-Brittannië over wetten voor arrestatie van oorlogsmisdaden

Aandelen

Uit gelekte documenten blijkt dat de Israëlische regering al tien jaar lang campagne voert om haar ambtenaren te beschermen tegen strafrechtelijke vervolging in Groot-Brittannië, meldt John McEvoy.

Brigadegeneraal Doron Almog bij de ceremonie ter uitwisseling van commandanten van de Gaza-divisie in november 1993. (IDF-woordvoerderseenheid, Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0)

By John McEvoy
vrijgegeven VK

  • De onthulling komt terwijl het Internationaal Strafhof de arrestatiebevelen voor de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in overweging neemt.

WToen de gepensioneerde Israëlische generaal Doron Almog op 11 september 2005 aan boord ging van het vliegtuig vanuit Tel Aviv, verwachtte hij binnenkort voet op Britse bodem te zetten.

Enkele minuten na de landing op luchthaven Heathrow stapte echter een medewerker van de Israëlische ambassade aan boord van het vliegtuig en waarschuwde Almog om aan boord te blijven.

Er was een arrestatiebevel uitgevaardigd voor de voormalige legerleider vanwege vermeende oorlogsmisdaden in Gaza. Britse politieagenten stonden bij de immigratiebalie te wachten om hem op te pakken.

Almog bleef twee uur in het vliegtuig zitten voordat hij weer naar Israël vertrok. De Britse antiterrorismepolitie had besloten niet aan boord van de jet te gaan, uit angst dat een poging daartoe zou leiden tot een vuurgevecht op het platform van Heathrow.

Het incident was kennelijk de eerste keer dat in Groot-Brittannië een arrestatiebevel werd uitgevaardigd voor een Israëlische staatsburger vanwege misstanden tegen Palestijnen. Het veroorzaakte een schokgolf in de Knesset.

Wat volgde was een campagne van tien jaar door de Israëlische regering om ervoor te zorgen dat zoiets nooit meer zou kunnen gebeuren, gelekte bestanden die door vrijgegeven onthullen.

De campagne richtte zich op lobbyen bij Groot-Brittannië om de aanpak van wetgeving inzake universele jurisdictie te wijzigen. Deze wetgeving maakt het mogelijk dat de ernstigste misdaden in een ander land worden vervolgd.

Het doel was om Israëlische functionarissen de mogelijkheid te bieden Groot-Brittannië te bezoeken zonder angst voor arrestatie, met name degenen die beschuldigd werden van ernstige mishandelingen van de Palestijnen.

De e-mails en memo's zijn afkomstig van een hack van het Israëlische ministerie van Justitie door een groep genaamd 'Anonymous for Justice', die zichzelf omschrijft als een 'hacktivistencollectief'.

De Israëlische autoriteiten erkenden in april dat een “cyberincident“heeft plaatsgevonden en zei dat het “in onderzoek” was. Ze reageerden niet op een verzoek om commentaar.

Huda Ammori, medeoprichter van Palestine Action, vertelde vrijgegeven: “Het is verachtelijk en een belediging voor onze democratie dat de Israëlische regering de mogelijkheid heeft om onze regering te lobbyen om de wetten in hun voordeel te veranderen, om te voorkomen dat ze worden vervolgd voor oorlogsmisdaden.”

Ammori's groep wil Israëlische wapenfabrieken in het Verenigd Koninkrijk sluiten Ze zei dat de Crown Prosecution Service (CPS) "nu mensen uit Palestine Action vervolgt omdat ze proberen oorlogsmisdaden door de Israëlische staat te stoppen." 

Ze voegde toe: “Ons systeem in dit land is erop gericht om vermoedelijke oorlogsmisdadigers te bevoordelen ten koste van de rechten van haar eigen burgers, terwijl we proberen om die oorlogsmisdaden te stoppen.”

De wet veranderen

Gebouw van het Israëlische Ministerie van Justitie in Jeruzalem. (Zion Halevi, Wikimedia Commons, CC DOOR 4.0)

Nadat generaal Almog in 2005 ternauwernood was ontsnapt, lobbyde de Israëlische regering in besloten kring bij Groot-Brittannië om de aanpak van universele jurisdictie af te zwakken.

Universele jurisdictie maakt het mogelijk dat de meest ernstige misdaden, zoals genocide en marteling, in een ander land worden vervolgd. De huidige toepassing ervan werd ontwikkeld tijdens de processen van Neurenberg, toen er strafzaken werden gevoerd tegen hooggeplaatste nazi-officieren.

In een Israëlisch memo gericht aan het Britse ministerie van Justitie werden bijvoorbeeld zorgen geuit over het “misbruik van bestaande strafprocedures in het Verenigd Koninkrijk in zaken die onder universele jurisdictie vallen, aangezien dit Israëlische staatsburgers treft.”

In het memo werd aangedrongen op ‘ernstige overweging om deze zorgen op de korte termijn aan te pakken door middel van specifieke wetswijzigingen.’

De door Israël voorgestelde amendementen omvatten de eis dat “de toestemming van de procureur-generaal of de DPP [directeur van het Openbaar Ministerie] nodig is voordat een arrestatiebevel of dagvaarding wordt uitgevaardigd.” 

De Britse regering werd ook onder druk gezet om aan te geven welke overwegingen de procureur-generaal of het OM in overweging zouden nemen voordat een dergelijke toestemming zou worden verleend.

De aanbevelingen van Israël werden kennelijk goed ontvangen.

In september 2011 kwam de coalitieregering van David Cameron voorbij nieuwe wetgeving die de toestemming van de DPP vereist voordat er arrestatiebevelen met universele jurisdictie kunnen worden uitgevaardigd — precies wat Israël had gevraagd.

13 maart 2014: Cameron (midden) met Netanyahu (links) tijdens een bezoek aan Israël en de Palestijnse gebieden. (Nummer 10, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)

De toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken William Hague gaf aan hoe de veranderingen werden doorgevoerd met Israëlische functionarissen in gedachten. “We kunnen geen positie innemen waarin Israëlische politici het gevoel hebben dat ze dit land niet kunnen bezoeken,” verklaarde hij.

Nog steeds niet tevreden

Ondanks de veranderingen was de Israëlische regering er nog steeds niet van overtuigd dat haar ambtenaren (zowel in actieve dienst als gepensioneerd) volledig veilig waren voor arrestatie in Groot-Brittannië.

In oktober 2011 bracht de voormalige Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Tzipi Livni, een bezoek aan Groot-Brittannië. Daar werd hij geconfronteerd met een arrestatieverzoek wegens vermeende oorlogsmisdaden die hij zou hebben gepleegd tijdens Operatie Cast Lead, de brute Israëlische bombardementen op Gaza in 2008-9.

In overeenstemming met de nieuwe wetgeving werd de aanvraag gestuurd naar de DPP, Keir Starmer, die volgens een Israëlisch document “actief overwoog om zijn toestemming te verlenen” voor de arrestatie.

Starmer toch beraadslaagd lang genoeg op het bewijsmateriaal getoetst dat het ministerie van Buitenlandse Zaken de “speciale missiestatus” aan Livni’s bezoek kon toeschrijven, waardoor zij tijdelijke diplomatieke immuniteit kreeg.

Waarom Starmer er niet in slaagde om op tijd een beslissing te nemen, blijft onduidelijk. De CPS weigert informatie vrij te geven aan vrijgegeven over wat er gebeurd is.

Ontmoeting tussen Den Haag en Livni in Londen, mei 2014. (Bureau voor Buitenlandse Zaken, Gemenebest en Ontwikkeling, Flickr, CC BY 2.0)

vrijuit ging. Maar het incident overtuigde de Israëlische regering ervan dat de nieuwe Britse veiligheidsmaatregelen niet voldoende waren om haar ambtenaren te beschermen tegen arrestatie.

Daarom bleef het Israëlische ministerie van Justitie lobbyen bij Groot-Brittannië over de aanpak van zaken met universele jurisdictie.

In juni 2013 voerde de Israëlische procureur-generaal “gedetailleerde en uitgebreide gesprekken” met Starmer over de kwestie. 

Een vervolgbijeenkomst werd bijgewoond door Patrick Stevens, directeur van CPS International, en Marlene Mazel van het Israëlische ministerie van Speciale Internationale Zaken.

De CPS weigerde commentaar te geven toen ze werd benaderd door vrijgegeven, maar betwistte niet dat deze ontmoetingen hadden plaatsgevonden.

Dialoog VK-Israël

Uit de gelekte documenten blijkt dat de discussies op hoog niveau in 2016 werden voortgezet met de oprichting van een ‘Brits-Israëlische dialoog over universele jurisdictie’.

De dialoog ging in november van dat jaar van start, met een ontmoeting tussen de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Tal Becker en de minister van Justitie Roy Schondorf met de toenmalige DPP Alison Saunders en verschillende andere Britse functionarissen in Londen.

Het was duidelijk een geheime aangelegenheid. “Zorg ervoor dat de vergadering niet onder de FOI [Freedom of Information]-wet valt,” instrueerde een Israëlische brief.

Tijdens de bijeenkomst benadrukte de Israëlische delegatie nogmaals hoe ambtenaren “het Verenigd Koninkrijk graag om verschillende redenen zouden willen bezoeken”, maar dat “de status quo hun vermogen om dat te doen bemoeilijkt”.

Er werd ook opgemerkt dat de kwestie “een harde toon had aangenomen die verrassend is tussen nauwe bevriende landen”, waarbij de Israëlische regering voortdurend certificaten voor “speciale missies” aanvroeg en “een aanzienlijk deel van de tijd van hoge Britse functionarissen” in beslag nam.

Met dit doel voor ogen werden verdere wijzigingen in de Britse wetgeving aangemoedigd, zoals het opstellen van een overeenkomst tussen het Verenigd Koninkrijk en Israël over gelijktijdige jurisdictie en het vervangen van de toestemming van de DPP door die van de procureur-generaal.

Volgens een Israëlisch dossier werd ook overeengekomen “dat een hooggeplaatste Britse functionaris een openbare verklaring zal publiceren over de onafhankelijkheid, eerlijkheid en onpartijdigheid van het Israëlische rechtssysteem”.

Maar opnieuw was dit niet voldoende voor de Israëlische regering.

In de daaropvolgende weken bleven Israëlische functionarissen de Britse regering onder druk zetten om verdere veranderingen door te voeren, waarbij ze klaagden over hoe er “onnodige en onverdiende processen” konden worden gestart tegen “leden van de Israëlische regering [… en] het leger.”

In een vertrouwelijk bericht probeerde het Britse ministerie van Justitie de Israëliërs gerust te stellen dat “sinds de invoering van een vereiste voor het DPP om aanvragen voor particuliere arrestatiebevelen goed te keuren, er geen dergelijke arrestatiebevelen [zijn] uitgevaardigd voor wie dan ook, inclusief Israëlische bezoekers.”

Desondanks lijkt het probleem nog steeds niet opgelost.

Sinds 2016 heeft de Israëlische regering voortgezet om certificaten voor ‘speciale missies’ aan te vragen voor bezoekende Israëlische functionarissen, waaronder Livni en de voormalige minister van Defensie Shaul Mofaz.

De Britse regering heeft deze certificaten ook verstrekt te midden van de aanhoudende genocide in Gaza, waarbij de Israëlische minister van Oorlog Benny Gantz diplomatieke immuniteit kreeg om Groot-Brittannië in maart 2024 te bezoeken voor ontmoetingen met de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken David Cameron.

Het Britse ministerie van Justitie en het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken werden om commentaar gevraagd.

John McEvoy is een onafhankelijk journalist die artikelen heeft geschreven voor International History Review, The Canary, Tribune Magazine, Jacobin en Brasil Wire.

Dit artikel is van Gederubriceerd VK.

De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.

Alstublieft  Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive 

 

 

1 reactie voor “Israël lobbyde bij Groot-Brittannië over wetten voor arrestatie van oorlogsmisdaden"

  1. Valerie
    Oktober 7, 2024 op 14: 07

    De bloedige Britten zijn medeplichtig aan alles wat moreel aanstootgevend is met betrekking tot Israël:

    Xxxx://www.theguardian.com/world/2023/aug/24/uk-seeking-block-icj-ruling-israeli-occupation-palestine

    En hier is deel één van een serie van vier delen van Aljazeera over een zes maanden durend undercoveronderzoek naar de Israëlische lobby in het Verenigd Koninkrijk:

     Xxxx://www.aljazeera.com/program/investigations/2017/1/10/the-lobby-young-friends-of-israel-part-1

Reacties zijn gesloten.