Op de dag dat de VS zijn oorlogsslachtoffers herdenken, is een blik op hoe het compenseren van burgerdoden veroorzaakt door het Amerikaanse leger – in grond-, lucht- en nucleaire bloedbaden – nooit een prioriteit is geweest, schrijft Nick Turse.

Het Pentagon. (Joe Lauria)
Thier zijn constanten in deze wereld – gebeurtenissen waarop u kunt rekenen. Zonsopgangen en zonsondergangen. De getijden. Dat er dag na dag mensen geboren zullen worden en anderen zullen sterven.
Sommigen van hen zullen in vrede sterven, maar anderen uiteraard in geweld en pijn.
Honderden jaren lang heeft het Amerikaanse leger mensen vermoord. Het is een constante in onze geschiedenis geweest. Een andere constante is dat Amerikaanse militairen burgers doden Native Americans, Filippino's, Nicaraguanen, Haïtianen, Japans, Koreanen, Vietnamees, Cambodjanen, Laotianen, Afghanen, Irakezen, Syriërs, Jemenieten en wij en wij.
En er is nog iets dat met deze moorden gepaard gaat: een gebrek aan verantwoordelijkheid ervoor.
Eind vorige maandHet Ministerie van Defensie (DoD) heeft zijn door het Congres verplichte jaarlijkse boekhouding vrijgegeven van de burgerslachtoffers die zijn veroorzaakt door Amerikaanse militaire operaties wereldwijd.
Het rapport moet elk jaar op 1 mei verschijnen en in het laatste geval heeft het Pentagon die deadline zelfs met een week overschreden. Er was alleen één klein probleem: het was de 2022 rapport. Je weet wel, het rapport dat op 1 mei 2023 openbaar had moeten worden gemaakt. En niet alleen was dat rapport een jaar te laat, maar de editie van 2023, die op 1 mei 2024 zou verschijnen, moet nog worden gezien.
Of dat rapport uit 2023, als het eindelijk arriveert, veel inhoudelijke informatie zal bevatten, valt eveneens te betwijfelen. In de editie van 2022 heeft het Pentagon zichzelf vrijgesproken van het schaden van niet-strijders. “DoD heeft vastgesteld dat Amerikaanse militaire operaties in 2022 geen burgerslachtoffers hebben opgeleverd”, luidt het twaalf pagina’s tellende document.
Het volgt op honderden jaren van stilte over, ontkenningen van en opzettelijke minachting jegens burgers die opzettelijk of per ongeluk door het Amerikaanse leger zijn gedood en een lange geschiedenis van onvermogen om het goed te maken in de zeldzame gevallen waarin het Pentagon heeft toegegeven onschuldigen te hebben vermoord.
Morele imperatieven

De Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin in mei 2021, op bezoek bij de Offutt Air Force Base, Nebraska. (Amerikaanse luchtmacht, Bretagne A. Chase)
“Het ministerie erkent dat onze inspanningen om de schade onder de burgerbevolking te verzachten en erop te reageren, beantwoorden aan zowel strategische als morele imperatieven”, luidt het nieuwe rapport over burgerslachtoffers uit 2022 van het Pentagon.
En haar laatste reactie op deze ‘morele imperatieven’ was typerend. Het ministerie van Defensie meldde dat het in 2022 geen ex gratia-betalingen had gedaan – schadevergoedingen die werden aangeboden aan burgers die schade hadden geleden tijdens zijn operaties. Dat volgt precies op één betaling die in XNUMX is gedaan. 2021 en nul binnen 2020.
Of er in 2023 betalingen zijn gedaan, is uiteraard nog steeds een raadsel. Ik vroeg Lisa Lawrence, de woordvoerder van het Pentagon die zich bezighoudt met kwesties over civiele schade, waarom het rapport uit 2023 te laat kwam en wanneer ik het kon verwachten. Uit een ontvangstbewijs blijkt dat ze mijn e-mail heeft gelezen, maar geen antwoord heeft gegeven.
Haar reactie is typerend voor het Pentagon over dit onderwerp.
A 2020 studie van de incidenten met burgerslachtoffers na 9 september door het Center for Civilians in Conflict en het Human Rights Institute van de Columbia Law School bleek dat de meeste daarvan niet werden onderzocht.
Toen ze onder officieel toezicht kwamen, werden Amerikaanse militaire getuigen geïnterviewd, terwijl burgers – slachtoffers, overlevenden, familieleden – vrijwel volledig werden genegeerd, ‘wat de effectiviteit van het onderzoek ernstig in gevaar bracht’, aldus dat rapport.

Combined Air Operations Center (CAOC) op Al Udeid Air Base, Qatar, bedoeld om het bevel en de controle te bieden over de luchtmacht in heel Irak, Syrië, Afghanistan en 17 andere landen. (Amerikaanse luchtmacht, Joshua Strang, Wikimedia Commons, publiek domein)
In de nasleep van zulke aanhoudende tekortkomingen hebben onderzoeksjournalisten en mensenrechtengroeperingen steeds meer de moorden op burgers door Amerika, de onderrapportage van slachtoffers van niet-strijders en het falen van verantwoording in de strijd tegen de oorlog gedocumenteerd. Afghanistan, Libië, Somalië, Syrië, Jemenen elders.
Tijdens de eerste twintig jaar van de oorlog tegen het terrorisme voerden de VS meer dan 20 luchtaanvallen uit in zeven grote conflictgebieden en doodde tot 48,308 burgers, volgens een analyse uit 2021 van Airwars, een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde monitoringgroep voor luchtaanvallen.
Tussen 2013 en 2020 voerden de VS bijvoorbeeld zeven afzonderlijke aanvallen uit in Jemen – zes drone-aanvallen en één aanval – waarbij 36 leden van de onderling getrouwde families Al Ameri en Al Taisy omkwamen. Een kwart van hen waren kinderen tussen de drie maanden en veertien jaar oud. De overlevenden wachten al jaren op een verklaring waarom zij herhaaldelijk het doelwit waren.
In 2018, Adel Al Manthari, een ambtenaar in de Jemenitische regering, en vier van zijn neven – allemaal burgers – reisden per vrachtwagen toen een Amerikaanse raket in hun voertuig sloeg. Drie van de mannen waren op slag dood. Een ander stierf dagen later in een plaatselijk ziekenhuis.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Al Manthari raakte ernstig gewond. Complicaties als gevolg van zijn verwondingen doodden hem in 2022 bijna. Hij smeekte de Amerikaanse regering om gebruik te maken van de miljoenen dollars die het Congres had toegewezen om de slachtoffers van Amerikaanse aanvallen te compenseren, maar zij negeerden zijn smeekbeden. Zijn ledematen en leven werden uiteindelijk gered door de vriendelijkheid van vreemden via een crowdsourced GoFundMe-campagne.
In hetzelfde jaar dat Al Manthari in Jemen werd verminkt, doodde een Amerikaanse drone-aanval in Somalië minstens drie en mogelijk vijf burgers, onder wie De 22-jarige Luul Dahir Mohamed en haar 4-jarige dochter Mariam Shilow Muse.
Het jaar daarop erkende een Amerikaans militair onderzoek dat bij die aanval een vrouw en een kind omkwamen, maar kwam tot de conclusie dat hun identiteit misschien nooit bekend zou worden.
Vorig jaar reisde ik naar Somalië en sprak met hun familieleden. Zes jaar lang heeft de familie geprobeerd contact op te nemen met de Amerikaanse regering, onder meer via het online portaal voor het melden van burgerslachtoffers van het US Africa Command, zonder ooit antwoord te krijgen.

21 september 2009: Amerikaans vliegtuigbemanningslid in helikopter beweegt zich langs de kust van Somalië. (Amerikaanse marine, Matthew Bash)
In december 2023 volgt een onderzoek by Het snijpunt, twee dozijn mensenrechtenorganisaties – 14 Somalische en 10 internationale groepen – riepen de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin op om de familie van Luul en Mariam te compenseren voor hun dood.
Dit jaar hebben senator Elizabeth Warren (D-MA) en Reps. Sarah Jacobs (D-CA), Ilhan Omar (D-MN), Barbara Lee (D-CA) en Jim McGovern (D-MA) hebben ook het ministerie van Defensie opgeroepen om het goed te maken.
A 2021-onderzoek by New York Times verslaggever Azmat Khan onthulde dat de Amerikaanse luchtoorlog in Irak en Syrië werd gekenmerkt door gebrekkige inlichtingen en onnauwkeurige doelgerichtheid, resulterend in de dood van veel onschuldigen.
Van 1,311 militaire rapporten geanalyseerd door Khanslechts één van hen noemde een “mogelijke schending” van de regels van betrokkenheid.
Geen enkele bevatte een bevinding van wangedrag of suggereerde de noodzaak van disciplinaire maatregelen, terwijl er minder dan een dozijn condoleancebetalingen werden gedaan. De door de VS geleide coalitie uiteindelijk toegegeven tot het doden van 1,410 burgers tijdens de oorlog in Irak en Syrië. Airwars schat het aantal echter op 2,024.
Verschillende van de door Khan beschreven aanvallen werden in 2022 onder de aandacht van het ministerie van Defensie gebracht, maar volgens hun nieuwe rapport ondernam het Pentagon geen actie.
Joanna Napels-Mitchell, directeur van de non-profitorganisatie Het verhaalprogramma van Zomia Center, dat overlevenden van Amerikaanse luchtaanvallen helpt bij het indienen van verzoeken om compensatie, en Annie Shiel, de Amerikaanse advocacy-directeur van het Center for Civilians in Conflict, belichtte onlangs een aantal van deze gevallen Gewoon beveiligingsartikel.
In juni 2022 heeft het Redress Program bijvoorbeeld verzoeken tot schadevergoeding ingediend bij het Pentagon namens twee families in Mosul, Irak, die schade hadden geleden tijdens een luchtaanval op 29 april 2016, die naar verluidt gericht was tegen een militant van de Islamitische Staat die ongedeerd bleef bij de aanval.
Khan meldde dat in plaats daarvan Ziad Kallaf Awad, een universiteitsprofessor, werd vermoord en Hassan Aleiwi Muhammad Sultan, toen 10 jaar oud, in een rolstoel werd achtergelaten. Het Pentagon had inderdaad toegegeven dat er burgerslachtoffers vielen als gevolg van de aanval in 2016 persbericht.
In september 2022 heeft het Redress Program ook ex gratia-verzoeken ingediend namens zes families in Mosul, die allemaal schade hadden geleden door een luchtaanval van 15 juni 2016, ook onderzocht door Khan.
Naples-Mitchel en Shiel merken op dat Iliyas Ali Abd Ali, die toen een fruitkraam runde nabij de plaats van de aanval, zijn rechterbeen en gehoor aan één oor verloor. Twee broers die in een ijssalon werkten, raakten ook gewond, terwijl een man die in de buurt van die winkel stond, om het leven kwam.
Datzelfde jaar, het Pentagon heeft bevestigd dat de staking tot burgerslachtoffers had geleid.
Bijna acht jaar na het erkennen van de schade aan de burgerbevolking in de Mosul-zaken en bijna twee jaar nadat het Redress Program de claims bij het ministerie van Defensie heeft ingediend, heeft het Pentagon echter nog steeds geen compensatie aangeboden.
$ 33 voor een volwassen leven in 1968

Bomkraters in 2014 achtergelaten door Amerikaanse bombardementen decennia eerder in de provincie Kandal, Cambodja. (Kimlong Meng, Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0)
Terwijl het Amerikaanse leger al lange tijd burgers doodt – in slachtingen by grondtroepen, luchtaanvallen en zelfs, in augustus 1945, nucleaire aanvallen — het compenseren van de gedupeerden is nooit een serieuze prioriteit geweest.
Generaal John ‘Black Jack’ Pershing drong aan op een systeem voor het betalen van claims van Franse burgers tijdens de Eerste Wereldoorlog, en het leger in de Tweede Wereldoorlog ontdekte dat het betalen van compensatie voor schade aan burgers ‘een uitgesproken stabiliserend effect had’. Het moderne systeem voor militaire herstelbetalingen dateert echter pas uit de jaren zestig.
Tijdens de Vietnamoorlog was het verstrekken van ‘solatia’ een manier voor het leger om herstelbetalingen aan te bieden voor burgerslachtoffers of sterfgevallen als gevolg van Amerikaanse operaties, zonder enige schuld te hoeven toegeven. In 1968 bedroeg het gangbare tarief voor een volwassen leven $33. Kinderen verdienden slechts de helft daarvan.
In 1973 een B-52 Stratofortress 30 ton bommen laten vallen in de Cambodjaanse stad Neak Luong, waarbij honderden burgers om het leven kwamen en nog eens honderden gewond raakten. Volgens persberichten werd aan de nabestaanden van de slachtoffers elk ongeveer $400 beloofd.
Gezien het feit dat in veel gevallen de belangrijkste kostwinner van een gezin verloren was gegaan, was het bedrag laag. Het was slechts het equivalent van ongeveer vier jaar inkomen voor een Cambodjaan op het platteland. Ter vergelijking: een vlucht met één vliegtuig, zoals degene die Neak Luong verwoestte, kostte ongeveer $ 48,000. En die B-52 bommenwerper zelf kostte toen ongeveer $ 8 miljoen.
Erger nog, een recent onderzoek ontdekte dat de overlevenden de beloofde $ 400 niet daadwerkelijk ontvingen. Uiteindelijk bedroeg de waarde die de Amerikaanse strijdkrachten aan de doden van Neak Luong hechtten slechts 218 dollar per stuk.
Destijds hielden de Verenigde Staten hun lage uitbetalingen in Cambodja geheim. Tientallen jaren later blijven de VS de transparantie en verantwoordingsplicht als het gaat om burgerlevens dwarsbomen.
In juni 2023 vroeg ik Africa Command om gedetailleerde vragen te beantwoorden over zijn beleid op het gebied van het oorlogsrecht en burgerongevallen, en verzocht om interviews met functionarissen die thuis waren in dergelijke zaken. Ondanks meerdere vervolgacties heeft Courtney Dock, de adjunct-directeur public affairs van het commando, nog niet gereageerd.
Deze jarenlange stilte staat in schril contrast met het uitbazuinen van nieuw beleid en nieuwe initiatieven door het ministerie van Defensie om te reageren op burgerschade en om het goed te maken.
In 2022 bracht het Pentagon een document van 36 pagina’s uit Actieplan voor beperking van en respons op civiele schade, geschreven in opdracht van minister van Defensie Austin. Het plan biedt een blauwdruk voor het verbeteren van de manier waarop het Pentagon dit onderwerp aanpakt. Het plan vereist dat militair personeel rekening houdt met mogelijke schade aan burgers bij elke luchtaanval, grondaanval of ander soort gevecht.
Eind vorig jaar publiceerde het Ministerie van Defensie ook zijn langverwachte ‘Instructie over de beperking en respons van civiele schade’, waarin het ‘beleid, de verantwoordelijkheden en de procedures van het Pentagon voor het verzachten van en reageren op civiele schade’ werden vastgelegd.
Het document, gemandateerde onder de National Defense Authorization Act van 2019, en goedgekeurd door Austin, geeft leiding aan het leger om “burgerschade als gevolg van Amerikaanse militaire operaties te erkennen en te reageren op individuen en gemeenschappen die getroffen zijn door Amerikaanse militaire operaties”, inclusief “het betuigen van condoleances” en het bieden van ex gratia-betalingen aan nabestaanden.
Maar ondanks de 15 miljoen dollar die het Congres sinds 2020 heeft toegewezen om precies dit soort betalingen te doen, en ondanks de leden van het Congres herhaaldelijk oproepen het Pentagon om de schade aan burgers goed te maken, heeft het in de jaren daarna slechts één dergelijke betaling aangekondigd.
Napels-Mitchel en Shiel aanwijzen waarvan het ministerie van Defensie een geraamd budget heeft van $ 849.8 miljard voor het fiscale jaar 2025 en de 3 miljoen dollar die jaarlijks wordt gereserveerd om claims voor burgerslachtoffers te betalen, bedraagt slechts 0.00035% van dat bedrag.
“Toch is het voor de burgers die jaren hebben gewacht op erkenning van de pijnlijkste dag van hun leven allesbehalve klein”, schrijven ze. “Het leger heeft wat het nodig heeft om betalingen te kunnen doen en rekening te kunnen houden met de schade uit het verleden, van de beleidstoezeggingen tot de financiering, tot de nauwgezette verzoeken en documentatie van burgerslachtoffers. Het enige wat ze nu nog moeten doen is ja zeggen.”
Op 10 mei vroeg ik Lisa Lawrence, de woordvoerder van het Pentagon, of de VS “ja” zouden zeggen en zo niet, waarom niet.
‘Bedankt dat u contact met ons opneemt,’ antwoordde ze. “Je kunt van mij verwachten zodra ik meer te bieden heb.”
Lawrence heeft nog niets ‘aangeboden’.
Nick Turse is de hoofdredacteur van TomDispatch en een kerel bij de Typ Media Center. Hij is de meest recente auteur van De volgende keer komen ze de doden tellen: oorlog en overleven in Zuid-Soedan en van de best verkochte Dood alles wat beweegt.
Dit artikel is van TomDispatch.com.
De meningen die in dit artikel worden geuit, kunnen al dan niet een weerspiegeling zijn van die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Aangezien een groot deel van ons ‘defensiebudget’ weinig te maken heeft met de daadwerkelijke verdediging van ons land tegen militaire aanvallen, maar in plaats daarvan met de vernietiging van mensen en landen die geacht worden een bedreiging te vormen voor onze overheersing over de wereld, lijkt het passend om te eisen dat elke dollar die wordt uitgegeven aan 'defensie' moet gepaard gaan met een dollar die wordt uitgegeven aan herstelbetalingen aan de mensen en landen die we vernietigen. Op dezelfde manier moet Memorial Day opnieuw worden ingewijd als een tijd om hulde te brengen aan degenen wier levens we hebben vernietigd, in plaats van aan degenen die die vernietiging hebben geholpen en bevorderd. Prettige en relatief positieve gedachten om deze Memorial Day te hebben.
De VS zijn in de eerste plaats een koloniale kolonistenstaat, waarbij winst voor de heersende klasse van de zakenbankiers de enige voornaamste richtlijn is. Alle sociale voordelen die de arbeidersklasse aan deze klasse heeft weten te ontfutselen zijn alleen te danken aan de dreiging van een regelrechte revolutie. De buitenlandse avonturen van Washington houden zich aan dezelfde doctrine. Dit gaat uiteraard allemaal terug op het Europese koningshuis. We hebben, ondanks de propaganda, de wrede wroeging van de eurocentrische aristocratie niet van zich afgeschud. De verantwoordelijkheid voor civiele wreedheden moet koste wat het kost worden genegeerd. Zoals we in dit artikel zien, hebben mooie woorden die bedoeld zijn om te troosten geen betekenis. De acties onthullen de ware aard van de staat.
Het militaire beschermingsberoep van de wereldrijken verkeert door de eeuwen heen nu in een op hol geslagen procestoestand. Het bevorderen van dit beschermingsracket is een permanente oorlog voor dominantie over het volledige spectrum door onze militaire alliantie van het gefuseerde Viking- en Romeinse religieuze imperium, de voornaamste bedreiging voor de menselijke beschaving. Om het R2P-recht om de planeet te plunderen voor winst te behouden, waren enorme uitgaven van mondiale middelen nodig voor generatieoorlogen om nieuwe technologie te testen en weerloze derdewereldlanden te gebruiken voor schietoefeningen en om oude technologie te elimineren in provisieoorlogen en wapenverkoop.
De oorlogen vereisen eindeloze transparante leugens, karaktermoord en laster van hele naties. Voor dergelijke militaire regionale bezettingen zijn hele religies ontstaan.
Er zijn nu twee ware kerken in de Oekraïne die met elkaar strijden vanwege de voortdurende oorlogen van de eeuwen heen, de cultische (urele) haat tegen de Romeinse en Griekse orthodoxie, die zich van Constantinopel naar Kiev en vervolgens naar Moskou verplaatsten.
Daarnaast zijn er ook de andere monotheïstische versus het gebruiken van God voor hun oorlogen.
De VS beweren de uitverkoren verdediger van de vrijheid boven barbaarse culturen te zijn, op grond van ons door God gegeven continent door oorlogvoering die tijdens de Spaans-Amerikaanse Oorlog openlijk werd opgeëist als ons Teutoonse recht.
De seculiere samenleving is er jammerlijk niet in geslaagd onze God van Oorlogen te verkleinen, maar de beschaving loopt nu een groot gevaar door onze op hol geslagen technologie voor dominantie over het volledige spectrum. De hele beschaving loopt risico of wordt bedreigd door geïnformeerde meningen of cyberoorlogen via ons Trojaanse paard dat aan de wereld wordt gegeven, denkend dat we strategische dominantie zouden kunnen verwerven door de ontwikkeling van militaire technologie als wapen te delen.
Fijn commentaar.