Hamas, Israël en de mist van 7 oktober

Hoewel het algemene beeld van 7 oktober duidelijker is geworden, is een onafhankelijk onderzoek noodzakelijk om de gebeurtenissen volledig te begrijpen, schrijft Robert Inlakesh.

By Robert Inlakesh
MintPress Nieuws

IHet is inmiddels een jaar geleden dat de aanval van 7 oktober plaatsvond, geleid door Hamas' al-Qassam Brigades. Er zijn twee diametraal tegenovergestelde versies van die dag: het Israëlische verhaal en wat het bewijsmateriaal suggereert.

Op 7 oktober om 6 uur lanceerden de Qassam Brigades, de gewapende vleugel van Hamas, een militaire aanval aanval gericht op Israëlische militaire posities, kibboetsen en omliggende gebieden. Volgens een rapport van 16 pagina's dat door de groep is uitgegeven, getiteld "Ons verhaal,” hun verklaarde missie was om Israëlische militaire posities aan te vallen en gevangenen te grijpen om te ruilen voor duizenden Palestijnen die vastzaten in Israëlische gevangenissen. Het rapport erkende ook bepaalde “fouten” in hun acties.

[Zien: AS`AD AbuKHALIL: officieel verslag van Hamas]

Israël beweert dat er een niet-uitgelokte terroristische aanval op hen werd uitgevoerd, waarbij burgers doelbewust werden aangevallen, inclusief beschuldigingen van onthoofdingen, verbranding en verminking van baby's, evenals een voorbedachte massaverkrachtingscampagne. De Amerikaanse vicepresident Kamala Harris beschreef de gebeurtenissen als "de ergste wreedheid tegen het Joodse volk sinds de Holocaust."

Het dodental

Op 7 oktober was het snel gerapporteerd dat er minstens 413 Palestijnen werden gedood bij Israëlische luchtaanvallen in de Gazastrook. Het Israëlische dodental werd echter meerdere malen herzien voordat er een nauwkeurig cijfer naar voren kwam. Aanvankelijk verklaarde de Israëlische regering dat er 1,400 Israëliërs waren gedood. Op 10 november 2023 werd dit aantal herzien teruggebracht tot ‘ongeveer 1,200’, waarbij ambtenaren de discrepantie toeschreven aan moeilijkheden bij het onderscheiden van Israëlische en Palestijnse lichamen vanwege ernstige brandwonden.

Het definitieve Israëlische dodental van de aanslagen van 7 oktober staat op 1,139, waaronder 815 burgers en 324 soldaten, politieagenten of veiligheidsagenten. Dit zou een verhouding tussen burgers en strijders van ongeveer 3.5:1 suggereren, ervan uitgaande dat alle doden door Palestijnse aanvallers zijn veroorzaakt.

Rapport met andere geaccepteerde statistische uitsplitsingen 695 burgerslachtoffers en 373 strijders, samen met 71 buitenlanders. Dit benadrukt het voortdurende debat over wie als burger moet worden geclassificeerd, aangezien veel soldaten die niet in dienst waren en getrainde strijders tijdens de aanval de wapens opnamen, waardoor hun status van burger naar strijder veranderde.

De resulterende oorlog in Gaza

Volgens een 25 maart dit artikel geschreven voor Newsweek door John Spencer, hoofd van stedelijke oorlogsvoeringstudies aan het Modern War Institute (MWI) in West Point, "Israël heeft een nieuwe standaard voor stedelijke oorlogsvoering gecreëerd" in zijn oorlog tegen Gaza. [Spencer suggereerde dat Israël een historisch lage verhouding tussen burgers en strijders had bereikt.] De Israëlische premier Benjamin Netanyahu citeerde later Spencers artikel tijdens zijn toespraak in juli aan het Amerikaanse Congres.

Spencers argument is gebrekkig, omdat hij zich baseert op Israëlische ratio-claims die niet standhouden bij het onderzoeken van het officiële dodental in Gaza, met name wanneer rekening wordt gehouden met de gedode vrouwen en kinderen. Spencer verwijst naar de Slag om Mosul in Irak in 2016-2017 om te rechtvaardigen wat hij een acceptabele verhouding tussen burgers en strijders in Amerikaanse oorlogen vindt, waarbij hij een verhouding van 4:1 benadrukt waarbij 10,000 burgers werden gedood voor elke 2,000 ISIS-strijders.

Als we deze militaire logica gebruiken en ervan uitgaan dat Hamas verantwoordelijk is voor alle Israëlische doden op 7 oktober, dan heeft Israël een gunstigere verhouding tussen het aantal burgerslachtoffers en het aantal strijders bereikt dan de VS in Mosul. 

Hoewel deze vergelijking afwijkt van de kern van de zaak en niet de juiste manier is om de gebeurtenissen tussen Gaza en Israël te beoordelen, is het van cruciaal belang om de logica achter het Israëlische verhaal over 7 oktober te begrijpen en wat het vandaag de dag nog steeds rechtvaardigt.

Wie heeft wie vermoord?

De aanval op 7 oktober begon met een doorbraak van het scheidingshek tussen de Gazastrook en Israël, toen raketten werden afgevuurd om dekking te bieden aan Hamas-strijders met behulp van paragliders. Zelfmoorddrones richtten zich ook op Israëlische legerbewakingsapparatuur en automatische machinegeweertorens.

De aanval, die Hamas Operatie Al-Aqsa Flood noemde, was aanvankelijk gericht op een reeks militaire bases, buitenposten en Israëlische soldaten die gestationeerd waren bij de Erez/Beit Hanoun Crossing. Het trof echter ook Israëlische kibboetsen, of kolonistengemeenschappen, gelegen rond de periferie van Gaza.

Verschillende andere burgerlocaties werden ook aangevallen, met name het Nova Music Festival, waar honderden mensen omkwamen. Volgens het Israëlische verhaal richtte Hamas zich opzettelijk op het festival. Dit verhaal werd herhaald in een recente BBC-documentaire met de titel Wij zullen weer dansen, wat overeenkomt met de Israëlische versie van de gebeurtenissen. De regisseur van de documentaire, Yariv Mozer, commentaar over de aanval op het Nova Festival, wat deze interpretatie versterkt:

“Een brute fundamentalistische beweging [Hamas] is obsessief op zoek naar het vernietigen van de waarden van de westerse samenleving. Dit waren jonge mensen op een muziekfestival die het leven, de liefde en de vrede vierden: erg naïef en vrijgevochten. En ze stonden tegenover de meest afschuwelijke mensen, die waarde hechten aan de dood.”

Maar al in november had de Israëlische politie meldt concludeerde dat Hamas aanvankelijk niet van plan was het Nova Festival als doelwit te nemen, maar dat hun primaire doel de nabijgelegen kibboets Re'im was.

Het Israëlische Channel 12 publiceerde bevindingen uit het eerste rapport, dat informatie uit Hamas-documenten en verhoren bevatte. Volgens deze bronnen werden Hamas-strijders zich pas tijdens de operatie bewust van het festival en betraden ze het terrein via een nabijgelegen snelweg.

Volgens een verslag uitgegeven door het Israëlische dagblad Haaretz, politieanalyse wees uit dat de meeste feestgangers het Nova Festival ongeveer een half uur voor er geweerschoten werden gehoord, hadden verlaten. Bovendien gaf het rapport aan dat een Israëlische militaire helikopter het vuur had geopend, wat resulteerde in de dood van enkele festivalgangers.

Een mensenrechtenorganisatie van de Verenigde Naties verslag, uitgebracht op 12 juni, bevestigde "de aanwezigheid van ten minste acht aanvalshelikopters op verschillende locaties" en merkte op dat het op de hoogte was van rapporten die suggereerden dat deze helikopters waren gebruikt om burgervoertuigen op het festivalterrein aan te vallen. Het rapport stelde verder:

“De Commissie ontdekte dat de Israëlische autoriteiten prioriteit gaven aan het identificeren van slachtoffers, het informeren van families en het toestaan ​​van begrafenissen in plaats van forensisch onderzoek, wat ertoe leidde dat bewijs van misdaden, met name seksuele misdaden, niet werd verzameld en bewaard. De Commissie merkt ook op dat er mogelijk bewijs verloren is gegaan door onvoldoende getrainde hulpverleners.”

An onderzoek gepubliceerd Yediot Aharonot concludeerde in januari dat minstens 70 voertuigen werden vernietigd door Israëlisch vuur van tanks, drones of helikopters, na bevelen van het hoogste Israëlische militaire commando om de gevangenneming van gijzelaars te voorkomen “tegen elke prijs.”

In december 2023, footage doken er beelden op van een Israëlische tank die op een burgerwoning in Kibbutz Be'eri schoot. Later werd bevestigd dat Israëlische troepen verantwoordelijk waren voor de dood van 13 Israëlische burgers bij dat incident, wat deze onthullingen verder ondersteunde.

Verschillende video's tonen Hamas-strijders die gewelddadige acties uitvoeren in burgergebieden, waaronder lukraak schieten, het doden van niet-strijders en het gooien van granaten in schuilkelders. Dit bewijs benadrukt gevallen van geweld, maar het bewijst niet definitief dat deze acties deel uitmaakten van een bredere, voorbedachte strategie.

Er is nog steeds geen definitief bewijs voor de volledige omvang van de verantwoordelijkheid voor de meeste burgerdoden die op 7 oktober vielen.

Een andere belangrijke overweging is dat Hamas niet de enige groep was die op 7 oktober betrokken was bij het doorbreken van het Gaza-scheidingshek. Naar verluidt volgden minstens vijf verschillende Palestijnse verzetsgroepen dit voorbeeld, waarbij ze Israëlische militaire locaties en nederzettingen tot doelwit hadden.

Geschat wordt dat meer dan 4,000 mensen die dag het hek overstaken. Hoewel Hamas de missie leidde, blijft het onduidelijk hoeveel Israëlische doden er zijn veroorzaakt door strijders van deze andere gewapende groepen.

Een 'Mass Hannibal'-evenement?

Ondanks de vragen die door media als De wieg en de onderzoeksartikelen die zijn gepubliceerd door Mondoweiss Elektronische Intifada en De Grayzone — waarin werd gewezen op Israëls beruchte Hannibal-richtlijn als mogelijke factor — is dit werk grotendeels afgewezen en bestempeld als samenzweringstheorieën.

Het is belangrijk om op te merken dat de Hannibal-richtlijn, een controversieel Israëlisch militair bevel dat is ontworpen om de gevangenneming van soldaten te voorkomen - zelfs als dat betekent dat ze gedood moeten worden - in december 2023 werd erkend door kolonel Nof Erez van de Israëlische luchtmacht.

Hij verwees naar 7 oktober als een “massa Hannibal” gebeurtenis. De brede acceptatie van Israëls implementatie van de Hannibal-richtlijn op die dag kwam echter pas nadat Israëls Haaretz publiceerde een gedetailleerde dit artikel op 7 van juli.

De bom Haaretz dit artikel, die legerbronnen citeerde, werd vrijgegeven vlak voordat de resultaten van een intern Israëlisch militair onderzoek naar de gebeurtenissen van 7 oktober werden gepubliceerd. Het onderzoek bevestigde dat de Hannibal Directive die dag in werking was getreden.

Het officiële onderzoek bevatte echter verschillende inconsistenties, waaronder een bewering dat Israëlisch tankvuur geen burgers heeft gedood in Kibbutz Be'eri. Deze bewering werd later ontkracht door ooggetuigenverslagen, forensische analyse en videobewijs, waardoor twijfel ontstond over de geloofwaardigheid van het onderzoek en zorgen ontstonden over de verantwoordingsplicht binnen Israëlische troepen.

Een recente onderzoek door ABC News effectief alle relevante informatie van Israëlische bronnen verzameld met betrekking tot Israëls gebruik van de Hannibal-richtlijn. Het rapport legde alle twijfels weg dat de richtlijn niet op grote schaal was geïmplementeerd, en leverde duidelijk bewijs dat het een belangrijke rol speelde in de gebeurtenissen van 7 oktober. 

40 onthoofde baby's

De Israëlische media, overheidsfunctionarissen en hun westerse tegenhangers hebben herhaaldelijk verschillende ongeverifieerde beweringen verspreid over de gebeurtenissen van 7 oktober. Deze omvatten beschuldigingen zoals de onthoofding van 40 baby's, het ophangen van baby's aan waslijnen en een zwangere vrouw wiens baby naar verluidt uit haar baarmoeder werd gesneden.

Veel van deze verhalen werden aanvankelijk gepromoot door het Israëlische reddingsagentschap ZAKA, dat te maken heeft gehad met zijn eigen controverses, waaronder beschuldigingen van corruptie. De organisatie werd opgericht door Yehuda Meshi-Zahav, die beschuldigd is van ernstige criminele vergrijpen.

Volgens bevestigde berichten stierf op 7 oktober een baby tragisch, gedood door een kogel tijdens kruisvuur. Andere beweringen over baby's zijn ontkracht.

Tijdens de toespraak van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu in juli tot het Amerikaanse Congres introduceerde hij een nieuw verhaal rond 7 okt., bewerend dat twee kinderen zich in een kelder verstopten en vermoord werden door Hamas-strijders. Echter, geen enkel document of bewijs onderbouwt deze bewering, en er zijn geen kinderen gemeld die aan de beschrijving voldoen.

Er zijn ook beschuldigingen van een massaverkrachtingscampagne door Hamas op 7 oktober, die te zien zijn in documentaires zoals Sheryl Sandberg's Schreeuwt vóór stilteDe documentaire presenteert verhoorbanden van de Shin Bet als bewijs voor deze beweringen.

Er zijn echter serieuze onderzoeken uitgevoerd ontslagen Deze banden zijn naar verluidt opgenomen onder martelomstandigheden, waardoor ze geen betrouwbare bewijsbronnen zijn.

Ondanks de wijdverspreide berichten van de reguliere media in het Westen dat er op 7 oktober massaverkrachtingen hebben plaatsgevonden, is de Israëlische politie er nog niet in geslaagd in staat om te verifiëren een van de vermeende incidenten. Er is momenteel geen forensisch bewijs, gedocumenteerde intentie, geïdentificeerde slachtoffers of geloofwaardige getuigen die deze beweringen ondersteunen.

Het grootste onderzoek naar de beschuldigingen van verkrachting door Hamas, gepubliceerd door The New York Times, werd controversieel toen de familie van een vrouw die als centraal geval in het verhaal werd genoemd, publiekelijk werd genoemd weerlegd de beweringen. De dit artikel werd al snel het onderwerp van een schandaal, waardoor er nog meer twijfel ontstond over de juistheid van de beschuldigingen.

[Zien: Patrick Lawrence: Crisis op de NYT]

Geprezen door de media, richtte een Israëlische advocaat genaamd Cochav Elkayam-Levy op wat zij een “burgercommissie” noemde om de Hamas-verkrachtingscampagne te onderzoeken. Maar ondanks alle positieve pers, werd ze later blootgestelde omdat ze talloze valse verkrachtingsverhalen deelde en miljoenen dollars binnenhaalde voor een commissie waarvan zij het enige lid was.

Dit leidde ertoe dat een aantal Israëlische regeringsfunctionarissen zich publiekelijk van haar distantieerden en haar beschuldigden van “onnauwkeurig" onderzoek.

Op verzoek van de Israëlische regering ondernam de speciale VN-vertegenwoordiger Pramila Patten een missie van acht dagen om bewijs te verzamelen van seksueel geweld dat op 7 oktober zou zijn gepleegd.

Deze inspanning resulteerde in een verslag de bevindingen samenvattend. Hoewel de negen VN-experts die bij de reis betrokken waren geen officieel onderzoeksmandaat hadden, publiceerden ze enkele belangrijke observaties van hun bezoek.

Het VN-rapport concludeerde dat Israëliërs “onderworpen waren aan verschillende vormen van conflictgerelateerd seksueel geweld,” hoewel het niet tot definitieve conclusies kwam. In plaats daarvan stelde het dat dergelijke incidenten mogelijk waren. Opvallend genoeg ontkrachtte het rapport twee specifieke beschuldigingen als “ongegrond.”

Eén betrof een vrouw die naar verluidt gescheiden van haar familie werd gevonden met haar broek naar beneden. Het onderzoek bepaalde dat een bommenploeg de "plaats delict had veranderd en de lichamen had verplaatst", wat leidde tot onzekerheid over de details van het vermeende incident.

Wat het bewijs zegt

De door Hamas geleide aanval van 7 oktober is nog steeds een van de meest gepolitiseerde gebeurtenissen in de recente geschiedenis, waarbij de details ervan worden gebruikt om het aanhoudende geweld in Gaza te rechtvaardigen. De feiten rondom het incident worden nog steeds besproken, waarbij verschillende verhalen de details van wat er die dag gebeurde blijven verdraaien.

Wat wel duidelijk is, is dat Hamas op 7 oktober een gecoördineerde militaire campagne lanceerde, met de betrokkenheid van minstens vijf andere Palestijnse verzetsgroepen. De aanval was gericht op Israëlische militaire posities en nederzettingengebieden met als doel het aanvallen van Israëls zuidelijke commando en het gevangen nemen van individuen om te ruilen voor Palestijnse gevangenen.

Tijdens deze operaties vonden hevige vuurgevechten plaats en werden waarschijnlijk talrijke schendingen van het internationaal recht begaan.

Veel extreme beweringen over 7 oktober, zoals die met betrekking tot baby's en onthoofde vrouwen, zijn ontkracht. Er vonden geverifieerde gevallen van moorden met lichte wapens plaats en Israëls beroep op de Hannibal-richtlijn leidde tot burgerdoden.

Hoewel het moeilijk is om vast te stellen hoeveel mensen er door Israëlische troepen zijn gedood en hoeveel Palestijnse groepen er zijn omgekomen, suggereert de omvang van de verwoesting dat Israël verantwoordelijk was voor een aanzienlijk deel van de slachtoffers.

Beschuldigingen van seksueel geweld op 7 oktober blijven onbewezen. Hoewel er individuele gevallen kunnen zijn voorgekomen, ondersteunt geen enkel bewijs de beweringen van een georkestreerde massaverkrachtingscampagne. Onderzoeken hebben geen specifieke gevallen bevestigd, maar suggereren dat dergelijke misdaden zouden kunnen hebben plaatsgevonden.

Hoewel het algemene beeld van 7 oktober duidelijker is geworden, wordt er een onafhankelijk onderzoek ingesteld noodzakelijk om de gebeurtenissen volledig te begrijpen.

Israël heeft een dergelijk onderzoek geblokkeerd en bewijsmateriaal vernietigd, waarschijnlijk uit angst dat het onwelgevallige waarheden aan het licht zou brengen die de weinige publieke steun voor de voortdurende militaire operaties in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Libanon zouden kunnen ondermijnen.

Robert Inlakesh is een politiek analist, journalist en documentairemaker, momenteel gevestigd in Londen. Hij heeft verslag gedaan van en woonde in de bezette Palestijnse gebieden en presenteert de show ‘Palestine Files’. Directeur van “Steal of the Century: Trump’s Palestine-Israel Catastrofe.” Volg hem op Twitter @falasteen47

Dit artikel komt van MPN.news, een bekroonde onderzoeksredactiekamer. Schrijf je in voor hun nieuwsbrief.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft  Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive