De kans voor de wereld om de genocide tussen de VS en Israël aan te pakken

Terwijl landen woensdag bijeenkomen in de Algemene Vergadering van de VN, ze staan ​​voor zowel een serieuze uitdaging als een ongekende kans, schrijven Medea Benjamin en Nicolas JS Davies.

By Medea Benjamin en Nicolas JS Davies
Common Dreams

OOp woensdag zal de Algemene Vergadering debatteren en stemmen over een resolutie oproepen Israël om binnen zes maanden een einde te maken aan “zijn onrechtmatige aanwezigheid in het bezette Palestijnse gebied”. 

Aangezien de Algemene Vergadering, in tegenstelling tot de exclusieve Veiligheidsraad van 15 leden, alle leden toestaat om te stemmen en er in de Algemene Vergadering geen vetorecht bestaat, is dit een kans voor de wereldgemeenschap om duidelijk haar verzet tegen de wrede bezetting van Israël te uiten. Palestina.

Als Israël voorspelbaar genoeg geen gehoor geeft aan een resolutie van de Algemene Vergadering waarin het wordt opgeroepen zijn bezettingstroepen en kolonisten terug te trekken uit Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem, en de Verenigde Staten vervolgens een veto uitspreken of dreigen een veto uit te spreken over een resolutie van de Veiligheidsraad om de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof af te dwingen, dan zou de Algemene Vergadering nog een stap verder kunnen gaan. 

Er zou een spoedzitting kunnen worden bijeengeroepen om te praten over wat een Uniting For Peace-resolutie wordt genoemd, die zou kunnen oproepen tot een wapenembargo, een economische boycot of andere sancties tegen Israël – of zelfs zou kunnen oproepen tot actie tegen de Verenigde Staten. 

Sinds de procedure in 1950 voor het eerst werd aangenomen, zijn er door de Algemene Vergadering slechts vijf keer Uniting for Peace-resoluties aangenomen.

De resolutie van 18 september is een reactie op een historische uitspraak door het Internationaal Gerechtshof (IGH) op 19 juli, dat oordeelde dat “de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem, en het regime dat daarmee verbonden is, zijn opgericht en in stand worden gehouden in strijd met het internationaal recht.” 

Het hof oordeelde dat de verplichtingen van Israël volgens het internationaal recht onder meer de ‘evacuatie van alle kolonisten uit bestaande nederzettingen’ omvatten, evenals de betaling van schadevergoeding aan iedereen die schade heeft geleden door de illegale bezetting. 

Als de resolutie van de Algemene Vergadering met een grote meerderheid van de leden wordt aangenomen, laat dat zien dat landen over de hele wereld de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof steunen. Dit zou een kleine, maar belangrijke eerste stap zijn om ervoor te zorgen dat Israël zijn verplichtingen nakomt.

De Israëlische president Benjamin Netanyahu verwierp de uitspraak van de rechtbank op nonchalante wijze met de bewering dat “de Joodse natie geen bezetter van haar eigen land kan zijn.” 

Dit is precies het standpunt dat het hof had verworpen. Het oordeelde dat de militaire invasie en bezetting van de bezette Palestijnse gebieden door Israël in 1967 het land niet het recht gaf om daar zijn eigen bevolking te vestigen, die gebieden te annexeren of ze tot onderdeel van Israël te maken.

Kolonisten geweld

Terwijl Israël zijn hevig betwist De gebeurtenissen van 7 oktober werden gebruikt als voorwendsel om het jachtseizoen voor de massamoord op Palestijnen in Gaza open te stellen. De Israëlische strijdkrachten op de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem gebruikten dit als voorwendsel om aanvalsgeweren en andere wapens van militaire kwaliteit te distribueren aan illegale Israëlische kolonisten en Unleash ook daar een nieuwe golf van geweld.

Gewapende kolonisten begonnen onmiddellijk meer Palestijns land in te nemen en Palestijnen neer te schieten. Israëlische bezettingstroepen keken toe of deden mee aan het geweld, maar grepen niet in om Palestijnen te verdedigen of hun Israëlische aanvallers ter verantwoording te roepen. 

Gewelddadige kolonisten hebben een basisschool aangevallen en een jonge vrouw is ernstig gewond geraakt. Zij is in het ziekenhuis opgenomen.

Voor het oog van de wereld kunnen kolonistenterroristen Palestijnen aanvallen zonder dat dit gevolgen heeft.

Dit is Amerikaanse straffeloosheid. https://t.co/7vphkHwr2P

— CODEPINK (@codepink) 16 september 2024

Sinds oktober vorig jaar zijn bezettingstroepen en gewapende kolonisten op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem actief. gedood minstens 700 mensen, waaronder 159 kinderen.

De escalatie van het geweld en de inbeslagname van land is zo flagrant geweest dat zelfs de Amerikaanse en Europese regeringen zich verplicht voelden om maatregelen te nemen. sancties over een klein aantal gewelddadige kolonisten en hun organisaties. 

In Gaza vermoordt het Israëlische leger al 11 maanden dag in dag uit Palestijnen. Het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid heeft geteld Er zijn meer dan 41,000 Palestijnen gedood in Gaza, maar door de vernietiging van de ziekenhuizen die de stad nodig heeft om de doden te identificeren en te tellen, is dit aantal nu nog maar gedeeltelijk. 

Medische onderzoekers schatting dat het totale aantal doden in Gaza als gevolg van de directe en indirecte gevolgen van Israëlische acties in de honderdduizenden zal lopen, zelfs als het bloedbad snel zou eindigen.

Israël en de Verenigde Staten zijn ongetwijfeld steeds meer geïsoleerd als gevolg van hun rol in deze genocide. Of de Verenigde Staten nog steeds een paar van hun traditionele bondgenoten kunnen dwingen of intimideren om de resolutie van de Algemene Vergadering van 18 september te verwerpen of zich ervan te onthouden, zal een test zijn van hun resterende "soft power".

President Joe Biden kan beweren dat hij een bepaald soort internationaal leiderschap uitoefent, maar het is niet het soort leiderschap waar een Amerikaan trots op kan zijn. De Verenigde Staten hebben zich een weg gebaand naar een cruciale rol in de onderhandelingen over een staakt-het-vuren die zijn begonnen door Qatar en Egypte, en hebben die positie gebruikt om vakkundig en ondermijnen herhaaldelijk elke kans op een staakt-het-vuren, de vrijlating van gijzelaars of een einde aan de genocide. 

Door geen gebruik te maken van haar substantiële invloed om druk uit te oefenen op Israël en door Hamas op oneerlijke wijze de schuld te geven van elke mislukking in de onderhandelingen, zorgen Amerikaanse functionarissen ervoor dat de genocide zal doorgaan zolang zij en hun Israëlische bondgenoten dat willen. Ondertussen zijn veel Amerikanen nog steeds in verwarring over de verantwoordelijkheid van hun eigen regering voor het voortdurende bloedvergieten.

Alstublieft  Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive 

Dit is een voortzetting van de strategie waarmee de Verenigde Staten sinds 1967 de vrede hebben gedwarsboomd en verhinderd, vals poseren als een eerlijke bemiddelaar, terwijl hij in feite de trouwste bondgenoot van Israël en het grootste diplomatieke obstakel op weg naar een vrij Palestina bleef.

De Verenigde Staten ondermijnen niet alleen op cynische wijze elke kans op een staakt-het-vuren, maar hebben zich ook gemengd in debatten over de toekomst van Gaza. Ze promoten het idee dat een naoorlogse regering geleid zou kunnen worden door de Palestijnse Autoriteit onder leiding van Fatah. Veel Palestijnen zien die Autoriteit echter als hopeloos corrupt en gecompromitteerd door haar onderdanigheid aan Israël en de Verenigde Staten.

China's 'Nationale Eenheid' Plan

China heeft een constructievere aanpak gekozen om verschillen tussen Palestijnse politieke groeperingen op te lossen. Het nodigde Hamas, Fatah en 12 andere Palestijnse groeperingen uit voor een driedaagse bijeenkomst vergadering in juli in Beijing, waar ze allemaal akkoord gingen met een plan voor ‘nationale eenheid’ om een ​​‘interim-regering voor nationale verzoening’ te vormen na de oorlog, die toezicht zou houden op de noodhulp en wederopbouw in Gaza en nationale Palestijnse verkiezingen zou organiseren om een ​​nieuwe gekozen regering te vormen.

Mustafa Barghouti, de secretaris-generaal van de politieke beweging genaamd het Palestijnse Nationale Initiatief, prees de Verklaring van Beijing als een stap in de goede richting.veel verder"dan eerdere verzoeningspogingen, en zei dat het plan voor een eenheidsregering "de Israëlische inspanningen blokkeert om een ​​soort van samenwerkingsstructuur tegen Palestijnse belangen te creëren." China heeft ook opgeroepen tot een internationale vredesconferentie om te proberen de oorlog te beëindigen.

Als de wereld morgen bijeenkomt in de Algemene Vergadering, staat zij voor een serieuze uitdaging en een ongekende kans. 

Elke keer dat de Algemene Vergadering de afgelopen jaren bijeenkwam, is er een reeks leiders uit het Globale Zuiden opgestaan ​​om te klagen over de afbreken van de vreedzame en rechtvaardige internationale orde die de VN zou moeten vertegenwoordigen, van het onvermogen om de oorlog in Oekraïne te beëindigen tot het gebrek aan actie tegen de klimaatcrisis en het voortbestaan ​​van het neokolonialisme in Afrika.

Er is waarschijnlijk geen crisis die het falen van het internationale systeem zo duidelijk belichaamt als de 57 jaar durende Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden die het in 1967 binnenviel.

 Terwijl de Verenigde Staten Israël tot de tanden toe bewapenen, hebben ze veto 46 resoluties van de Veiligheidsraad die Israël verplichtten zich te houden aan het internationaal recht, opriepen tot een einde aan de bezetting of tot een Palestijnse staat, of Israël ter verantwoording riepen voor oorlogsmisdaden of illegale nederzettingenbouw.

Het feit dat één permanent lid van de Veiligheidsraad zijn vetorecht kan gebruiken om de regels van het internationaal recht en de wil van de rest van de wereld te blokkeren, wordt al lang algemeen erkend als een fatale fout in de huidige structuur van het systeem. 

Toen deze structuur in 1945 voor het eerst werd aangekondigd, schreef de Franse schrijver Albert Camus in Combat, de Franse verzetskrant die hij redigeerde, dat het veto zou “effectief een einde maken aan elk idee van internationale democratie… De Vijf zouden zo voor altijd de bewegingsvrijheid behouden die de anderen voor altijd ontzegd zou worden.”

De Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad hebben een reeks resoluties besproken waarin werd opgeroepen tot een staakt-het-vuren in Gaza. Bij elk debat stonden de Verenigde Staten, Israël en af ​​en toe het Verenigd Koninkrijk of een andere Amerikaanse bondgenoot tegenover de stemmen van de rest van de wereld die gezamenlijk opriepen tot een staakt-het-vuren in Gaza. vrede in Gaza. 

Van de 193 lidstaten van de VN hebben er inmiddels 145 Palestina erkend als een soevereine natie die Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem omvat, en nog meer landen hebben gestemd voor resoluties om de bezetting te beëindigen, Israëlische nederzettingen te verbieden en de zelfbeschikking en mensenrechten van de Palestijnen te ondersteunen.

De unieke positie van de Verenigde Staten met onvoorwaardelijke steun aan Israël is al tientallen jaren een doorslaggevende factor in het mogelijk maken van Israëlische oorlogsmisdaden en het verlengen van de ondraaglijke situatie van het Palestijnse volk. 

VS direct betrokken bij genocide

In de crisis in Gaza betrekt de militaire alliantie van de VS met Israël de VS direct bij de misdaad van genocide, aangezien de Verenigde Staten biedt de gevechtsvliegtuigen en bommen die de grootste aantallen Palestijnen doden en Gaza letterlijk verwoesten. 

De Verenigde Staten zetten ook militaire verbindingsofficieren in om Israël te helpen bij het plannen van haar activiteiten, speciale operatie-eenheden om te voorzien intelligentie- en satellietcommunicatie, en trainers en technici om Israëlische troepen te leren hoe ze nieuwe Amerikaanse wapens kunnen gebruiken en onderhouden, zoals F-35 gevechtsvliegtuigen.

De toeleveringsketen voor de VS arsenaal van genocide doorkruist Amerika, van wapenfabrieken tot militaire bases tot inkoopkantoren bij het Pentagon en het Centraal Commando in Tampa. Het voedt vliegtuigen vol wapens die naar militaire bases in Israël vliegen, vanwaar deze eindeloze tonnen staal en explosieven op Gaza neerdalen om gebouwen, vlees en botten te verbrijzelen. 

De rol van de VS is groter dan medeplichtigheid: het is essentiële, actieve deelname, zonder welke de Israëliërs deze genocide in zijn huidige vorm niet zouden kunnen uitvoeren, net zo min als de Duitsers Auschwitz zouden hebben kunnen runnen zonder gaskamers en gifgas. 

En het is juist vanwege de essentiële rol die de VS in deze genocide speelde dat de Verenigde Staten de macht hebben om er een einde aan te maken, niet door te doen alsof ze de Israëliërs smeken om ‘voorzichtiger’ te zijn met burgerslachtoffers, maar door een einde te maken aan hun eigen instrumentele rol in de genocide.

Elke Amerikaan met een geweten zou alle mogelijke druk op onze eigen regering moeten blijven uitoefenen, maar zolang het maar doorgaat negeren de wil van haar eigen bevolking, het sturen van meer wapens, het vetoën van resoluties van de Veiligheidsraad en het ondermijnen van vredesonderhandelingen, is het uiteindelijk aan onze buren over de hele wereld om de eenheid en politieke wil te verzamelen om een ​​einde te maken aan de genocide.

Het zou absoluut ongekend zijn als de wereld zich zou verenigen en zich zou verzetten tegen Israël en de Verenigde Staten, om Palestina te redden en de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof af te dwingen dat Israël zich moet terugtrekken uit Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem.

Sinds de oprichting van de Verenigde Naties na de Tweede Wereldoorlog in 1945 is de wereld zelden zo eensgezind bijeengekomen. Zelfs de catastrofale invasie en vernietiging van Irak door de VS en Groot-Brittannië heeft niet tot een dergelijke gezamenlijke actie geleid. 

Maar de les van die crisis, en eigenlijk de les van onze tijd, is dat dit soort eenheid essentieel is als we ooit gezond verstand, menselijkheid en vrede in onze wereld willen brengen. Dat kan beginnen met een beslissende stemming in de Algemene Vergadering op woensdag 18 september 2024.

Medea Benjamin is mede-oprichter van Global Exchange en CODEPINK: Women for Peace. Zij is samen met Nicolas JS Davies de co-auteur van Oorlog in Oekraïne: betekenis geven aan een zinloos conflict, verkrijgbaar bij OR Books. Andere boeken zijn onder meer, Binnen Iran: de echte geschiedenis en politiek van de Islamitische Republiek Iran (2018) en Kingdom of the Unjust: Behind the US-Saudi Connection (2016).

Nicolas JS Davies is een onafhankelijke journalist en onderzoeker bij CODEPINK. Hij is de co-auteur, met Medea Benjamin, van War in Ukraine: Zingeving aan een zinloos conflict, en de auteur van Blood On Our Hands: de Amerikaanse invasie en vernietiging van Irak.

Dit artikel is van Common Dreams.

Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.

Alstublieft  Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive