De VS hadden een morele verplichting om Nagasaki te herdenken, maar dit jaar weigerden de VS de moord op onschuldige Japanners te markeren door de moord op onschuldige Palestijnen te verdedigen.
Een atoomwolk hangt boven de Japanse stad Nagasaki nadat de VS op 9 augustus 1945 een tweede atoombom op het land lieten vallen. (Hiromichi Matsuda, Wikimedia Commons, Publiek domein)
By Scott Ritter
Speciaal voor consortiumnieuws
OOp 18 juni 1945 belegde president Harry Truman, die in april 1945 het presidentschap had overgenomen na de dood van Franklin Roosevelt, een bijeenkomst in de kabinetskamer van het Witte Huis met zijn belangrijkste militaire en diplomatieke adviseurs om de eindspelstrategie voor het verslaan van Japan te bespreken. .
Nazi-Duitsland had zich begin mei overgegeven en Truman had nu te maken met de realiteit die uit die gebeurtenis voortkwam. Onder druk van het Congres hadden de VS meer dan 450,000 soldaten in Europa gedemobiliseerd en naar huis gestuurd, terwijl Truman worstelde met de waarschijnlijkheid van meer dan 260,000 Amerikaanse slachtoffers als hij opdracht zou geven tot de invasie van het Zuid-Japanse eiland Kyushu, een deel van het Japanse thuisland. (Ongelooflijk genoeg gaf het Congres ook toestemming voor de demobilisatie van 30,000 troepen in de Stille Oceaan, ook al was de oorlog met Japan nog lang niet voorbij.)
Kortom, de Amerikaanse honger naar oorlog nam af.
Truman had ook te maken met de kwestie van het zegevierende Rode Leger van de Sovjet-Unie, dat de leidende rol had gespeeld bij het verslaan van nazi-Duitsland en als gevolg daarvan nu heel Oost-Europa en de helft van Duitsland bezette, inclusief de hoofdstad Berlijn.
Het negeren van het feit dat de Sovjet-Unie en haar leider, Jozef Stalin, uitgeput waren door een oorlog die een derde van haar industrie had vernietigd en meer dan 27 miljoen van haar burgers had gedood, en als zodanig op zoek waren naar vrede, niet naar een nieuwe oorlog Met het Westen raakte Truman onder de heerschappij van zijn naaste adviseurs, waaronder zijn keuze om minister van Buitenlandse Zaken te worden, James Byrnes, die de Sovjets beschouwde als een dreiging die moest worden ingeperkt en, indien nodig, geconfronteerd met de Amerikaanse militaire macht in het Westen. naoorlogse periode.
Hoe tegemoet te komen aan de noodzaak om tegelijkertijd Japan te verslaan, om te gaan met de toenemende politieke druk om te demobiliseren en een sterke militaire houding aan de Sovjet-Unie te presenteren, was een van de dringender uitdagingen waarmee Truman en de mannen die hij in de kabinetskamer van het Witte Huis had verzameld, werden geconfronteerd. .
Het antwoord lag in de atoombom – het 'gadget' van J. Robert Oppenheimer – die ten tijde van de bijeenkomst van 18 juni werd voorbereid voor tests in de badlands van New Mexico.
De enorme verantwoordelijkheid die aan het bestaan en het potentiële gebruik van dit nieuwe wapen kleefde, woog zwaar op de aanwezigen. Tijdens deze bijeenkomst herinnerde minister van Oorlog Henry L. Stimson de aanwezigen daaraan
“ons leiderschap in de oorlog en bij de ontwikkeling van dit wapen [de atoombom] heeft ons een bepaalde morele verantwoordelijkheid opgelegd die we niet kunnen ontlopen zonder een zeer ernstige verantwoordelijkheid voor welke ramp voor de beschaving dan ook die dit zou bevorderen.”
Toen de discussie zich richtte op het gebruik van de atoombom als een ‘oorlogswinnend’ instrument, ontworpen om de geest van de Japanners te breken en hen te dwingen zich onvoorwaardelijk over te geven, stelde adjunct-secretaris van Oorlog John J. McCloy een compromis voor: waarom zouden we niet flexibiliteit tonen met betrekking tot de noodzaak van een ‘onvoorwaardelijke overgave’, zoals het toestaan dat de Japanse keizer aanblijft als staatshoofd, en, als een manier om voor de Japanners de realiteit van Amerika’s overweldigende superioriteit op wapengebied te versterken, de Japanners te vertellen over het bestaan van de atoombom, waardoor ze de duidelijke keuze hebben om onder redelijke voorwaarden te capituleren of toe te zien hoe hun steden worden vernietigd?
Truman, geïntrigeerd door het concept, liet McCloy zijn voorstel naar Byrnes brengen om te zien wat de toekomstige minister van Buitenlandse Zaken ervan dacht (Byrnes bevond zich op dat moment in het proces om door de Amerikaanse Senaat te worden bevestigd).
Byrnes, bezorgd over de waargenomen dreiging van de Sovjet-Unie, verwierp het voorstel van McCloy en koos er in plaats daarvan voor om door te gaan met het gebruik van de atoombom op Japan met als dubbele missie: helpen een snel einde te maken aan de oorlog met Japan en, misschien nog belangrijker , omdat McCloy en anderen geloofden dat Japan bereid was zich over te geven, waardoor de noodzaak om de bom te gebruiken werd vermeden, als een demonstratie van Amerikaanse militaire macht aan de Sovjet-Unie in een poging om eventuele naoorlogse capriolen van hun kant in Europa af te schrikken.
Van links: James F. Byrnes, president Harry S. Truman en Henry A. Wallace, tijdens de begrafenis van president Franklin D. Roosevelt, 14 april 1945. (Abbie Rowe, Amerikaans nationaal archief, Wikimedia Commons)
De strategie van Byrnes was echter onzinnig gezien wat er daarna gebeurde. Op 17 juli 1945 was Truman in Potsdam, Duitsland, voor een grote naoorlogse conferentie met Joseph Stalin en de Britse premier Winston Churchill (de ‘Grote Drie’).
De dag ervoor, 16 juli, had Oppenheimer met succes een prototype van een plutoniumbom getest in de woestijnen van Alamogordo, New Mexico. (Oppenheimer en zijn team van kernwetenschappers hadden ook een atoombom ontwikkeld die gebruik maakte van hoogverrijkt uranium als kern. Dit wapen was veel eenvoudiger van opzet en als zodanig was de noodzaak om het te testen niet zo acuut.)
Truman onthulde het bestaan van dit wapen op 24 juli aan Stalin. De Sovjetleider zei verbijsterd dat hij hoopte dat de Amerikanen het goed zouden gebruiken tegen de Japanners. Stalin had zich ertoe verbonden uiterlijk op 15 augustus aan de oorlog tegen Japan deel te nemen.
Sovjet-troepen, vers van hun overwinning op nazi-Duitsland, werden overgeplaatst naar het Verre Oosten van de Sovjet-Unie, waar ze zouden worden gebruikt om de meer dan 1 miljoen Japanse soldaten te verslaan die Noord-China en Korea bezetten.
Met de beloofde betrokkenheid van het Rode Leger was de militaire nederlaag van Japan verzekerd. Door Rusland op de hoogte te stellen van het bestaan van de bom had Truman de Sovjets op de hoogte gebracht van de realiteit van de Amerikaanse militaire macht.
Er was letterlijk geen geldige reden om een atoombom op een Japanse stad te laten vallen.
Het ontkennen van de Sovjets in het naoorlogse Azië
Truman begon zich echter, onder invloed van Byrnes, zorgen te maken dat de Sovjets een dominante positie zouden verwerven in het naoorlogse Azië. In plaats van zijn bevel om het verschrikkelijke nieuwe wapen van Amerika te gebruiken in te trekken, liet hij de aanval doorgaan in de hoop dat deze de ineenstorting van Japan zou veroorzaken voordat het Sovjetleger zijn offensief begon, waardoor de Sovjets de kans werden ontzegd om hun invloed in de Stille Oceaan uit te breiden. .
Het lot van Japan was bezegeld.
Er is veel geschreven over het Amerikaanse gebruik van een atoombom op de Japanse stad Hiroshima op 6 augustus 1945. De naam van de B-29 die dit massavernietigingswapen liet vallen, de Enola Gay, en de naam van de piloot die het vliegtuig bestuurde, Paul Tibbets, zijn de geschiedenis ingegaan.
Een in april 1945 gevormd ‘Doelcomité’ nomineerde vijf Japanse steden als kandidaten voor een aanval met behulp van de atoombom: Kokura (tegenwoordig bekend als Kitakyushu), Hiroshima, Yokohama, Niigata en Kyoto. Op een gegeven moment had iemand de lijst aangepast door met de hand in ‘Nagasaki’ te schrijven.
Het grondpersoneel van de B-29 “Enola Gay” die Hiroshima, Japan, met atoombommen bombardeerde. Kolonel Paul W. Tibbets, de piloot staat in het midden. (Openbaar domein)
De redenering achter deze last-minute wijziging had niets te maken met militaire zaken. Het kwam eerder op verzoek van minister van Oorlog Stimson, die Truman persoonlijk vroeg Kyoto van de lijst te verwijderen, omdat Stimson daar jaren geleden op huwelijksreis was geweest en in de ban was van de schoonheid en cultuur ervan.
De commissie had het psychologische belang van het gebruik van de atoombom overwogen, zowel in termen van de impact ervan op het Japanse volk, maar ook om ‘het aanvankelijke gebruik voldoende spectaculair te maken om het belang van het wapen internationaal te laten erkennen wanneer er publiciteit over zou komen. het wordt vrijgegeven.”
Het leek erop dat de Sovjet-Unie op de hoogte moest worden gesteld van de verschrikkelijke realiteit van de Amerikaanse nucleaire suprematie (de hoogmoed die in deze doelstelling vervat zit wordt onderstreept door het feit dat Stalin, dankzij het werk van de Sovjet-inlichtingendienst, al op de hoogte was van de Amerikaanse nucleaire suprematie. atoombomproject en had in 1942 zijn eigen wetenschappers de opdracht gegeven om te beginnen met het bouwen van een Sovjetbom die, toen hij in 1949 werd getest, een einde maakte aan Amerika's kortstondige nucleaire suprematie.)
Hiroshima aangevallen
Keizer Hirohito bezoekt Hiroshima in 1947; op de achtergrond is de koepel te zien van wat het Vredesmonument van Hiroshima zou worden. (Asahi Shimbun Company, Wikimedia Commons, publiek domein)
Hiroshima werd op 6 augustus 1945 aangevallen en vernietigd. Er wordt geschat dat 66,000 Japanners werden gedood door de onmiddellijke gevolgen van het wapen, en dat eind 100,000 nog eens 1945 Japanners werden gedood door verwondingen opgelopen tijdens de aanval.
Bij de aanval op Hiroshima werd gebruik gemaakt van het atoomwapen ‘Little Boy’ – het eenvoudigere wapen met verrijkt uranium dat nog niet eerder was getest.
De volgende aanval op Japan met behulp van een atoombom was gepland voor 11 augustus. Bij deze aanval zou gebruik worden gemaakt van het plutoniumwapen ‘Fat Man’ dat al op 16 juli met succes was getest.
Inlichtingenrapporten druppelden het Witte Huis binnen over de impact die de aanval op Hiroshima had op de Japanse regering.
Hoewel het Japanse leger terughoudend was in het onderkennen van het gevaar dat de onthulling van dit nieuwe Amerikaanse wapen voor Japan vormde (Japan was betrokken geweest bij zijn eigen mislukte atoombomprogramma en oordeelde dat zelfs als de VS een dergelijk wapen op Hiroshima hadden laten vallen, het Japanse leger de inventaris van beschikbare wapens zeer beperkt zou zijn, en Japan zou daarom gewoon de storm moeten doorstaan), dacht de Japanse keizer daar anders over.
In gesprekken met minister van Buitenlandse Zaken Shigenori Togo op 8 augustus verklaarde keizer Hirohito dat de oorlog moest eindigen. Togo bevestigde later dat het de atoombomaanval op Hiroshima was die de Japanse keizer tot deze conclusie bracht.
Het lot kwam echter tussenbeide.
Op 7 augustus, één dag na het bombardement op Hiroshima en één dag voordat Hirohito zijn besluit nam om de oorlog te beëindigen, waren de Amerikaanse commandanten betrokken bij de uitvoering van het aanvalsbevel van 24 juli, dat voorschreef dat Japan vanaf augustus 3 met de atoombom zou worden aangevallen. .XNUMX, en ging door naarmate er wapens beschikbaar kwamen, kwam bijeen om de volgende aanval te bespreken.
Toen Paul Tibbets – de piloot van Enola Gay – op de hoogte werd gesteld dat het ‘Fat Man’-apparaat vóór 11 augustus in elkaar gezet zou kunnen worden voor gebruik, merkte hij op dat het weer boven Japan die dag naar verwachting slecht zou zijn, en verzocht hij om de montage van de bommen te voltooien. tegen 9 augustus.
Fatale beslissing voor Nagasaki
De haven van Nagasaki in augustus 1945 voordat de stad werd getroffen door de atoombom. (Vluchtofficier Bruce C. Saxton, Wikimedia Commons, Publiek domein)
Deze beslissing bleek fataal voor de burgers van Nagasaki. Als de oorspronkelijke aanvalsdatum van 11 augustus was gehandhaafd, zou Hirohito hoogstwaarschijnlijk zijn wens hebben geuit om de oorlog op tijd te beëindigen om een tweede aanval te voorkomen.
Er was nog een andere factor waarmee rekening moest worden gehouden: het Sovjetbesluit van 9 augustus om gevechtsoperaties tegen Japan te beginnen. Deze actie leidde ertoe dat de Japanners de staat van beleg afkondigden, wat elk potentieel voor vrede zou hebben bemoeilijkt.
Had Hirohito de overhand kunnen krijgen op zijn generaals om de oorlog te beëindigen als hij twee dagen de tijd had gekregen om te overleggen? We zullen het nooit weten, want op 9 augustus stuurden de VS een B-29 met de bijnaam Bockscar, gevlogen door Charles Sweeney, om de plutoniumbom ‘Fat Man’ op een tweede Japanse stad te laten vallen.
Nagasaki was niet het beoogde doelwit. Die eer viel de stad Kokura toe. Een mengsel van wolken, nevel en rook maakte visuele verkenning van het doel echter onmogelijk (gezien de wens om de maximale schade aan een doel te bereiken, was het de bemanningen die de met atoombommen bewapende B-29's bestuurden verboden radar te gebruiken voor doelverwerving (aangezien elke significante afwijking van het beoogde richtpunt het door het Amerikaanse commando nagestreefde niveau van vernietiging zou verminderen.)
In plaats daarvan werden zeer specifieke normen voor visuele doelherkenning geïmplementeerd. Deze normen hebben de burgers van Kokura gered.
Nagasaki werd eveneens bijna gered door soortgelijke factoren. Op de laatste seconde (de B-29 had een storing in de brandstofpomp gehad en had gevaarlijk weinig brandstof), observeerde de bommenrichter het specifieke richtpunt en leidde de B-29 naar zijn doel.
Als direct gevolg van de resulterende explosie, Naar schatting waren 60,000 Japanners gedood en tegen het einde van het jaar waren er nog eens 30,000 omgekomen als gevolg van de resultaten van de aanval.
De aanval op Nagasaki verraste Truman; hij scheen zich er niet van bewust te zijn dat de bombardementen op Japan met behulp van atoombommen volledig automatisch verliepen zolang er bommen en doelen beschikbaar waren. Berichten over de gruwel die Hiroshima was aangedaan kwamen het Witte Huis binnen, en de gruwel van wat hij had ontketend begon wortel te schieten.
Op 10 augustus gaf Truman opdracht dat er zonder zijn uitdrukkelijke toestemming geen atoombomaanslagen meer op Japan zouden plaatsvinden, waardoor de burgers van Kokura en Niigata zouden worden gered van een nucleaire slachting (Yokohama was van de lijst verwijderd omdat het in de VS met conventionele munitie was gebombardeerd). eind juli en het targetingteam wilde alleen ‘nieuwe’ doelen, zodat het volledige effect van de vernietigende kracht van de atoombom kon worden beoordeeld.
Als het ‘Fat Man’-bombardement op de oorspronkelijke datum was gepland – 11 augustus – is het mogelijk dat Truman, nu hij de destructieve kracht van het Hiroshima-wapen beter inschatte, opdracht zou hebben gegeven tot stopzetting van de atoomaanvallen voordat de aanval doorging. .
En de moord op de burgers van Nagasaki zou nooit hebben plaatsgevonden.
Maar dat gebeurde wel, en sindsdien komen de burgers van Nagasaki elk jaar bijeen om deze donkere dag in hun geschiedenis te herdenken.
Het is een plechtig moment, een moment dat niet bedoeld is om gepolitiseerd te worden.
Om deze reden besloot de burgemeester van Japan Israël niet uit te nodigen voor de ceremonie, uit bezorgdheid dat anti-Israëlische (en pro-Palestijnse) demonstranten de procedure zouden kunnen verstoren.
Beschadigde gebouwen in Gaza, 6 december 2023. (Tasnim News Agency, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
De Amerikaanse ambassadeur in Japan, Rahm Emmanuel, liet de burgemeester weten dat hij de ceremonie niet zou bijwonen tenzij Israël werd uitgenodigd om deel te nemen.
Het idee dat de Verenigde Staten – het land dat verantwoordelijk is voor de atoomaanval op Nagasaki – zou afzien van het bijwonen van de herdenking van de massamoord op Japanners, omdat zij er in plaats daarvan voor zouden kiezen om de eer te verdedigen van een natie, Israël, die actief betrokken is bij massamoord – en zelfs genocide tegen de bevolking van Gaza – is verbijsterend.
Tenzij je een Amerikaanse overheidsfunctionaris bent.
In dat geval is het volkomen logisch om één massamoord te verdedigen door je medeplichtigheid aan de moord op anderen te negeren.
Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Amerikaanse Korps Mariniers die diende in de voormalige Sovjet-Unie die wapenbeheersingsverdragen uitvoerde, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm en in Irak waar hij toezicht hield op de ontwapening van massavernietigingswapens. Zijn meest recente boek is Ontwapening in de tijd van de Perestroika, uitgegeven door Clarity Press.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Dus de VS zoekt nieuwe diepten, net toen je dacht dat meer dan 50 staande ovaties voor een massamoordenaar en belangrijkste aanstichter van een genocide zo laag mogelijk waren.
Deze twee verschrikkelijke daden van de VS markeerden het begin van hun afdaling in een kwaadaardige en corrupte hel die ze zelf hadden gecreëerd. Het heeft sindsdien geen spijt getoond van zijn daden en blijft miljoenen mensen over de hele wereld dood en verderf zaaien.
Geen enkel ander land heeft in zo’n relatief korte tijd en op zo’n schaal zoveel schade aangericht.
De Verenigde Staten zijn teruggevallen naar een nieuw dieptepunt in reflexieve oorlogszucht jegens hun waargenomen vijanden en minachting voor het welzijn en de waardigheid van hun bondgenoten. Wat zou een meer groteske diplomatieke fout kunnen zijn dan de weigering van de VS om de jaarlijkse herdenking van de atoombom in Nagasaki bij te wonen, omdat het genocidale monster Israël niet is uitgenodigd? Dit lompe niveau van steun – tegen elke prijs voor zichzelf – van de hedendaagse nazi-staat versnelt alleen maar het diplomatieke en economische isolement van de Verenigde Staten in een multipolaire wereld. Historisch gezien zou het besluit om atoombommen op Japanse steden te laten vallen waarschijnlijk niet zijn gevallen als de Democratische partij niet in opstand was gekomen tegen de oorspronkelijke keuze van Franklin Roosevelt voor zijn vice-president in 1944, Henry Wallace. Maar Wallace was veel te gewetensgedreven en te sociaal-democratisch georiënteerd om zo gevaarlijk dicht bij de situatie te komen presidentiële macht. Harry Truman, een product van machinepolitiek, wist niet eens van het Manhattan Project totdat hij haastig werd beëdigd na het abrupte overlijden van Roosevelt. Of Wallace zich zou hebben verzet tegen het vooruitzicht het nieuwe doemscenario-wapen op Japan te gebruiken, of dat Truman, als de tijd het toeliet, het verdere gebruik ervan na het bombardement op Hiroshima zou hebben stopgezet, zal nooit bekend worden. Maar een nieuwe en volkomen onnodige Koude Oorlog met Rusland houdt de wereld gegijzeld. Omdat de idiote nucleaire samenwerking van de Verenigde Staten met Rusland en China het grootste gevaar voor een planetaire catastrofe vormt sinds de Cubaanse rakettencrisis. Dezelfde losgeslagen, paranoïde waanvoorstellingen over Russische bedoelingen om de territoriale macht van de Verenigde Staten ‘terecht’ toe te eigenen, terwijl laatstgenoemde de Israëlische genocide bewapent en financiert, illustreert op deprimerende wijze dat een imperium in verval minstens evenveel bedreiging vormt voor het leven op aarde. als een ontluikende.
Bedankt voor je werk en je moed, Scott Ritter. Altijd zeer waardevolle informatie.
Het zoeken naar waarheid en gerechtigheid brengt vaak de benodigde moed met zich mee, met een gevoel van onsterfelijkheid.
Nu weet ik hoe ik de mensen kan vinden die nodig zijn om het Congress Of Debate (dotcom) te leiden!
Voor degenen hierin die graag hun herinneringen aan de vooruitziende, objectieve kennis en geïnformeerde meningen van Scott Ritter over Rusland versus de VS zouden opfrissen, verscheen dit vorige artikel in CN op 21 juni 2023.
hxxps://consortiumnews.com/2023/06/21/scott-ritter-on-horse-radishes-nuclear-war/?eType=EmailBlastContent&eId=8efb9e15-037c-4ba6-ba26-d3379ddbacb9
Zoals gewoonlijk,
EA
Scott Ritter is een verrader van het rijk van leugens en genocide.
Scott Ritter verzet zich tegen de agenda van het rijk, namelijk leugens en genocide.
Scott Ritter weigerde zich te laten omkopen door de Deep State.
Wat is er mis met Scott Ritter?
Tip: het kan een gevaarlijke psychische aandoening zijn, genaamd Integriteit
Ik heb de oplossing voor Ritters huidige problemen. Het is dit:
Oorlog, oorlog, oorlog.
Haat, haat, haat.
Elke dag twee minuten haat tegen Poetin, Xi en alle Palestijnen,
Houdt de gemilitariseerde Goon Squads van het Ministerie van Waarheid op afstand.
Ritter heeft het absurde lef om liefde voor de hele mensheid te bevorderen en hij streeft naar vrede op aarde.
Hij is dan ook een groot gevaar voor alle roodbloedige appeltaartetende Amerikanen.
Het maakt me zo boos dat ik op het punt sta een aneurysma te laten barsten.
Nog meer staande ovaties voor SatanYahoo, leugens en genocide!
Oorlog, oorlog, oorlog.
Haat, haat, haat.
Deze nuttige berichten zijn u aangeboden door Stinkin' Blinken, Jerkoff Sullivan, Droolin' Nuland, Smellin' Yellen, Lloyd Raytheon, Lindsay Graycunt, John Bolturd en de oude bende oorlogsmisdadigers die u in 2003 Operatie Iraqi Liberation (OIL) brachten
Rahm Emanuel spreekt niet namens mij. Japan zou de VS niet moeten uitnodigen voor de Memorial Nuclear Remembrance.
Rahm Emanuel is niets anders dan vuiligheid en zou moeten worden gedeporteerd naar het land dat hij vertegenwoordigt.
Ah ja, goede oude Rahmbo. Goede oude Rahm-per-kamer.
Altijd op betrouwbare wijze de belangen van de elite en het bedrijfsleven dienen. En altijd volkomen ongevoelig voor de behoeften en zorgen van iedereen.
Bravo, bravo, bravissimo, Scott! Wij staan 109% achter jullie!!! Ik zal de Spaanse versie hiervan naar mijn Panamese buren sturen. Ik ben een ex-pat uit New York en Texas en woon nu in Ciudad de Panama '.
Onze presidentskandidaat is ‘gezalfd’ en niet gekozen uit een democratisch proces van de open conventie. Onze gekozen senatoren en vertegenwoordigers vormen een entiteit die ongevoelig is voor de volledige eisen van haar stemgerechtigde kiezers. gekocht zoals ze zijn door AIPAC (in wezen een buitenlandse entiteit met Amerikaanse burgers) die zich bezighoudt met het vernietigen van onze democratie door het kopen van onze zogenaamde vertegenwoordigers. Zij zijn niet onze vertegenwoordigers. Hun trouw behoort toe aan AIPAC en het bedrijf. Het is tijd voor een Nationale Burgervereniging. Samen een kracht om serieus rekening mee te houden. Zonder vakbonden sterft de democratie. Verspreide burgermacht is niet gelijk aan de verenigde macht van het grote geld en het bedrijfsleven. Er worden nieuwe paradigma’s van de burgers verwacht om de oligarchische imperiale macht van het bedrijfsleven ongedaan te maken.
Interessant idee.
AIPAC is feitelijk de entiteit die het Amerikaanse buitenlandse beleid regeert en het is triest om te moeten melden dat de Amerikaanse democratie al dood is en dat haar gruwelijke lijk wordt gebruikt om het Amerikaanse publiek te beschermen tegen het feit dat de feitelijke regering de diepe regering is, die zelf wordt geleid door neoconservatieve zionisten. Natuurlijk is wat de POTUS publiekelijk zegt belangrijk, maar die toespraak wordt geleid en gecontroleerd door deze machtskliek
Ik heb nog nooit eerder naar “Little Boy” verwezen als “Little Man”.
Het is 79 jaar geleden. Hij is volwassen. … Wij lossen het op. Bedankt.
De VS waren niet het enige land dat de ceremonie in Hiroshima ter herdenking van het gebruik van atoombommen op 6 augustus 1945 in Hiroshima en Nagasaki niet bijwoonde. Ook de Canadese ambassadeur was niet aanwezig.
wist het niet. Wat een schande!
Atoombombardementen waren onnodig: het beste Amerikaanse koper uit WO II
9 Augustus 2023
De verjaardagen van de atoombomaanslagen op Hiroshima en Nagasaki bieden een kans om een hoeksteenmythe uit de Amerikaanse geschiedenis te vernietigen – dat deze twee daden van massale burgerslachting noodzakelijk waren om de overgave van Japan tot stand te brengen en een half miljoen Amerikaanse soldaten te sparen die dat anders zouden hebben gedaan. anders stierf bij een militaire verovering van de thuiseilanden van het rijk.
Degenen die deze mythologie aanvallen, worden vaak reflexmatig afgedaan als niet-patriottisch, slecht geïnformeerd of beide. De meest overtuigende getuigen tegen de conventionele wijsheid waren echter patriotten met een uniek inzicht in de stand van zaken in augustus 1945: Amerika's hoge militaire leiders uit de Tweede Wereldoorlog.
Laten we eerst luisteren naar wat ze te zeggen hadden, en dan de belangrijkste feiten onderzoeken die hen tot hun weinig gepubliceerde overtuigingen brachten:
• Generaal Dwight Eisenhower over het vernemen van de geplande bombardementen: “Ik was me bewust van een gevoel van depressie en uitte tegenover [minister van Oorlog Stimson] mijn ernstige twijfels, eerst op basis van mijn overtuiging dat Japan al verslagen was en dat het laten vallen van de Een bom was volkomen onnodig, en ten tweede omdat ik vond dat ons land de schokkende wereldopinie moest vermijden door het gebruik van een wapen waarvan de inzet, zo dacht ik, niet langer verplicht was als maatregel om Amerikaanse levens te redden. Ik geloofde dat Japan op dat moment een manier zocht om zich over te geven met een minimum aan ‘gezichtsverlies’.”
• Admiraal William Leahy, stafchef van Truman: “Het gebruik van dit barbaarse wapen… bood geen materiële hulp in onze oorlog tegen Japan. De Japanners waren al verslagen en klaar om zich over te geven vanwege de effectieve zeeblokkade en de succesvolle bombardementen met conventionele wapens.”
• Generaal-majoor Curtis LeMay, 21e Bomber Command: “De oorlog zou binnen twee weken voorbij zijn geweest zonder dat de Russen waren binnengekomen en zonder de atoombom… De atoombom had helemaal niets te maken met het einde van de oorlog.”
• Generaal Hap Arnold, US Army Air Forces: “De Japanse positie was al hopeloos voordat de eerste atoombom viel, omdat de Japanners de controle over hun eigen lucht hadden verloren.” “Het leek ons altijd dat de Japanners, atoombom of geen atoombom, al op de rand van instorting stonden.”
• Ralph Bard, staatssecretaris van de Marine: “De Japanners waren klaar voor vrede, en ze hadden de Russen en de Zwitsers al benaderd…Naar mijn mening was de Japanse oorlog echt gewonnen voordat we ooit de atoombom hadden gebruikt.”
• Brigadegeneraal Carter Clarke, militaire inlichtingenofficier die samenvattingen van onderschepte telegrammen voor Truman opstelde: “Toen we het niet hoefden te doen, en we wisten dat we het niet hoefden te doen… gebruikten we [Hiroshima en Nagasaki] als een experiment voor twee atoombommen. Veel andere hoge militaire officieren waren het daarmee eens.”
• Vlootadmiraal Chester Nimitz, commandant van de Pacific Fleet: “Het gebruik van atoombommen op Hiroshima en Nagasaki leverde geen materiële hulp op in onze oorlog tegen Japan. De Japanners waren al verslagen en klaar om zich over te geven.”
Door voelsprieten uit te steken via diplomatieke kanalen van derden, probeerden de Japanners de oorlog weken vóór de atoombombardementen op 6 en 9 augustus 1945 te beëindigen. De Japanse marine en luchtmacht werden gedecimeerd en het thuisland werd onderworpen aan een zeeblokkade en geallieerde bombardementen. tegen weinig weerstand uitgevoerd.
De Amerikanen waren op de hoogte van het voornemen van Japan om zich over te geven, nadat ze een telegram van 12 juli hadden onderschept van de Japanse minister van Buitenlandse Zaken Shigenori Togo, waarin de Japanse ambassadeur in Rusland, Naotake Sato, werd geïnformeerd dat “we nu in het geheim nadenken over de beëindiging van de oorlog vanwege de urgente situatie waarmee we worden geconfronteerd.” Japan, zowel in binnen- als buitenland.”
Door Brian McGlinchey Starkrealities.substack.com
hxxps://consortiumnews.com/2023/08/09/atomic-bombings-were-needless-ww-iis-top-us-brass/
Degenen onder ons die de geschiedenis kennen, weten dit allemaal. Het gebruik van atoomwapens was een enorme misdaad. Sindsdien zijn de VS een criminele entiteit.
Op elk punt kan men gemakkelijk de dunne lijn overschrijden die civiel gedrag scheidt van barbarij.
We worden altijd uitgedaagd tussen deze keuzes en als we eenmaal zijn overgegaan op het kiezen van barbarij, gaat het morele weefsel dat een persoon of een civiele samenleving ondersteunt verloren. Dit leidt tot de ineenstorting van de persoonlijke of morele structuur van de samenleving. Dit is een veel voorkomend thema in de geschiedenis van de mensheid.
De Amerikaanse geschiedenis heeft een neerwaarts traject gevolgd sinds dit noodlottige moment waarop zij de grens overschreed.
En was al lang daarvoor een criminele entiteit.
Bedankt 'sisuforpeace' voor een uitstekende actuele reactie op het door Scott Ritter gekozen onderwerp; van de 3,830 views en 11 geposte commentaren op dit moment, heb je de lat voor geïnformeerde kwaliteitsdiscoursen precies daar gelegd waar die moet zijn.
Zoals gewoonlijk,
EA
Nog meer bewijs, alsof je het nodig had, dat de heer Ritter een prima journalist is en geen Russische agent, volgens het Harris/Biden-regime (zit Biden nog steeds in dat team? Vraagt u zich af)
Er zijn meer mensen omgekomen bij de brandbombardementen op de Japanse steden dan bij de twee atoombommen die zijn gevallen. Het terroriseren van de wil van de lokale bevolking om zich te verzetten is een tactiek die alle partijen gebruiken. Groot-Brittannië en de VS bombardeerden Duitse steden terwijl Hitler V1- en V2-raketten gebruikte om Groot-Brittannië te terroriseren.
De felle tactiek van Japan om zich nooit over te geven was de aanleiding voor de bombardementen en redde talloze levens aan beide kanten als de invasie had plaatsgevonden.
Een totale oorlog is dierlijk en wreed en elke beslissing om oorlog te voeren moet zeer zorgvuldig worden overwogen en gepland.
Ik heb nog nooit een dier ontmoet dat zich bezighield met massamoorden, en ik denk dat je het verschil moet begrijpen tussen gruwelijke brandbombardementen – die diepzinnig weerzinwekkend zijn – en een atoombom. Helaas zul je het verschil tijdens je leven gaan zien.
En ik moet nog iemand met kennis van zaken ontmoeten die het eens is met je tweede paragraaf, inclusief mijn zwager die aan het Manhattan Project werkte en vervolgens de rest van zijn leven probeerde boete te doen. Je doet me denken aan mijn heel nare, heel onwetende ‘christelijke’ buurman die hetzelfde #^$(@)^$% zei.
Ik kan het er niet mee eens zijn zonder onaangenaam te zijn.
Walter J. Boyne's Clash of Wings, World War II in the Air, zou een goed begin zijn als je de kijk van een historicus op het bombardement wilt hebben.
De Japanse kamikaze-aanvallen en geen enkel leger konden enig licht werpen op wat er zou zijn gebeurd als er een invasie had plaatsgevonden. Het aantal Amerikaanse slachtoffers werd geschat op 1,000,000 of meer.
Heeft u enig idee wat het Japanse binnenvallende leger deed met de burgerbevolking van China en de Filippijnen en hoe zij krijgsgevangenen behandelden?
Dat de VS van plan waren de bom tegen Japan te gebruiken om Rusland te intimideren, werd eerder in het Manhattan-project gedocumenteerd, waardoor de briljante natuurkundige Josef Rotblat (met grote moeite) het project verliet. Zie (gratis) de Canadian National Film Board's
“De vreemdste droom.”
Amen, jl. De door zionisten gedomineerde MICIMATT, de totalitaire huidige regering die Scott het zwijgen probeert op te leggen, heeft al de waanideeën dat de VS een republiek zijn met nog resterende democratische kenmerken onder de loep genomen. In dit stadium is het een imperium, en zijn imperiale ambities, evenals zijn imperiale realiteit, kunnen alleen worden uitgedaagd met het risico dat de uitdager ernstig wordt geschaad. Het feit dat Scott zoveel aandacht van het rijk heeft getrokken, spreekt inderdaad goed over zijn moed. Het is echter heel moeilijk voor hem. Hij verdient de volledige steun van degenen onder ons die, tot nu toe tenminste, niet genoeg hebben gedaan om de actieve aandacht van het rijk te trekken. Hetzelfde geldt uiteraard voor CN.
Hoor, hoor. Ik blijf Scott Ritter AND CN steunen.
Japan geeft zich over aan de VS in plaats van aan Rusland.
De eerste massamoorden op een beginnend imperium.
Hoe houden we de monsters tegen die vastbesloten zijn het leven op aarde te vernietigen? Ze blijven keer op keer wegkomen met massamoorden en we kunnen geen manier vinden om ze te laten stoppen?
Maar Lois, in november zullen we onze benen breken om te stemmen op iemand waarvan we denken dat hij het land zal regeren, om vervolgens te ontdekken dat we datgene waarover we klagen legitimeren.
En de VS hebben nog steeds NIETS geleerd terwijl ze de wereld over de spreekwoordelijke klif marcheren …
Het lijkt grotendeels vergeten te zijn dat de bombardementencampagne tegen Japan slechts een paar dagen na de atoomaanvallen werd stopgezet. Het werd hervat toen de onderhandelingen over de overgave niet snel genoeg verliepen voor de VS. De laatste luchtaanvallen op Tokio in 1945 werden op 60 augustus uitgevoerd door een vloot van 29 B-8's en op 70 augustus door 29 B-10's. Op 14 augustus werden de grootschalige aanvallen hervat met 828 B-29's, geëscorteerd door 186 B-1,014's. gevechtsvliegtuigen (voor een totaal van 32 vliegtuigen) die Iwakuni, Osaka en Tokoyama aanvallen en 's nachts de steden Kumagaya en Isesaki met brand bombarderen. In de laatste actie van de luchtoorlog voerden twee B-18's op XNUMX augustus een "fotoverkenningsvlucht" uit boven Tokio. Ze hinkten zwaar beschadigd naar huis door overlevende Japanse jagers, bestuurd door doorgewinterde luchtwapens.
In 1853 omvatte het eerste bezoek van de Amerikaanse admiraal Perry aan Japan de dreiging van een verwoestende oorlog als het Amerikaanse kooplieden niet zou toestaan handel te drijven tegen de zeer ongunstige voorwaarden die hij dicteerde. Als reactie hierop heeft het Japanse volk een van de grootste successen uit de geschiedenis geboekt: van een middeleeuwse samenleving in besloten kring naar een moderne wereldmacht in twee generaties. Maar hun thuiseilanden lagen nog steeds in de Stille Oceaan, die de Amerikaanse president McKinley in 1898 tot ‘een Amerikaans meer’ had uitgeroepen, dus een conflict met de fel agressieve Verenigde Staten was voorbestemd.
Ondertussen schoten Amerikaanse bommenwerpers boven Duits, Dresden, een van de steden, de rotzooi onherkenbaar weg. Nog een onnodig iets dat het machtige Amerikaanse imperium deed. En zulke vreselijke dingen blijven doen: Shock and Awe bye de VS opnieuw over Irak, en de genocidale bombardementen door Israël op de bevolking van onschuldige Palestijnen die aan de gang zijn, om nog maar te zwijgen van de vreselijke dingen die de VS miljoenen mensen hebben aangedaan in Vietnam, Cambodja en Laos. Dit alles en nog veel meer, gedaan door de VS en Amerikaanse wapens die in medeplichtigheid met andere landen worden verkocht en die Amerikaanse bedrijven verrijken.
En dan is er de westerse pers, vooral de VS, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en anderen, die weigeren te publiceren wat er werkelijk gebeurt, in tests of in foto's en video's. Die mensen zijn geen echte journalisten: de NYT, Washington Post, Wall Street Journal. De VS willen niet dat hun bevolking het echte verhaal kent, aangezien onze regering miljarden dollars van ons belastinggeld uitgeeft.
De Amerikaanse regeringsfunctionarissen waarover u spreekt, kijken al met wantrouwen naar uw afkeuring over hun buitenlands beleid. Hoewel dit artikel zowel waar als moedig is, komt het neer op het gooien van benzine op een woedend inferno. Bravo Scott!
Amen daarvoor.
Een verwante metafoor zou kunnen zijn dat het 'inferno' het vuur van de hel is.
De eerste reactie hierop zou moeten zijn dat deze vlammen geen eigen vuur zijn en dat de wereld al in brand staat. Toch lijken de machtsgekke MICIMATT-medewerkers bereid het gebruik van atoomwapens te steunen. Om hun falende imperium te redden, zouden ze de wereld verbranden.
De Amerikaanse Democraten zouden moeten nadenken over wat hun tientallen jaren oude ‘minste van twee kwaden’-argument werkelijk inhoudt. Het kwaad is een kwade periode en de titel van het boek van Chris Hedges uit 2022 zegt het duidelijk: “The Greatest Evil Is War.” Er is geen ‘minder’ aan.
Toch ontkennen veel burgers van de westerse wereld de waarheid. Zoals de meme van de cartoonhond die aan een tafel zit met een koffiekopje en zegt: "Dit is prima", terwijl er overal om hem heen vuur is en er donkere rook boven hem hangt.
En moedige journalisten die de waarheid over dit alles melden, worden tot een gruwel verklaard.