AS`AD AbuKHALIL: De opkomst van Sinwar en het einde van het Arafat-tijdperk

7 oktober was een keerpunt voor de Arabische politiek met de opkomst van een strijdmacht die namens de Palestijnen militair met Israël in zee gaat. Het tijdperk van Yasser Arafat is voorbij.

By As'ad AbuKhalil
Speciaal voor consortiumnieuws 

LOf je hem nu leuk vindt of haat, het is het tijdperk van Yahya Sinwar in de Arabische politiek. Er is geen persoon te bedenken die de status en status van de Hamas-commandant onder de bevolking van de regio kan evenaren. 

7 oktober was een keerpunt in de geschiedenis van het Arabisch-Israëlische conflict. Het veranderde de aard van het conflict, in termen van de opkomst van een Arabisch front dat zich achter de Palestijnen schaart en namens hen de militaire strijd met Israël aangaat. 

Het bracht ook een nieuw Palestijns leiderschap voort dat voor het eerst categorisch gebroken heeft met het tijdperk van Yasser Arafat. 

Arafat (grotendeels met steun van de Golf vanwege de angst voor het radicale alternatief van George Habash) domineerde de Palestijnse politiek vanaf 1968, in de nasleep van de Slag om Karamah, tot vele jaren na zijn moord door Israël in 2004.  

De voetafdruk van Arafat is nog steeds zichtbaar in de corruptie en incompetentie van de Fatah-beweging en het collaborerende regime in Ramallah. Arafat was degene die, op aandringen van de regering-Clinton, feitelijk de gewapende strijd opgaf en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie in alle opzichten ontbond of omvormde tot louter een instrument van de Israëlische bezetting.

Arafat nam zelfs dictaten over van het ministerie van Buitenlandse Zaken om het handvest van de PLO, dat in 1964 was opgesteld en in 1968 werd gewijzigd, te wijzigen. 

Arafat gaf de bevrijding op in ruil voor vage beloften over een toekomstige staat op een onbepaald stuk land binnen 22 procent van het historische Palestina, en onder het toeziend oog van de militaire bezetting. 

Arafat sloot vrede met de vijand voordat hij enige betekenisvolle concessie van hen afdwong; hij vertrouwde slechts op de vage beloften van Amerikaanse regeringen.

Het tegenovergestelde van Arafat

Sinwar is het tegenovergestelde van Arafat: Arafat was bombastisch, Sinwar is niet-theatraal en rustig; waar Arafat gevoelig was voor overdrijving, is Sinwar preciezer in retoriek.

Arafat had absoluut geen militaire achtergrond, behalve wat hij verzonnen had over zijn escapades in Jordanië en elders. Sinwar heeft – om zo te zeggen – zijn eigen handen vuil gemaakt in de strijd, niet alleen tegen Israëlische soldaten, maar ook tegen collaborateurs en Israëlische spionnen die zich onder de bevolking van Gaza bevonden.  

Waar Arafat luid en impulsief was, is Sinwar stil en bedachtzaam. Waar Arafat geneigd was te comDoor beloftes te doen en vrije concessies te doen, heeft Sinwar in de periode sinds 7 oktober bewezen een van de sterkste en slimste onderhandelaars in de geschiedenis van het conflict te zijn. 

Iedereen die de voorstel voor een staakt-het-vuren dat Hamas via tussenpersonen aan Israël heeft gepresenteerd, realiseert zich dat er nieuwe Palestijnse leiders zijn en dat de Fatah-beweging volledig in diskrediet is gebracht en door het volk in de steek is gelaten.  

Arafat heeft de Israëlische politiek en samenleving nooit serieus bestudeerd. In feite vertrouwde hij voor zijn kennis over de vijand op niemand minder dan Mahmoud Abbas, de Holocaust denier, om hem de Israëlische politiek uit te leggen. Abbas, de huidige Fatah-leider en president van de Palestijnse Nationale Autoriteit, was in de tijd van Arafat de interne deskundige op het gebied van Israël binnen de Fatah-beweging. 

(Toen Abbas zijn doctoraat in Moskou voltooide, over het zionisme, diende hij het voor publicatie in bij het Institute of Palestine Studies. De oprichter en directeur van het instituut, professor Walid Khalidi, vertelde me onlangs dat hij weigerde het proefschrift te publiceren vanwege zijn flagrante antisemitisme). 

Arafat was, zoals de voormalige Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski over hem zei, nooit serieus bezig met vechten of diplomatie; en in beide faalde hij jammerlijk. 

Sinwar heeft tot nu toe bewezen een harde strijder en harde onderhandelaar te zijn en daarom heeft hij het respect van de Palestijnen en veel Arabieren afgedwongen en zal hij dat ook doen als hij overleeft. 

Zelfs een westers-vriendelijk opiniepeilingsbureau publiceerde bevindingen waaruit blijkt dat Hamas en Sinwar veel populairder zijn dan Abbas en Fatah. Beweging. 

Het is opmerkelijk dat er sinds 7 oktober geen publieke opinieonderzoeken meer zijn gepubliceerd om de populariteit van Sinwar onder de Arabieren te meten, maar anekdotisch bewijs en bewijsmateriaal uit de sociale media geven aan dat zijn revolutionaire status in de ogen van de Palestijnen en veel Arabieren aan het stijgen is. 

De PLO had corrupte leiders zoals de pro-Syriër Zuhayr Muhsin die in 1979 in Cannes, Frankrijk, werd vermoord, en Abu Az-Za`im van Fatah, wiens wilde feesten in Beiroet legendarisch waren. 

Sinwar leefde daarentegen tussen zijn volk, at met hen en bracht tijd met hen door in de gevangenis. Het is in de gevangenis dat Sinwar Hebreeuws leerde en een diepgaande kennis en begrip van de Israëlische politiek en samenleving ontwikkelde. 

Sinwar is de enige Palestijnse leider die ik heb gezien die een revolver droeg die was uitgerust met een geluiddemper, en dat komt omdat hij die heeft gebruikt; zijn revolver is er niet voor de show of voor symboliek, zoals het geval was bij Arafat. 

Sinwar werd door Israëli's gevangengezet en zat een lange straf uit voordat hij werd vrijgelaten in een gevangenenruil, niet voor de moord op Israëli's, maar voor zijn jacht op Israëlische spionnen en infiltranten, collaborateurs en terroristen. Het veiligheidsschild in Gaza is ontworpen door Sinwar.

Het voortbestaan ​​van Sinwar is twijfelachtig in deze aanhoudende oorlog. Het is duidelijk dat Israël zijn uiterste best zal doen om hem te doden. 

Natuurlijk heeft het idee dat je een beweging kunt beëindigen door de leider ervan te vermoorden keer op keer zijn nutteloosheid bewezen in de geschiedenis van dit conflict.

In 1992 vermoordde Israël de toenmalige leider van Hezbollah, Abbas Mussawi, samen met zijn vrouw en kind, in de hoop Hezbollah af te maken. In plaats daarvan kreeg Israël Hassan Nasrallah als de nieuwe formidabele leider van Hezbollah.

Sinwar nam de Hamas-beweging vóór 7 oktober over. De Hamas-tak in Doha, Qatar, onder leiding van Khalid Mishal, heeft veel geloofwaardigheid verloren vanwege haar nauwe banden met de beweging van de Moslimbroederschap, en met Turkije en Qatar.

Mishal maakte ook een misrekening toen hij de ondergang van het Syrische regime in 2011 verwachtte en zich aansloot bij een Syrische gewapende opstand, gesteund door een Golf-Westerse coalitie.

Na vele jaren onderdak te hebben genoten in Damascus, dacht Mishal dat er een nieuw regime zou ontstaan ​​dat Hamas nog meer zou steunen. Maar toen het Syrische regime overleefde, werd Mishal een obstakel bij het verzoenen van de beweging met Syrië en met de as van het verzet.

In feite weigerden topfunctionarissen van Hezbollah in de nasleep van 7 oktober een ontmoeting met Mishal, omdat zij van mening waren dat hij de relatie tussen Hezbollah en Hamas in 2011 en daarna had verstoord. 

Sinwar leidde de factie binnen Hamas die opriep tot nauwere coördinatie met Iran en met Hezbollah, en die de nadruk legde op de militaire optie boven diplomatiek manoeuvreren. Mishal bootste het pad van Arafat na, maar met minder politieke en manoeuvreervaardigheden dan laatstgenoemde.

Elk tijdperk in de Palestijnse geschiedenis brengt zijn eigen bewegingen en zijn eigen leiders voort. Het tijdperk van Oslo en de brede desillusie bij het Palestijnse volk over de gevolgen van Arafats historische, ogenschijnlijke vrede met Israël leidden tot een nieuwe versie van Hamas die zich losmaakte van de geschiedenis van de Fatah-beweging. 

Hoe Sinwar zal worden beoordeeld

Nee.1) zijn vermogen om de strijdkrachten onder zijn bevel te mobiliseren en een effectief militair antwoord te formuleren op de Israëlische bezetting, ongeacht hoe de militaire operatie van Hamas in het Westen wordt beoordeeld. 

De beginperiode van Hamas was getuige van het grootschalige gebruik van verwoestende autobommen in de jaren negentig, wat zelfs onder het Palestijnse volk negatieve reacties opriep; veel Arabieren gingen ze afwijzen als oorlogsinstrument. (Zionistische bendes in Palestina introduceerden autobommen in het Arabisch-Israëlische conflict door de bombardement van het King David-hotel in 1946).

De Al Aqsa zondvloedaanval van 7 oktober zal worden beoordeeld en geëvalueerd en Hamas zal enkele aspecten ervan moeten uitleggen. Het officiële document dat Hamas maanden na de aanval vrijgaf, bevatte de mogelijkheid van een internationaal, onpartijdig onderzoek naar alle aspecten van het geweld van 7 oktober. 

[Zien: AS`AD AbuKHALIL: het officiële verslag van Hamas]

Nee.2) Sinwar zal worden beoordeeld op zijn beheer van de staakt-het-vuren-onderhandelingen van de afgelopen maanden en tot nu toe heeft hij bewezen de taaiste en slimste onderhandelaar te zijn die de Arabieren in de geschiedenis van het Arabisch-Israëlische conflict hebben gezien. 

In tegenstelling tot Arafat heeft hij ook de pesterijen van Arabische despoten doorstaan, die historisch gezien vaak druk hebben uitgeoefend op het Palestijnse nationale leiderschap in opdracht van de westerse alliantie. Hij heeft dit gedaan terwijl hij ondergedoken zat, mogelijk ondergronds. 

Tot nu toe is Sinwar categorisch geweest in het niet compromitteren van zijn eis voor de bescherming van het Palestijnse volk, terwijl hij niet heeft onderhandeld over de benarde situatie van de Hamas-leiding, waarvoor hij geen garanties heeft gevraagd. 

De PLO van Arafat in 1982 maakte de kwestie van het Palestijnse leiderschap en de vraag naar garanties voor de veiligheid ervan tot topprioriteit. Dit verklaart hoe Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon achterbleven en vervolgens in Sabra en Shatila door Israël en zijn milities werden afgeslacht, een paar weken na het vertrek van de PLO-troepen uit Libanon in september 1982.  

Sinwar zal de Palestijnse en Arabische politiek domineren als hij overleeft, en zijn nalatenschap zal de toekomst van de Palestijnse actie jarenlang vormgeven als hij sterft.

As`ad AbuKhalil is een Libanees-Amerikaanse hoogleraar politieke wetenschappen aan de California State University, Stanislaus. Hij is de auteur van de Historisch Woordenboek van Libanon (1998) Bin Laden, de islam en Amerika's nieuwe oorlog tegen terrorisme (2002) De strijd om Saoedi-Arabië (2004) en beheerde de populaire blog The Angry Arab. Hij twittert als @assadabukhalil

De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.

Alstublieft Doneren naar the
Spring Fonds Rit!