Biden-administratie, Klimaatverandering, Commentaar, Arbeid, VS

Arbeid en de zuidelijke 'batterijgordel'

Aandelen

Ben Carroll doet verslag van een De opkomst van de EV-productie leidt tot zware investeringen in het Zuiden en creëert daarbij een nieuw slagveld voor vakbondsorganisatie.

Montage van de volledig elektrische F-150 Lightning-pick-up in het Rouge Electric Vehicle Center in Dearborn, Michigan, december 2021. (Autoritmen, Flickr, CC BY-NC-ND 2.0)

By Ben Caroll
Arbeidsnotities 

Tbloeiende kraanvogels doorboren de lucht en contrasteren met de landelijke omgeving. Het is een vroege ochtend in juni, de lucht is al wazig en dik, en er wordt hard gewerkt aan de bouw van de megafabriek Toyota Battery in Liberty, North Carolina.

Vrachtwagens en andere zware machines schieten het complex in en uit. Om de hoek staat een rij foodtrucks, naast een tiental tourbussen die worden gebruikt om werknemers te verplaatsen.

De productie zal naar verwachting in 2025 beginnen. Tegen 2030, wanneer de Complex van zeven miljoen vierkante meter volledig operationeel is, zal het beschikken over 14 productielijnen – 10 voor batterijen voor elektrische voertuigen en plug-in hybride elektrische voertuigen, en vier voor hybride elektrische voertuigen – die worden beheerd door 5,100 werknemers. De totale bevolking van Liberty bedraagt ​​2,655.

Hoewel deze fabriek opvalt door het duizelingwekkende prijskaartje van $13.9 miljard, is het een van de vele fabrieken voor elektrische voertuigen (EV) die in aanbouw zijn of binnenkort in het Zuiden de grond in gaan.

Productieboom

Door de regio de “Batterij riem”, luiden federale en deelstaatregeringen een duizelingwekkende productiehausse in bijna elk aspect van de toeleverings- en productieketen van elektrische voertuigen in – van laadstations tot de raffinage van mineralen, van de productie van batterijen tot de opslag en verwijdering van batterijen.

In Kings Mountain, North Carolina, hebben een paar bedrijven, gesteund door een subsidie ​​van $ 90 miljoen van het ministerie van Defensie, plannen om een ​​meer dat ooit een open lithiummijn was droog te leggen, en de mijnbouw te hervatten. De bedrijven verwachten dat het genoeg lithium zal opleveren voor 1.2 miljoen elektrische voertuigen per jaar; dit lithium zal worden geraffineerd in een binnenkort te openen fabriek ter waarde van $ 1.3 miljard in het nabijgelegen Chester County, South Carolina.

Een groot deel van de dramatische uitbreiding van de investeringen is het resultaat van de Inflation Reduction Act (IRA) die in 2022 werd aangenomen. Het wetsvoorstel omvatte enorme financiële prikkels, grotendeels in de vorm van subsidies en belastingkredieten, om de productie voor schonere energie aan te moedigen.

De Amerikaanse president Joe Biden en minister van Energie bij de uitreiking van de batterijprijzen voor elektrische voertuigen op 19 oktober 2022 in het Witte Huis. (Witte Huis/Adam Schultz)

Bovenop dit federale geld stapelen de deelstaatregeringen zich op recordbrekende incentive deals over EV-fabrikanten in de vorm van belastingvoordelen, infrastructuurontwikkeling en financiering voor de ontwikkeling van het personeelsbestand.

Georgië zal Hyundai bijvoorbeeld tot 2.1 miljard dollar aan belastingvoordelen en andere staatssteun geven voor zijn kapitaalinvestering van 7.9 miljard dollar in een productiecomplex voor elektrische voertuigen en batterijen buiten Savannah, dat naar verwachting tot 8,500 werknemers zal tewerkstellen.

Naast de gestelde doelen om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen en de klimaatverandering te vertragen, maakt de IRA deel uit van de Amerikaanse inspanningen om te concurreren met China, dat momenteel de meeste elektrische auto’s tegen de laagste prijzen produceert.

“We willen China in bedwang houden, ook al gaat dat ten koste van het aanpakken van de mondiale klimaatveranderingscrisis”, zei Stephen Roach, voormalig voorzitter van Morgan Stanley Asia, tegen de krant. Axios in juli.

De regering-Biden heeft onlangs enorme tarieven opgelegd aan de import uit China met betrekking tot verschillende aspecten van de productie van elektrische voertuigen. Dit beleid is bedoeld om een ​​volledig binnenlandse toeleverings- en productieketen voor de ontwikkeling van elektrische voertuigen te creëren – een proces dat goed op weg is om gerealiseerd te worden.

Fabrieken vluchten naar het zuiden

Sinds de goedkeuring van de IRA hebben bedrijven 110 miljard dollar aan kapitaalinvesteringen in de productie van nieuwe elektrische voertuigen aangekondigd. Ongeveer de helft van dat geld en de bijbehorende banen, aldus de krant EV-banenhub, zijn bestemd voor het zuiden van de VS.

Vijfentachtig procent van de investeringen is geconcentreerd in recht op werk staten [waar vakbonden lidmaatschap niet kunnen eisen als voorwaarde om aangenomen te worden]. S&P Global Market Intelligence schat dat maar liefst tweederde van de EV-banen uiteindelijk in het Zuiden zal komen te liggen.
Terwijl Michigan bovenaan de lijst staat wat betreft investeringen in EV-kapitaal, volgen Georgia, North Carolina en Tennessee op de voet, met investeringen van respectievelijk $23 miljard, $20 miljard en $17 miljard.

In Tennessee investeert een joint venture tussen Ford en SK On [een batterijfabrikant] 5.6 miljard dollar in de ontwikkeling van wat zij BlueOval City buiten Memphis noemt – een complex van zes vierkante kilometer waar 6,000 werknemers elektrische voertuigen en batterijen zullen produceren. Het bedrijf gaat er prat op dat het “een van de grootste autoproductiefaciliteiten in de Amerikaanse geschiedenis” zal zijn.
De locatie zal ook batterijen ontvangen van een BlueOval SK Battery Park in Kentucky, een project van $ 5.8 miljard dat nog eens 5,000 mensen werk zal bieden.

 

Buiten Columbia, South Carolina, heeft Scout Motors (eigendom van en geëxploiteerd door Volkswagen) onlangs baanbrekend werk verricht op een terrein waar het $2 miljard in heeft geïnvesteerd; Zodra het in 2026 operationeel is, zal het 4,000 mensen in dienst hebben en 200,000 voertuigen per jaar produceren.

South Carolina is de grootste bandenexporteur van het land en huisvest al de enorme BMW-fabriek met 1 werknemers in Spartanburg. De BMW-fabriek zal binnenkort batterijen gaan ontvangen van een nabijgelegen fabriek die wordt beheerd door AESC, die in april een uitbreiding van zijn oorspronkelijke plannen aankondigde door een tweede batterijproductiefaciliteit toe te voegen, voor een totale investering van $ 11,000 miljard.

De arbeids- en klimaatbewegingen worden dus geconfronteerd met een dubbele uitdaging: vechten voor een rechtvaardige transitie voor werknemers naar de nieuwe EV-sector, en zich verzetten tegen het opzetten van Amerikaanse werknemers tegen werknemers in het buitenland.

Deze adembenemende EV-ontwikkeling is een versnelling van al lang bestaande trends. De auto- en andere industrieën vergroten hun voetafdruk in de zuidelijke staten al tientallen jaren gestaag.

Ze voelen zich aangetrokken tot een reactionair, pro-bedrijvenklimaat met de laagste vakbondsdichtheid, de laagste lonen en de strengste anti-arbeidswetten van het land. Nu stakingen en organisatiebewegingen landelijk in opkomst zijn, onderstrepen lokale politici dit verkoopargument meer dan ooit.

“Het feit dat er sprake is van massale arbeidsonderbrekingen in de traditionele vakbondsstaten zal zeker ten goede komen aan de zuidelijke staten, aangezien bedrijven willen groeien”, zei Pat Wilson, commissaris voor economische ontwikkeling van Georgia, tegen de Amerikaanse krant The Guardian. Financial Times afgelopen oktober, toen de Big 3-staking van de UAW in volle gang was.

Arbeidsdemonstratie in een Ford-fabriek in Wayne, Michingan, september 2023. (UAW, Twitter)

In maart, Georgië een wet aangenomen het verbieden van bedrijven die overheidsprikkels ontvangen om een ​​vakbond te erkennen op een andere manier dan geheime stemverkiezingen.

Gouverneur van South Carolina, Henry McMaster, een afstammeling van slaveneigenaren, toegezegd in zijn State of the State-toespraak dit jaar om “[vakbonden] te bestrijden tot aan de poorten van de hel.”

In een gezamenlijke verklaring bedoeld om de arbeiders van Chattanooga Volkswagen ervan te weerhouden zich te organiseren, voerden hij en vijf andere zuidelijke gouverneurs aan dat de UAW-actie “de waarden bedreigt waarnaar we leven” en “zeker de banen van onze staten in gevaar zou brengen.”

Bijna elke nieuwe autofabriek in buitenlandse handen die sinds de jaren negentig in de VS is geopend, heeft het Zuiden als uitvalsbasis gekozen. En hoewel het Midwesten ooit ongeveer 1990 procent van alle banen in de automobielsector telde, is dat sindsdien gedaald tot ongeveer 60 procent, terwijl het aandeel in het Zuiden groeide van 45 procent in 15 tot 1990 procent nu.

McMaster in februari 2017. (Wikimedia Commons, CC BY-SA 2.0)

Het Zuiden is ook de regio die 60 procent van de zwarte werknemers hun thuis noemt, samen met een groeiende populatie van gastarbeiders.

Naast elektrische voertuigen verhuist de productie in het algemeen in een razend tempo naar het zuiden, waarbij bijna tweederde van de investeringen in de fabrieksbouw in de zuidelijke staten plaatsvindt.

Nu heeft de UAW het momentum van haar Grote Drie-stakingsoverwinning gekanaliseerd in een ambitieuze, langverwachte campagne om de dertien niet-vakbondsautofabrikanten, grotendeels geconcentreerd in het Zuiden, te organiseren – waarbij ze de komende twee jaar 3 miljoen dollar aan deze taak zullen besteden.

Werknemers bij Ultium Cells in Lordstown, Ohio – dat batterijen produceert voor General Motors – hebben onlangs een sterke overeenkomst gewonnen die de eerste stap van de UAW in de EV-industrie betekent.

Ondanks de dreigementen van de gouverneurs wonnen de arbeiders van Chattanooga Volkswagen in april met overweldigende meerderheid de vakbondsstemming. Enkele weken later wonnen werknemers van Daimler Truck North America in North Carolina, Georgia en Tennessee een platencontract.

Werknemers bij Mercedes in Alabama kwam tekort in hun stemming over vakbondsvorming in mei. Maar de voortdurende organisatie van de vakbond om arbeiderscomités en strijdbaarheid op de werkvloer op te bouwen, draagt ​​bij aan een sfeer die anderen zal aanmoedigen om naar voren te treden en te vechten.

Vorig jaar hebben werknemers in Georgië bij de op een na grootste busfabrikant van het land, Blue Bird – waar ook elektrische bussen onder vallen – een zwaarbevochten overwinning behaald om zich bij de Steel Workers (USW) aan te sluiten.

Werknemers bij een andere fabrikant van geëlektrificeerde bussen, New Flyer in Alabama, stemden dit jaar vóór de Industrial Division of the Communications Workers (IUE-CWA), die zich aansloot bij vakbondsfabrieken in Kentucky, New York en Minnesota.

Vind de knelpunten

De opkomst van de EV-industrie, en van grote productiebedrijven in het algemeen, brengt veel organisatorische uitdagingen met zich mee. Ten eerste zijn deze fabrieken enorm. De verkiezingen van 2024 en de dreigende anti-vakbondsbeslissingen van het Hooggerechtshof kunnen ook overal nieuwe uitdagingen voor de organisatie met zich meebrengen.

Sommige kenmerken van deze snelgroeiende industrie – vooral de lokale toeleveringsketens en soms zelfs verticaal geïntegreerde activiteiten, waarbij de batterij, de onderdelen en de hele auto op één locatie worden gemaakt – kunnen echter kansen bieden.

Als werknemers de belangrijkste knelpunten in het productieproces kunnen identificeren – waar een kleine groep werknemers die actie onderneemt de macht te groot heeft om de bedrijfsactiviteiten te ontwrichten – kunnen ze die invloed gebruiken om eisen op de werkplek te winnen en uiteindelijk erkenning van de vakbonden.

Werknemers kunnen eerst proberen industriële netwerken te ontwikkelen waar ze lessen kunnen uitwisselen, commissies kunnen oprichten met anderen om hen heen, en nauwkeurig kunnen analyseren hoe deze faciliteiten werken om kritische momenten voor actie te identificeren – net zoals de autoarbeiders die de Flint Sit-Down Strike in 1936 leidden. -37 die leidde tot de groei van de UAW.

De Southern Workers Assembly, een sectoroverschrijdend netwerk, heeft dat wel gedaan onlangs een programma gelanceerd gericht op het verkrijgen van banen voor werknemers in strategische sectoren om zich te organiseren.

Andere grote vakbonden zouden het voorbeeld van de UAW moeten volgen en serieuze middelen moeten investeren om te profiteren van de kansen van deze periode en de basis moeten leggen voor de organisatie van EV en andere groeiende sectoren in het Zuiden.

Ben Carroll woont in Durham, North Carolina en is de organiserende coördinator voor de Southern Workers Assembly.

Dit artikel is van Arbeidsnota's.

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteurs en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

2 reacties voor “Arbeid en de zuidelijke 'batterijgordel'"

  1. Paula
    Augustus 12, 2024 op 15: 30

    Ik zou er ook aan willen toevoegen dat de arbeidersvakbond en vele anderen dezelfde zorgen hebben. Denk aan Fred Hampton, een 21-jarige die zowel blanke als zwarte mensen samenbracht over gedeelde kwesties. Bedenk dat het destijds erg gevaarlijk leek voor de blanke supremisten. Het zal heel gevaarlijk zijn voor het kapitalisme als er een leider komt die zegt waar het op staat. De machthebbers houden niet voor niets van het kapitalisme en zullen het koste wat het kost beschermen; Palestijnse levens, Amerikaanse levens, Oekraïense levens, het maakt voor hen niet uit, want ze hebben geen kinderen, familieleden of enige andere rol in het spel dat ze spelen. Dat doe je.

  2. Paula
    Augustus 12, 2024 op 15: 22

    Ik zou graag willen weten, en dat kan alleen door de tijd worden verteld, hoe het deze arbeiders in de toekomst zal vergaan. Ik denk dat de meeste westerse landen proberen de stemmen van de vakbonden te onderdrukken. Hoe sluit dit aan bij wat er in de rest van de westerse wereld gebeurt? Een beperkte visie is een beperkte visie. Kijk ergens anders, kijk overal om je heen. dan weet u misschien iets eerder dan uw wetgevers, een stel snel pratende dummies.

Reacties zijn gesloten.