In tegenstelling tot wat de Amerikaanse regering beweert, WikiLeaks' Onthullingen hebben daadwerkelijk levens gered – en de vraag naar verantwoording vanuit Washington gestimuleerd, schrijft Marjorie Cohn.

Julian Assange bij de Stop the War Coalition-bijeenkomst op Trafalgar Square, Londen, 8 oktober 2011. (Haydn, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
Ana een strijd van veertien jaar, waarvan vijf jaar in Belmarsh, een streng beveiligde gevangenis in Londen, Wikileaks uitgever Julian Assange is eindelijk vrij. Onder de voorwaarden van een pleidooiovereenkomst Bij het Amerikaanse ministerie van Justitie bekende Assange schuldig te zijn aan één samenzwering om documenten, geschriften en aantekeningen te verkrijgen die verband hielden met de nationale defensie onder de Spionage Act.
Assange riskeerde 175 jaar gevangenisstraf voor 18 aanklachten in de aanklacht ingediend door de regering-Trump en vervolgd door de regering-Biden.
Het ministerie van Justitie stemde in met de schikking iets meer dan een maand nadat het Hooggerechtshof van Engeland en Wales uitspraak had gedaan dat Assange zou worden toegelaten om in beroep te gaan tegen een uitleveringsbevel. Het Hooggerechtshof oordeelde dat de Amerikaanse regering geen bevredigende garanties bood dat Assange kon vertrouwen op een verdediging van het Eerste Amendement als hij werd uitgeleverd en berecht in de VS.
Het ministerie van Justitie, nu angstig het zou de zaak verliezen en zich inspannen om een deal te sluiten met Assange.
De pleidooiovereenkomst vereist dat Assange, voordat hij zijn pleidooi indient, alles moet hebben gedaan wat hij kon om ‘dergelijke ongepubliceerde informatie in zijn bezit, hechtenis of controle, of die van hem, terug te geven of te vernietigen’. Wikileaks of een filiaal van WikiLeaks."
Zoals bepaald in de schikking heeft Ramona Manglona, de Amerikaanse opperrechter van het District Court voor de Noordelijke Marianen, Assange veroordeeld tot 62 maanden met krediet voor de tijd die hij in de gevangenis van Belmarsh heeft gezeten. Volgens de Amerikaanse strafrichtlijnen bedraagt de reikwijdte voor dit “delict” 41 tot 51 maanden, dus heeft Assange 11 tot 21 maanden langer vastgezeten dan dit soort zaken normaal gesproken zou opleveren.
Assange werd vervolgd omdat Wikileaks bracht Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak, Afghanistan en Guantánamo Bay aan het licht. In 201[0 verstrekte inlichtingenanalist Chelsea Manning van het Amerikaanse leger, die over een “TOP SECRET” Amerikaanse veiligheidsmachtiging beschikte, Wikileaks met 700,000 documenten en rapporten, waarvan er vele als ‘GEHEIM’ waren geclassificeerd.
Deze documenten omvatten de ‘Irak War Logs’, 400,000 veldrapporten die 15,000 niet-gerapporteerde sterfgevallen van Iraakse burgers documenteren, evenals systematische verkrachting, marteling en moord nadat Amerikaanse troepen gevangenen hadden overgebracht naar een beruchte Iraakse martelploeg.
Ze bevatten ook het ‘Afghan War Diary’, met 90,000 rapporten waarin meer burgerslachtoffers door coalitietroepen werden gedocumenteerd dan het Amerikaanse leger had gerapporteerd. En daartoe behoorden de “Guantánamo Files” – 779 geheime rapporten met bewijsmateriaal dat 150 onschuldige mensen jarenlang in Guantánamo Bay werden vastgehouden.
In de rapporten wordt uitgelegd hoe de bijna 800 mannen en jongens daar werden gemarteld en mishandeld, wat in strijd was met de Conventies van Genève en het Verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing.
Manning ook voorzien Wikileaks met de beruchte video ‘Collateral Murder’ uit 2007, waarin een bemanning van een Apache-aanvalshelikopter van het Amerikaanse leger twaalf ongewapende burgers in Bagdad als doelwit heeft en doodt, waaronder twee journalisten van Reuters, evenals een man die de gewonden kwam redden.
Bij de aanval raakten twee kinderen gewond. Een tank van het Amerikaanse leger reed over een van de lichamen en sneed deze in tweeën. In een gesprek na de aanval zei zei een piloot,,Kijk eens naar die dode klootzakken,’’ en de ander antwoordde: ‘Leuk.’ De video onthult bewijs van drie schendingen van de Conventies van Genève en het US Army Field Manual.
Wikileaks leverde materiaal voor nieuwsmedia over de hele wereld om verslag uit te brengen over door de VS geleide wreedheden. Het informeren van het publiek over de onwettigheid van de “oorlog tegen het terrorisme” van George W. Bush resulteerde in een roep om verantwoording.
“Tien jaar later blijven de oorlogslogboeken de enige bron van informatie over vele duizenden gewelddadige burgerdoden in Irak tussen 10 en 2004”, schreef John Sloboda, medeoprichter van Iraq Body Count (IBC), in zijn ingediende getuigenis voor Assange’s hoorzitting over uitlevering in oktober 2009. IBC is een onafhankelijke NGO die sinds de invasie van Bush in 2020 de enige alomvattende monitoring heeft uitgevoerd van op geloofwaardige wijze gemelde slachtoffers in Irak.
“WikiLeaks-kabels hebben bijgedragen aan de bevindingen van de rechtbank dat Amerikaanse drone-aanvallen strafbare feiten zijn en dat er strafrechtelijke procedures moeten worden gestart tegen hoge Amerikaanse functionarissen die bij dergelijke aanvallen betrokken zijn”, schreef Clive Stafford Smith, medeoprichter van Reprieve en advocaat voor zeven Guantánamo-gedetineerden. zijn ingediende getuigenis.
[Zien Consortiumnieuws' serie: De onthullingen van Wikileaks]
“Ze namen een held [Assange] en veranderden hem in een crimineel”, zegt Vahid Razavi, oprichter van Ethics in Tech, vertelde Common Dreams. “Ondertussen zijn alle oorlogsmisdadigers in de dossiers ontmaskerd Wikileaks via Chelsea Manning zijn vrij en hebben nooit enige straf of zelfs maar een dag in de rechtbank te verduren gehad.”
De oorlogslogboeken in Irak

Tanks van het Amerikaanse leger in Tal Afar, Irak, op 3 februari 2005. (DoD, Aaron Allmon, Wikimedia Commons, publiek domein)
De Irak-oorlogslogboeken bevatten uitgebreid bewijs van Amerikaanse oorlogsmisdaden. Verschillende meldingen van mishandeling van gedetineerden werden ondersteund door medisch bewijsmateriaal. Gevangenen werden geblinddoekt, geketend en aan hun enkels of polsen opgehangen. Ze werden onderworpen aan stoten, zweepslagen, schoppen, elektrocutie, elektrische boren en het afsnijden van vingers of branden met zuur. Zes rapporten documenteren de schijnbare dood van gedetineerden.
Uit geheime veldrapporten van het Amerikaanse leger bleek dat de Amerikaanse autoriteiten weigerden honderden meldingen van moord, marteling, verkrachting en misbruik door Iraakse soldaten en politie te onderzoeken. De coalitie had een formeel beleid om deze beschuldigingen te negeren en ze te markeren als “er is geen onderzoek nodig. '
Hoewel Amerikaanse en Britse functionarissen volhielden dat er geen officiële gegevens over burgerslachtoffers bestonden, documenteren de logboeken 66,081 sterfgevallen onder niet-strijders van de 109,000 dodelijke slachtoffers tussen 2004 en 2009.
Het logboek beschrijft videobeelden van Iraakse legerofficieren die een gevangene in Tal Afar executeren. Het zegt, "De beelden laten ongeveer zien 12 soldaten van het Iraakse leger [IA]. Tien IA-soldaten waren met elkaar aan het praten terwijl twee soldaten de gedetineerde vasthielden. De handen van de gedetineerde waren vastgebonden... Op de beelden is te zien hoe de IA-soldaten de gedetineerde de straat op brachten, hem tegen de grond duwden, hem sloegen en neerschoten.”
Het Afghaanse oorlogsdagboek

Afghaanse commando's tijdens een nachtelijke aanval, december 2007. (Marie Schult, Publiek domein, Wikimedia Commons)
Het Afghan War Diary onthulde ook bewijs van Amerikaanse oorlogsmisdaden tussen 2004 en 2009. De rapporten beschrijven hoe een geheime “zwarte” eenheid bestaande uit speciale operatietroepen die zonder vorm van proces jacht maakten op beschuldigde Taliban-leiders wegens “doden of gevangen nemen”. Geheime commando-eenheden – geheime groepen speciale agenten van de marine en het leger – gebruikten een ‘capture/kill-lijst’, wat resulteerde in het doden van burgers, wat het Afghaanse volk boos maakte.
Bovendien breidde de CIA de paramilitaire operaties in Afghanistan uit, voerde hinderlagen uit, gaf opdracht tot luchtaanvallen en voerde nachtelijke aanvallen uit. De CIA financierde het Afghaanse spionageagentschap en exploiteerde het als een dochteronderneming.
In de rapporten wordt een ontmoeting uit 2007 tussen Afghaanse districtsfunctionarissen en Amerikaanse ambtenaren voor burgerzaken gedocumenteerd. Afghaanse functionarissen zeggen: “De bevolking van Afghanistan blijft hun vertrouwen in de regering verliezen vanwege het grote aantal corrupte overheidsfunctionarissen. De algemene opvatting van de Afghanen is dat de huidige regering het ergste is dan de Taliban.”
In de logboeken werden talloze burgerslachtoffers geregistreerd als gevolg van luchtaanvallen, schietpartijen onderweg, in dorpen en bij controleposten; velen kwamen in het kruisvuur terecht. De slachtoffers waren geen zelfmoordterroristen of opstandelingen. Verschillende sterfgevallen werden niet aan het publiek gemeld.
De Guantanamo-dossiers

11 januari 2012: Demonstrant buiten het Witte Huis tijdens een celwake van 96 uur die op het punt stond te eindigen toen het detentiecentrum van Guantanamo Bay zijn tiende jaar bereikte. (Justin Norman, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
Dat staat in de Guantánamo Files alleen 220 van de 780 mensen die sinds 2002 in het gevangenkamp werden vastgehouden, werden geclassificeerd als ‘gevaarlijke internationale terroristen’. Van de overige gedetineerden werden 380 geclassificeerd als voetsoldaten van laag niveau en 150 werden beschouwd als onschuldige Afghaanse of Pakistaanse burgers of boeren.
Veel gevangenen werden jarenlang in Guantánamo vastgehouden op basis van schamel bewijsmateriaal of bekentenissen die waren verkregen door marteling en mishandeling. Onder de arrestanten bevonden zich bijvoorbeeld een 89-jarige Afghaanse dorpeling met seniele dementie en een 14-jarige jongen die het onschuldige slachtoffer was van een ontvoering.
De bestanden documenteren een systeem dat meer gericht is op het extraheren van intelligentie dan het vasthouden van gevaarlijke terroristen. Eén man werd overgebracht naar Guantánamo omdat hij een mullah was met bijzondere kennis van de Taliban. Een taxichauffeur werd naar het gevangenkamp gestuurd omdat hij algemene kennis had van bepaalde gebieden in Afghanistan. Een Al Jazeera journalist werd zes jaar lang in Guantánamo vastgehouden om te worden ondervraagd over het nieuwsnetwerk.
Bijna 100 gedetineerden werden geclassificeerd met depressieve of psychotische stoornissen. Meerdere sloten zich aan bij hongerstakingen uit protest tegen hun detentie voor onbepaalde tijd of hun zelfmoordpoging, zo blijkt uit de dossiers.
Niemand heeft er last van Wikileaks'Openbaringen

5 april 2010: Assange spreekt de National Press Club toe over Wikileaks Video ‘Collateral Damage’ uit Bagdad toont Amerikaanse luchtaanvallen waarbij burgers omkwamen op 12 juli 2007. (Jennifer 8. Lee, Flickr, CC BY 2.0)
Hoewel de Amerikaanse regering dat beweerde Wikileaks'publicatie van informatie had 'grote schade' aangericht', zeiden ze.gaf toe dat er geen enkele persoon was overal waar ze maar konden produceren, werd dat geschaad door deze publicaties”, zei Assange's advocaat Barry Pollack op een persconferentie van 26 juni in Australië.
In de pleidooiovereenkomst staat: “Sommige van deze ruwe geheime documenten werden openbaar gemaakt zonder alle persoonlijk identificeerbare informatie te verwijderen of te redigeren met betrekking tot bepaalde personen die in vertrouwen gevoelige informatie over hun eigen regeringen en activiteiten in hun land met de Amerikaanse regering deelden.”
De Amerikaanse regering beweert dat Assange Amerikaanse informanten in gevaar heeft gebracht die in de gepubliceerde documenten worden genoemd. Maar John Goetz, een onderzoeksjournalist die voor Duitsland werkte der Spiegel, getuigde tijdens de uitleveringshoorzitting van 2020 dat Assange zich tot het uiterste inspande om ervoor te zorgen dat de namen van informanten in Irak en Afghanistan werden geredigeerd.
Goetz zei dat Wikileaks onderging een “zeer rigoureus redactieproces” en Assange herinnerde zijn mediapartners er herhaaldelijk aan om encryptie te gebruiken. Goetz zei dat Assange inderdaad probeerde te stoppen Vrijdag van het publiceren van materiaal dat zou kunnen resulteren in het vrijgeven van niet-geredigeerde informatie.
Bovendien, WikiLeaks' onthullingen hebben daadwerkelijk levens gered. Na Wikileaks Nadat er bewijzen waren gepubliceerd van Iraakse martelcentra die door de VS waren opgericht, weigerde de Iraakse regering het verzoek van de toenmalige president Barack Obama om immuniteit te verlenen aan Amerikaanse soldaten die daar strafrechtelijke en civiele misdrijven begingen. Als gevolg hiervan moest Obama de Amerikaanse troepen terugtrekken uit Irak.
Obama kreeg de eer voor het beëindigen van de Amerikaanse militaire betrokkenheid in Irak. Maar hij had maandenlang geprobeerd het te verlengen tot na de deadline van 31 december 2011, de deadline die zijn voorganger met de Iraakse regering had afgesproken. De onderhandelingen liepen stuk toen Irak weigerde de Amerikaanse troepen strafrechtelijke en civiele immuniteit te verlenen.
Wat het pleidooiakkoord van Assange betekent voor de vrijheid van meningsuiting
Voordat ze het schuldige pleidooi van Assange accepteerde, vroeg rechter Manglona hem wat hij deed om de wet te overtreden. “Werken als journalistIk moedigde mijn bron aan om informatie te verstrekken waarvan werd gezegd dat deze geheim was”, aldus Assange. “Ik geloofde dat het Eerste Amendement deze activiteit beschermde, maar ik accepteer dat het een schending van het spionagestatuut was.” Assange voegde er vervolgens aan toe: “Het Eerste Amendement was in strijd met de Spionagewet, maar ik accepteer dat het gezien al deze omstandigheden moeilijk zou zijn om een dergelijke zaak te winnen.”
Ook al zal Assange vrijuit gaan, zijn pleidooiovereenkomst roept zorgen op bij voorstanders van het Eerste Amendement in de VS
"De Verenigde Staten hebben dat nu gedaan, voor het eerst in de meer dan 100-jarige geschiedenis van de Spionage Act, een veroordeling uit de Spionage Act gekregen voor basale journalistieke handelingen”, vertelde David Greene, hoofd burgerlijke vrijheden bij de Electronic Frontier Foundation. The New York Times. “Deze aanklacht had nooit mogen worden ingediend.”
Charlie Savage, die de Assange-zaak jarenlang uitgebreid heeft besproken, waarschuwde dat het pleidooi van Assange een “nieuw precedentDat “zal een bedreigende boodschap sturen naar nationale veiligheidsjournalisten, die misschien bekoeld raken door de agressieve manier waarop ze hun werk doen, omdat ze een groter risico op vervolging zullen zien.”
Maar, zo merkte Savage op, omdat Assange schuldig bekende en geen constitutionele uitdaging aanging tegen de Spionage Act, elimineerde dit het risico dat het Amerikaanse Hooggerechtshof uiteindelijk een enge interpretatie van de persvrijheid uit het Eerste Amendement zou goedkeuren.
“WikiLeaks publiceerde baanbrekende verhalen over corruptie bij de overheid en mensenrechtenschendingen, waarbij de machtigen verantwoordelijk werden gehouden voor hun daden,” Wikileaks zei in een verklaring het bekendmaken van de pleidooiovereenkomst. 'Als hoofdredacteur betaalde Julian zwaar voor deze principes, en voor het recht van het volk om het te weten. Terwijl hij terugkeert naar Australië bedanken we iedereen die ons heeft gesteund, voor ons heeft gevochten en zich volledig heeft ingezet in de strijd voor zijn vrijheid.”
Daar bestaat geen twijfel over, behalve voor de aanhoudend activisme van mensen over de hele wereld en het werk van zijn uitstekende juridische team zou Julian Assange nog steeds achter de tralies wegkwijnen omdat hij bewijsmateriaal van Amerikaanse oorlogsmisdaden had onthuld.
Marjorie Cohn is emeritus hoogleraar aan de Thomas Jefferson School of Law, decaan van de People's Academy of International Law en voormalig voorzitter van de National Lawyers Guild. Ze zit in de nationale adviesraden van Assange Defense en Veterans For Peace. Als lid van het bureau van de International Association of Democratic Lawyers is zij de Amerikaanse vertegenwoordiger bij de continentale adviesraad van de Association of American Jurists. Haar boeken omvatten Drones en gerichte moorden: juridische, morele en geopolitieke kwesties.
Dit artikel is van Truthout en met toestemming herdrukt.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Bezorgdheid inderdaad dat “deze aanklachten nooit hadden mogen worden ingediend” en geen betwisting van de Spionagewet met zijn behoefte aan kwalificaties.
Hij was niet in staat om die taal in de schikking te kwalificeren of te ontkennen, waaruit bleek dat hij zich niet had beziggehouden met “onschuldige” activiteiten, en hij ondertekende ook een belofte om “zich niet in te laten met gedrag dat inconsistent is met een dergelijke aanvaarding van verantwoordelijkheid” – dat wil zeggen , zijn schuldbekentenis.
Deze twee voorwaarden geven aan waarom Julian de Spionagewet niet kan en mag betwisten.
Hoe en door wie kan dit dan worden betwist?
Is dit anders dan wat er gebeurde met de My Lai-terrorisatie van het Zuid-Vietnamese volk? Vanaf de president wisten de generaals wat een kleine groep soldaten aan het doen was.
Het lijkt erop dat de politieke bureaucraten nog steeds hetzelfde doen, maar op een andere locatie.
We zijn terecht geschokt over wat de nazi's hebben gedaan, maar op dit moment denk ik niet dat we beter zijn.
Chris Hedges zit dit in mijn oor te lezen.
Wat in het buitenland wordt gedaan, zal thuis worden gedaan.
‘Er is maar één vrijheid: jezelf rechtzetten met de dood. Daarna is alles mogelijk.”
-Albert Camus
Ik heb dat al eerder geciteerd, maar met de huidige koers die dit land heeft uitgezet, zullen we allemaal dat kleine oefeningetje moeten doen. Tenzij we bezwijken voor een massavormingspsychose. Wees zelfbewust genoeg om niet mee te doen aan het kwaad dat om je heen gebeurt in naam van de staat.
Je wilt niet op de eerste bestemming hoeven verschijnen nadat je deze sterfelijke spiraal hebt verlaten, en medeplichtigheid aan genocide, onvervalste hebzucht en wat dan ook moet uitleggen aan de godheid van je keuze.
Wat bedoel je met ‘eerste bestemming’? Er IS geen bestemming. De dood is het einde. Over. Weg. Dit is de 21e eeuw!
Ik had een uittredingservaring toen ik jong was. Ze zijn voldoende gedocumenteerd. Zelfs sommige artsen zullen getuigen dat een patiënt die klinisch dood was, de kamer beschrijft, de handelingen van de mensen daarin, enzovoort. De mijne was tijdens een nachtelijke terreur, nuchter als een kerkmuis. Ik had mijn lichaam verlaten alsof ik voor een brand vlucht. Ik belandde in de noordwestelijke hoek van het plafond in mijn kamer en keek op mijn lichaam neer, met open mond, schreeuwend maar geen geluid makend. Ik zeg “mijn” lichaam, maar op dat moment was het niet “mijn” lichaam. Ik was ik, en ik zat aan het plafond. Ik was Michael niet meer, dat was zeker, die geschiedenis was voorbij. Wat ik vervolgens deed, omdat ik wist dat ik het kon, was door de deur glippen. Een heel vreemde ervaring, ik kon de houtvezels zien en voelen terwijl ik er doorheen en naar buiten liep. Terwijl ik dat deed, maakte ik een klein krakend geluid. Het was hoog in de bergen, de maan stond op en er stond een lage wind die door de bekende dennenbomen zwaaide en dat geluid maakte waar ik altijd van heb gehouden. Ik keek naar de sterren en was er zo zeker van als ik maar kon zijn dat ik degene kon kiezen die ik wilde en er zo snel als ik dacht te zijn. Maar ik wist niet waar ik heen moest en ik was bang dat als ik ging, ik de weg terug niet zou kunnen vinden. Ik werd bang bij dat vooruitzicht, en dat ik iets zou tegenkomen in mijn staat van zijn waarvan ik niet zou weten wat ik ermee aan moest, dus ging ik terug door de deur, ging weer over mijn lichaam heen, aarzelde even en nestelde me weer in mijn lichaam. Het. Via dat lichaam heb ik mijn verbinding met deze aarde weer gemaakt. Hartkloppingen en draadjes door gebrek aan zuurstof. Dat was meer dan 40 jaar geleden, maar ik herinner me elk detail.
Er is iets na dit leven. En je kunt gaan waar je maar wilt. Ik heb er door de jaren heen veel over nagedacht. Ik heb zojuist tegen mezelf gezegd dat als het echt en juist is om te gaan, iets of iemand je zal vertellen waar je heen moet. En u zult niet bang zijn om de weg terug te vinden.
Daarom zei ik ‘godheid van keuze’ en daarom zei ik ‘eerste bestemming’.
‘Er is maar één vrijheid: jezelf rechtzetten met de dood. Daarna is alles mogelijk.”
-Albert Camus
Blijkbaar is dit leven op planeet Aarde vanaf dit moment, in jouw persoonlijke geloofssysteem, slechts een generale repetitie, ondanks dat Chris Hedges wijsheid in je oor spreekt!
Ik ben het met Carolyn L Zaremba eens, tot nu toe heb je jezelf duidelijk NIET in het reine gebracht met de dood.
Bedankt, Consortium News en alle betrokkenen voor het verhelderende interview en Marjorie Cohn voor het herinneren van iedereen die CN heeft gelezen aan wat Julian Assange rapporteerde en waarom de Amerikaanse regering hem het zwijgen wilde opleggen. Ik ben er trots op dat ik excellente journalistiek steun!