De regerende BJP is teruggekeerd, schrijft Ullekh NP. Maar het voortbestaan ervan hangt af van de partijen die dat doen deel zijn enthousiasme voor het hindoe-nationalisme niet.

PM biedt gebeden aan in de Sri Venkateswara Swamy-tempel in Tirumala, Andhra Pradesh in november 2023. (Kantoor van de premier van India, Wikiimedia Commons, GODL-India)
By Ullekh NP
Speciaal voor consortiumnieuws
AOp het hoogtepunt van de gigantische, zevenfasige algemene verkiezingen in India, verspreid over zes weken, kwam ik veel Indiërs op het platteland tegen die royaal het woord tanashaahi, Hindi voor dictatuur.
Ze hadden een hekel aan elk vooruitzicht op een autoritair bewind, een democratie die zich terugtrok, en gaven aan dat ze tegen elke formatie zouden stemmen die een onderdrukkend regime wilde vestigen onder leiding van iemand die buitengewoon machtshongerig was, een man die Plato het ‘beest’ van de menselijke natuur zou noemen.
Het was interessant om deze bezorgdheid te horen komen van het gewone volk van het platteland, vaak van mensen die vijf jaar eerder op de heersende hindoe-nationalistische Bharatiya Janata Partij (BJP) hadden gestemd.
Ze zagen de absolute heerschappij ervan als een cyanidepil voor de democratische gezondheid van het land, een bewijs dat de Indiaan op het platteland een luisterend oor had en op de lange termijn geen sympathie koesterde voor politici die sociale verdeeldheid zaaiden en de democratische vrijheden inperkten.
Hun woorden stonden in schril contrast met de aankondigingen van geleerde opiniepeilers op de massamedia die een enorme aardverschuiving voor Narendra Modi voorspelden en een bijna decimering van de oppositie in de peilingen, waarin ruim 640 miljoen kiezers hun stem uitbrachten, waardoor dit de grootste democratische oefening ter wereld werd.
Een meerderheid van de zogenoemde exitpoll-projecties, opgesteld op de laatste verkiezingsdag, op 1 juni, bleek er ver naast te zitten. In schril contrast met deze voorspellingen slaagde de BJP er niet in een absolute meerderheid te behalen en heeft zij de steun van haar coalitiepartners nodig om aan de macht te blijven.
Modi's BJP en de alliantie die zij leidt, de Nationale Democratische Alliantie (NDA), hadden de strijdkreet geuit voor meer dan 400 zetels van de 543 zetels in de Lok Sabha, of het lagerhuis van het parlement, waarvoor de verkiezingen werden gehouden. “Abki Baar 400 Paar” (“Deze keer 400 plus”) was hun favoriete slogan.
De enige keer dat een enkele partij meer dan 400 zetels won, was in 1984 tijdens een golf van sympathie na de moord op de toenmalige premier Indira Gandhi.
Sinds Modi in 2014 aan de macht kwam, is de heersende dispensatie voortdurend in verkiezingsmodus. Ondanks de symbolische zegeningen van een paar mensen uit kansarme groepen, heeft zij de afgelopen tien jaar onbeschaamd een Hindoe-eerste beleid gevolgd.
Dit omvat een schijnbare steun voor bendes die zich richtten op degenen die rundvlees aten, het neerslaan van afwijkende meningen op universiteiten, de vernietiging van de autonomie van instituten en instellingen, en online en offline heksenjachten op linkse en liberale geleerden.
Veel BJP-politici propageerden ook islamofobie en geweld tegen minderheden, voerden beleid in dat discriminerend was jegens niet-hindoes, en traden op tegen degenen die het laagst staan in de Indiase kastenhiërarchie.

Op het terrein van de Taj-ul-Masjid-moskee in India, 2018. (Abkshivhare, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
De uitkomst bij de peilingen was zo grimmig dat het de BJP in de war bracht en de soepele reguliere media in verlegenheid bracht.
In tegenstelling tot de verkiezingen van 2014 en 2019, toen de BJP een absolute meerderheid genoot in de Lok Sabha, wat betekende dat ze op eigen kracht aan de macht kon blijven, kwam ze deze keer 32 zetels te kort onder de 272 punten om meerderheidscontrole over het Huis te verkrijgen.
Onder een impliciete nederlaag, vermomd als overwinning, stak Modi hoe dan ook de draak met de gecombineerde oppositie op de avond van de bekendmaking van de resultaten op 4 juni, waarbij hij beweerde dat ze samen minder zetels hadden dan de BJP.
Maar de boodschap was voor iedereen duidelijk: zijn partij bleef achter bij de resultaten van de exitpolls en bij zijn verwachtingen van absolute macht.
Dit resultaat kwam tot stand na een hevig bevochten verkiezing waarin Modi zelf islamofobe tirades uitte en de moslims van India ervan beschuldigde ‘infiltranten’ te zijn en degenen die ‘meer kinderen voortbrengen’.
Hoewel hij later ontkende deze specifieke verwijzingen te hebben gemaakt, feiten controleren riep hem uit voor een dergelijke semantische ontduiking. Hij ook beschuldigd het belangrijkste oppositiepartij Indian National Congress Partij – algemeen bekend als het Congres – om een opiniepeilingmanifest uit te brengen dat volgens hem leek op dat van de Moslim Liga (ML).

De campagne van de Congress Party 2024 gaat in januari van start in Thoubal, Manipur, India. (Wikimedia-congres, publiek domein)
ML is een van de partijen in het oppositieblok INDIA, een regenboogcoalitie waartoe ook het Congres en verschillende andere partijen behoren die samenkwamen om de autoritaire praktijken van de BJP te bestrijden.
Deze partijen smeedden een dergelijke alliantie tegen een existentiële dreiging nadat de BJP splitsingen in verschillende oppositiepartijen begon te bewerkstelligen en centrale instanties tegen rivaliserende politici los te laten om aanvallen op hen uit te voeren. Ze selecteerden ook politici van de oppositie voor strafrechtelijk onderzoek en lieten velen van hen arresteren.
Dit was de reden waarom, hoewel de BJP de grootste partij in het parlement is en leiding geeft aan een coalitie die een meerderheid heeft, velen deze verkiezingen een verlies voor Modi noemen, maar een overwinning voor de democratie.
Politiek analist Yogendra Yadav schrijft:
“Deze verkiezingen van 2024 waren de minst vrije en eerlijke nationale verkiezingen in de geschiedenis van het onafhankelijke India, waar alles tegen de oppositie was gericht. Geld, media, administratieve machine en wat dan ook – de regerende partij genoot een oneindig voordeel ten opzichte van de oppositie.
De verkiezingscommissie was overduidelijk partijdig. En toch bracht het volk ernstige tegenslagen toe aan het heersende establishment. Dit doet denken aan het volksmandaat tegen het Congres in 1977, hoewel Indira Gandhi toen al had gezegevierd in het Zuiden.”

De Indiase hoofdverkiezingscommissaris Shri Rajiv Kumar tijdens een evenement in New Delhi om het verkiezingsprogramma op 16 maart 2024 bekend te maken. (Verkiezingscommissie van India, Wikimedia Commons, GODL-India)
De strategie van de BJP de afgelopen jaren was om zich meer te concentreren op kwesties die hen onmiddellijke winst in de peilingen en snelle acceptatie in een gepolariseerd electoraat opleverden, dan op het op orde brengen van zaken.
Hoewel de regerende partij bijvoorbeeld nooit een kans heeft laten voorbijgaan om met haar uitspraken en acties een wig te drijven langs religieuze lijnen, is ze onder vuur komen te liggen omdat ze niet genoeg doet om kwesties als werkloosheid en hogere kosten van levensonderhoud aan te pakken.
Uit een onderzoek van Lokniti-CSDS bleek dat werkloosheid de voornaamste zorg was van 27 procent van de 10,000 kiezers in 19 van de 28 Indiase staten. Volgens rapporten kwam de inflatie op de tweede plaats met 23 procent.
India's op de groothandelsprijsindex gebaseerde inflatie verhoogd door 1.26 procent, op jaarbasis in april, tegen 0.20 procent in februari, volgens gegevens van de Bureau van de Economisch Adviseur, India.
Op soortgelijke wijze blijkt uit officiële cijfers dat het werkloosheidspercentage iHet land steeg van 5.4 procent in 2022-23 naar 4.9 procent in 2013-14. Uit rapporten waarin officiële gegevens worden geciteerd, blijkt dat maar liefst 16 procent van de stedelijke jongeren in de leeftijdsgroep van 15-29 jaar in 2022-23 werkloos bleef vanwege meerdere redenen, variërend van slechte vaardigheden tot een gebrek aan kwaliteitsbanen.
Economen van het formaat van Jean Dreze en anderen hadden dat wel waarschuwde over de stagnatie van de groei van de reële lonen in de afgelopen negen jaar.
Maar Modi koos ervoor om meer nadruk te leggen op de bouw van tempels, het tonen van Hindutva-referenties en meedogenloze propaganda. Zijn partij, die trots is zichzelf in het beheersen van de kunst van het winnen van verkiezingen, haastte zich om de peilingen te projecteren als een wedstrijd in presidentiële stijl waarin Modi als onverslaanbaar werd gezien.
De Congrespartij, die in 42 slechts 2014 zetels had gewonnen en in 52 2019, leek zwak in vergelijking met de BJP, die respectievelijk 282 en 303 zetels had gewonnen.
Het plaatsen van de tempelbouw in het centrum van het bestuur gaf aanleiding tot de vrees dat een dergelijk Hindutva-revivalisme de eeuwenoude en gevreesde kastenhiërarchie van India zou versterken.
Misschien zou de BJP een les of twee kunnen leren uit de tegenslagen die zij heeft opgelopen in parlementaire zetels gereserveerd voor de Scheduled Castes (SC’s) en de Scheduled Tribes (ST’s): van de 92 zetels die zij deze keer verloor in vergelijking met 2019, waren er 29 gereserveerd voor SC's en ST's, een daling van de steun van deze gemeenschappen vergeleken met de vorige twee algemene verkiezingen.
In de cruciale staat Uttar Pradesh, die 80 leden naar de Lok Sabha stuurt, had de BJP verwacht bijna alle zetels te winnen. Maar de partij kreeg te maken met een nederlaag en daalde dit keer van 33 in 62 naar 2019 zetels. De Samajwadi Partij (SP), de regionale partij die fel anti-Hindutva is, won 37 zetels, terwijl de Congrespartij zes van haar 100 landelijke zetels won van Uttar. Pradesh.

Een aanhanger van de Samajwadi-partij draagt een fiets – het symbool dat de vlag van de socialistische partij siert, april 2009. (Al Jazeera Engels, Flickr, CC BY-SA 2.0)
De meest gênante nederlaag voor de BJP in Uttar Pradesh was in de zetel van Faizabad, die de heilige stad Ayodhya vertegenwoordigt.
Modi had eerder dit jaar de rol van hogepriester gespeeld bij de wijdverbreide inwijding van een nieuwe tempel gewijd aan Lord Ram. De tempel is gebouwd op de plaats van een middeleeuwse moskee, die in 1992 door hindoe-nationalisten werd gesloopt.
De zittende BJP-kandidaat uit dat kiesdistrict, Lallu Singh, had tijdens een opiniepeilingscampagne de mensen opgeroepen om de BJP een tweederde meerderheid in het parlement te geven, zodat ze een nieuwe grondwet voor India konden schrijven.
Dit suggereerde niet alleen dat het seculiere karakter van het land zou worden gewijzigd, het werd ook gezien als een minachting voor een van de belangrijkste architecten van de Indiase grondwet, dr. BR Ambedkar. een Dalit, voorheen bekend als ‘onaanraakbaar’.
Modi zelf bleef achter op zijn overwinningsmarges van 2014 en 2019 in Varanasi, door de hindoes beschouwd als de heiligste heilige stad. Zijn stemaandeel daalde met ruim 9 procent en won met een marge van 152,513 stemmen, vergeleken met 479,505 vijf jaar geleden.
De verkiezingsresultaten kwamen daarom als een grove schok voor de BJP en als een rem op Modi's grote ambities.
Erger nog, hij is nu afhankelijk van bondgenoten, vooral N Chandra Babu Naidu van de Telugu Desam Party (TDP) en Nitish Kumar van Janata Dal (United). Beiden zijn ervaren politieke spelers die gemakkelijk iedereen kunnen uitputten omdat ze niet gewend zijn aan de druk van de coalitiepolitiek.
Vanaf nu lijken Modi's dagen van unilaterale beslissingen voorbij.
Ullekh NP is een schrijver, journalist en politiek commentator, gevestigd in New Delhi. Hij is hoofdredacteur van het weekblad Openen en auteur van drie non-fictieboeken: War Room: de mensen, tactieken en technologie achter de overwinning van Narendra Modi in 2014, The Untold Vajpayee: politicus en paradox en Kannur: Inside India's bloedigste wraakpolitiek. Zijn komende boek over Cuba, deels reisverslag en deels politiek commentaar, zal in november 2024 verschijnen.
Meningen die in dit artikel worden geuit en die al dan niet overeenkomen met die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Laten we Kasjmir nu niet vergeten. Het wachten is nog steeds op de beloofde volksraadpleging sinds 1948.
Dat zal gebeuren zodra Pakistan stopt met het sponsoren van grensoverschrijdend terrorisme en de genocide op Kashmiri Pandits door radicale islamisten eindigt en zij het recht kunnen verdienen om naar hun huizen terug te keren. Pakistan heeft dat om voor de hand liggende redenen niet gewild en de broodnodige ontwikkeling van de staat vormt een verdere bedreiging voor hen.
Kasjmir staat onder een bezetting waarvan de wreedheid kan worden vergeleken met die van Israël op de Westelijke Jordaanoever, compleet met de maar al te bekende instrumenten van militair geweld, marteling en vernedering. Arundhati Roy sprak op ontroerende wijze over Kasjmir tijdens een lezing in New York en schreef erover in de Nation. Hier zijn de respectievelijke links:
hxxps://youtu.be/fnpOpO9NCGk
hxxps://www.thenation.com/article/world/arundhati-roy-assam-modi/
Eindelijk eens ongegeneerd goed nieuws in de electorale wereld. Goed gedaan, Indië!
Overeengekomen. Geen mens is een God op aarde en een functionerende democratie vereist een levendige oppositie. Modi slaagde erin ervoor te zorgen dat de BJP met een marge de grootste/meest populaire partij blijft, trok voor het eerst met een ruime meerderheid naar de oostelijke kuststaat Orissa en kreeg voor het eerst voet aan de grond in de zuidelijkste staat Kerela in zijn geschiedenis en veroverde de Hoofdstedelijke regio, de thuisbasis van de beginnende AAP-partij daar. Er zit veel in en de grootste fout die de oppositiepartijen van India kunnen maken is te veronderstellen dat de regerende partij zwak is. De titel van dit artikel vat het samen.
Modi moet weg! De macht aan het volk!!