Jonthan Cook tijdens de presentatie door de Britse omroep van een documentaire ter gelegenheid van de eerste verjaardag van het bloedbad onder Israëliërs tijdens het Nova-ravefeest.

Herdenkingstentoonstelling van het Nova Festival op het beursterrein van Expo Tel Aviv in december 2023. (Chenspec, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
By Jonathan Cook
Jonathan-Cook.net
IHet zegt veel over het institutionele racisme van de BBC dat ze denkt dat haar Overleven op 7 oktober: We Will Dance Again is een toepasselijke titel voor de documentaire die werd uitgezonden ter gelegenheid van de eerste verjaardag van het bloedbad onder de Israëliërs op het Nova-ravefestival.
Waarschijnlijk dachten de makers van het programma dat het genezing en empowerment suggereerde voor degenen die 7 oktober overleefden, in plaats van, zoals het doet, voortdurende onverschilligheid voor de afschuwelijke situatie van de mensen in Gaza die op een steenworp afstand van de plek wonen waar het Nova-festival werd gehouden, of in veel gevallen zijn gestorven.
Ten tijde van de rave zaten Palestijnen vast in het concentratiekamp van Gaza, onder een middeleeuwse belegering over land, zee en lucht die Israël hen 17 jaar lang had opgelegd. Totdat Hamas op 7 oktober voor één dag uitbrak en kortstondig een bloedbad aanrichtte.
Net als de meeste andere Israëliërs wisten de feestgangers in Nova niet dat er net buiten het zicht van Gaza zoveel leed plaatsvond, of het interesseerde ze niet.
Ze weten het nu. En de programmamakers ook.
[De documentaire is ook beschikbaar in verschillende landen, waaronder de VS, via Paramount +.]
Tienduizenden Palestijnen, de meesten van hen vrouwen en kinderen, zijn het afgelopen jaar afgeslacht door Israëlische bommen. De rest sterft van de honger door een intensievere Israëlische belegering.
Het Internationaal Gerechtshof heeft geoordeeld dat er een "plausibele" zaak is gemaakt dat Israël een genocide pleegt. Hoewel geen enkele westerse politicus of media het ooit vermeldt, staat Israël op dit moment terecht bij het hoogste gerechtshof ter wereld, beschuldigd van de ultieme misdaad tegen de menselijkheid.

Het Internationale Gerechtshof in Den Haag heeft op 24 mei Israël bevolen de aanval op Rafah stop te zetten. (ICJ)
Wat wil de titel “We will dance again” dan zeggen? Dat de Israëliërs weer kunnen feesten omdat de doden en het lijden die ze door Hamas hebben ervaren slechts een dag duurden?
Er is geen einde in zicht, zelfs niet na een jaar, voor de Palestijnen die in veel, veel grotere aantallen zijn afgeslacht en die op onvergelijkbaar grotere schaal hebben geleden door de handen van Israël.
Zullen Israëliërs weer dansen omdat ze nog huizen en families hebben om naar terug te keren? Terwijl Palestijnen niets hebben. Hun gemeenschappen zijn van de aardbodem weggevaagd en hele families zijn verdwenen in massagraven. De wezen van Gaza zullen nooit meer herenigd worden met hun ouders.
Zullen de Israëliërs weer dansen omdat ze eten op tafel hebben en water om niet alleen te drinken, maar ook om in te baden, zelfs om in te zwemmen? Omdat de lichten werken met een druk op de knop, net als hun televisies en koelkasten?
De kinderen van Gaza hebben daar niets van. Ze moeten speuren naar alle restjes die er nog zijn, de wilde honden afweren voor elk stukje dat ze kunnen pakken, en onkruid eten als ze dat tussen het puin kunnen vinden.
Ze moeten uren of dagen lopen om water te vinden. Er zijn geen televisies of koelkasten. Er zijn geen muren of daken om ze te beschermen. En zonder muren zijn er geen lichtschakelaars of lampen. En zelfs als die er waren, is er geen elektriciteit om aan te zetten. De draden zijn dood.
Zullen de Israëliërs weer kunnen dansen omdat de BBC en de rest van de westerse media zo hard werken om hun stem te versterken en documentaires te maken om hun pijn vast te leggen en te eren?
De kinderen van Gaza hebben geen stem. Hun gehuil blijft onhoorbaar. Hun tranen verdampen in de zomerhitte en vermengen zich met de winterregen. Niemand komt van buiten om een documentaire over hen te maken. Niemand komt überhaupt.
Als de kinderen van Gaza overleven, zullen ze dan ooit kunnen dansen?
Jonathan Cook is een bekroonde Britse journalist. Hij was 20 jaar gevestigd in Nazareth, Israël. Hij keerde in 2021 terug naar het VK. Hij is de auteur van drie boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict: Bloed en religie: de ontmaskering van de Joodse staat (2006) Israël en de botsing der beschavingen: Irak, Iran en het plan om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven (2008) en Verdwijnend Palestina: Israëls experimenten in menselijke wanhoop (2008). Als u zijn artikelen op prijs stelt, overweeg dan alstublieft uw financiële steun aanbieden.
Dit artikel komt van de blog van de auteur, Jonathan Cook.net.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive
Zijn dit dezelfde “Dansende Israëliërs” die we zagen nadat de Twin Towers werden geraakt?
De snotneuzen bij de BBC lijken nu de ultieme vulgaire vertoning te hebben aangenomen; hoe past dat bij hun duidelijke geloof in hun eigen superioriteit? Ik vind het vervelend om dit te moeten zeggen, maar vulgariteit is over het algemeen een kenmerk van de minderen (en we weten allemaal dat ze dat zijn). En iedereen die Israël viert, is zo vulgair als ze maar kunnen zijn.
Bevestiging, als die nog nodig was, dat de British Broadcasting Corporation voornamelijk een propaganda-organisatie is. Ze zijn veel licentiebetalers kwijtgeraakt, maar miljoenen slikken nog steeds hun kwaadaardige onzin. Het zegt ook veel over de Guardian dat ze constant doorgaan over hoe dol ze zijn op de staatsomroep.
Palestijnen stemden in 2006 één keer op Hamas en in juni 2007 namen zij de macht over van Fatah in Gaza.
Tien jaar later schepte Netanyahu tegen zijn vrienden op dat Hamas zijn geheime politie was om de Palestijnen in Gaza te controleren en te verraden. Israël nam het grootste deel van het geld dat naar de Palestijnen werd gestuurd in beslag en verdeelde het, bij voorkeur onder Hamas (die zowel humanitaire als geheime politierollen had). Hoewel het grootste deel van Israël niet wist dat 7 oktober eraan kwam, wisten Netanyahu en andere hooggeplaatsten dat vast wel (zelfs de Egyptenaren wisten het en waarschuwden hen); ze gaven groen licht voor de gijzeling of lieten het gebeuren. Ze offerden de Nova Rave-mensen op, net zoals de Democraten de Trumpers op 6 januari opofferden. De jongeren op de Rave waren niet de ultranationalistische fascistische types waarop Israël nu is gebouwd, ze waren vervangbare, waarschijnlijk politieke tegenstanders. 7 oktober werd bedacht als excuus voor grootschalige etnische zuivering van Palestijnen uit Israël met de zegen van de VS (waarschijnlijk wisten Blinken en Sullivan en Biden het ook en keurden het goed met krokodillentranen).
De ongevoeligheid van de BBC om een documentaire te maken ter gelegenheid van de eerste verjaardag van 7 oktober, te midden van een aanhoudende genocide, is grotesk. Wat ging er om in de gedachten van de programmamakers toen ze aan zo'n documentaire begonnen? Ze hielden zeker geen rekening met het voortdurende lijden van de Palestijnen.
De BBC is door haar eigen journalisten ervan beschuldigd het Israëlisch-Palestijnse conflict niet accuraat te verslaan en meer moeite te steken in het humaniseren van Israëlische slachtoffers dan van Palestijnen. Deze documentaire is een ander voorbeeld van dergelijke onverschilligheid.
Jonathan Cook is een goede kandidaat voor de eerste internationale Julian Assange-prijs voor nobele journalistiek!
Bedankt Jonathan
Ik vraag me af wanneer de mensen in Asheville weer zullen dansen….
hxxps://statuscoup.substack.com/p/de-stank-is-ondraaglijk-dode-lichamen
Het is al erg genoeg dat we niet alleen geen moer geven om de wreedheden die onze regering financiert tegen mensen “daar”, maar dat we zelfs geen moer geven om mensen hier – door onze “Nationale Garde” naar Koeweit te sturen in plaats van naar North Carolina …
Wat zegt dit over onze ‘prioriteiten’?
Wanneer worden we echt boos op onze “regering”? Wat is er nodig …
Alle dingen zijn met elkaar verbonden …
Helemaal mee eens, SH, en het is monsterlijk dat Amerikanen nooit twee + twee bij elkaar op kunnen tellen. Ik heb met veel te veel mensen gesproken die denken dat het prima is om andere landen binnen te vallen, te bombarderen en te stelen, en ik betwijfel of ze ooit hebben gedroomd dat "hun" regering hen ooit zou komen halen. Totdat mensen beseffen dat ze niets te verliezen hebben — geen eten, geen water, geen huis — zullen ze gewoon achteroverleunen en niets doen.
Ik ben het eens met de andere reacties. Prachtig artikel, maar ik zou willen dat mensen zouden stoppen met het woord "massamoord" te gebruiken als ze het hebben over 7 oktober, en wel om twee redenen. Ten eerste worden de Palestijnen al meer dan 75 jaar afgeslacht. Ook waren de gedode Israëliërs veel IDF-soldaten, en veel van de rest werd gedood door de IDF. De Hannibal-richtlijn is van toepassing op gevangengenomen Israëlische burgers, evenals op gevangengenomen IDF-soldaten. Ik hoorde Kamala Harris laatst weer liegen over "verkrachtingen" waarvan bewezen is dat ze niet door de Palestijnen zijn gebeurd, maar elke dag door de IDF. Ze noemt dat nooit.
Gezien de historische banden van de Australische ABC met de BBC en de afhankelijkheid van content, overweegt het bedrijf waarschijnlijk om deze documentaire te kopen of uit te zenden. Gebaseerd op alleen de beoordeling van Jonathon Cook, hoop ik dat het besluit om dat pad niet te bewandelen. Echter, gezien het feit dat onze omroep toegeeft aan de onevenredig machtige Joodse lobby, zal het waarschijnlijk een run krijgen.
Zionistische lobby, geen Joodse.
Ook hierin zit een gecodeerde boodschap, een herinnering aan de ‘Dansende Israëliërs’ die op de ochtend van 9/11 de verwoesting in New York City vierden.
Nee, Israëliërs zullen niet meer dansen. Zij en het westerse rijk dat Israël heeft voortgebracht, zullen nooit herstellen van wat ze hebben gedaan. De rest van de wereld is afgestoten en geschokt bij het zien van de ware aard van dit aftandse, stervende rijk. Mogen we allemaal zijn welkome ondergang overleven.
Vertrouw erop dat de bloedige “Britse bullshitcorporatie” met een smakeloze documentaire als deze komt.
Groot-Brittannië is van de 51e staat veranderd in een zoveelste Israëlische kibboets …