Washington probeert Israël te versterken als de meest vooraanstaande militair-economische spil van een door de VS geleide regionale orde, schrijft Tariq Dana.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en de Israëlische premier Benjamin Netanyay maandag in Tel Aviv. (Ministerie van Buitenlandse Zaken/Chuck Kennedy)
By Al Shabaka
WAshington streeft er al lang naar dat Saoedi-Arabië Israël officieel zou omarmen.
De tweedelige Wet op de normalisering van de Israëlische betrekkingen, dat in maart 2022 door het Congres werd aangenomen, onderstreepte deze doelstelling en gaf het ministerie van Buitenlandse Zaken de opdracht om de Arabische normalisatie met Israël te bevorderen op basis van het Trump-tijdperk. Abraham-akkoorden.
Van alle mogelijke partnerschappen heeft Saoedi-Arabië een bijzonder gewicht voor zowel de Amerikaanse als de Israëlische belangen.
De VS proberen Israël te versterken als de meest vooraanstaande militair-economische spil van een door de VS geleide regionale orde. Binnen die volgorde zal Israël dienen als knooppunt voor een anti-Iraanse coalitie waarbij Saoedi-Arabië en andere Abraham Accords-partners betrokken zijn.
Het is dus van cruciaal belang om de toenadering tussen Saoedi-Arabië en Israël te begrijpen als een berekend initiatief om nieuwe veiligheidsallianties te cultiveren te midden van de toenemende mondiale machtsrivaliteit.
Een Amerikaans-Saoedisch defensiepact, dat de kern vormt van de lopende normaliseringsgesprekken met Israël, spreekt rechtstreeks tot dit doel.
Het pact zou de VS plegen om Saoedi-Arabië te verdedigen en de Saoedische toegang tot Amerikaanse wapens uit te breiden. Door dit te doen zou de regeling de militaire betrekkingen tussen de VS en Saoedi-Arabië versterken en tegelijkertijd helpen dwarsbomen De veiligheidssamenwerking van Riyadh met China.
Ondanks de regionale belangen, de VS heeft geconditioneerd een dergelijke overeenkomst met Saoedi-Arabië over de normalisering van dat land met Israël. De boodschap aan Saoedi-Arabië is dus duidelijk: een Israëlisch bondgenootschap is een voorwaarde voor Amerikaanse bescherming.
Het maskeren van de verlating van Palestina
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken vertrok en arriveerde op 7 juni 2023 in Riyad voor het tweede deel van zijn reis naar Saoedi-Arabië. (Buitenlandse Zaken/Hisham Mousa)
Het Saoedische regime stelt ogenschijnlijk een aantal Palestina-gerelateerde eisen als onderdeel van de normalisatieonderhandelingen.
De bepalingen van Riyadh omvatten naar verluidt een permanent staakt-het-vuren in Gaza en een “weg“naar de Palestijnse staat.
De tijdlijn voor het verkrijgen van een staat is echter niet duidelijk, en het Israëlische regime zou zeker voorwaarden aan de overeenkomst verbinden die het voor onbepaalde tijd uitstel van een dergelijke stap mogelijk zouden maken.
De poging van Saoedi-Arabië om de Israëlische normalisering te koppelen aan de Palestijnse staat is ongetwijfeld bedoeld om politieke dekking te bieden aan degenen die zouden kunnen beweren dat het koninkrijk de Palestijnse zaak heeft verlaten.
In werkelijkheid zou er sprake zijn van normalisatie met Israël een vervolg – niet het begin – van het feit dat Saoedi-Arabië de Palestijnse strijd heeft opgegeven en de feitelijke aanvaarding van de Israëlische kolonisten-koloniale status quo.
De vruchten van de tientallen jaren durende informele relatie van de Saoedi's met het Israëlische regime zijn momenteel zichtbaar in de relatie die de Saoedi's met het Israëlische regime hebben gehad onderdrukking van de binnenlandse solidariteit met Palestina en versterking van de anti-Palestijnse propaganda in de berichtgeving in de media over de genocide.
De nieuwe Saoedisch schoolcurriculum is zelfs zo ver gegaan dat het de naam ‘Palestina’ van kaarten in schoolboeken heeft geschrapt.
Ondanks deze systematische poging om het publieke begrip van het kolonialisme van de Israëlische kolonisten te hervormen, wordt het Saoedische regime geconfronteerd met een zware strijd in zijn poging zijn bevolking onder controle te krijgen.
Een recent onderzoek van het Arab Center for Research and Policy Studies ontdekte dat 95 procent van het Saoedische publiek de Palestijnse zaak als een centrale Arabische kwestie beschouwt.
Een peiling uit 2023 van het pro-Israëlische Washington Institute for Near East Policy gaf eveneens aan dat 96 procent van de Saoedische burgers tegen normalisering is en vindt dat Arabische landen alle banden met Israël moeten verbreken.
Deelnemen aan de Abraham-akkoorden
Amerikaans-Israëlische delegatie aan boord van de eerste directe El-Al-vlucht naar de VAE vanaf de Israëlische luchthaven Ben Gurion, 31 augustus 2020. (Matty Stern/Amerikaanse ambassade Jeruzalem, CC BY 2.0)
Als een Saoedisch-Israëlische normalisatieovereenkomst doorgaat, zal deze waarschijnlijk in het uitgebreide akkoord worden opgenomen Abraham Accords-raamwerk. De formele toetreding van Saoedi-Arabië tot dit plan heeft verstrekkende en gevaarlijke gevolgen voor Palestina en de bredere regio.
De enorme financiële macht en het symbolische gewicht van het koninkrijk in de Arabische en islamitische wereld zouden inderdaad een domino-effect kunnen veroorzaken. Door economische prikkels of politieke druk kan de Saoedische deelname andere Arabische en islamitische landen ertoe aanzetten zich bij deze groeiende alliantie aan te sluiten.
Zelfs als er een formele Saoedisch-Israëlische normalisatieovereenkomst is gesloten blijft in afwachting Tot nadat de volgende Amerikaanse president in 2025 aantreedt, blijft de vastberaden drang van Saoedi-Arabië om een alom veroordeeld regime te legitimeren een streven dat volkomen losstaat van de mondiale realiteit.
En terwijl een groot deel van de wereld zich bewust is geworden van de genocidale en koloniale doelstellingen van Israël, vernietigt de hardnekkige bereidheid van Riyadh om door te gaan met een dergelijke normalisering elke pretentie van rationele en strategische berekeningen, laat staan solidariteit met de Palestijnse zaak.
Tariq Dana is assistent-professor conflict- en humanitaire studies aan het Doha Institute for Graduate Studies, en adjunct-docent aan de Northwestern University in Qatar.
Dit artikel is van Al Shabaka.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
“Zelfs als een formele Saoedisch-Israëlische normalisatieovereenkomst in behandeling blijft tot nadat de volgende Amerikaanse president in 2025 aantreedt, blijft de vastberaden poging van Saoedi-Arabië om een alom veroordeeld regime te legitimeren een streven dat volkomen losstaat van de mondiale realiteit.”
Nee, het is sterk verbonden met de mondiale realiteit. De mondiale realiteit is dat Amerika (dat wil zeggen de staat, niet het volk) een imperiale supermacht is en dat ook wil blijven. Het Amerikaanse imperium verkeert in een crisis, omdat China het economisch overschaduwt en Rusland op één lijn staat als kernmacht. De wereld bevindt zich in de overgang naar een multipolaire machtsdeling en de Amerikaanse imperialistische machthebbers doen er uiteraard alles aan om die mogelijkheid te voorkomen.
Saudi-Arabië ertoe aanzetten de betrekkingen met Israël te normaliseren en druk uit te oefenen op Iran is vanuit dat perspectief volkomen verstandig. En bovenal is het van vitaal belang dat de VS de islamitische staten tegen elkaar verdeeld houden; onophoudelijke chaos is het enige politieke klimaat waarin Israël kan blijven bestaan.
De afgelopen 25 jaar hebben de VS vijf landen in het Midden-Oosten in de toestand van mislukte staten gebracht: Libanon, Syrië, Irak en Libië. Iran staat op de lijst om vernietigd te worden, maar blijft de VS frustreren. Egypte en Jordanië zijn zwak en afhankelijk van internationale steun (Wereldbank, IMF, enz.). Dat alles draagt bij aan de Amerikaanse controle, met Israël als Amerika's surrogaat in het Midden-Oosten.
Een overeenkomst tussen Saoedi-Arabië en Iran is Amerika's ergste nachtmerrie. Maar zachte diplomatie van China en Rusland zou dit mogelijk kunnen maken.
Diplomatie met geweld!
Deze aanhoudende vijandige praktijken jegens de Palestijnen, islamitische heiligdommen en internationale resoluties en wetten leidden tot het uitstellen van de normalisering van de banden met Israël.
Zowel de Repug als de Dim National Convention bewijzen dat de grootste olifant in de huiskamer van het land het feit is dat Israëli’s genocide plegen – een absoluut, onmiskenbaar feit – en dat de Amerikaanse regering dit mogelijk maakt dankzij de invloed van AIPAC en 350 andere Amerikaanse Joodse leiders. politieke organisaties – nog een onmiskenbaar feit – terwijl prominente Joodse leiders publiekelijk weigeren dit feit bekend te maken en in plaats daarvan ontkennen dat dit in overweldigende mate is wat de Amerikaanse Joodse gemeenschap wil – zoals Pew Research-polen duidelijk aantonen. Deze feiten zijn zo groot en zo verwoestend dat zelfs onze ‘beste’ journalisten te bang zijn om ze openbaar te maken. Dit is de huidige staat van onze natie met het Duopolie-politieke systeem.
Wat een misselijkmakende menigte verlegen mensen...
Bedankt Tariq Dana en CN, voor deze analyse. Opnieuw sluit de USG zich aan bij de meest tirannieke macht. Om zich tegen seculiere socialisten te verzetten, wierp het Mossadegh omver om olie van Iran te stelen, en verzette het zich tegen de Egyptische Sadat ondanks het gebrek aan interesse van de USSR in het Midden-Oosten. Dit is sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie doorgegaan met het verkrijgen van steekpenningen van Israël aan politieke partijen (waarmee de Amerikaanse hulp werd teruggekoppeld).
De VS kunnen altijd olie kopen van wie het daar of waar dan ook heeft, net als elk ander land, en doen alleen maar alsof ze dat belang verdedigen om hun regime van diefstal en omkoping te verhullen. Israël is lange tijd de belangrijkste destabiliserende invloed in het Midden-Oosten geweest, zoals bedoeld door Groot-Brittannië vóór 1947, en heeft nooit een bijdrage geleverd aan iemands veiligheid. De USG probeert alleen problemen te veroorzaken door steekpenningen en wapenverkoop.
China hanteert een beschaafde win-winaanpak die de VS hadden kunnen volgen als het een democratie was geweest, om de conflicten tussen soennieten en sjiieten en de zionisten en Arabieren vreedzaam op te lossen. Maar we zijn de democratie kwijtgeraakt door concentraties van militaire, economische en informatiemacht.
Hoeveel gaat dit ons kosten?
KSA speelt met Amerika. Ze kunnen de toekomst zien. Ze weten dat de Chinese economie aan het stijgen is en dat de corruptie van het Westen zijn schip van dwazen tot zinken brengt. Ze praten met en sluiten deals met de Chinezen. Een van de belangrijkste was de door China bemiddelde vredesovereenkomst tussen het KSA en Blinkens bomdoelwit, Iran.
De KSA wil echter hun huidige olieverkopen aan het Westen niet verliezen, dus spelen ze beide kanten op. Ze doen aardig tegen het Westen en laten ze hun zakenvliegtuigen invliegen om gesprekken te voeren. Maar als je het merkt, geven ze eigenlijk heel weinig antwoord. De voorwaarden die zij aan een 'normalisatie'-deal hebben gesteld, lijken meer op een uitstel van de tijd. Als je geen deal wilt, vraag dan om iets waarvan je weet dat Blinken het onmogelijk kan geven…. alsof Israël zich niet supremicistisch gedraagt tegenover iedereen om hen heen.
Uit peilingen blijkt dat 95% van de Saoedi’s tegen een deal met Israël is. Nu is de KSA geen democratie, net als de rest van het gebied waarover Wall Street regeert, dus wat de mensen denken doet er niet echt toe. Maar elke heerser zou op zijn minst rekening moeten houden met de hoge kosten die gepaard gaan met iets doen waardoor 95% van je onderdanen boos op je wordt. En KSA is niet altijd de meest stabiele plek geweest. Het is een hoge prijs om KSA te binden aan wat zij al als een zinkend schip beschouwen.
Ze praten met de Amerikanen, maar zoeken niet naar 'doorbraken'. Zeer onwaarschijnlijk.
Vergeet bovendien niet dat Amerika de afgelopen tien jaar op agressieve wijze heeft geprobeerd de olieprijs omlaag te drukken, nadat Obama de Amerikaanse fracking steunde om aan de schalieolie te komen. Door dit te doen heeft Amerika het KSA doen dalen in tekorten en moet het geld gaan lenen. Hier wordt KSA uiteraard niet blij van. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de steun aan de Amerikaanse genocide in Jemen het KSA tot grote problemen heeft geleid die ze nog steeds proberen uit de kast te halen.