De uitspraak van het Hooggerechtshof in Londen geeft toestemming voor de Wikileaks uitgever die in beroep gaat tegen zijn uitleveringsbevel, zorgt ervoor dat hij in een precaire gezondheid wegkwijnt in een streng beveiligde gevangenis. Dat is het punt.
Stof tot stof – door Mr. Fish,
TDe beslissing van het Hooggerechtshof in Londen om Julian Assange het recht te verlenen in beroep te gaan tegen het bevel om hem uit te leveren aan de Verenigde Staten zou wel eens een Pyrrusoverwinning kunnen blijken te zijn.
Het betekent niet dat Julian zich aan uitlevering zal onttrekken. Het betekent niet dat de rechtbank heeft geoordeeld, zoals het hoort, dat hij een journalist is wiens enige ‘misdaad’ het leveren van bewijsmateriaal over oorlogsmisdaden en leugens van de Amerikaanse regering aan het publiek was. Het betekent niet dat hij zal worden vrijgelaten uit de streng beveiligde HMS Belmarsh-gevangenis waar, zoals Nils Melzer, de speciale VN-rapporteur voor marteling, na een bezoek aan Julian daar zei dat hij een ‘slow-motion executie’ onderging.
Dat betekent niet dat de journalistiek minder in gevaar is. Redacteuren en uitgevers van vijf internationale mediakanalen — The New York Times, The Guardian, Le Monde, El Pais en DE SPIEGEL – die verhalen publiceerde op basis van documenten vrijgegeven door WikileaksHebben aangedrongen dat de Amerikaanse aanklacht wordt ingetrokken en Julian wordt vrijgelaten.
Geen van deze mediabestuurders werd beschuldigd van spionage. Het ontkent niet de belachelijke truc van de Amerikaanse regering om een Australisch staatsburger wiens publicatie niet in de VS is gevestigd uit te leveren en hem aan te klagen op grond van de Spionage Act. Het vervolgt de lange Dickensiaanse farce die de spot drijft met de meest fundamentele concepten van een eerlijk proces.
Deze uitspraak is gebaseerd op het feit dat de Amerikaanse regering niet voldoende garanties heeft geboden dat Julian dezelfde bescherming uit het Eerste Amendement zou krijgen als een Amerikaans staatsburger, mocht hij terechtstaan. De beroepsprocedure is nog een juridisch obstakel in de vervolging van een journalist die niet alleen vrij zou moeten zijn, maar ook geprezen en geëerd zou moeten worden als de moedigste van onze generatie.
Ja. Hij kan beroep aantekenen. Maar dit betekent nog een jaar, en misschien wel langer, in barre omstandigheden in de gevangenis, terwijl zijn fysieke en psychologische gezondheid verslechtert. Hij heeft meer dan vijf jaar in HMS Belmarsh doorgebracht zonder dat hij werd aangeklaagd. Hij bracht zeven jaar door in de Ecuadoraanse ambassade voor de Britse en Zweedse regering geweigerd om te garanderen dat hij niet aan de VS zou worden uitgeleverd, ook al stemde hij ermee in terug te keren naar Zweden om een voorlopig onderzoek te ondersteunen dat uiteindelijk werd stopgezet.
Nooit over gerechtigheid
De Royal Courts of Justice waar maandag de hoorzitting van Assange werd gehouden. (Joe Lauria)
De gerechtelijke lynchpartij van Julian ging nooit over gerechtigheid. De overvloed aan juridische onregelmatigheden, waaronder the opname van zijn ontmoetingen met advocaten door het Spaanse beveiligingsbedrijf UC Global op de ambassade namens de CIA, alleen al had de zaak buiten de rechtbank moeten worden gezet omdat het het privilege van advocaat en cliënt ontneemt.
De VS hebben Julian aangeklaagd voor 17 handelingen op grond van de Spionage Act en één aanklacht wegens computermisbruik, wegens een vermeende samenzwering om bezit te nemen van nationale defensie-informatie en deze vervolgens te publiceren. Als hij schuldig wordt bevonden aan al deze aanklachten, riskeert hij 175 jaar gevangenisstraf in de VS.
Het uitleveringsverzoek is gebaseerd op de vrijgave uit 2010 van Wikileaks van de Irak en Afghanistan oorlogslogboeken – honderdduizenden geheime documenten, gelekt naar de site door Chelsea Manning, destijds een inlichtingenanalist van het leger, die talloze Amerikaanse oorlogsmisdaden aan het licht bracht, waaronder videobeelden van het neerschieten van twee Reuters-journalisten en tien andere ongewapende burgers in de Collateral Murder-video, de routinematige marteling van Iraakse gevangenen, het verdoezelen van duizenden burgerdoden en de moord op bijna 10 burgers die de Amerikaanse controleposten te dicht naderden.
In februari dienden de advocaten van Julian negen afzonderlijke gronden in voor een mogelijk beroep.
Een tweedaagse hoorzitting in maart, die ik bijwoonde, was die van Julian laatste kans om beroep tegen de uitlevering aan te vragen beslissing gemaakt in 2022 door de toenmalige Britse minister van Binnenlandse Zaken, Priti Patel, en van velen van de uitspraken van districtsrechter Vanessa Baraitser in 2021.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
De twee rechters van het Hooggerechtshof, Dame Victoria Scherpe en Rechter Jeremy Johnson, in maart verworpen de meeste beroepsgronden van Julian. Deze omvatten onder meer de bewering van zijn advocaten dat het uitleveringsverdrag tussen Groot-Brittannië en de VS uitlevering wegens politieke misdrijven verbiedt; dat het uitleveringsverzoek is gedaan met het doel hem te vervolgen vanwege zijn politieke opvattingen; die uitlevering zou neerkomen op toepassing van de wet met terugwerkende kracht – omdat niet te voorzien was dat een eeuwenoude spionagewet tegen een buitenlandse uitgever zou worden gebruikt; en dat hij geen eerlijk proces zou krijgen in het oostelijke district van Virginia.
De rechters weigerden ook nieuw bewijs te horen dat de CIA plannen had gemaakt om Julian te ontvoeren en te vermoorden, en concludeerden – zowel pervers als ten onrechte – dat de CIA deze opties alleen in overweging nam omdat ze geloofden dat Julian van plan was naar Rusland te vluchten.
Maar de twee rechters bepaalden maandag dat het “betwistbaar” is dat een Amerikaanse rechtbank de Julian bescherming niet zou verlenen op grond van het Eerste Amendement, waarmee zijn recht op vrije meningsuiting, zoals vastgelegd in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, wordt geschonden.
Garanties voor het eerste amendement gezocht voor Assange
Assange op de “New Media Days 09” in Kopenhagen, november 2009. (Nieuwe mediadagen, Peter Erichsen, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons)
De rechters vroegen de VS in maart om schriftelijke garanties dat Julian beschermd zou worden onder het Eerste Amendement en dat hij zou worden vrijgesteld van een doodstrafvonnis.
De VS verzekerden de rechtbank dat Julian niet aan de doodstraf zou worden onderworpen, wat Julians advocaten uiteindelijk accepteerden. Maar het ministerie van Justitie kon niet garanderen dat Julian een verdediging tegen het Eerste Amendement zou kunnen voeren bij een Amerikaanse rechtbank. Een dergelijke beslissing wordt genomen in een Amerikaanse federale rechtbank, legden hun advocaten uit.
Assistent-advocaat van de VS Gordon Kromberg, die Julian vervolgt, heeft betoogd dat alleen Amerikaanse burgers het recht op het Eerste Amendement hebben bij Amerikaanse rechtbanken. Kromberg heeft verklaard dat wat Julian publiceerde “niet in het algemeen belang” was en dat de VS zijn uitlevering niet op politieke gronden zochten.
De vrijheid van meningsuiting is een sleutelprobleem. Als Julian door een Amerikaanse rechtbank First Amendment-rechten krijgt, zal het voor de VS erg moeilijk zijn om een strafzaak tegen hem op te bouwen, aangezien andere nieuwsorganisaties, waaronder The New York Times en The Guardian, het materiaal dat hij heeft vrijgegeven, hebben gepubliceerd.
Het uitleveringsverzoek is gebaseerd op de bewering dat Julian geen journalist is en niet beschermd wordt door het Eerste Amendement.
De advocaten van Julian en degenen die de Amerikaanse regering vertegenwoordigen hebben tot 24 mei de tijd om een ontwerpbevel in te dienen, dat zal bepalen wanneer het beroep zal worden behandeld.
Julian beging de grootste zonde van het rijk: hij ontmaskerde het als een criminele onderneming. Hij documenteerde de leugens, de routinematige schendingen van de mensenrechten, het moedwillig doden van onschuldige burgers, de welig tierende corruptie en oorlogsmisdaden. Republikein of Democraat, Conservatief of Labour, Trump of Biden – het maakt niet uit. Degenen die het imperium besturen, gebruiken hetzelfde vuile draaiboek.
De publicatie van geheime documenten is in de Verenigde Staten geen misdaad, maar als Julian wordt uitgeleverd en veroordeeld, zal het dat wel worden.
Julian verkeert in een precaire fysieke en psychologische gezondheid. Zijn fysieke en psychologische achteruitgang heeft geresulteerd in een kleine beroerte, hallucinaties en depressie. Hij gebruikt antidepressiva en het antipsychoticum quetiapine.
Er is waargenomen dat hij door zijn cel ijsbeerde totdat hij instortte, waarbij hij zichzelf in het gezicht sloeg en met zijn hoofd tegen de muur sloeg. Hij heeft weken doorgebracht in de medische vleugel van Belmarsh, bijgenaamd ‘helvleugel’. De gevangenisautoriteiten vonden ‘de helft van een scheermesje’ verborgen onder zijn sokken. Hij heeft herhaaldelijk de zelfmoordhotline van de Samaritanen gebeld omdat hij dacht na over zelfmoord plegen ‘honderden keren per dag’.
Deze slow-motion beulen hebben hun werk nog niet voltooid. Toussaint L'Ouverture, die de Haïtiaanse onafhankelijkheidsbeweging leidde, de enige succesvolle slavenopstand in de menselijke geschiedenis, werd op dezelfde manier fysiek vernietigd. Hij was opgesloten door de Fransen in een onverwarmde en krappe gevangeniscel en achtergelaten om te sterven van uitputting, ondervoeding, beroerte, longontsteking en waarschijnlijk tuberculose.
Het gaat om een langdurige gevangenisstraf, die door de inwilliging van dit beroep wordt bestendigd. De twaalf jaar dat Julian is vastgehouden – zeven in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen en ruim vijf in de streng beveiligde Belmarsh-gevangenis – zijn gepaard gegaan met een gebrek aan zonlicht en lichaamsbeweging, maar ook met niet-aflatende bedreigingen, druk, langdurig isolement, angst en voortdurende spanning. Het doel is om hem te vernietigen.
We moeten Julian bevrijden. We moeten hem uit de handen van de Amerikaanse regering houden. Gezien alles wat hij voor ons heeft gedaan, zijn we hem een niet aflatende strijd verschuldigd.
Als er geen vrijheid van meningsuiting is voor Julian, zal er ook geen vrijheid van meningsuiting voor ons zijn.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, de Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show "The Chris Hedges Report."
OPMERKING VOOR DE LEZERS: Er is nu geen mogelijkheid meer om zonder uw hulp een wekelijkse column voor ScheerPost te schrijven en mijn wekelijkse televisieprogramma te produceren. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, schreeuwen om steeds meer censuur. Als je kunt, meld je dan aan via chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.
Deze kolom is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Het lijkt erop dat zij (VS en VK) het zo lang mogelijk zullen blijven slepen om a) voorbij de Amerikaanse verkiezingen van november te komen, en b) te hopen dat hij in de gevangenis zal sterven, en hen de schaamte te besparen hem daadwerkelijk uit te leveren en op te sluiten. hij terechtstaat.
Legaal, al is het maar de schijn, marteling en executie. Nog een misdaad tegen de menselijkheid door de VS en haar vazallen.
Niemand mag er nog langer aan twijfelen dat de gerechtigheid in het Westen verdwenen is. Het is gekaapt, gepolitiseerd en bewapend.
Bedankt Chris
We moeten ook in gedachten houden dat het voornaamste doel van deze vervolging het doel is om hem de mond te snoeren. Er is geen grote schade aangericht en andere uitgevers hebben niet minder gedaan. En dit doel om hem uit te schakelen is hetzelfde als elke Stasi-operatie van de ergste tirannieke regeringen in de geschiedenis. Bovendien is dit al aan de gang vanaf vóór zijn periode bij de ambassade van Ecuador, toen zijn denken en zijn bedoelingen om de criminelen te beteugelen al vroeg aan het licht kwamen. De vervolging begon het jaar voordat hij naar de ambassade ging, toen hij een jaar lang een enkelband droeg en 's ochtends en 's avonds aangifte deed bij de politie wegens belachelijk stomme beschuldigingen van aanranding. De betrokken vrouwen waren met hem blijven omgaan en hadden hun klachten laten vallen. Maar Julian werd toen al onderworpen aan een jaar van vervolging en een politiek spel.
Zelfs als Julien Assange morgen zou worden vrijgelaten, is de schade in wezen al aangericht, wat betreft zijn fysieke en psychologische welzijn. Bovendien kreeg onderzoeksjournalistiek die zich bezighoudt met misdaden en flagrante misdaden van de veiligheidsstaat al lang geleden een wraakzuchtig voorbehoud. Om niet te zeggen dat de strijd voor het leven van Assange en de authentieke journalistiek niet noodzakelijk is. Julien Assange is onderworpen aan wettelijk geverifieerde martelingen, samen met de voortdurende stress van zijn vrouw Stella en hun twee zoontjes en het ontnemen van een echtgenoot en vader. En hoewel er al een beslist huiveringwekkende boodschap is gestuurd naar de journalisten wier werk de dwaze carrièrisme van deze nepvariant benadrukt, zou het juridische precedent dat wordt geschapen door de uitlevering van Assange en het effectieve (of daadwerkelijke) doodvonnis dit soort maniakale vergelding omzetten in een pseudo-oorlog. gerechtvaardigde tactiek. Mensen over de hele wereld lijken zich bewust te worden van de realiteit dat degenen die het meest lijden, als gevolg van imperiale dominantie en kwaad, deel uitmaken van een continuüm van menselijkheid en bewustzijn waarin de wijzen zichzelf herkennen.
Ik neem aan dat Julians juridische team een aanvraag heeft ingediend om zijn omstandigheden in de gevangenis menselijker te maken. Als dat zo is, zijn de aanvragen duidelijk mislukt. Heeft de Australische regering iets in deze richting gedaan? De gevangenisomstandigheden voor de beruchtste seriemoordenaar van Australië, Ivan Milat, waren lang niet zo hard als die van Julian.
In zijn nieuwste podcast publiceerde Michael Moore een verklaring van leiders van het Campuskampement op een persconferentie over de genocide in Gaza. De conferentie werd door geen enkele persorganisatie gedekt of erkend. Het valt pijnlijk samen met het lot van Julian Assange. Er staat: “Wij weigeren ons te laten afleiden van genocide. Mijn boodschap aan de regering van Columbia University en de regering van de Verenigde Staten is deze: wanneer het tij onvermijdelijk eindigt en uw investering in moreel bankroet niet langer politiek winstgevend is, begrijp dan dat u altijd de schurken bent geweest. En als Palestina eindelijk vrij is, zullen wij, uw studenten, u nooit, maar dan ook nooit vergeven. Wij zullen niet stoppen met vechten. Dit is slechts het begin."
FFS Hoeveel kansen krijgen de Yanks voordat de poppenkast wordt afgeblazen. Deze aanhoudende onzin, die bij geen enkele andere verdachte zou zijn gebeurd, gaat prat op onweerlegbaar bewijs dat deze man een politieke gevangene is.
Mijn boodschap aan alle potentiële klokkenluiders is: doe het niet. Breng uzelf niet in gevaar omwille van de waarheid. Het grootste deel van de bevolking geeft niet genoeg om de waarheid om voor jou op te komen. Als wat jij deed er toe deed, zou een meerderheid van de wereldburgers op straat staan om te protesteren tegen wat Julian Assange wordt aangedaan. Nog geen 1% van de wereld protesteert. Ik denk niet dat het uw welzijn waard is om dit vijverschuim bloot te leggen.
‘We moeten Julian bevrijden. We moeten hem uit de handen van de Amerikaanse regering houden. Gezien alles wat hij voor ons heeft gedaan, zijn we hem een meedogenloze strijd verschuldigd.”
We moeten hem uit de handen houden van iedereen die de waarheidsvertellers gevangen zet.
De langdurige psychopathische koppigheid van het Amerikaanse regime heeft zijn eigen Pyrrusoverwinning in gang gezet: “een overwinning die zo'n verwoestende tol op de overwinnaar toebrengt dat deze neerkomt op een nederlaag. Een dergelijke overwinning ontkracht elk werkelijk gevoel van prestatie of schaadt de vooruitgang op de lange termijn”.
Vooruitgang op de lange termijn is een meer inclusieve, coöperatieve multipolaire orde, in plaats van een unipolaire hegemonie!
Een stukje mededogen en mondiale harmonie verdient beslist veel de voorkeur boven elke vrede van een Pyrrusoverwinning.
Toch gaat dit eenvoudige idee het begrip te boven van de psychopaten die aan het roer staan van het zinkende, wijsheidloze ‘schip der dwazen’, de USS Civilization.
Deskundige kennis en wijsheid zijn niet van nature wederzijds inclusief!
Waar zijn de progressieven/liberalen in de Democratische Partij en de MSM,…alle aanhangers van Biden. Waarom die enorme stilte?! Is Biden een soort heilige voor hen door deze vreselijke situatie voor Julian Assange toe te staan? Schandelijk!
Er zijn geen progressieven in de Democratische Partij. De filosofie van de partij is zo ver naar rechts opgeschoven dat ze hun linkerplank hebben verlaten.
Als journalist heb ik veel artikelen geschreven over Julians politieke vervolging. De Amerikaanse regering heeft ongelooflijke daden ondernomen om Julian te straffen voor het blootleggen van hun oorlogsmisdaden. Er is echter geen enkele persoon beschuldigd van een misdrijf. Alleen Julian is vervolgd.
Als ik zou moeten speculeren, zou ik zeggen dat Hillary Clinton achter zijn marteling zit. Ze verwijt Assange dat hij de verkiezingen van 2016 aan Trump heeft verloren. Ze is psychopathisch en sociopathisch, zoals de meeste politici in Washington.
De Australische regering verzocht om de vrijlating van Julian, maar ik ben er zeker van dat privégesprekken tussen partijen beweren dat dit alleen voor showdoeleinden was. Het hele verhaal is oplichterij.
Voor degenen die hardnekkig de Democratische partij steunen, en carrière-griezel Biden, is het angst die op absurde wijze hun trouw drijft. Het schrikbeeld van een nieuw presidentschap van Trump – ondanks het feit dat de harteloze hansworst niet erger is dan zijn tegenstander – heeft velen in feite gezien als een dreigende ramp van bijbelse proporties. Omgekeerd blijft een klasse van financieel veilige liberalen zich niet bewust van het verraad van de Democratische partij aan de arbeidersklasse en de gruwelijke acties van Obama, Bill Clinton en Biden die zoveel lijden in de wereld hebben veroorzaakt.
Helemaal waar! Carter was geen groot leider – zeker niet voor Labour; maar hij was de laatste fatsoenlijke mens die dit land leidde.