Monique Luiz zoals ze verscheen in de “Daisy Ad” in 1964. (Lyndon B Johnson's presidentiële campagne van 1964, Wikimedia Commons, Publiek domein)
By Norman Solomon
Common Dreams
OOp een avond begin september 1964 werden 50 miljoen Amerikanen, die halverwege waren met het kijken naar “Monday Night at the Movies” op NBC, opgeschrikt door een angstaanjagende reclame.
De advertentie begon met een schattig driejarig meisje dat bloemblaadjes telde terwijl ze ze uit een madeliefje trok. Toen kwam de sombere voice-over van een man, die aftelde van tien naar nul. Toen een onheilspellend gebrul en een paddenstoelwolk van een nucleaire bomexplosie.
De tv-spot van één minuut bereikte zijn hoogtepunt met audio van president Lyndon Johnson, die concludeerde dat "we van elkaar moeten houden, of we moeten sterven." De advertentie noemde zijn tegenstander in de komende verkiezingen, senator Barry Goldwater, niet, maar dat was ook niet nodig. Tegen die tijd was zijn nonchalante houding ten opzichte van kernwapens al goed gevestigd.
De bestseller van Goldwater Het geweten van een conservatief, dat aan het begin van het decennium werd gepubliceerd, stond op een verontrustende manier open voor het idee om een nucleaire oorlog te beginnen, terwijl het boek minachting uitstraalde voor leiders die ‘liever op hun knieën naar Moskou zouden kruipen dan te sterven onder een atoombom.’
De senator uit Arizona, die bijna de Republikeinse nominatie voor het presidentschap heeft gewonnen, gesuggereerd dat kernbommen met een ‘laag rendement’ nuttig zouden kunnen zijn om de bossen in Vietnam te ontbladeren.
Zijn eigen woorden gaven anderen die de nominatie van de GOP nastreefden voldoende stof tot nadenken. Gouverneur van Pennsylvania William Scranton genaamd Goldwater “een dromer die snel schiet” en zei dat hij “te vaak achteloos een nucleaire oorlog voorschreef als oplossing voor een gekwelde wereld.”
Gouverneur van New York, Nelson Rockefeller gelost met een retorische vraag: “Hoe kan er sprake zijn van gezond verstand als hij de commandanten in het gebied de bevoegdheid wil geven om beslissingen te nemen over het gebruik van kernwapens?”
Het toneel was dus klaargezet voor de ‘madeliefjesadvertentie’, die een emotionele klap uitdeelde en een felle tegenreactie uitlokte.
Critici schreeuwden moord en brand en betreurden een poging om het spook van nucleaire vernietiging te gebruiken voor politiek gewin. Nadat het doel was bereikt om het Goldwater-kamp in het defensief te dwingen, werd de reclame nooit meer uitgezonden als betaalde advertentie. Maar nationale nieuwsuitzendingen lieten het zien terwijl ze verslag deden van de controverse.
Tegenwoordig is een campagneadvertentie als die met het madeliefjeslogo moeilijk voor te stellen bij de Democratische of Republikeinse kandidaat voor het opperbevel, die het onderwerp van de gevaren van een kernoorlog maar al te graag lijkt te omzeilen.
Toch zijn die gevaren nu veel groter dan 60 jaar geleden. In 1964 werd de Doomsday Clock onderhouden door experts van de Bulletin van de atoomwetenschappers werd ingesteld op 12 minuten voor apocalyptische middernacht. De onheilspellende handen zijn nu nog maar 90 seconden verwijderd.
Toch hebben ze in hun toespraken op het congres deze zomer allebei Donald Trump en Kamala Harris bleven stil over de noodzaak om echte diplomatie te voeren voor de beheersing van kernwapens, laat staan dat er stappen moesten worden gezet in de richting van ontwapening.
Trump waarschuwde voor de standaardmaatregelen tegen de Russische en Chinese arsenalen en het Iraanse nucleaire programma. Ook pochte hij over zijn goede verstandhouding met de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong Un.
Onvermeld bleef Trumps presidentiële verklaring in 2017 dat als Noord-Korea “nog meer bedreigingen aan het adres van de Verenigde Staten” zou uiten, dat land “met vuur en woede zou worden geconfronteerd zoals de wereld nog nooit heeft gezien.”
Hij verwees ook niet naar zijn zeer onverantwoordelijke gedrag. tweet dat Kim geïnformeerd zou moeten worden: "Ik heb ook een nucleaire knop, maar die is veel groter en krachtiger dan die van hem, en mijn knop werkt!"
Toen Harris haar dankwoord uitsprak, kwamen de woorden ‘atomisch’ of ‘nucleair’ helemaal niet voor.
De presidentscampagne van 2024 is nu in volle gang en mist totaal het soort wijsheid over kernwapens en de relaties tussen de nucleaire grootmachten dat Lyndon Johnson en uiteindelijk Ronald Reagan tijdens hun presidentschappen wel hadden.
Goldwater met Johnson in januari 1964. (Yoichi Okamoto – LBJ-bibliotheek, Wikimedia Commons, publiek domein)
Johnson gaf in besloten kring toe dat de reclame voor madeliefjes de kiezers bang maakte voor Goldwater, wat ‘we verdomme van plan waren te doen’.
Maar de president was bezig met meer dan een electorale tactiek. Terwijl hij het Amerikaanse volk methodisch bedroog en de verschrikkelijke oorlog in Vietnam opvoerde, zette Johnson zich in om de nucleaire tijdbom onschadelijk te maken.
"We hebben verdere vooruitgang geboekt in een poging om ons begrip van elkaars denken over een aantal kwesties te verbeteren", aldus Johnson zei aan het einde van zijn uitgebreide topconferentie met de Sovjet-premier Alexei Kosygin in Glassboro, New Jersey, op 25 juni 1967.
Maar 57 jaar later zijn er nauwelijks aanwijzingen dat de huidige of volgende president van de Verenigde Staten daadwerkelijk geïnteresseerd is in het verbeteren van het begrip tussen de leiders van de grootste kernmachten.
Twintig jaar na de top die de Koude Oorlog deed ontdooien en aanleiding gaf tot wat ‘de geest van Glassboro’ werd genoemd, stond president Reagan naast de Sovjetleider Michail Gorbatsjov en zei:
“We besloten om te praten naar elkaar in plaats van over Maar zo’n houding zou ketterij zijn in de presidentscampagne van 2024.
“Dit zijn de belangen”, zei Johnson in de madeliefjes advertentie terwijl de paddenstoelwolk op het scherm verscheen, “om een wereld te creëren waarin al Gods kinderen kunnen leven, of om de duisternis in te gaan.”
Dat zijn nog steeds de inzetten. Maar dat zou je niet weten van een van de kandidaten die strijden om de volgende president van de Verenigde Staten te worden.
Norman Solomon is de nationale directeur van RootsAction.org en uitvoerend directeur van het Institute for Public Accuracy. Zijn nieuwe boek, War Made Invisible: hoe Amerika de menselijke tol van zijn militaire machine verbergt, werd in juni 2023 gepubliceerd door De Nieuwe Pers.
Dit artikel is van Common Dreams.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren Heden naar CN's Vallen Fonds Drive
Trump bracht tijdens het debat (zogenaamd) juist de dreiging van WO III ter sprake en probeerde, hoe onhandig ook, duidelijk te maken dat de oorlog in Oekraïne uit de hand zou kunnen lopen en daarom beëindigd zou moeten worden. Vreemd dat niemand het noemt. Ondertussen leken de moderators en Harris alleen maar bezorgd te zijn over het feit dat Oekraïne 'wint', blijkbaar tegen elke prijs, inclusief een nucleaire oorlog.
Ik wilde net een soortgelijke opmerking maken. Wat er ook over hem gezegd mag worden, hij heeft consequent gewezen op het gevaar van kip spelen met nucleair Rusland, om nog maar te zwijgen van de dwaasheid om Iran dekking te geven om een arsenaal op te bouwen. De Dems zijn opvallend stil.
Deze stilte is te danken aan hen die reikhalzend uitkijken naar het 'einde der tijden' en die ernaar uitkijken dat hun legendarische profetieën werkelijkheid worden.
Deze religieuze en ideologische monsters zitten achter de censuur van afwijkende meningen over wat er gebeurt in het bezette Palestina en de oorlog via tussenkomst van de VS in Oekraïne.
De Dems zwijgen omdat ze verlangen naar de opname? Daar zie ik geen bewijs voor.
In werkelijkheid waren Goldwaters afschuwelijke opvattingen over kernwapens wijdverbreid, hoewel hij ze meestal wat discreter uitte.
Nelson Rockefeller drong er in het geheim bij president Kennedy op aan om kernwapens in Vietnam te gebruiken. Volgens verschillende biografieën van president Johnson en president Nixon werden beiden op dezelfde manier door John Connally aangespoord om kernwapens te gebruiken.
Goldwater matigde zijn standpunten geleidelijk. Hij steunde de onderhandelingen van president Nixon met de USSR toen hij zich verzette tegen pogingen van eerdere presidenten. Ik denk dat hij op een gegeven moment zelfs voorstander was van nucleaire afschaffing.
En afschaffing moet ons doel zijn. We moeten onze politici duidelijk maken dat we met minder geen genoegen nemen. Maar we moeten onszelf ook afvragen waar we ons geld aan uitgeven en weigeren te investeren in banken en andere financiële instellingen die de nucleaire wapenindustrie financieren.
Voor meer informatie kunt u terecht op de website Don't Bank on the Bomb.
Dank je.
De “Daisy Ad” bevindt zich in een collectie van de Library of Congress.
Zou het niet geweldig zijn als Jill Stein die advertentie zou uitzenden, samen met een voice-over vóór de "Daisy Ad"? "In 1964, 60 jaar geleden, liet president Lyndon B. Johnson deze "Daisy Ad" uitzenden tegen Barry Goldwater in de presidentsrace.
Tegenwoordig neemt Jill Stein het op tegen “Harris-Trump”, die net zo’n grote bedreiging vormen voor het starten van een kernwapen als Barry Goldwater in 1964.
VS / Oekraïense / Zionazi Neoconartist Oorlogsvoerders: “Blijf de conflicten escaleren, maak je geen zorgen over een nucleaire oorlog”
Prof Jeffrey Sachs: “GODVERDOMME! We hebben kinderen en kleinkinderen! Natuurlijk moeten we ons zorgen maken over een nucleaire oorlog! Stop die verdomde oorlogen!”
hxxps://podtail.com/en/podcast/judging-freedom/prof-jeffrey-sachs-neocons-and-world-dominance/
Hoe kunnen we de LEUGENS van verfoeilijke wezels als Denis de P*nis, een racistische, pro-zionazi, pro-genocide psychopaat met wie ik eerder een “gesprek” had, tegengaan?
Spreek de WAARHEID tegen iedereen die je tegenkomt:
De legendarische, nog steeds messcherpe Ralph Nader vat de situatie als volgt samen:
hxxps://podtail.com/en/podcast/judging-freedom/ralph-nader-slaughter-in-gaza/
Prof Ilan Pappe, een Jood die in Israël geboren is:
hxxps://youtu.be/Bu1_OFUcd0g?feature=shared.
Ik herinner me Daisy Girl
Toen ik op de middelbare school zat, was ik samen met mijn broer en mijn ouders uit de arbeidersklasse, die avond aan het luisteren. Mijn moeder en vader hadden de depressie en de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Nog geen jaar voor dit programma hadden we de schok van de moord op JFK meegemaakt. Dat betekende niet dat we ongevoelig waren voor geweld; frequente massaschietpartijen waren toen nog niet aan de orde.
We leefden nog steeds met de erfenis van de New Deal, centraal voor de Dem-partij. Er waren ook een aantal progressieve Republikeinen in functie, waarvan sommigen worden genoemd in dit CN-artikel. Hoewel mensen verschillende ideeën hadden over hoe het algemeen belang het beste kan worden bereikt, werd het idee zelf breed gedragen.
Dat was de mindset die deze advertentie raakte. Zeggen dat het verbluffend was, vat het overweldigende gevoel van afschuw niet samen. We zaten daar met open mond, niet in staat om te praten. Uiteindelijk hebben we het er toch over gehad – de consensus was dat Goldwater op zijn best een extremist was, op zijn slechtst een krankzinnige fanatieke doodswapens. Hetzelfde gold voor klasgenoten en de D-partij-aanhangers waar ik actief mee was.
Het is ook verschrikkelijk om te zien hoe de Ds neolib economische deterministen werden en vervolgens met deze regering neocons binnenhaalden om het ministerie van Buitenlandse Zaken te leiden. Ze zijn van de bom gaan houden. Ik vermoed dat de reden dat Dick Cheney, mentor van de eerder genoemde neocons, Harris steunde, niet te maken heeft met hoe slecht Trump is. Eerder dat Trump en zijn onbeschaafde kaders niet makkelijk te controleren zijn. Terwijl de D elite behoorlijk betrouwbaar is – Best and Brightest 2.0. Goed in staat om eindeloze oorlogen te plannen en uit te voeren om het imperium te behouden.
Deze site en haar lezers en vergelijkbare linkse mainstream-sites, plus een aantal rechtse liberalen, zijn de enige plekken om bezwaar te maken tegen de echte bron van terreur. We zullen "Daisy Girl" niet zien in de MSM van vandaag.
Hij had gelogen door Noord-Vietnam te bombarderen zonder tactische kernwapens en alleen met heel veel B-52's, omdat het tijdperk van de burgerrechtenbeweging bijna klaar was om het Zuiden om te draaien.
Maar nu zijn de Democraten bezig met tactische u-kernwapens, ter beoordeling van de commandant, zoals in Pakistan en wellicht elders.
Nog erger is de preëmptieve aanvalslogica van Bush die een stealth-aanval op 3 machten tegelijk zou kunnen suggereren om hun afschrikking uit te schakelen. Dat is de echte riskante zaak die we hebben ingeluid als een tijdperk van permanente preëmptieve paranoia aan alle kanten.
Ondertussen hebben de olie-embargo's in het Midden-Oosten ons van Vietnam B-52 brandstof naar waar we nu zijn gebracht, niets te maken met vredesactivisten die ze doen alsof ze de schuld geven aan de reactionaire Reagan cultuuroorlog in de jaren 60. Plus vergeldingsmaatregelen tegen de Sjah en een moord op een Saoedische koning. Vervolgens samenspannen tegen Rusland in Afghanistan als de Brzezinski-oorlog met Carter voor Irak tegen Iran toen de Ayatollah onze hulp stak, maar Reagan hielp door geheime onderhandelingen met de ambassade te vertragen, bijgestaan door Bill Casey in Spanje, dus Reagans CIA-aanspreekpunt die hem hielp de voorverkiezingen van New Hampshire in 1980 te winnen en de Bush CIA uitschakelde totdat ze kusten en het goedmaakten. De Rockingteller-gok om Nixon en een Ford VP uit te schakelen, nam geen van beide, maar betaalde zich uiteindelijk toch uit.
In het licht van de daaropvolgende ontwikkelingen die in het artikel van Norman Solomon onder twee recente regeringen worden geschetst, vraagt men zich af wat Monique M. Luiz (zelf het “Daisy Girl”) vindt van de uitkomst van haar bijdragen aan het publieke debat in het tijdperk na 2016:
“Het inmiddels volwassen ‘Daisy Girl’ komt terug met een soortgelijke waarschuwing dat Donald Trump, de Republikeinse presidentskandidaat van 2016, niet het temperament heeft om als opperbevelhebber te dienen.
'Dit was ik in 1964,' zegt Luiz terwijl de vintage beelden op het scherm verschijnen. 'De angst voor een nucleaire oorlog die we als kinderen hadden — ik had nooit gedacht dat onze kinderen daar ooit weer mee te maken zouden krijgen. En om dat nu in deze verkiezingen naar voren te zien komen, is echt eng.'
[...]
In 2014, ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de uitzending van de 'Daisy'-advertentie, sprak Luiz uitgebreid met The Arizona Republic over haar rol in de LBJ-commercial. Ze zei toen dat ze spijt had dat de baanbrekende commercial een tijdperk van politieke negativiteit inluidde.”
Bron:
Dan Nowicki, “De originele 'Daisy Girl' keert terug voor Hillary Clinton,” The Arizona Republic, 31 oktober 2016
MI-6 en de directeur van de Amerikaanse CIA die afgelopen weekend een openbare bijeenkomst in Londen bijwoonden, zeiden dat de militaire invasie van Rusland door Oekraïne goed was, aangezien Russische burgers wat pijn hebben geleden. Vertelt u alles wat we moeten weten over de huidige staat van de wereld.
Noem me maar gek, maar ik denk dat de inval bij Koersk in tranen zal eindigen, zelfs als er geen nucleaire gevolgen zijn.
Oekraïne probeerde een tweede front te openen, maar Poetin negeerde ze in feite en verdubbelde zijn inspanningen in Oekraïne. Ondertussen zit Oekraïne vast met een hoop grondgebied dat ze niet willen, dat middelen vastlegt die hard nodig zijn op het thuisfront. Als ze niet oppassen, gaat Rusland meer grondgebied in Oekraïne innemen, hun terugtrekkingslijn van Koersk afsnijden en de Oekraïense troepen in Rusland omsingelen en vernietigen.
Na de Cubaanse rakettencrisis werd een 'hotline' geïnstalleerd zodat het Witte Huis en het Kremlin tijdens een crisis met elkaar konden praten om misverstanden te voorkomen. Dit was na een crisis waarin beide partijen op zoek waren naar verborgen betekenissen in toespraken en via achterdeurtjes probeerden te achterhalen wat de andere partij dacht, aangezien de wereld toen op de rand van een nucleaire oorlog stond.
En dat laatste is geen Hollywood-overdrijving, want het was tijdens deze crisis dat generaal LeMay een First Strike op de USSR wilde, en een communistische politieke officier op een onderzeeër een kapitein overstemde die een Amerikaans vliegdekschip tot zinken wilde brengen. Dus halverwege de jaren 1960 was bijna iedereen (behalve mensen als LeMay en die Sovjet-marinekapitein) blij dat er een 'hotline' was.
De Democraten van vandaag de dag maken er een erezaak van om te zeggen dat ze niet met de Boze Russen praten. Dat ze dag en nacht bezig zijn om Rusland 'diplomatiek te isoleren', blijkbaar met de Droom dat niemand ooit met de kernmacht praat. Tegenstanders van politici die zeggen dat we met Rusland moeten praten, worden door het publiek gezien als verraders.
Heb ik het mis als ik hoop dat een Lessor Evil als Barry Goldwater op het stembiljet zou staan?
Luister goed naar de moderne linkerzijde.
De moderne linkerzijde ziet oorlog, een kernoorlog, clusterbommen of andere zaken waar de oude linkerzijde zich vroeger tegen verzette, niet als een bedreiging.
Het moderne links ziet “populisme” als de grote bedreiging. De existentiële bedreiging.
Een paar seconden met een online woordenboek leverde deze definitie van 'populisme' op: "politieke ideeën en activiteiten die bedoeld zijn om de steun van gewone mensen te krijgen door hen te geven wat ze willen:"
Dat is wat de moderne Linkse nu vreest, de grote Bedreiging!!!!! Het is Populisme!!. Ze zijn doodsbang voor de politieke ideeën en activiteiten die bedoeld zijn om de steun van gewone mensen te krijgen door hen te geven wat ze willen.
Het moderne links is kennelijk bereid om de wereld te bombarderen met kernwapens om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt.
De Democratische Partij is niet de moderne linkerzijde, of welke vorm van linkerzijde dan ook. Ze gebruiken liberale sociale waarden om een politiestaat te promoten, oorlogen van Vietnam tot de proxy-oorlog met Rusland en nu genocide. Ze doen dit op dezelfde manier als rechts religieuze ideeën uit het Oude Testament gebruikt, en angst voor niet-blanken om dezelfde oorlogen en politiestaat te promoten. Er is geen partij die zelfs maar de Bill of Rights of de constitutionele machtsbalans steunt. Deze termen rechts/links zijn betekenisloos gemaakt door corruptie van bedrijven, MIC en deep state.
Ja. Wij, de arbeidersklasse, begrepen de implicatie dat we allemaal tot die 'mand vol deplorables' behoorden. Eind jaren '60, begin jaren '70, als gewone activist van de arbeidersvakbond, werd ik getraind door mensen die in de jaren '30 vakbondsorganisatoren waren geweest. Ze vertelden me: "liberalen zijn degenen die de kamer verlaten als de strijd begint." Na de neolib-onvriendelijke overname van de Dem-partij eind jaren '70, zuiverden ze de New Deal en lieten ze de arbeidersklasse in de steek. Ergens anders? {*krekels*}
Niet dat wat er overblijft van de oude linkse kant per se beter is. Ik heb herhaaldelijk berichten op sites als deze gelezen over hoe BIPOC en LGBTQ afleiden van klassensolidariteit. Verklaringen van blanke mannelijke armchair theoretici die nooit voor hun identiteit hebben hoeven vechten. En die ook nog nooit een tool in hun leven hebben gebruikt, trouwens. Het is niet of/of, maar en/en – ik sta ook in beide sets brieven.
Mijn grootvader was een Wobbly (IWW) en ik neig dezelfde kant op. We erkennen dat hoogopgeleide bondgenoten deskundig advies kunnen geven. Maar we hebben geen zelfbenoemde elitaire voorhoede nodig die ons vertelt wat we moeten doen. In de woorden van Eugene V. Debs over wantrouwen tegen leiders: "als iemand je naar het beloofde land kan leiden, kan iemand anders je er ook weer uit leiden."
Als de madeliefjesreclame niet helpt, wat dacht je van een Stanley Kubrick-film: “Dr. Strangelove.”
.. en “Phantom”. In de “Extras” geeft een marinehistoricus nauwkeurigere informatie over de K129, Glomar Explorer en het gat dat in de zeilraket-silo is geblazen.
Ik denk dat beide idioten die meedoen aan de presidentsverkiezingen met de gekochte en betaalde sekten gedwongen zouden moeten worden om “Dr. Strangelove” keer op keer te kijken tot hun ogen bloeden. Eigenlijk zou elk congreslid dat ook moeten doen. Dit afgeleefde rijk is zo ver van de realiteit afgedwaald dat wanneer iemand probeert mensen er weer mee in contact te brengen, ze je een complotdenker noemen.
Misschien zullen sommige goed geïnformeerde en serieus dappere rationele mensen besluiten om de zaken in eigen hand te nemen en zich te ontdoen van het nationale leiderschap dat al tientallen jaren vastbesloten is om ons bloot te stellen aan zulke gevaren. Als nominale democratie die taak niet vervult, zou ik ze zeker niet bekritiseren omdat ze overleving boven ideologie stellen.
Ik heb de link hier al eerder geplaatst, maar de film Threads is ongeëvenaard als het gaat om het vertellen van het verhaal na de bomaanslag. Hij zit voor altijd in mijn geheugen gegrift.
hxxps:/archive.org/details/threads_201712