India wordt nu in het westen en oosten geflankeerd door twee onvriendelijke regimes die onder Amerikaanse invloed staan, schrijft parlementslid Bhadrakumar.

Demonstranten houden een overwinningsmars in Dhaka na het aftreden van sjeik Hasina op 5 augustus. (Rayhan9d, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
By MK Bhadrakumar
Indiase clou
THet exclusieve rapport in de krant van 11 augustus Economic Times Het uiten van de eerste opmerkingen van sjeik Hasina na haar verdrijving uit de macht moet een klap in het gezicht zijn geweest van de idioten in India, die welsprekend over de ontwikkelingen in haar land, Bangladesh, praten als een op zichzelf staand democratisch moment in de regionale politiek.
“Ik heb ontslag genomen, zodat ik de optocht van dode lichamen niet hoefde te zien. Ze wilden aan de macht komen over de dode lichamen van studenten, maar dat stond ik niet toe, ik nam ontslag als premier. Ik had aan de macht kunnen blijven als ik de soevereiniteit van het eiland Saint Martin had opgegeven en Amerika de macht had laten behouden over de Golf van Bengalen. Ik smeek de mensen in mijn land: 'Laat u alstublieft niet door radicalen manipuleren.'”
#LeadStoryOnET | #Hasina beweert # US rol bij de afzetting, zegt ze #onttroond over de soevereiniteit van #StMartinIslandhttps://t.co/5m3KNaspPV
— Economische Tijden (@EconomicTimes) 11 Augustus 2024
De ET Het rapport suggereerde, onder verwijzing naar bronnen uit de Awami League, dat de strijdbijlman van de kleurenrevolutie in Bangladesh niemand minder is dan Donald Lu, de zittende assistent-minister van Buitenlandse Zaken voor Zuid- en Centraal-Aziatische zaken die in mei Dhaka bezocht.
Dit is geloofwaardig genoeg. Een antecedentenonderzoek van Lu's reeks berichten verraadt het verhaal.
Deze Chinees-Amerikaanse ‘diplomaat’ was politiek functionaris in Peshawar (1992 tot 1994); speciale assistent van ambassadeur Frank Wisner (wiens familiegeschiedenis als agenten van de Deep State bekend is) in Delhi (1996-1997); Vervolgens erfde hij als plaatsvervangend hoofd van de missie in Delhi van 1997 tot 2000 (waarin zijn portefeuille Kasjmir en de betrekkingen tussen India en Pakistan omvatte) de baan, merkwaardig genoeg, van Robin Raphel, wiens reputatie als India's bête noire nog steeds in levende herinnering is – CIA-analist, lobbyist en ‘expert’ in Pakistaanse zaken.
Lu bezocht medio mei Bangladesh en ontmoette hoge regeringsfunctionarissen en leiders van het maatschappelijk middenveld. En kort na zijn bezoek kondigden de VS sancties aan tegen de toenmalige legerchef van Bangladesh, generaal Aziz Ahmed, vanwege wat Washington zijn betrokkenheid bij ‘aanzienlijke corruptie’ noemde.
Na zijn bezoek aan Dhaka, Lu vertelde Stem van Amerika openlijk,
“Het bevorderen van de democratie en de mensenrechten in Bangladesh blijft een prioriteit voor ons. We zullen het belangrijke werk van het maatschappelijk middenveld en journalisten blijven steunen en blijven pleiten voor democratische processen en instellingen in Bangladesh, net zoals we dat doen in landen over de hele wereld...
“Wij [de VS] waren openhartig in onze veroordeling van het geweld dat de verkiezingscyclus ontsierde [in januari] en we hebben er bij de regering van Bangladesh op aangedrongen om geweldsincidenten op geloofwaardige wijze te onderzoeken en de daders ter verantwoording te roepen. Wij zullen ons blijven bezighouden met deze kwesties...'

Lu spreekt medewerkers van het ministerie van Buitenlandse Zaken toe in 2022. (Ministerie van Buitenlandse Zaken, Freddie Everett/ Publiek domein)
Lu speelde een soortgelijke proactieve rol tijdens zijn eerdere opdracht in Kirgizië (2003-2006), die culmineerde in een kleurenrevolutie. Lu specialiseerde zich in het aanwakkeren en aansturen van kleurenrevoluties, die leidden tot regimeveranderingen in Albanië, Georgië, Azerbeidzjan, Kirgizië en Pakistan (tijdens de verdrijving van Imran Khan).
[Bekijk: VS dringen aan op verdrijving van Khan, kabelshows]
De onthulling van Sjeik Hasina kon voor de Indiase inlichtingendienst geen verrassing zijn geweest. In de aanloop naar de verkiezingen in Bangladesh in januari beweerde het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken openlijk dat de Amerikaanse diplomatie het roer omgooide en een reeks gebeurtenissen plant om de situatie in Bangladesh in het scenario na de verkiezingen te destabiliseren.
Dat zei de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken in een verklaring in Moskou,
“Op 12 en 13 december blokkeerden tegenstanders van de huidige regering in een aantal gebieden van Bangladesh het wegverkeer, staken bussen in brand en kwamen in botsing met de politie. We zien een direct verband tussen deze gebeurtenissen en de opruiende activiteit van westerse diplomatieke missies in Dhaka. In het bijzonder de Amerikaanse ambassadeur P. Haas, die we al bespraken tijdens de briefing op 22 november.
Haas, rechts, overhandigt zijn geloofsbrieven aan de president van Bangladesh, Abdul Hamid, in Bangabhaban, het presidentiële paleis, op 15 maart 2022. (Amerikaanse ambassade Dhaka, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
“Er zijn ernstige redenen om te vrezen dat er de komende weken een nog breder arsenaal aan druk, inclusief sancties, zal worden gebruikt tegen de regering van Bangladesh, wat onwenselijk is voor het Westen. Belangrijke industrieën kunnen worden aangevallen, evenals een aantal functionarissen die zonder bewijs zullen worden beschuldigd van het belemmeren van de democratische wil van burgers bij de komende parlementsverkiezingen op 7 januari 2024.
“Helaas is er weinig kans dat Washington tot bezinning zal komen en zich zal onthouden van nog een grove inmenging in de interne aangelegenheden van een soevereine staat. We zijn er echter van overtuigd dat, ondanks alle machinaties van externe krachten, de machtskwestie in Bangladesh uiteindelijk zal worden beslist door de vriendelijke bevolking van dit land, en door niemand anders.”

De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin met de Indiase minister van Buitenlandse Zaken Subrahmanyam Jaishankar in het Pentagon op 26 september 2022. (DoD/Alexander Kubitza)
Moskou en Peking hebben niettemin een nauwgezet correct standpunt van niet-inmenging ingenomen. Trouw aan het Russische pragmatisme merkte de Moskouse ambassadeur in Bangladesh Alexander Mantytsky op dat zijn land “zal samenwerken met elke leider en regering gekozen door het volk van Bangladesh die klaar is voor een gelijkwaardige en wederzijds respectvolle dialoog met Rusland.”
Dat gezegd zijnde moeten zowel Rusland als China zich zorgen maken over de Amerikaanse bedoelingen. Ook kunnen ze niet anders dan sceptisch zijn over de toekomstige ontwikkelingen, gezien de erbarmelijke staat van dienst van Amerikaanse cliëntregimes die via kleurenrevoluties naar de macht zijn gekatapulteerd.
In tegenstelling tot Rusland, dat economische belangen heeft in Bangladesh en een belanghebbende is bij het scheppen van een multipolaire wereldorde, zullen de veiligheidsbelangen van China en India rechtstreeks worden aangetast als het nieuwe regime in Dhaka er niet in slaagt resultaten te boeken en het land in een economische crisis terechtkomt. crisis en wetteloosheid als een mislukte staat.
Het is daarom een betwistbaar punt of deze regimeverandering in Dhaka, bedacht door Washington, ‘op India gericht’ is of niet. De kern van de zaak is dat India vandaag de dag in het westen en oosten wordt geflankeerd door twee onvriendelijke regimes die onder Amerikaanse invloed staan.
En dit gebeurt op een moment waarop er in overvloed tekenen zijn dat het onafhankelijke buitenlandse beleid van de regering en het koppige vasthouden aan strategische autonomie de Indo-Pacifische strategie van de VS hebben verstoord.
De paradox is dat de kleurenrevolutie in Bangladesh binnen een week na de Quad-bijeenkomst op ministerieel niveau in Tokio in gang werd gezet, wat overigens ook een haastig opgezet Amerikaans initiatief was. Mogelijk werd het Indiase establishment in een gevoel van zelfgenoegzaamheid gesust?
De Britse minister van Buitenlandse Zaken David Lammy nam op 8 augustus contact op met minister van Buitenlandse Zaken S. Jaishankar met een telefoontje dat samenviel met de benoeming van de interim-regering in Dhaka, die door Groot-Brittannië werd verwelkomd terwijl het ook aandringt voor “een vreedzaam pad naar een inclusieve democratische toekomst“voor Bangladesh – net zoals de bevolking van dat land “verantwoordelijkheid” verdient [nadruk toegevoegd]”

De Britse minister van Buitenlandse Zaken David Tammy buiten het kantoor van de premier in Londen op 6 juli. (Simon Dawson / Downing Street 10, CC BY-NC-ND 2.0)
India houdt zich stil. De enige manier waarop Bangladesh een uitweg uit het schuttersputje kan vinden, is door middel van een inclusief democratisch proces.
Maar de benoeming, ogenschijnlijk op aanbeveling van de studenten, van een in de VS opgeleide advocaat als de nieuwe opperrechter van het Hooggerechtshof in Dhaka is het zoveelste onheilspellende teken dat Washington zijn greep verstevigt.
Tegen deze geopolitieke achtergrond een recent commentaar in het Chinese dagblad Global Times'De betrekkingen tussen China en India versoepelen en navigeren door nieuwe realiteiten" geeft stof tot nadenken.
Er werd gesproken over de noodzaak voor India en China “om een nieuw soort relatie te creëren die hun status als grootmachten weerspiegelt… Beide landen moeten elkaars aanwezigheid in hun respectievelijke aangrenzende regio’s verwelkomen en ondersteunen.”
Of anders, zo onderstreepte het commentaar, “zal het omringende diplomatieke klimaat voor beide landen moeilijk te verbeteren zijn.”
De regimeverandering in Bangladesh getuigt van deze nieuwe realiteit.
Het komt erop neer dat, terwijl de Indiërs aan de ene kant geloofden in het verhaal van de VS dat zij een ‘tegengewicht voor China’ zijn, de VS in werkelijkheid de spanningen tussen India en China zijn gaan uitbuiten om ze uit elkaar te houden met als doel hun eigen spanningen te bevorderen. geopolitieke agenda van regionale hegemonie.
Delhi zou een strategisch overzicht moeten maken van waar zijn belangen zouden liggen in deze paradigmaverschuiving, aangezien de gebruikelijke manier van denken over of iets doen in onze buurt bruusk wordt vervangen door een nieuwe en andere ervaring die Washington eenzijdig heeft opgelegd.
Wat we misschien niet hebben begrepen, is dat de kiemen van het nieuwe paradigma al aanwezig waren in het bestaande.
Knessetlid Bhadrakumar is een voormalig diplomaat. Hij was de ambassadeur van India in Oezbekistan en Turkije. Meningen zijn persoonlijk.
Deze dit artikel verscheen oorspronkelijk op Indiase punchline.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Waar zijn jullie, de nuttige idioten? Stof tot nadenken als je het artikel leest.
“We zullen een staatsgreep plegen tegen wie we maar willen! Ga ermee om.” – Elon Musk over Bolivia en Evo Morales
Ik heb lang verwacht dat de VS zich tegen India zouden keren.
Het Amerikaanse imperium zaait overal chaos om zijn afnemende macht te behouden. Hoe stoppen we deze weggelopen trein?
¿Hoe stop je het?
Luid protesteren!!