De Democraten zalven een andere amorele politicus als masker voor de buitensporige hebzucht van het bedrijfsleven, de dwaasheid van eindeloze oorlog, het faciliteren van genocide en de aanval op onze meest fundamentele burgerlijke vrijheden.
JOe Biden was weggegooid door dezelfde klasse van miljardairs die hij gedurende zijn hele politieke carrière ijverig heeft gediend.
Nauwelijks in staat zich een weg te banen door de woorden op een TelePrompter en zich niet altijd bewust te zijn van wat er om hem heen gebeurt, trokken zijn miljardairaanhangers de stekker eruit.
Hij was hun wezen – hij bekleedt al 47 jaar een federaal ambt – van begin tot eind. Hij werd gebruikt als folie om Bernie Sanders te verslaan in de voorverkiezingen van 2020 en werd in 2024 tot kandidaat gezalfd in een voorverkiezingscampagne in Sovjet-stijl.
De miljardairklasse zal nu iemand anders zalven. Kiezers van de Democratische Partij zijn rekwisieten in deze politieke farce. Donald Trump heeft, in tegenstelling tot Kamala Harris of welke andere apparatchik dan ook die de miljardairsklasse als presidentskandidaat selecteert, een oprechte en toegewijde basis, hoe fascistisch ook.
In Hitler en de Duitsersverwerpt de politieke filosoof Eric Vogelin het idee dat Hitler – begaafd in welsprekendheid en politiek opportunisme, maar slecht opgeleid en vulgair – het Duitse volk betoverde en verleidde.
De Duitsers, zo schrijft hij, steunden Hitler en de ‘groteske, marginale figuren’ die hem omringden, omdat hij de pathologieën belichaamde van een zieke samenleving, een samenleving die geteisterd werd door economische ineenstorting en hopeloosheid.
Voegelin definieert domheid als een ‘verlies van de realiteit’. Het verlies van de realiteit betekent dat een ‘domme’ persoon zijn handelen niet ‘juist kan oriënteren in de wereld waarin hij leeft’. De demagoog, die altijd een idioot, is geen freak of sociale mutatie. De demagoog verwoordt de tijdsgeest van de samenleving.
Biden en de Democratische Partij zijn verantwoordelijk voor deze tijdgeest. Zij orkestreerden de deïndustrialisatie van de Verenigde Staten en zorgden ervoor dat 30 miljoen arbeiders hun baan verloren door massale ontslagen.
Zoals ik schrijf Amerika, De Farewell Tour, Deze aanval op de arbeidersklasse veroorzaakte een crisis die de heersende elites dwong een nieuw politiek paradigma te bedenken. Dit paradigma, vertroebeld door volgzame media, verlegde de focus van het algemeen belang naar ras, misdaad en recht en orde. Biden bevond zich in het epicentrum van deze paradigmaverschuiving.
Degenen die diepgaande economische en politieke veranderingen ondergingen, kregen te horen dat hun lijden niet voortkwam uit het ongebreidelde militarisme en de hebzucht van het bedrijfsleven, maar uit een bedreiging van de nationale integriteit. De oude consensus die de New Deal-programma’s en de verzorgingsstaat ondersteunde, werd aangevallen omdat deze criminele zwarte jongeren, ‘welvaartskoninginnen’ en andere zogenaamde sociale parasieten mogelijk maakte.
Dit opende de deur naar een faux populisme, begonnen door Ronald Reagan en Margaret Thatcher, dat zogenaamd voorstander was van familiewaarden, traditionele moraliteit, individuele autonomie, recht en orde, het christelijk geloof en de terugkeer naar een mythisch verleden, althans voor blanke Amerikanen.
De Democratische Partij werd, vooral onder Bill Clinton en Biden, grotendeels niet meer te onderscheiden van de gevestigde Republikeinse Partij waarmee zij nu verbonden is.
De Democratische Partij weigert haar verantwoordelijkheid te aanvaarden voor de verovering van democratische instellingen door een roofzuchtige oligarchie, de groteske sociale ongelijkheid, de wreedheid van roofzuchtige bedrijven en een ongecontroleerd militarisme.
De Democraten zullen een andere amorele politicus, waarschijnlijk Harris, zalven om te gebruiken als masker voor de buitensporige hebzucht van het bedrijfsleven, de dwaasheid van eindeloze oorlog, het faciliteren van genocide en de aanval op onze meest fundamentele burgerlijke vrijheden.
De Democraten, instrumenten van Wall Street, hebben ons Trump gegeven, en de 74 miljoen mensen die in 2020 op hem hebben gestemd. Het lijkt erop dat ze ons weer Trump zullen geven. God Help ons.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten-bureau en hoofd van het Balkan-bureau voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Thij Dallas Morning News, The Christian Science Monitor en NPR. Hij is de presentator van de show Het Chris Hedges-rapport.
OPMERKING VOOR DE LEZERS: Er is nu geen mogelijkheid meer om zonder uw hulp een wekelijkse column voor ScheerPost te schrijven en mijn wekelijkse televisieprogramma te produceren. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, schreeuwen om steeds meer censuur. Als je kunt, meld je dan aan via chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.
Deze kolom is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Chris... Ik heb je geschriften gelezen. Je bent vaak op de hoogte. In dit opzicht… ben je het complot kwijt. Je geeft Biden de schuld van de-industrialisatie, terwijl zijn drie kenmerkende prestaties momenteel meer ‘made in America’-gigafabrieken bouwen dan ooit tevoren in Amerika sinds WO3. U doet dit niet, meneer. Dat is een belachelijk vermoeden. Eindeloze oorlog...is echter wat Amerika projecteert. De Monroe-doctrine en het Roosevelt-gevolg. Niemand is veilig voor de Amerikaanse hebzucht. Ook is Oekraïne niet het land waar we miljarden storten om de verliezen goed te maken die Amerikaanse bedrijven hebben geleden na de staatsgreep van Nuland Oekraïne en NED's BigPrize zag binnen tien dagen na Maidan enorme Amerikaanse investeringen. Hetzelfde oude verhaal. 11 staatsgrepen in 10 jaar, plus enkele. Tussen de 60 Amerikaanse overzeese bases is het niet verwonderlijk dat de VS gebrekkig onderwijs, infrastructuur en veteranenzorg hebben; de belastingbetaler moet het deel dekken waaraan de rijken en bedrijven niet bijdragen.
Mijn enige vraag is: “Wanneer was dit ooit niet waar” – de rijken hebben ALTIJD de regering gecontroleerd, en niet alleen in de VS, maar overal. Ten tijde van de Revolutie bestuurden zij de regering. rechtstreeks – Washington, Jefferson, Madison – nu hebben ze lakeien ingehuurd om het voor hen te doen, om de waarheid voor de bevolking te verbergen. Welnu, gegeven het feit dat de macht ERGENS moet verblijven, waar zou u deze dan willen plaatsen? In de Sovjet-Unie bevond het zich in een kring van partijagenten – selfmade mannen, die zich een weg naar de top vochten en de bevolking terroriseerden om daar te blijven. Of houdt u van een ‘grass roots’-benadering, die leidt tot een bende onwetenden die wordt gecontroleerd door grievenaars en complottheoretici? In Cuba houdt een revolutionair regime iedereen even arm (toegegeven, geholpen door een Amerikaans embargo), terwijl degenen die de vrijheid van meningsuiting willen uitoefenen of economisch willen stijgen, weggaan en naar Miami gaan.
De laatste tijd wil een nieuwe, rijke groep miljardairs als Musk voor de camera's verschijnen, maar ze zullen na verloop van tijd leren dat het veiliger is om hun macht te verbergen voor vijanden en potentiële huurmoordenaars.
Tot zover de beschaving. We denken dat we beschaafd genoeg zijn om ons leven in deze kleine wereld te leiden zonder alles te verpesten, maar dat is niet zo.
Biden is symptomatisch voor onze beschaving – in cognitieve achteruitgang, waanvoorstellingen, verward en gestoord genoeg om wereldwijde verwoesting en vernietiging te veroorzaken. Degenen die aan de macht zijn, zijn het zwaarst getroffen (of moet ik zeggen ‘geïnfecteerd’?) en kunnen niet zien waar ze ons naartoe brengen, of hoe ze van koers kunnen veranderen.
De Doomsday Clock komt steeds dichter bij middernacht…. Het staat nog steeds op 90 seconden, maar moet duidelijk worden aangepast.
Het is interessant om dit te lezen nadat ik onlangs David Graebers “The Practical Utopian's Guide to the Coming Collapse” opnieuw heb gelezen. De tijdsgeest waar Chris over spreekt is het werk van de twee grote partijen, zoals Graeber het verwoordde:
“Het lijkt er vaak op dat, wanneer er een keuze is tussen de ene optie die het kapitalisme het enige mogelijke economische systeem doet lijken, en een andere die het kapitalisme feitelijk tot een levensvatbaarder economisch systeem zou maken, het neoliberalisme betekent dat altijd voor het eerste wordt gekozen. Het gecombineerde resultaat is een meedogenloze campagne tegen de menselijke verbeelding. Of, om preciezer te zijn: verbeeldingskracht, verlangen, individuele creativiteit, al die dingen die tijdens de laatste grote wereldrevolutie zouden worden bevrijd, moesten strikt worden ingeperkt in het domein van het consumentisme, of misschien wel in de virtuele realiteit van internet. In alle andere rijken moesten ze strikt worden verbannen. We hebben het over het vermoorden van dromen, het opleggen van een apparaat van hopeloosheid, ontworpen om elk gevoel van een alternatieve toekomst te onderdrukken. Maar omdat we vrijwel al hun inspanningen in één politiek mandje hebben gestopt, zitten we in de bizarre situatie waarin we het kapitalistische systeem voor onze ogen zien afbrokkelen, precies op het moment dat iedereen uiteindelijk tot de conclusie was gekomen dat geen ander systeem mogelijk zou zijn.”
Onwetende liberalen moeten hier nog iets van ontdekken. Ze hebben geen idee hoe erg we allemaal zijn genaaid door de heersende oligarchie die beide partijculten in hun voordeel uitspeelt. Ik lees hun onzin elke dag op de opiniepagina van mijn plaatselijke krant en vraag me af hoe ze het voor de hand liggende zo volledig vermijden. Wat een ruw ontwaken wacht.
Doorlopen mensen, hier is niets te zien. Het is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. De miljardairs die deze politici steunen en op hun plek zetten, zullen de gewone burger altijd voor zich winnen. Maar wacht!!! Moeder Natuur zal uiteindelijk winnen en al het geld van de wereld zal Haar niet tegenhouden.
…deze GECENSUREERDE waarnemer bedankt de heer Hedges voor het vertellen van de waarheid, terwijl U$uAl…
Zoals herhaald moet worden: ongeacht wie Elections Inc. wint, de Washington Consensus zal zegevieren, de genocide van Palestina zal voortduren, het vooruitzicht op een nucleaire oorlog met China en/of Rusland zal toenemen, de huizencrisis zal verergeren, de gezondheidszorgcrisis zal toenemen. verslechteren… en de oligarchie zal er meer van profiteren.
Chris Hedges heeft er al vele malen op gewezen dat de VS geen functionerende democratie hebben; het is een oligarchie. Het plebs is verdeeld in twee kampen en het MassMediaCartel instrueert hen met beperkte ‘gesprekspunten’, terwijl de oligarchie de winsten int. Het plebs zal onderling strijden over emotionele kwesties, terwijl de oligarchie tot aan de bank lacht.
Dus, op welke smaak van genocide, kleptocratie en tirannie zult u “stemmen”?
Zegt Hedges dat Trump angstaanjagender is dan een democraat?
Nu, na een tijdje een dementerend staatshoofd te hebben gehad, is het duidelijk dat de president zich aan het uitkleden is, en dat de Deep State de touwtjes in handen heeft.
Trump weet nu dat hij het moeras en de veiligheidsstaat niet moet vertrouwen, dus misschien zal hij de elite wakker schudden en laten zweten. Dat zou vooruitgang zijn. Omdat ze Bernie (twee keer!) hebben bedrogen uit de mogelijkheid om de elite uit te dagen, zullen de Democraten dat zelfs nooit doen.
Interessante kijk, hoewel ik niet zeker weet hoe goed deze is gefundeerd. De hele geschiedenis van Trump draaide om het verrijken van zichzelf, bijna uitsluitend ten koste van anderen. Hoe verschilt hij dan van de miljardairs die de twee kapitalistische partijen financieren? Elke ‘opschudding’ die hij mogelijk maakt, zal in de eerste plaats bedoeld zijn om hem ten goede te komen.
Trump was een zakenman, geen politicus, en zakendoen betekent onder het kapitalisme persoonlijke verrijking. Zijn zakelijke vraag waarom we meer uitgeven dan ons aandeel voor de NAVO is een goed begin.
Als socialist zal ik nooit Republikein stemmen, maar het verminderen van de spanningen met Rusland en misschien het beëindigen van de NAVO zouden prachtige dingen zijn.
Ja, ik ben waarschijnlijk naïef optimistisch. Maar ik weet dat het niet het minste van twee kwaden is. Het is het kwaad van 2 minderen.
Zijn verhaal is toch zeker niet alleen maar een aha-moment voor de rest van ons?
Zoals ik in het verleden al heb gezegd: we zijn zo genaaid!
‘De Democraten zullen nog een amorele politicus zalven, waarschijnlijk Harris…’
Het werd moeilijk voor mij om erachter te komen wie ‘de Democraten’ en ‘de Republikeinen’ zijn. Zeker, er zijn kliekjes van plutocraten en zwaargewichten van MIC die erbij betrokken zijn, maar zijn ze er serieus bij betrokken, of als hobby of als een soort ijdelheidswedstrijd tussen plutocraten? Het werd tenslotte een beetje moeilijk om te concurreren op het gebied van vertoon van rijkdom, ‘iedereen’ kan voor zichzelf een paleis bouwen dat zo weelderig is als de residentie van Erdogan met 1000 kamers, en slechts weinigen kunnen zich bezighouden met een totaal spectaculaire overname (zoals Elon Musk), en het hebben van een schare trouwe politici zou kunnen lijken op het hebben van een stel goed gefokte paarden, behalve dat het een meer universeel erkend teken van succes is.
Wat ik wil zeggen is dat ik geen enkele serieuze denkwijze zie in de manipulatie die ons een ticket voor Biden+Harris heeft opgeleverd. De beperkingen van beide waren duidelijk, maar ze waren het handigst, en eenmaal geselecteerd in 2020, waren ze moeilijk te laten vallen in 2024, ook al waren toekomstige problemen maar al te gemakkelijk te voorspellen. Maar zorgen maken over de toekomst is niet wat plutocraten doen als ze hun eigen bedrijven runnen! Misschien heeft het ‘eenzijdige moment’ van 1990 alle belemmeringen weggenomen voor een natuurlijke menselijke neiging tot bijziendheid en het geloven in drogredenen. Eenmaal verankerd, is het bijna onmogelijk om er vanaf te komen, aangezien plutocraten zelf een kudde vormen, of meerdere kuddes, afhankelijk van hun gezichtspunt.
Een goede, beknopte analyse. Ik zal Eric Voegelin lezen op basis van de aanbeveling van de heer Hedges. Omdat een van de desoriënterende factoren in het moderne Amerika de minachting voor de geschiedenis is. Misschien wel als gevolg van het ongegronde geloof in de vooruitgang.