Een panel van journalisten die verslag deden van de Assange-zaak bespreekt met presentator Richard Medhurst de wendingen in het drama dat leidde tot zijn vrijlating op maandag.
Britische journalist Richard Medhurst uitgenodigd Taylor Hudak of acTVisme München, Mohammed Elmaazi of Verdedigende waarheid, Kevin Gosztola of De andersdenkende, onafhankelijk journalist Tareq Haddad of Verbeter het nieuws, plus Cathy Vogan en Jo Lauria of Consortium Nieuws om de talloze complexe kwesties van de Assange-saga te bespreken.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Reactie via de eerste helft van de video:
Het heeft even geduurd, maar ik ben het erover eens geworden dat de pleidooiovereenkomst een overwinning voor Assange was, dat hij won. Toen de mogelijkheid een maand geleden werd geopperd, kon ik niet geloven dat Julian schuldig zou bekennen aan iets verkeerds, omdat hij niets verkeerds had gedaan. Het had mij door de jaren heen de indruk gegeven dat hij een principieel standpunt over zijn zaak wilde innemen, dat hij enigszins naïef geloofde dat gerechtigheid mogelijk was, en dat hij er anders in zou zijn geslaagd de ambassade te ontvluchten, wat hij volgens mij had kunnen regelen.
Ik dacht toen, rond de tijd van Joe's artikel (ik overtrad de wet, maar de wet was verkeerd) dat Julian had gezien, misschien door het lange lezen dat hij aan de pleidooiovereenkomst gaf, dat hij ermee in kon stemmen en te ondertekenen op basis van de transparante vooringenomenheid en De Orwelliaanse taal van het pleidooi onderhandelt over zichzelf en glipt weg. Dat wil zeggen dat waar hij ook maar leek mee te werken aan de schikking, het in feite was dat hij onzichtbare aanhalingstekens rond zijn ‘overeenkomst’ zette. Hij “was het eens” met de feitelijkheid van wat in de schikking stond, wetende (en de overeenkomst is niet zo goed geschreven) dat de gebruikte taal zwaar ironisch en vals is, gezien iedereen die de zaak zorgvuldig heeft gevolgd.
Maar hij moet voorzichtig zijn met de details van DEZE zaak, niet met betrekking tot zijn mogelijke verdere activiteiten met Wikileaks, zoals bij het ondernemen van een soortgelijk project om klokkenluidersmateriaal te accepteren en te publiceren. Het is duidelijk dat gezond verstand erop zou wijzen dat we hier niet overhaast op in zouden gaan, gezien de Pompeo-factor over zijn veiligheid. Verder staat in de pleidooiovereenkomst ook, maar is dit niet precies duidelijk, dat hij niet negatief mag praten over deze zojuist gesloten zaak. Dat werd op de persconferentie van donderdag gesuggereerd door Stella, waarin hij sprak over zijn behoefte aan tijd om te herstellen van zijn beproeving. Zij daarentegen zou in feite kunnen zeggen: vergeet niet wat er is gebeurd, en ga er verder mee door.
Wat het ongepubliceerde materiaal betreft, denk ik dat dit een soort politieke verontschuldiging is van degene die deze pleidooiovereenkomst heeft goedgekeurd, een soort van “dit zal hem inderdaad de mond snoeren over waar we hem al die jaren van hebben beschuldigd”, hoewel het schrijven vol staat met Er zijn op dit moment gaten in het afdwingen van deze uitkomst, zoals het panel heeft opgemerkt. De poging tot een “hij houdt nu zijn mond”-boodschap is een belangrijk aspect van de pleidooiovereenkomst – als voornaamste doelstelling – vooral gezien de schaamte van het terugbrengen van de straf van 175 jaar/executie naar de uitgezeten tijd.
Over de tweede helft:
Van de vele belangrijke zorgen die in deze discussie naar voren zijn gebracht, springt deze er voor mij uit: het blootleggen van de “echte criminaliteit in deze zaak” – benadruk het woord REAL. De discussie wijst ook op dit probleem van REAL zijn, aangezien het zich verder uitstrekt dan alleen de corruptie van overheidsmachten wanneer zij daartoe niet in staat zijn, of wanneer zij opzettelijk moraliteit en het publieke goed/het publieke belang vermijden. Wat we parallel met Gaza zien, zijn groepen aan de macht die morele principes en waarachtigheid opgeven om hun individuele machtssituatie te dienen. En dit is historisch gezien menselijk door de eeuwen heen. Dit is dus naar mijn mening de belangrijkste overweging van dit ‘cruciale moment’, namelijk de vraag of we kunnen evolueren naar het grotere goed en uitsterven via menselijke zwakte kunnen voorkomen, en in plaats daarvan mechanismen kunnen creëren om eigenbelang en hysterisch gedrag te beheersen.
Dit probleem of we kunnen evolueren is erg ingewikkeld, maar essentieel om enig ‘rimpeleffect’ te overwegen of vooruitgang te boeken ten opzichte van wat er met Julian is gebeurd, en wat er eeuwen geleden met Galileo is gebeurd toen hij erg impopulair werd vanwege zijn heliocentrische opvattingen over het zonnestelsel. , waarin de aarde een planeet is die rond een zon draait, en niet het centrum van het universum waar al het andere omheen draaide. Vooruitgang en wetenschappelijke analyse verlopen volgens de geschiedenis langzaam. Tientallen jaren van openlijke en ‘wettige’ segregatie in de VS gingen voorbij, totdat er in de jaren zestig een opstand uitbrak. Zal er erkenning komen voor de valsheid en het spel dat gespeeld wordt in de Assange-zaak? Ik zou denken dat dit waarschijnlijk niet het geval zal zijn in een publiek dat overgeleverd is aan narratieve structuren van bedrijven die genotzuchtig gedrag manipuleren en aanmoedigen. Deze factor kan ook verklaren waarom de vooruitgang in de richting van een groter bewustzijn en de strijd voor een rechtvaardig en juist respect voor de waarheid zo traag verloopt en niet breed genoeg wordt gerespecteerd.
Heel erg bedankt voor dit grondige en waargebeurde verslag van Julian Assange en de media! Wat een trieste en beschamende media wordt er blootgelegd. Ik heb deze zaak vanaf het begin gevolgd en heb eigenlijk jarenlang gebeden dat gerechtigheid zou geschieden en Julian Assange zou worden vrijgelaten! Het zijn mensen zoals jij die we allemaal moeten bedanken!
Het leidende principe van de heersende elites was en is nog steeds: wanneer verandering dreigt te heersen, worden de regels veranderd. – Michael Parenti
mijn dank aan jullie allemaal voor deze leerzame recensie en
voor al je werk dat heeft bijgedragen aan de vrijlating van Julian Assange.
laten we nu hopen dat tenminste sommige MSM dit als een wake-up call beschouwen
veel beter te doen dan voorheen, door het grote publiek te instrueren
in plaats van gerechtigheid, vrede en vrijheid voor iedereen – en niet alleen – te belemmeren
voor de roekeloze, zorgeloze, super-egoïstische o,1 procent …
Assange zal pas vrij zijn als hij zijn stem terug heeft en weer rechtstreeks kan spreken.
Hij kon met Albanese spreken – die deel uitmaakte van de Gillard-regering die Assange in de eerste plaats vervolgde – en op zijn minst een korte video maken voor alle miljoenen supporters over de hele wereld die daar talloze uren en dollars aan hebben besteed. de afgelopen 14 jaar onvermoeibaar campagne gevoerd, geprotesteerd, posters gemaakt, gelobbyd bij politici en nog veel meer om voor zijn vrijheid te vechten.
Al die moeite was voor niets geweest als Julian nog steeds geen directe publieke stem heeft.