Mick Hall doet verslag van het Pacific Islands Forum dat deze week plaatsvindt tegen de achtergrond van sluimerend geweld tussen Franse veiligheidstroepen en demonstranten in Nieuw-Caledonië.

De Royal New Zealand Air Force retourneert Nieuw-Zeelanders en goedgekeurde buitenlanders uit Nieuw-Caledonië op 22 mei. (RNZAF / NZDF, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
By Mick Hal
Speciaal voor consortiumnieuws
THet 53e jaarlijkse Pacific Islands Forum (PIF), dat maandag in Tonga werd geopend, vindt plaats tegen een achtergrond van sluimerend geweld en confrontaties tussen Franse veiligheidstroepen en demonstranten in Nieuw-Caledonië, waarbij tot nu toe een tiental doden zijn gevallen, evenals toegenomen geopolitieke spanningen. tussen China en de VS en zijn regionale bondgenoten.
Op de agenda staan gesprekken over de gevolgen van klimaatverandering. Maar voor het Westen zorgt de politieke strekking van de bijeenkomst ervoor dat de landen in de Stille Oceaan buiten de invloedssfeer van China blijven en in plaats daarvan verstrikt raken in de westerse militaire architectuur.
De vijfdaagse bijeenkomst, die tot en met vrijdag loopt, wordt bijgewoond door de 18 leiders van strategisch belangrijke eilanden en archipels verspreid over de uitgestrekte Stille Oceaan, evenals door denktankanalisten en politici uit sub-imperiale landen als Australië en Nieuw-Zeeland. die alarm slaan over de vermeende gevaren van ‘kwaadaardige’ Chinese invloed in de regio.
China zal centraal staan op het forum, het belangrijkste politieke consensusorgaan van de regio dat is opgericht om de handelssamenwerking, de vredeshandhaving en een gedeelde visie op goed bestuur te versterken.
Sommigen beweren openlijk dat het kolonialisme in de regio een belangrijke rol speelt bij het binnen de perken houden van de opkomst van China – binnen een multipolaire context.
Veel landen in de Stille Oceaan hebben nauwe handels- en ontwikkelingsbanden met China en sommige, zoals de Salomonseilanden, hebben veiligheidsovereenkomsten ondertekend.
Nieuw-Zeelandse Hawkish op Peking

Winston Peters met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken in Washington in april. (Buitenlandse Zaken/Chuck Kennedy)
Vooral de Nieuw-Zeelandse minister van Buitenlandse Zaken, Winston Peters, zal zijn leden graag willen ontmoedigen om relaties aan te gaan met China, de grootste handelspartner van zijn eigen land.
Peters vertelde Associated Press Vrijdag bleek dat de VS en hun bondgenoten, waaronder Nieuw-Zeeland en Australië, er niet in waren geslaagd voldoende betrokken te zijn bij de regio, waardoor er een machtsvacuüm ontstond dat door anderen, in de zin van China, kon worden opgevuld.
Vóór de top had hij dit jaar 14 Pacifische landen bezocht. Nieuw-Zeeland oefent steeds meer subimperiale macht uit in de regio, waarbij het handelt op zijn anti-nucleaire traditie en zijn grondwettelijke garantie van inheemse Maori-rechten, zodat het zich misleidend kan voordoen als een eerlijke bemiddelaar voor leden van de 'Pacific-familie'.
Dat beeld is snel aan het ontrafelen door de toenemende aansluiting bij de door de VS geleide militaire architectuur in de regio en de Australische defensiehouding, zoals verwoord door premier Chris Luxon op een toespraak tot het Lowy Institute in Australië deze maand.
Net zo zorgwekkend is een briefingdocument van het Nieuw-Zeelandse ministerie van Defensie, verkregen onder de Official Information Act (OIA), waaruit blijkt dat Nieuw-Zeeland heeft aangedrongen op een structurele koppeling van de PIF aan de op het Westen georiënteerde South Pacific Defense Ministers' Meeting (SPDMM).
De groep kwam voor het laatst bijeen in december in Nieuw-Caledonië. Het bestaat uit Dministers van Defensie en hoge burgers en militaire functionarissen uit Australië, Chili, Fiji, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea en Tonga, evenals waarnemers uit Japan, het VK en de VS

Luxon, tussen de Japanse premier Fumio Kishida, links, en de Koreaanse president Suk Yeol Yoon, rechts, tijdens de NAVO-top in Washington op 11 juli. (NAVO/Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)
De SPDMM brengt regionale ministers van Defensie samen over militaire samenwerkingskwesties in de Stille Zuidzee en is in grote lijnen gericht op het handhaven van de Amerikaanse hegemonie en het nastreven van militaire interoperabiliteit.
De SPDMM-top van vorig jaar, georganiseerd door Frankrijk in Nieuw-Caledonië, werd bijgewoond door hoge civiele en militaire functionarissen uit Australië, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Papoea-Nieuw-Guinea en Tonga, evenals waarnemers uit Japan, het VK en de VS.
Briefingdocumenten voor de Nieuw-Zeelandse minister van Defensie Judith Collins onthulden dat haar missie tijdens een gesprek met Tonga op de top was om “het standpunt van Nieuw-Zeeland over te brengen dat er een verband moet bestaan tussen de SPDMM en het Pacific Islands Forum.”
In het zwaar geredigeerde document werd opgemerkt dat:
“Bij de PIF-architectuur en de defensiearchitectuur zijn afzonderlijke maar overlappende landen betrokken. Dit weerspiegelt dat de defensieverantwoordelijkheden in de regio niet aansluiten bij de politieke vertegenwoordiging… Het koppelen van de PIF-architectuur en de SPDMM zal waarschijnlijk de veiligheidsdiscussie binnen beide organisaties versterken.”
Er bestaat nu bezorgdheid dat er een parallelle of overkoepelende gesecuritiseerde regionale architectuur wordt gecreëerd. Het blijft onduidelijk in hoeverre de kwestie een rol zal spelen in de discussies tijdens de PIF-top deze week.
Focus op Nieuw-Caledonië
Een duidelijke focus zal worden gelegd op de Franse kolonie Nieuw-Caledonië, waar sinds mei een tiental mensen zijn omgekomen bij botsingen tussen Kanaks en Franse veiligheidstroepen. Protesten braken uit na een stemming in de Franse Nationale Vergadering op 13 mei om een grondwetswijziging goed te keuren om het aantal Franse expats dat mag stemmen bij de verkiezingen op het eiland te vergroten, waardoor de dekolonisatiebepalingen van het Nouméa-akkoord werden afgezwakt.
Het vredesakkoord uit 1998 beloofde onafhankelijkheid voor Kanaks als een meerderheid er via een referendum voor zou stemmen. De Franse president Emmanuel Macron schortte het wetsontwerp in juni op.
De leiding van het Pacific Islands Forum zou de archipel bezoeken voor een onderzoeksmissie te midden van een crisis die verergerde nadat Frankrijk onafhankelijkheidsfiguren had gearresteerd en naar gevangenissen in Frankrijk had gedeporteerd toen een steeds meer gemilitariseerde aanwezigheid greep kreeg. Frankrijk heeft nu duizenden troepen en politie gestationeerd in de archipel.
De missie van het Forum werd uitgesteld vanwege wat volgens haar “kwesties waren met betrekking tot een eerlijk proces en protocol die moeten worden aangepakt.” Macron had gezegd dat de missie binnen bepaalde ‘leidende principes’ moest vallen bij het aanpakken van kwesties als sociale en economische stabiliteit.
Er is publiekelijk de vrees geuit over de geopolitieke positie van Nieuw-Caledonië als het onafhankelijk zou worden.
Anti-China-wetenschapper Anne-Marie Brady, die deze maand schreef voor de westerse defensiegerichte denktank het Australian Strategic Policy Institute (ASPI), pleitte effectief voor de verdiensten van het kolonialisme als bolwerk tegen de Chinese invloed.
Zal de regering van Nieuw-Caledonië zich wenden tot ?? te herbouwen na de verwoestingen van de rellen? Het risico is dat ?? zal overgaan van de ene vorm van afhankelijkheid naar de andere. In de interviews die ik in mijn artikel hield, zeiden de leiders van Nieuw-Caledonië dat ze dat scenario niet wildenhttps://t.co/PTEcB9Ukya
— Professor Anne-Marie Brady FRSNZ (@Anne_MarieBrady) 23 Augustus 2024
Ze betoogde dat als Nieuw-Caledonië onafhankelijk zou worden zonder de voortdurende financiële en veiligheidssteun van Frankrijk, dit “de regionale veiligheid in de Stille Oceaan zou verzwakken.” Ze zei dat de onafhankelijkheidscoalitie Front de libération nationale kanak et socialiste (FLNKS) nauwer bij China zou aansluiten.
Ze zei:
“Franse militaire middelen zijn een van de factoren die China in de weg staan om de machtsbalans in de Indo-Pacific, en meer specifiek in de Stille Zuidzee, te veranderen. Frankrijk en de VS zijn de enige actoren in de regio met netwerken van militaire bases over de hele wereld, en met mondiale militaire communicatienetwerken gebaseerd op soeverein grondgebied.
“Als Frankrijk een deel van zijn Pacifische gebieden zou verliezen, en de toegang tot het uitgestrekte maritieme gebied dat zij bieden, zou zijn mondiale invloed en status aanzienlijk afnemen. Die situatie zou in het belang zijn van China en Rusland. De Franse Pacifische gebieden Nieuw-Caledonië en Frans-Polynesië vormen een belangrijke logistieke basis voor de militaire middelen van de NAVO en de Europese Ruimtevaartorganisatie.”
Brady heeft Nieuw toegevoegd Caledonië was nu voor zijn export afhankelijk van de Chinese markt, wat een ‘strategisch risico’ vormde. Ze zei: “Het gebied moet zijn economie opnieuw in evenwicht brengen en terugkeren naar een meer gediversifieerde portefeuille van markten.”
Dat vertelde voormalig veiligheidsadviseur van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en geopolitiek analist Van Jackson Consortium Nieuws Dergelijke westerse interventionistische houdingen weerhielden de regio van de Stille Oceaan ervan een “vredeszone” te worden, een uitdrukking die de premier van Fiji, Sitiveni Rabuka, vorig jaar tijdens de PIF-top verdedigde.
Stel je voor dat je zo in beslag wordt genomen door de Chinese wanorde dat het een reden wordt om het kolonialisme te verdedigen pic.twitter.com/8kw6hBlAS1
— Van Jackson (@RealVanJackson) 22 Augustus 2024
Hij betoogt dat het westerse gepraat over het handhaven van een “vrije en open Indo-Pacific” retoriek is die de ware aard van de relaties in de regio maskeert. Jackson zei:
“Het bestaan van een niet-soevereine Stille Oceaan – ongeveer een derde van de regio heeft op de een of andere manier geen soevereiniteit – is feitelijk de belangrijkste bron van onveiligheid in de regio. Externe machten willen dat de Stille Oceaan als geopolitieke buffer dient, maar zij denken dat de enige manier om dat te doen is door zelf uitsluitende controle uit te oefenen.
Het is die dynamiek die leidt tot een opsplitsing van de Stille Oceaan. Maar als de Stille Oceaan werkelijk onafhankelijk, samenhangend en zelfbepalend zou zijn, zou de regio op geloofwaardige wijze een buffer kunnen zijn die de opleggingen van externe machten beperkt. Het kolonialisme is wat momenteel de stabiliteit van de grootmachten in de weg staat.”
Chinese investeringen

De premier van Fiji, Sitiveni Ligamamada Rabuka, spreekt de Algemene Vergadering van de VN toe in september 2023. (VN-foto/Laura Jarriel)
Westerse politieke berichtgeving en verhalen in de nieuwsmedia hebben de “toenemende assertiviteit” van China afgeschilderd als een uitdaging voor het “geostrategische evenwicht” in de regio dat moet worden gecontroleerd.
China heeft zwaar geïnvesteerd in de Stille Oceaan, met zijn pragmatische strategie voor de ontwikkeling van de mondiale infrastructuur, het Belt and Road Initiative, dat zich ook uitstrekt tot in de regio.
Australische denktank het Lowy Institute bracht een rapport uit vóór de top wijzend naar de BRICS-lid een belangrijke speler te zijn geworden op het gebied van ontwikkelingshulp, inclusief havens, financiën, luchthavens en telecommunicatie, en dat het een grotere rol had gezocht in het leger, de politie, de digitale infrastructuur en de media.
Het waarschuwde dat de 18 eilanden in de Stille Oceaan te maken kregen met uitdagingen als gevolg van gecompromitteerd goed bestuur en transparantie te midden van “ongebreidelde strategische rivaliteit” tussen de VS, hun westerse bondgenoten en China om invloed.
“Geconfronteerd met dit nieuwe ‘grote spel’ zijn de landen in de Stille Oceaan diplomatieke prijszetters geworden en maken zij gebruik van de toegenomen concurrentie om de ontwikkelingsvoordelen te maximaliseren”, aldus het rapport.
China's Pre-Forum-top
China was gastheer van de leiders van de Salomonseilanden, Vanuatu en Fiji voorafgaand aan de PIF-top. Het bezoek van Rabuka uit Fiji, die vorige week de Chinese president Xi Jinping in Peking ontmoette, kwam nadat Google had aangekondigd dat het een datacenter ter waarde van 200 miljoen dollar in het land zou bouwen ter ondersteuning van een nieuwe onderzeese kabel.
Hulpverlening en investeringen worden overschaduwd door een strijd over wie toegang heeft tot hun strategische locaties, waarbij rivaliserende naties de zeebewegingen over de Stille Oceaan willen monitoren en controleren.
Premier Hon. @slrabuka gisteren een ontmoeting gehad met de president van de Volksrepubliek China, Zijne Excellentie Xi Jinping in de Grote Hal van het Volk in Peking. De ontmoeting tussen de twee leiders werd verder bevestigd ????? engagement om de bilaterale betrekkingen te verbeteren. pic.twitter.com/7LB6vukAZA
— Ministerie van Buitenlandse Zaken van Fiji (@Fiji_MOFA) 21 Augustus 2024
Uit het rapport van het Lowy Institute blijkt dat zelfs ogenschijnlijk onschuldige en altruïstische aanbiedingen om marine- en luchtmachtmiddelen te mobiliseren voor rampenbestrijding, gepaard gaan met het verkrijgen van rechten om havens, landingsbanen en zeeroutes rond de Pacifische eilanden te gebruiken. Bondgenoten van de VS en China zijn dan ook graag bereid om hulp te bieden.
Sentinelstaten voor het Westen
De VS en hun bondgenoten willen al heel lang de naties in de regio tot wachtstaten maken en zich aansluiten bij landen als Japan en de Filipijnen door China te omsingelen met militaire middelen, terwijl de steeds strijdlustiger hegemon een groeiende uitdaging voor zijn op imperiale, op regels gebaseerde internationale orde probeert te beheersen. .
A New York Times verhaal vorige week zei dat de VS zijn geheime nucleaire afschrikkingsstrategie hebben geheroriënteerd om zich te concentreren op een dreiging vanuit China, waardoor de spanningen verder toenemen.
Jimmy Naouna, een leidende figuur in de pro-onafhankelijkheidsalliantie van politieke partijen, Front de libération nationale kanak et socialiste (FLNKS), zei dat dekolonisatie het voor grote mogendheden veel moeilijker zou maken om zijn land nu als pion in het grote machtsspel te gebruiken. aan de gang.
“Daarom roepen wij bij FLNKS op tot onze onafhankelijkheid, zodat we onze eigen zaken kunnen regelen, zowel op nationaal als internationaal niveau”, vertelde hij. Consortium Nieuws.
“Rekening houdend met deze Indo-Pacifische strategie waarmee Frankrijk in de regio doorgaat, gebruiken ze in feite Nieuw-Caledonië en Franse gebieden als hun voorwaartse post in de regio.
“Wij geloven dat wanneer we onze zaken kunnen beheren, we ook de geopolitieke concurrentie in de regio kunnen beheersen en ons kunnen afstemmen op onze nationale belangen.
“Maar het feit dat we niet volledig soeverein zijn, betekent dat we die capaciteit niet hebben. Het is voor ons heel belangrijk dat we een leidende rol kunnen spelen in de onderhandelingen. We willen niet gebruikt worden door de spelers in dit politieke spel tussen de twee grootmachten, China en de VS.”
Centraal bij het onafhankelijk worden van Nieuw-Caledonië is het veiligstellen en winnen van een vierde referendum, een uitkomst die de Franse electorale ‘hervormingen’ in gevaar brengen.
Macron toonde zijn voorliefde voor het Franse loyalisme in het land toen hij in 2021 een derde referendum legitiem verklaarde nadat onafhankelijkheidsgroepen de stemming hadden geboycot omdat deze midden in de Covid-19-pandemie werd gehouden. Die stemming leverde slechts 3.5 procent steun voor onafhankelijkheid op, een drastische daling ten opzichte van de 46.7 procent pro-onafhankelijkheidsstem in 2020.
De PIF heeft erkend dat het referendum niet in overeenstemming was met de VN-principes, omdat er waarnemers bij de stemming waren, hoewel landen als Australië niet publiekelijk hebben verklaard dat het onwettig was.
[#PIF missie naar KNC ?? gecompromitteerd door de neokoloniale houding van Frankrijk]
“[De] Franse staat heeft besloten om alleen [het] onderwerp en doel van de missie en de toekomstige conclusie ervan te controleren”, zei Roch Wamytan, voorzitter van het Congres van Nieuw-Caledonië, zondag in een verklaring aan RNZ. https://t.co/1njMwktgmX— Jimmy Naouna (@JNaouna) 19 Augustus 2024
“Ik denk niet dat Frankrijk terug zal komen en zal zeggen dat dat referendum niet legitiem was”, zei Naouna. “Maar waar we nu mee verder gaan is een plan om te onderhandelen over een nieuw referendum over zelfbeschikking dat de kwestie van een gebrekkig referendum zal overwinnen.”
Het klaarblijkelijke besluit van Frankrijk om de onderzoeksmissie van de PIF te beperken tot Nieuw-Caledonië, leidend tot het uitstel ervan, heeft in feite de mogelijkheid onderdrukt dat er zinvolle verklaringen zouden volgen uit de gesprekken van de leiders op het forum van deze week. Zonder voldoende geïnformeerd te zijn over de situatie, is een verder gepland, spraakmakend bezoek van PIF-leiders aan het land om de vredesbesprekingen een impuls en richting te geven bemoeilijkt.
In plaats daarvan zal de westerse veiligheidsarchitectuur in de regio waarschijnlijk een aanzienlijke invloed hebben op elke oplossing van de soevereiniteitscrisis in Nieuw-Caledonië, die uiteindelijk verantwoordelijk is voor de huidige aanval van instabiliteit en geweld.
De volgende SPDMM-top zal in november plaatsvinden in Nieuw-Zeeland, waarbij Nieuw-Caledonië ook een belangrijk aandachtspunt is. Nu deze militaire groepering zich erop richt de koloniale dynamiek van de regio in stand te houden als middel om de geopolitieke status quo te handhaven, zijn de vooruitzichten voor een onmiddellijke rechtvaardige regeling in het land wellicht laag.
Mick Hall is een onafhankelijke journalist gevestigd in Nieuw-Zeeland. Hij is een voormalig digitaal journalist bij Radio New Zealand (RNZ) en voormalig medewerker van de Australian Associated Press (AAP). Hij heeft ook onderzoeksverhalen geschreven voor verschillende kranten, waaronder de Nieuw-Zeeland Heraut.
De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.
Je kunt een vogel (Anne-Marie Brady) beoordelen aan de hand van zijn kleuren (ASPI).
Weer een geweldig verslag van Mick Hall.
Hoewel ik respect heb voor de bevolking van Nieuw-Zeeland, moeten haar leiders veracht worden omdat zij zich onderwerpen aan de eisen van de VS. Verlies van soevereiniteit is iets Canadees. Kom op Nieuw-Zeeland, je zult uiteindelijk de domheid van je manier van doen beseffen.
Het zou buiten het kolonialisme volkomen duidelijk moeten zijn dat zij, inclusief Japan, zijn misbruikt en misbruikt voor kernproeven en zelfs een nucleaire oorlog riskeren in een NAVO-draaipunt naar Azië. Plus de extra impact van de westerse beschaving, ongeacht de gevolgen voor het milieu op de hele planeet, voor het maximaliseren van winsten, evenals voor een permanente oorlog om dominantie en een uiterst verspilling van hulpbronnen in superieure levensstijlen van rijken en beroemdheden.
Als een van de onderbelichte geostrategische draaipunten op het ‘Grote Schaakbord’ van Zbigniew Brzezinski, heeft Azerbeidzjan een bekende geschiedenis als knooppunt voor geheime geopolitieke intriges in het post-Sovjettijdperk, doorgaans gecoördineerd door machtiger landen en bondgenootschappen (zoals de Verenigde Staten, NAVO, Turkije en Israël), zoals blijkt uit de activiteiten van bijvoorbeeld Silk Way Airlines (vergelijkbaar met die van Turkish Airlines in bijvoorbeeld Nigeria en West-Afrika – zie Mustapha Bagudu, “We onderzoeken vermeende Turkse steun voor Boko Haram – DHQ,” The Will (Nigeria), 26 november 2019), en het gebruik ervan als logistieke basis voor transnationale moedjahedien-opstandelingen na de regimewisseling van 1993 tegen Abulfaz Elchibey, gesteund door “MEGA Oil” (een dekmantel voor Air America en Iran-Contra-alumni Richard Secord, Heinie Aderholt en Ed Dearborn), zoals gedocumenteerd in het werk van Thomas M. Goltz, Nafeez Ahmed, Sibel Edmonds, Dilyana Gaytandzhieva, Devansh Mehta, Barak Ravid, enz. Het zou niet moeilijk zijn voor hen ertoe aan te zetten gebruik te maken van deze reeds bestaande ervaring om hun eigen belangen in bepaalde contexten te bevorderen, zoals het aanzetten tot hun eigen varianten van ‘kleurenrevoluties’ (freelance of anderszins) tegen Frankrijk in Nieuw-Caledonië, Corsica en elders, die kunnen aansluiten bij de internationale concurrentie om de hulpbronnen zoals nikkel (Sydney Black, “Nickel and Dimed: The Green Metal Gamble in New Caledonia”, Harvard International Review, 22 mei 2024).
Het cruciale belang van Azerbeidzjan nam toe vanaf de tijd van Brzezinski. Leverancier van olie en aardgas aan Europa, potentiële basis tegen Rusland en Iran, potentiële ENIGE doorvoerroute vanuit Centraal-Azië die Rusland, China en Iran vermijdt dat het Westen op de zwarte lijst heeft gezet.
Het lijkt erop dat dit ook een geval is waarin het Westen een ronde verliest vanwege een eeuwig probleem: met een echte oude vijandigheid vermindert het verwerven van invloed in de ene partij de invloed in de andere. Terwijl de “kleurenrevolutie” Armenië min of meer heeft gestabiliseerd, trok Rusland de steun in en werd Armenië in elkaar geslagen. En nu Azerbeidzjan te zien is in “Songs of Victory” YouTube, eigenlijk een propagandavideo van 9 mei met een lange verzameling “golden oldies” uitgevoerd door meerdere artiesten uit vele steden, en afgezien van Rusland, Wit-Rusland en Russische regio’s die voorheen in Oekraïne lagen, kan men zie Kazachstan, Oezbekistan en Azerbeidzjan. Je moet Russisch kennen om dat punt te begrijpen, maar mensen in de regio begrijpen het. Belangrijker nog was dat er een reeks energieovereenkomsten was waarbij Rusland, Kazachstan, Oezbekistan, Azerbeidzjan en Iran betrokken waren, die een soort economische voordelen bieden waar het Westen een hekel aan heeft. Deze vriendschap duidt erop dat de samenwerking van de Azeri's met Israël zou moeten afnemen of verdwijnen. Er was in het begin nauwelijks iets officieels, dus het is onzichtbaar in de media, maar nogmaals, iets dat Israël haat.
Ik zou theoretiseren dat dit voorbeeld de neutraliteit versterkt van de voorstanders van een democratische regering in Georgië die dit najaar belangrijke verkiezingen houden.
“18 leiders van strategisch belangrijke eilanden en archipels verspreid over de uitgestrekte Stille Oceaan”
Het is de moeite waard om te deconstrueren wat ‘strategisch belangrijk’ hier betekent. Tastbaar, niets. Tuvalu als handig lanceerplatform voor de invasie van Kiribati, of andersom? Met kleine gebieden en populaties, gelegen in het midden van het grootste nergens ter wereld, met nauwelijks maritieme routes, met mogelijke uitzondering van Nieuw-Zeeland, is de enige waarde immaterieel: het vermogen om wereldkaarten te versieren met kleine vlaggetjes die de westerse controle aangeven. Verschillende VN-stemmen steunen Israël of niet in de AVVN, wat diplomatiek eveneens waardeloos is, maar nogmaals, “het zou een gezegde dag zijn waarop een resolutie van de AVVN die Israël veroordeelt slechts twee stemmen in de oppositie heeft, Israël en de VS”. “Onheilspellend” is dat China ten minste één van de landen die Israël steunen, Micronesië, voor het gerecht brengt, en wie weet kan het Palau ook omkopen?
Alles bij elkaar genomen is de strategische waarde van die eilandstaten kleiner dan die van Montenegro of Noord-Macedonië, die van essentieel belang zijn om Servië, Hongarije en Slowakije potentieel met een blokkade te bedreigen. En waarom willen we dat in godsnaam doen?
Bovendien zou het “verlies van bezit in de Stille Oceaan” de resterende sporen van Franse grootsheid aantasten, maar niet meer dan een plotselinge opzegging van het onderzeebootcontract met Australië na een beetje arm draaien door de VS.
Strategie of strategie is een favoriet tijdverdrijf van onze elites, en nergens is het een zo leeg concept als in de Stille Zuidzee.
Mensen over de hele wereld weten dat de alliantie van China, Rusland en de BRICS-landen het bolwerk tegen het kolonialisme is.
Tot hun “koloniale” ergernis. Oh kijk, de boeren zijn in opstand. Dat kunnen wij niet hebben.
Vink dat vakje aan. Deze mening moet worden aangepakt. Laat het maar horen, punkers.
Voordat ik Sit hoor, TFU! Op 76-jarige leeftijd ga ik als eerste dood, dus zuig het maar beter op!
Leuk werkje. MM