Dagen na elkaar werden grote aantallen Palestijnen en Oekraïners gedood bij raketaanvallen, schrijft Jonathan Cook. De uiteenlopende berichtgeving over deze vergelijkbare gebeurtenissen is de sleutel tot de ware functie van de media.
The New York Times gebouw, 2012. (Ermell, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons)
By Jonathan Cook
Jonathan-Cook.net
WHoewel het enige waar we op moeten vertrouwen om onze relatie met de nieuwsmedia te begrijpen de zelfverklaarde inschatting van hun eigen rol door de media is, is het misschien geen verrassing dat de meesten van ons aannemen dat de ‘vrije pers’ van het Westen een kracht ten goede is: de fundament van de democratie, de toetssteen van een superieure westerse beschaving.
De meer idealisten onder ons beschouwen de nieuwsmedia als iets dat lijkt op een openbare dienst. De meer cynische mensen onder ons beschouwen het als een competitieve marktplaats voor informatie en commentaar, een marktplaats waar vaak lelijke agenda's aanwezig zijn, maar de waarheid uiteindelijk de overhand heeft.
Beide opvattingen zijn fantasievol. De realiteit is veel, veel donkerder – en ik spreek als iemand die er vele jaren in heeft gewerkt The Guardian en Waarnemer redactiekamers, algemeen gezien als de meest vooruitstrevende kranten van het Westen.
Als lezers 'consumeren' we geen nieuws, zoals we ons voorstellen. Het nieuws consumeert ons eerder. Of anders gezegd: de media gebruiken het nieuws om ons, hun publiek, te verzorgen. Als we het goed begrijpen, is de relatie er een van misbruiker en mishandeld.
Klinkt als een paranoïde complottheorie?
In feite werd een dergelijk argument vele jaren geleden – op meer academische wijze – uiteengezet in het boek van Noam Chomsky en Ed Herman. Productie Toestemming.
Als je nog nooit van het boek hebt gehoord, kan daar een reden voor zijn. De media willen niet dat je het leest.
Toen ik werkte bij The GuardianEr was geen figuur die meer verguisd werd in de redactiekamer door senior redacteuren dan Noam Chomsky. Als jonge journalisten werden we gewaarschuwd hem niet te lezen. Hoe zouden we kunnen reageren als we dieper zouden gaan nadenken over de rol van de media, of als we de grenzen zouden gaan opzoeken van wat we mochten rapporteren en zeggen?
Het Propagandamodel van Chomsky en Herman legt gedetailleerd uit hoe het westerse publiek “onder vrijheid gehersenspoeld” wordt door media die gedreven worden door verborgen bedrijfs- en staatsbelangen. Die belangen kunnen alleen verborgen blijven omdat de media beslissen wat als nieuws geldt en bepalen hoe wij gebeurtenissen begrijpen.
De belangrijkste instrumenten zijn misleiding en nalatigheid – en, in extremis, regelrechte misleiding.
Stammenkampen
Verkiezingsdag: tentoonstelling van het Newseum Campaign 2016 in Washington, DC (Lorie Shaull, Flickr, CC BY 2.0)
Het Propagandamodel erkent dat concurrentie in de nieuwsmedia is toegestaan. Maar alleen van een beperkte, oppervlakkige aard, bedoeld om ons nuttiger te verdelen in tribale, ideologische kampen – gedefinieerd als links en rechts.
Die kampen zijn er om ons te laten geloven dat we een veelheid aan ideeën hebben, dat we de leiding hebben over onze reactie op gebeurtenissen, dat we regeringen kiezen – net zoals we kunnen kiezen tussen het kijken naar de BBC en Fox News.
Maar ons samendringen in oppositionele kampen gaat niet echt over keuzes. De kampen zijn er om ons verdeeld te houden, zodat we gemakkelijker kunnen worden gemanipuleerd en geregeerd. Ze zijn er om voor ons de diepere realiteit te verdoezelen dat de staatsmedia de PR-tak zijn van een establishment dat ons zwak nodig heeft.
Om te overleven moet het westerse machtsestablishment twee verwante vormen van steun van het volk bewerkstelligen.
Ten eerste moeten we instemmen met het idee dat het Westen een onvervreemdbaar recht heeft om de hulpbronnen van de aarde te controleren, zelfs als dit ten koste gaat van het begaan van verschrikkelijke misdaden tegen de rest van de mensheid, zoals de huidige genocide in Gaza, en tegen andere soorten. we verwoesten de natuurlijke wereld in ons streven naar onmogelijke, eindeloze economische groei op een eindige planeet.
En ten tweede moeten we instemmen met het idee dat de rijkste en machtigste elites in het Westen het onvervreemdbare recht hebben om het grootste deel van de winsten uit deze geïndustrialiseerde verkrachting van ons enige thuis af te romen.
De media identificeren zelden dit verkwistende, hebzuchtige systeem, zo genormaliseerd is het geworden. Maar als het een naam krijgt, heet het kapitalisme. Het komt alleen uit de schaduw tevoorschijn als de media een boeman-karikatuur van zijn belangrijkste ideologische rivaal, het socialisme, moeten confronteren en belachelijk maken.
Ondergedompeld in propaganda
Guardian's kantoor in Londen, 2010. (Michael Brunton-Spall, Flickr, CC BY 2.0)
De nieuwsmedia zijn er fantastisch in geslaagd om een systeem van suïcidale hulpbronnenextractie, ontworpen om een klein aantal miljardairs te verrijken, volkomen normaal te laten lijken voor hun publiek.
Dat is de reden waarom diezelfde miljardairs net zo graag eigenaar willen zijn van de nieuwsmedia als van politici. Als je eigenaar wordt van de media, bezit je ook de politieke klasse. Het is het ultieme twee-voor-één-aanbod.
Geen enkele politicus kan het zich veroorloven om belangrijke belangen van staatsbedrijven op zich te nemen, of de media die deze belangen versluieren – zoals Jeremy Corbyn een paar jaar geleden al snel ontdekte in Groot-Brittannië.
Ik heb de afgelopen vijftien jaar of langer geprobeerd de lezers de ware aard van onze relatie met de media – de ‘première’ en ‘première’ – onder de aandacht te brengen, waarbij ik de berichtgeving in de media over belangrijke nieuwsgebeurtenissen heb gebruikt als een praktisch anker waaraan ik mijn analyses kan ophangen.
Puur in abstracte zin over de misbruikrelatie praten zal waarschijnlijk weinigen overtuigen, gezien hoe diep we verzonken zijn in propaganda.
Begrijpen hoe de media hun dagelijkse trucjes, weglatingen, bedrog en misleiding uitvoeren, is de sleutel tot het starten van het proces van het bevrijden van onze geest.
Als je voor advies naar de staatsbedrijfsmedia kijkt, zit je al in de klauwen ervan. Je bent al een slachtoffer – een slachtoffer van je eigen verstikkende onwetendheid, van je eigen zelfsabotage, van je eigen doodswens.
Ik heb vele honderdduizenden woorden over dit onderwerp besteed, net als anderen, zoals Medialens. Een paar recente voorbeelden kun je van mij lezen hier, hier en hier. Of je kunt deze lezing bekijken die ik hield over hoe ik mezelf professioneel bevrijdde uit de klauwen van de bedrijfsmedia en mijn vrijheid verkreeg als onafhankelijke journalist:
Verschillende verhalen
Maar zelden hebben we voorbeelden van propaganda die zo flagrant zijn in onze ‘vrije pers’ dat het moeilijk is voor de lezers niet om ze op te merken. De staatsbedrijfsmedia hebben mijn werk net iets gemakkelijker gemaakt.
Eerder deze maand berichtte het over twee nauw vergelijkbare gebeurtenissen, die het op totaal verschillende manieren in beeld bracht. Manieren die maar al te duidelijk de belangen van staatsbedrijven dienen.
De eerste dergelijke gebeurtenis was een Israëlische luchtaanval op 6 juli op een school in Gaza, waar Palestijnse burgers, inclusief kinderen, zich schuilhielden voor maandenlange aanvallen van een razende Israëlische strijdmacht die vele tienduizenden Palestijnen heeft afgeslacht en het grootste deel van de bezittingen van de enclave heeft vernietigd. woningen en infrastructuur.
De enorme omvang van dood en vernietiging in Gaza heeft het Wereldgerechtshof gedwongen Israël te berechten wegens genocide – niet dat je dat zou weten uit de berichtgeving in de media. De genocidezaak tegen Israël is grotendeels uit het geheugen verdwenen.
De tweede gebeurtenis, op 8 juli, was een Russische luchtaanval op een ziekenhuis in Kiev. Het maakte deel uit van een golf van aanvallen op Oekraïense doelen die dag waarbij 36 Oekraïners omkwamen.
Laten we opmerken dat op een normale dag in Gaza minstens 150 Palestijnen door Israël worden gedood. Dat gebeurt al negen maanden dag in dag uit. En het dodental is vrijwel zeker een enorme onderschatting. In tegenstelling tot Oekraïne verloren ambtenaren in het gedecimeerde Gaza al lang geleden het vermogen om hun doden te tellen.
Laten we dat ook opmerken, ondanks het feit dat enorme aantallen Palestijnse vrouwen en kinderen zijn vermoord elke dag Door Israëlische raketten zijn de nieuwsmedia maanden geleden grotendeels gestopt met het verslaan van het bloedbad in Gaza. Het belangrijkste avondnieuws van de BBC bericht er nauwelijks over.
Alleen al het feit dat de moord op 36 Oekraïense burgers zoveel aandacht en bezorgdheid van de westerse media heeft getrokken, in een oorlog die al meer dan twee jaar oud is, terwijl er een veel groter dagelijks dodental is onder Palestijnse burgers in Gaza, wat onze regeringen hebben directe hulp heeft geboden, en de slachting van recentere oorsprong is, is op zichzelf al veelzeggend.
Dus hoe hebben onze meest vertrouwde en vooruitstrevende mediakanalen deze vergelijkbare gebeurtenissen in Gaza en Oekraïne gerapporteerd?
De krantenkoppen vertellen een groot deel van het verhaal.
In een maar al te bekend patroon riep de BBC van de daken: “Minstens twintig doden na ‘massale’ Russische raketaanval op Oekraïense steden”. Het noemde Rusland verantwoordelijk voor het doden van Oekraïners, en deed dit zelfs toen er nog enige discussie bestond over de vraag of Russische raketten of Oekraïense luchtverdedigingsraketten de vernietiging hadden veroorzaakt.
Ondertussen vermeed de BBC zorgvuldig Israël te identificeren als de partij die degenen in Gaza doodde terwijl ze zich schuilhielden voor de bommen, ook al was Israël al lang geleden opgehouden te doen alsof zwakke Palestijnse raketten op een dergelijke schaal schade zouden kunnen aanrichten. De kop luidde: “Luchtaanval op Gaza-school doodt minstens 15 mensen.”
De bewakers De krantenkoppen waren zelfs nog onthullender.
Het blad deed tenminste identificeren Israël als verantwoordelijk voor de moord: “Israëlische aanval op school in Gaza doodt 16, zeggen Palestijnse functionarissen.”
Echter, de droge, zakelijke taal over die Palestijnse sterfgevallen, de suggestie dat de sterfgevallen slechts een claim waren, en de toekenning van die claim aan “Palestijnse functionarissen” (met de nu algemeen aanvaarde implicatie dat die functionarissen dat niet kunnen doen) te vertrouwen) was bedoeld om de emotionele reactie van de lezers te sturen. Ze zouden koud en onverschillig blijven.
Het kader was duidelijk: dit was gewoon weer een routinedag in Gaza. Het is niet nodig om overdreven te investeren in het Palestijnse lijden.
Vergelijk dat eens met de geheel andere toon The Guardian sloeg in de krantenkoppen op de coverstory (onder) over de aanval op Oekraïne: “'Geen woorden hiervoor': horror over de Russische bombardementen op het kinderziekenhuis in Kiev.”
Het subkopje luidt: “Getuigen uiten hun shock en afkeer na de dodelijke raketaanval op de grootste kinderkliniek van Oekraïne.” [Mensenrechtenwacht zei enig kind stierf en 10 raakten gewond vergeleken met de veel grotere slachtoffers bij de aanval op Gaza.]
De nadruk ligt op “horror”, “shock”, “afkeer”. “Er wordt ons verteld dat er geen woorden zijn die de wreedheid van deze gruweldaad kunnen overbrengen. De nadruk in de kop ligt op het aanvallen van “kinderen” met een “dodelijke raket”.
Dit alles kan uiteraard in gelijke mate worden gezegd over de gruwel van Israëls aanvallen op Palestijnse kinderen, dag in dag uit. Maar dat is het natuurlijk niet.
Zwaaiende lezers
Als dit niet overtuigend genoeg is, neem dan nog een voorbeeld De bewakers behandeling (hieronder) van vergelijkbare gebeurtenissen in Gaza en Oekraïne.
Hier ziet u hoe de krant rapporteerde dat Israël in november het grootste ziekenhuis van Gaza vernietigde, toen dergelijke acties nog geen routine waren geworden, zoals nu het geval is, en toen het veel grotere aantallen burgers in het ziekenhuis in Gaza had gedood dan Rusland in Oekraïne.
De kop luidt klinisch: “IDF zegt dat het het al-Shifa-ziekenhuis in Gaza is binnengevallen voor een ‘gerichte’ operatie tegen Hamas.”
The Guardian herhaalt gemakkelijk de terminologie van het Israëlische leger en verleent legitimiteit aan het bloedbad in het al-Shifa-ziekenhuis als een ‘gerichte operatie’.
Het feit dat patiënten en medisch personeel de voornaamste slachtoffers waren, wordt overschaduwd De bewakers een herhaling van Israëls bewering dat het eenvoudigweg “Hamas als doelwit had” – net zoals Israëls moedwillige vernietiging van Gaza vermoedelijk ging over het “elimineren van Hamas”, zelfs nu Hamas sterker wordt.
Kennelijk is er geen sprake van “horror, “shock” of “afkeer”. The Guardian over de verwoestingen en moordpartijen in het grootste ziekenhuis van Gaza. Dergelijke gevoelens zijn voorbehouden aan Oekraïne.
Dezelfde verschillen worden geïllustreerd in de Amerikaanse “liberale” media, zoals Alan MacLeod bekend op X.
Een dag na de Russische aanval op Oekraïne viel Israël een ander schoolgebouw in Gaza aan. The New York Times maakte duidelijk hoe verschillend lezers over deze soortgelijke gebeurtenissen moesten denken.
Kop: “Tenminste 25 doden gemeld bij staking van schoolgebouwen in Zuid-Gaza.”
Let op de passieve, onzekere behandeling – dit was tenslotte maar een rapport. Merk ook op dat de dader, Israël, nog steeds niet geïdentificeerd is.
Kop: “Rusland treft kinderziekenhuis in dodelijk spervuur in heel Oekraïne.”
In schril contrast hiermee wordt Rusland duidelijk geïdentificeerd als de dader, wordt de actieve stem gebruikt om zijn misdaad te beschrijven, en kunnen emotionele descriptoren – ‘dodelijk’ – opnieuw gemakkelijk worden ingezet om lezers tot een emotionele reactie te verleiden.
Koppen en foto's vormen het deel van een verhaal dat bijna elke lezer ziet. Daarom is hun rol bij het bepalen van ons begrip van gebeurtenissen zo belangrijk. Zij zijn het voornaamste middel van de gedrukte media om ons te propageren.
Scheve prioriteiten
Omroepmedia zoals de BBC werken iets anders bij het manipuleren van onze reacties.
Running orders – de manier waarop de zender zijn nieuwsprioriteiten kenbaar maakt – zijn belangrijk, net als de emotionele reacties van presentatoren en verslaggevers. Denk maar aan de manier waarop Steve Rosenberg, de correspondent van de BBC in Moskou, een grijns half onderdrukt elke keer dat hij Vladimir Poetin bij zijn naam noemt, of hoe hij moeite heeft om een spot met de uitspraken van de Russische president te onderdrukken.
Probeer je dan eens voor te stellen dat een BBC-verslaggever hetzelfde zou mogen doen met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, laat staan de Britse leider Sir Keir Starmer.
Een andere manier om ons te laten investeren in sommige gebeurtenissen, maar niet in andere, is door ons te concentreren op wat ‘human interest’-verhalen worden genoemd, door gewone individuen te nemen en hun problemen en lijden centraal te stellen in een stuk in plaats van de gebruikelijke pratende hoofden.
Het BBC-avondnieuws bijvoorbeeld is grotendeels gestopt met het berichten over het lijden van Gaza. Als dat wel het geval is, verschijnen de rapporten kort en laat in de startvolgorde en bestrijken ze meestal weinig meer dan de droge feiten. Human interest-verhalen zijn zeldzaam.
De BBC brak twee keer met die trend in de News at Ten van dinsdag – midden in Israël, en richtte zich tweemaal op scholen die onderdak zouden moeten bieden aan Palestijnen die door Israëlische bommen uit hun huizen waren verdreven.
Heeft de BBC de verhalen verteld van de slachtoffers van die luchtaanvallen? Nee, deze aanvallen kregen de meest minimale berichtgeving.
Het eerste human interest-verhaal ging over een Oekraïense moeder, die wanhopig op zoek was naar haar kind in de nasleep van de aanval op het Kiev-ziekenhuis de vorige dag, evenals hun latere hereniging.
Het tweede human interest-verhaal, dit uit Gaza, had geen betrekking op de vele slachtoffers van de Israëlische aanvallen op schoolopvangcentra. In plaats daarvan concentreerde het zich – en uitvoerig – op een Palestijnse man die in Gaza werd geslagen omdat hij zich verzette tegen het bewind van Hamas.
Met andere woorden: niet alleen beschouwde de BBC de dood van Oekraïners als veel belangrijker nieuws dan de moord op Israël. die dag van 29 Palestijnse burgers, maar het beschouwde ook het slaan van een man door Hamas als een grotere nieuwsprioriteit.
Wanneer we worden aangemoedigd om voor de Palestijnen te zorgen, is dat alleen wanneer er een enkele wordt mishandeld door andere Palestijnen, niet wanneer miljoenen van hen worden mishandeld door hun bezetter, Israël, in hun gettogevangenissen.
Het patroon van deze vertekening van de nieuwsprioriteiten, het voortdurend vertekende kader van de gebeurtenissen, is de sleutel tot hoe we moeten ontcijferen wat de media proberen te bereiken, wat ze moeten doen.
De berichtgeving van de BBC lijkt maar al te vaak elke gelegenheid te benutten om het geweld van Rusland onder de aandacht te brengen, in strikte overeenstemming met de doelstellingen van het Britse buitenlands beleid. Evenzo lijkt het er maar al te vaak op dat de BBC voorwendsels verzint om het geweld van Israël te negeren of te bagatelliseren, wederom in strikte overeenstemming met de doelstellingen van het Britse buitenlands beleid.
Oekraïne is een belangrijk strijdtoneel voor het Westen in zijn strijd om mondiale ‘dominantie over het hele spectrum’, de centrale strategie voor het buitenlands beleid van Washington waarin het zichzelf zo positioneert dat geen enkele andere grote macht, zoals Rusland en China, zijn controle over de wereld kan betwisten. bronnen. De VS en hun westerse bondgenoten zijn klaar om een volkomen onnodige nucleaire oorlog te riskeren, zo lijkt het, om die strijd te winnen.
Israël, een koloniale vestingstaat die door het Westen in het olierijke Midden-Oosten is geïmplanteerd, is een bondgenoot van cruciaal belang bij het realiseren van de dominantie van Washington in zijn regio. De Palestijnen zijn de vlieg in de zalf – en net als een vlieg kunnen zij met totale onverschilligheid en straffeloosheid worden weggeslagen.
Met dit als ons raamwerk kunnen we begrijpen waarom de BBC en andere media er niet zo systematisch in slagen hun zelfbenoemde opdracht tot objectieve en ongeïnteresseerde berichtgeving te vervullen, en er niet in slagen de macht te onderzoeken en ter verantwoording te roepen – tenzij het de macht is van een officiële vijand. .
De waarheid is de BBC, The Guardian en de rest is niets anders dan kanalen voor propaganda van staatsbedrijven, vermomd als nieuwskanalen.
Totdat we dat begrijpen, zullen ze ons blijven verzorgen.
Jonathan Cook is een bekroonde Britse journalist. Hij was twintig jaar lang gevestigd in Nazareth, Israël. Hij keerde in 20 terug naar Groot-Brittannië. Hij is de auteur van drie boeken over het Israëlisch-Palestijnse conflict: Bloed en religie: de ontmaskering van de Joodse staat (2006) Israël en de botsing der beschavingen: Irak, Iran en het plan om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven (2008) en Verdwijnend Palestina: Israëls experimenten in menselijke wanhoop (2008). Als u zijn artikelen op prijs stelt, overweeg dan alstublieft uw financiële steun aanbieden.
Dit artikel komt van de blog van de auteur, Jonathan Cook.net.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Hier is iets dat in het bedrijfsnieuws werd genoemd, maar daarna snel voorbijging.
In Amerika werd de poging tot moordenaar van voormalig president Donald Trump geïdentificeerd aan de hand van zijn DNA, omdat hij weigerde mee te werken en zijn officiële documenten mee te nemen op zijn missie. Dus toen de politie het lijk “Papers Please” vroeg, kregen ze geen antwoord. De nieuwsmedia melden met trots dat ze een “versnelde DNA-test” hebben kunnen krijgen om het lijk snel te identificeren.
Wat in Amerika niet zal worden opgemerkt, is dat een twintigjarige die pas een jaar van de middelbare school af was en nu pas stemgerechtigd was bij zijn eerste presidentsverkiezingen …. zijn DNA is al geregistreerd bij de overheid, zodat hij snel kan worden geïdentificeerd.
Het bedrijfsnieuws zal dat gedeelte zeer snel te boven gaan en doen alsof het volkomen normaal is dat de overheid in een vrije democratie DNA-monsters heeft van ogenschijnlijk …. iedereen. Niets te zien hier. Beweeg mee, beweeg mee.
Bedankt. Briljante uitleg: een frisse wind op de soc. mediawolk die zelfs een met vlaggen zwaaiende onschuldige zou kunnen begrijpen en omarmen – en ‘groomed’ en ‘groomer’ zijn inderdaad de juiste benamingen. Lang geleden heb ik een aantal jaren bij een “alt. news” radiostation, onderdeel van het Pacifica radionetwerk. Nominaal links, maar beter gezegd ‘comfortabel liberale, goedbedoelende democraat’ in hun politieke voorkeuren. Dus ja, in de basis draait het allemaal om de Benjamins: financiering. Militaire acties van dictators uit de “Derde Wereld” zouden een grote klap krijgen, veel audio van de straat, interviews met de nabestaanden en opwindende verklaringen van de rebellenleiders. De ‘engagementen’ tussen de VS en de euro werden zorgvuldiger aangepakt, vooral in de VS. met Joegoslavië, bijv. Dat wil zeggen dat het op de NYT gerichte geloofssysteem zelfs toen al behoorlijk krachtig was – en zowel de Times als de stemmen van radicale afwijkende meningen zijn sindsdien uiteengevallen. FWIW, het hogere management en donoren hebben DEI gebruikt als een middel om politiek onaanvaardbare stemmen te verwijderen en om de zorgvuldig genuanceerde stemmen van streefers te installeren. Een verbazingwekkend percentage van de ‘zwarten’ en ‘bruinen’ – Afro-Amerikanen, Latijns-Amerikanen, Filippino’s – zal trouwens op Trump stemmen. Het geloof van de politieke elites dat ze met Biden het voor de Democraten in petto hebben, is volkomen verkeerd. Het is een veel verdeelder stemgerechtigd publiek, veel benadeelder, veel meer geschaad door vier decennia van bezuinigingen dan de opiniepeilers beseffen, en zij zullen uit woede en wanhoop tegen hun eigen belangen stemmen.
Gewoon een van de beste artikelen die ik heb gelezen waarin wordt uitgelegd hoe propaganda de grote media helpt staats- en bedrijfsbelangen te dienen.
Nog een groot pro-oorlogsartikel in de Observer van gisteren door Simon Tisdall.
Imo, Jonathan 'kookte' de Britse, Franse, Amerikaanse / USG's 'Golden Goose', MSMedia, TV & Print!!! TERECHT!!! Bedankt, Jonathan Kok!!!
……. IMO, de volkomen graal, is “The Corporate News Media at Work” (Jonathan Cook) (+) * “De nuttige idiotie van Donald Trump,” (Chris Hedges, Mr. Fish)
EN, het “optreden” is voorbij!!! De “ROT” blootgelegd. De stank, ondraaglijk. Ook het bedrog, de vernietiging; EN, de dood van de toewijding aan de waarheid valt buiten de grafiek! Deze acties “MOEWEL”, uitgevoerd door presidenten 40-46. Het gebruiken en misbruiken van de macht die ‘geïnvesteerd’ is in Amerikaanse presidenten, vanwege hun bedoeling om financieel rendement te behalen, dat wil zeggen: het is ‘Winst boven mensen’. Bewijs: “El Capitalismo es el Viruz.”
Bijgevolg is de Executive, 40-46, “In vuur en vlam gezet. Ready To Go”, sloot de armen met de National $ecurity, MIC, “Kay eeh Why?” Omdat de Nationale Belangen, de corporaties, “in het Huis” zijn, werken het Congres tot volledige medeplichtigheid aan een meer dan vijf decennia oude “Coup de Jour”; op wie ‘zij’, POTUS/MIC, zich ook richten. “OPZETTELIJK” de waarheid verbergen; & Het Congres “ONWIL” om iemand/iedereen verantwoordelijk te houden voor bedrog, vernietiging en dood voor wat dan ook, van pissen op de Grondwet tot het uitvoeren van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, verleden en heden.….
“democratie is dood!” ALS, democratie, ‘leefde’, had het een heel, heel, heel, heel kort leven. Imo, sinds “die Cowboy uit Texas zijn eigen oorlog in Irak begon.”…..
Vergeet NOOIT dat de VP’s, Cheney’s, BFF, de ‘LEIDENDE’ Democraat, FM Delaware, in de $enate Foreign Relations Committee, Joseph Biden een [CENTRALE] rol speelde bij het doordrukken van de Autorisatie voor het Gebruik van Militair Geweld, die voorzag in een congres rubberen stempel voor de illegale invasie, ‘Bezetting Iraakse bevrijding, vrijheid, democratie. Er is GEEN oorlog waarin Joseph “Patriot Act” Biden, de WH, de MIC, de Partij van de Oorlog, NIET in investeert!
“Vandaag, juli 2024, is “de “LEIDENDE” Democraat, FM Delaware, “een ellendig oude, dementieverslaafde, de waarheid in twijfel getrokken, “sympathieke, goedbedoelende, oudere man, met een slecht geheugen,” rock’n, een opgespoten, verbrand oranje kleurtje, Botox, & Corporate MSMedia, die zich voordoet als POTUS, vermomd als MENS, wens en hoop dat de MSMedia hem uit de rivier van reflectie vissen. POTUS verdrinkt! Hij kan de UITGANG niet vinden! Hij smeekt, jat en schreeuwt om een reddingslijn. Zijn geest, zijn publieke dienst, zijn geschiedenis is f/fubar. Hij is schandelijk! Hij is slecht voorbereid, dat wil zeggen: “Als de hersenen onvoldoende zuurstof hebben, nemen de cognitieve en mentale vermogens af, gevolgd door fysieke invaliditeit en vervolgens bewusteloosheid of zelfs de dood.”
“[betrokkenheid bij dit schandaal, “f/met een GRATIS pers om “oorlogen” en het presidentschap van Biden-Haris te rechtvaardigen “moet zeker ieders kip koken]”
Kortom, POTUS (Biden-Harris) is toa$t! …..Vertaling: POTUS' (Biden's-Harris') LARPING, “Live Action Role Playing, nadert zijn einde. “De huidige productie van en hoofdrollen in ‘The Truman $how’ uit 2024, ‘NU SPELEN’, 24/7, is van De$ign, gestroomlijnd voor de mainstream media (tv en print). Geschreven door de Keyholders' w/the Stakeholders' chokehold, "Keep America Dumb!!!"
“Dit is de deal:” “De oligarchische en militaire elites hebben een dienstmaagd in het Oval Office, en [hij/zij] zal niet worden afgezet zolang [hij/zij] hun belangen dient.”
….. “Trump zorgt voor het dagelijkse entertainment; de elites houden zich bezig met plunderen, uitbuiten en vernietigen. Zolang Trump” [BIDEN-HARRIS] “de belangen van de elites dient, zal hij president blijven.”
“Hulp is onderweg:” * “Als [hij/zij] om de een of andere reden niet in staat is deze belangen te dienen, zal [hij/zij] verdwijnen.”
In mijn ogen ligt de verantwoordelijkheid bij de verdeelde staten van het Amerikaanse Amerikaanse bedrijfsleven, MIC, om te “partneren” met nationale belangen, bij bedrijven om op te lossen, bij de Commander's-N-Crises, om vastberadenheid/taak/macht te hebben om “de macht te regeren”. Wereld." ….. “Hij die de bel om de tijger bindt, moet hem ook losmaken.”
“Houd het verlicht!” TY, CN. Jonathan Cook, et al.
* “De nuttige idiotie van Donald Trump,” (Chris Hedges, Mr. Fish) @ hxxps://www.truthdig.com/articles/the-useful-idiocy-of-donald-trump/
Te vol jargon, Leo. Ik neem aan dat Engels voor jou een verworven taal is, zoals ‘helemaal graal’ voor ‘heilige graal’ suggereert. Schrijf eenvoudiger en vermijd al dat jazzy jargon, zodat u duidelijker en overtuigender schrijft.
Goed gezegd Jonathan! Zoals gewoonlijk op het geld!
Mijn zwager bezoekt ons regelmatig en brengt ons de 'WAARHEID' uit de Britse krant Daily Mail…..
Als we deze nep-'journalistiek' slikken, gaan we met een handkar naar de hel!
Ik raad Wikipedia aan voor zwarte propaganda
hxxps://en.wikipedia.org/wiki/Black_propaganda
100%. Miljoenen mensen die in deze wereldzeepbel van westerse minderheden leven, kunnen niet beseffen dat zij gevoed worden met propaganda die net zo belachelijk is als die van wat ons wordt verteld dat het totalitaire naties zijn. De burgers van deze andere landen zijn beter dan wij. Ze kennen en herkennen de propaganda die ze voeden.
Een briljante analyse van mediavooroordelen en de bijbehorende technieken. Bravo!
Stammenkampen?! Nee!!!
Ik heb deze karakterisering herhaaldelijk zien gebruiken – vooral door Euro-media-analisten, eco-activisten, cultuurcritici en sociale wetenschappers. Het is lui, het is gedachteloos, het ruikt naar raciale superioriteit. En het is NIET waar!
Kijk naar de historische gegevens over welke mensen als ‘tribaal’ worden geclassificeerd. Afrikanen ten zuiden van de Sahara, inheemse Australiërs en de First Nations of the Americas. Zeker geen Europeanen en Euro-nazaten; het zijn ‘etniciteiten’. Tribal roept beelden op van primitieve wezens, onbeschaafde minderheden die zich gezegend zouden moeten voelen als onderwerp van kolonisatie en imperium.
Werkelijke “tribale” mensen hebben niet de gerationaliseerde, onmenselijke oorlogen gevoerd die de professionele elites van de eurolanden herhaaldelijk voeren. Een dergelijke toegewijde wetenschappelijke ontwikkeling en een efficiënt gebruik van de massadoodwapens.
Werkelijke ‘tribale’ mensen begrijpen samenwerking en symbiose; inclusief een diep ervaringsgerichte, zelfs spirituele verbinding met het land en al zijn leven in welke vorm dan ook. In tegenstelling tot de kolonistenneiging om in abstracties te denken, los van hun omgeving. Mensen die oppervlakkig op het land leven, zonder wortels erin, en er dus geen gevoel voor hebben.
Het gebruik van ‘tribal’ als afkorting voor de boze opposities van Europese of Euro-Amerikaanse, etc. politieke groeperingen is een poging om afstand te nemen van je eigen schaduw. Wat dacht je ervan om verantwoordelijk te worden voor de problemen die je hebt vanwege je verkeerde aannames en het daaruit voortvloeiende collectieve gedrag?
De kapitalisten willen altijd doen alsof hun wereld de enige mogelijke wereld was. Maar het kapitalisme zelf is heel nieuw. Uitgevonden door een lid van de Engelse stam in de 1700e eeuw. De mensheid heeft veel langere en succesvollere ervaringen gehad met tribale en gemeenschappelijke culturen. Terwijl de kapitalisten willen doen alsof deze moderne wereld natuurlijk is en de enige mogelijke wereld, lijkt het in plaats daarvan een fataal gebrekkig idee te zijn dat de Humanity a Species Darwin Award zal winnen.
Als we tribaal en gemeenschappelijk waren gebleven, zou dat niet mogelijk zijn geweest.
Uitstekend artikel, dank je
Goed artikel! Ik ben het 100% eens met de verklaring van de auteur over het belang van 'Manufacturing Consent' en ik herinner me hoe sterk het bij mij resoneerde toen ik het begin jaren 90 voor het eerst las - het was ZO verfrissend om hier in de krant een REALISTISCHE beschrijving van de media te lezen. De VS in plaats van de clichématige versie van de ‘vierde macht/vrije pers die de democratie beschermt’ die de MSM in stand houdt. Eén hoop die ik koester is dat alternatieve nieuwsbronnen zoals deze inbreuk zullen maken op de ‘respectabiliteit’ die de MSM op oneerlijke wijze afdwingt, hoewel het uiteraard moeilijker wordt om dat idee te koesteren wanneer flagrante voorbeelden van de ‘thuisploeg’-voorkeur van de MSM worden getoond. herhaaldelijk genegeerd. Niet alleen het voorbeeld dat de auteur aanhaalt, maar ook de disproportionele vergelijking waarbij Poetin wordt veroordeeld omdat hij een oorlogsmisdadiger is (naar verluidt omdat hij ongeveer 200 Russische kinderen uit de gevarenzone in Oekraïne heeft gehaald) terwijl Netanyahu duizenden kinderen DOODT!
Het grofste voorbeeld was de 'oorlog' in Irak in 2003, waarbij vrijwel alle MSM deze steunden. Toen later werd onthuld dat er GEEN massavernietigingswapens waren en dat de hele zaak in wezen een hoax was – zelfs volgens de eigen bekentenissen van de MSM (een zeldzame gebeurtenis) – ontsloegen de media Judith Miller en gingen vervolgens verder, ook al stierven ongeveer 100 Irakezen, en ze zijn nog steeds beweren betrouwbaar te zijn, en het grootste deel van het grote publiek vindt het prima…
“Het Propagandamodel van Chomsky en Herman legt in detail uit hoe het westerse publiek “gehersenspoeld wordt onder de vrijheid” door media die gedreven worden door verborgen bedrijfs- en staatsbelangen. Die belangen kunnen alleen verborgen blijven omdat de media beslissen wat als nieuws geldt en bepalen hoe wij gebeurtenissen begrijpen.
De belangrijkste instrumenten zijn misleiding en nalatigheid – en, in extremis, regelrechte misleiding.
Het Propagandamodel erkent dat concurrentie in de nieuwsmedia is toegestaan. Maar alleen van een beperkte, oppervlakkige aard, bedoeld om ons nuttiger te verdelen in tribale, ideologische kampen – gedefinieerd als links en rechts.
Die kampen zijn er om ons te laten geloven dat we een veelheid aan ideeën hebben, dat we de leiding hebben over onze reactie op gebeurtenissen, dat we regeringen kiezen – net zoals we kunnen kiezen tussen het kijken naar de BBC en Fox News.
Maar ons samendringen in oppositionele kampen gaat niet echt over keuzes. De kampen zijn er om ons verdeeld te houden, zodat we gemakkelijker kunnen worden gemanipuleerd en geregeerd. Ze zijn er om voor ons de diepere realiteit te verdoezelen dat de staatsmedia de PR-tak zijn van een establishment dat ons zwak nodig heeft.
Om te overleven moet het westerse machtsestablishment twee verwante vormen van steun van het volk bewerkstelligen.”
Ik hou van veel werk van koks. Maar ik heb problemen met Chomsky. Die bovendien een groot inzicht heeft in het reilen en zeilen van ons bestuur op alle niveaus. Maar wat Cook hier uitlegt, Chomsky heeft een rol gespeeld bij het plegen van zichzelf. Je zou je kunnen herinneren wie Chomsky in 2020 voor het presidentschap pleitte. Zoals Nader, die altijd, schijnbaar, probeerde ons naar de democratische partij te drijven. Wetende dat ze niet anders zijn dan de republikeinse partij. Je kunt niet beide kanten op gaan en de misdaden en onethische praktijken van deze partijen aan het licht brengen, en ons vervolgens terugverwijzen naar een van hen voor het oplossen van onze problemen, terwijl je weet dat zij het probleem zijn.
Als ik een goed werk lees, laat ik het op zichzelf staan, in de tijd waarin het geschreven is.
Dit is een interessant en meeslepend artikel, maar ik ben een beetje ongerust over de manier waarop Cook omgaat met de aanval van 8 juli op het kinderziekenhuis in Kiev. Hij vermeldt ongemakkelijk dat er aanvankelijk enige twijfel bestond over de vraag of de schade is aangericht door een Russische raket of door een Oekraïens verdedigingsmechanisme, waardoor de indruk ontstaat dat dit door de Russen moet zijn gedaan. Verantwoordelijke waarnemers (Scott Ritter en Thomas Röper) zijn er vrij zeker van dat Oekraïne verantwoordelijk was voor de schade. Het feit dat de gruweldaad plaatsvond vlak voor het begin van de NAVO-top, toen Oekraïne meer dan normaal behoefte had aan wereldwijde anti-Russische hysterie, doet de mogelijkheid rijzen dat het een opzettelijke aanval van Kiev was. Ik denk dat deze aspecten van de aanval op zijn minst moeten worden overwogen.
Ik lees The Figaro in Frankrijk en het lijkt zo veel op elkaar. Rusland wordt gedemoniseerd met “feiten” waarin de Oekraïense president Zelenskii wordt geciteerd, maar informatie die de prestaties van Rusland toegeeft, wordt verborgen of bespot.
“EEN PROPAGANDA-SYSTEEM ZAL MENSEN die in [door] vijandige [Russische] staten worden misbruikt CONSISTENT afbeelden als ‘waardige’ slachtoffers, terwijl degenen die met gelijke of grotere ernst worden behandeld door de eigen regering of cliënten [Israël] ‘onwaardig’ zullen zijn”
-Edward S. Herman en Noam Chomsky
Productietoestemming p.37
“Gezien de rol van de VS bij het ontstaan en in stand houden van de Guatemalteekse counterinsurgency-staat,...”
‘We zouden verwachten dat de berichten over Guatemala…’ ‘…worden gebagatelliseerd of genegeerd,…’
“Dit is een sterke test voor het [Propaganda]-model, aangezien het aantal vermoorde burgers tussen 1978 en 1985 mogelijk de 100,000 heeft benaderd, met een stijl van moorden die doet denken aan Pol Pot. Zoals AI [Amnesty International] in 1981 opmerkte:
'De lichamen van de slachtoffers zijn opgestapeld gevonden in ravijnen,
gedumpt langs de kant van de weg of begraven in massagraven. Duizenden droegen de
littekens van marteling, en de meesten waren door wurging tot de dood gekomen
een garrotte, door te worden gestikt in rubberen kappen of door te worden neergeschoten
in het hoofd.'
De verwachtingen van een propagandamodel worden in dit geval volledig gerealiseerd.”
-Ibid p.75
De observaties van Jonathan Cook zouden kunnen worden uitgebreid tot het Canadese Globe and Mail, dat een reeks NAVO-vriendelijke artikelen, brieven en minstens één hoofdartikel heeft gepubliceerd. Op de opiniepagina van vandaag staat een artikel van Roland Paris, waarin de oude Romeinse stelregel wordt geciteerd die luidt: 'Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog'. Misschien had Publius Vegetius Renatus een geldig punt toen barbaarse hordes het Rome van de vijfde eeuw binnenvielen. De situatie van vandaag is heel anders, waar de NAVO, onder leiding van de Verenigde Staten, een staat van dienst heeft op het gebied van agressie waartegen het nucleair bewapende Rusland zich heeft verdedigd. Als je naar de situatie in Oekraïne vanaf februari 2022 kijkt, kun je Rusland natuurlijk als agressor afbeelden. Maar als je kijkt naar gebeurtenissen die op zijn minst teruggaan tot de NAVO-bombardementen op Belgrado, het post-Maidan-management van het politieke leiderschap van Oekraïne en de reactie van Rusland, krijg je een ander beeld. Rusland confronteren met een versterkte NAVO, in de hoop dat Rusland zijn nederlaag zal toegeven, is de laatste wanhopige poging van een verliezende gokker om zichzelf te bevrijden van onmogelijk te aanvaarden verliezen.
In het belang van het vermijden van Armageddon moet de wereld zich bewust worden van de risico's.
In plaats van 'als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog', had Josef Rotblat een verstandiger houding tegenover de wereld van vandaag, in tegenstelling tot die van het oude Rome. Dat wil zeggen: “Als je vrede wilt, bereid je dan voor op vrede.” Ik beveel nogmaals de uitstekende documentaire van de National Film Board of Canada aan: ‘The Strangest Dream’.
Laten we ze het Corporate-Owned-News noemen, met de afkorting CON. Dat zijn ze al heel lang. Hun selectieve verontwaardiging over het ziekenhuis in Kiev is gewoon weer een CON-klusje. Totdat we erachter kunnen komen hoe we hun geloofwaardigheid bij het publiek kunnen vernietigen, zullen er altijd CON-banen aan het publiek worden opgedrongen. De CON zijn hardnekkige vijanden van het volk, en totdat er een einde komt aan hun heerschappij van wrede leugens, zal er nooit voldoende weerstand van het publiek zijn tegen het eindeloze oorlogsbeleid.
Ga zo door, Jonathan!
Ik schreef mijn proefschrift over precies deze zaken over de Israëlische invasie van Libanon in 1982, getiteld: Structuren van 'News Speak': US Network Television Coverage of the Lebanon War, Summer 1982 (1984) Boston University. Ik heb ook verschillende artikelen geschreven over hoe de 'categorieën' die organisatoren van evenementen gebruiken hun ideologische standpunten onthullen. La Lutte Ga door!
Paul L. Jalbert, Ph.D.
Emeritus hoogleraar
University of Connecticut
paul(punt)jalbert(at)uconn(punt)edu
Met betrekking tot de aanval in Kiev is er een video opgedoken waaruit blijkt dat, wanneer bevroren, de raket die het ziekenhuis trof hoogstwaarschijnlijk een grond-lucht onderscheppingsraket van NASAM was. De schade aan het ziekenhuis is zeker evenredig met een lager schade-effect dan wanneer de Khinsal-raketten die dag op ongeveer twee kilometer afstand militaire productiefaciliteiten raakten. Er is ook een video van de Khinsal-raketten die deze faciliteiten raken en het stilstaande beeld toont het duidelijke verschil in vorm tussen de NASAM en de Khinsal.
Dit wil niet zeggen dat Oekraïne zich bewust op het ziekenhuis richtte als propagandamiddel een dag voor de NAVO-conferentie, maar alleen om aan te geven welk videobewijs lijkt te duiden op een “dwalende” aanval van NASAM.
Dit soort mogelijk doelbewuste propaganda gericht tegen Oekraïne is echter niet zonder precedent.
Op 8 april 2022 werd het treinstation van Kramatorsk getroffen door een Tochka-U-raket waarbij 63 passagiers omkwamen die wachtten om naar het westen te vluchten. De raketaanjager die loskwam had een serienummer dat gekoppeld was aan het Oekraïense arsenaal van na 1991 en kwam uit de richting van door Oekraïne bezet gebied.
Verder ontdekte een onderzoek door de NYT dat het feitelijk een Oekraïense Buk-raket was die een markt in Kostiantynivka, een door Oekraïne bezette stad, raakte, waarbij minstens 17 mensen om het leven kwamen, en niet een S300 die Oekraïne de schuld aan Rusland gaf. Destijds noemde de NYT het een waarschijnlijke “dwalende” antiraketaanval.
Vervolgens sloeg de “dwalende” raket in op een Poolse boerderij, waarbij twee arbeiders om het leven kwamen.
En de “dwalende” Oekraïense raketaanval op een Russisch militair detentiecentrum waarbij gevangen genomen Azov-leden uit de Azovstol-fabriek in Mariupol omkwamen. Ik zou kunnen afdwalen op Bucha, maar ik denk dat je begrijpt wat ik bedoel.
De Oekraïners en de westerse media zijn er altijd snel bij om Rusland de schuld te geven van elk mogelijk incident, zelfs als het bewijsmateriaal niet klopt.
We hebben dit gedurende het hele conflict gezien. Al die zogenaamde Russische oorlogsmisdaden zijn daarvan een goed voorbeeld. Veel waarnemers hebben gemerkt hoe zorgvuldig Rusland te allen tijde burgerslachtoffers vermijdt, terwijl er daarentegen overweldigend bewijs is dat Oekraïne doelbewust op burgerslachtoffers afgaat en vervolgens Rusland de schuld geeft.
Oekraïne heeft een uiterst nare minachting getoond voor mensenlevens – zowel militair als civiel!
Filip,
Ik waardeer de details die u heeft gegeven over de aanval op het kinderziekenhuis in Kiev en over andere gevallen waarin Rusland de schuld kreeg van aanvallen die zij misschien niet hebben uitgevoerd. (Ik heb ook een opmerking over deze kwestie gemaakt, maar alleen in algemene zin.) Ik heb een serieuze vraag voor u: waarom houdt Jonathan Cook zich niet bezig met deze aspecten van de kwestie?
Uitstekende uiteenzetting van hoe de NYT werkt. Het zegt ook tegen zijn verslaggevers en columnisten dat ze de woorden Palestina, Westelijke Jordaanoever, Gaza, enz. niet mogen gebruiken. We moeten ons ervan bewust zijn dat de Times niet de enige nieuwsorganisatie is die dit doet en wat Jonathan Cook heeft geschreven. Bijna alle westerse media doen het. Er zijn zoveel vooroordelen en racisme in deze bedrijfsnieuwskanalen. Ze willen ervoor zorgen dat mensen de waarheid niet leren kennen. Oh ja, kijk eens naar de kop van de New York Times en wat er over de Waarheid staat.
“Al het nieuws dat past, drukken we af” – is DAT de NYTimes-masthead waar je het over hebt? Uitstekend punt!
Bedankt voor je zeer informatieve artikel.
Ze verzorgen mij niet. Ik ben me al jaren bewust van hun manipulatie met woorden en kopjes. De hypocrisie van tegenwoordig ten opzichte van het berichtgevingsverhaal over Russische en Israëlische agressie ligt mijlenver uit elkaar. Nieuwsgierigheid dwingt mij echter om propaganda-nieuwssites te bezoeken om na te gaan welke leugens ze vandaag de dag verkopen.
Uitstekend stuk, en volkomen vernietigend voor de westerse nieuwsmedia.
Dit artikel is een goede inleiding over het opsporen van mediavooroordelen. Bedankt, Jonathan Kok!
Palestijnen: donkere huidskleur – Oekraïners: witte huidskleur
In een van de beste video's ooit op sociale media was te zien hoe Duitse stormtroepen vluchtelingen uit een vluchtelingencentrum ruimden. Deze vluchtelingen waren degenen die tijdens de val van Afghanistan onderdak hadden gekregen. Maar de Duitsers wilden ze uit de weg ruimen voor de nieuwe Oekraïense vluchtelingen. Dus verscheen er op internet een video van Duitse stormtroepen die een menigte wanhopige Afghanen met een donkere huidskleur naar buiten duwden om plaats te maken voor de nieuwe blauwogige, blondharige Oekraïners.
Ze zeggen dat een beeld meer zegt dan duizend woorden. Deze reeks bewegende beelden was minstens dat waard. Behaalt nog steeds de eerste plaats boven de video waarin het Canadese parlement een staande ovatie geeft aan een SS-soldaat.
Uitstekend onderwijs in één artikel! Ik hoop dat websites zoals Common Dreams, etc. het zullen oppikken. Moet aan iedere leerling van de lagere school worden voorgelezen. Begin hun opleiding goed.