De moedige houding van studenten in het hele land, die de genocide trotseren, gaat gepaard met een vrijwel totale verduistering van hun stemmen. Hun woorden zijn de woorden die we het meest nodig hebben.

Strangelove 2024 — door Mr. Fish.
By Chris Hedges
in New York
ScheerPost
I Ik zit op een brandtrap aan de overkant van Columbia University met drie organisatoren van het protest tegen Columbia University Gaza. Het is nacht. De politie van New York City, gestationeerd binnen en buiten de poorten van de campus, heeft de campus afgesloten. Er zijn barricades die de straten blokkeren. Niemand mag naar binnen, tenzij ze in een residentie op de campus wonen.
Door de belegering kunnen leerlingen niet naar de les. Studenten kunnen niet naar de bibliotheek. Studenten kunnen de labs niet betreden. Studenten kunnen de universitaire gezondheidsdiensten niet bezoeken. Studenten kunnen niet naar de studio's gaan om te oefenen. Studenten kunnen geen colleges bijwonen. Studenten mogen niet over de campusgrasvelden lopen.
De universiteit heeft zich, net als tijdens de Covid-pandemie, teruggetrokken in de wereld van schermen waar studenten geïsoleerd op hun kamers zitten.
De universiteitsgebouwen staan grotendeels leeg. De campuspaden zijn verlaten. Columbia is een Potemkin-universiteit, een speeltuin voor bedrijfsleiders. De president van de universiteit – een Brits-Egyptische barones die haar carrière opbouwde bij instellingen als de Bank of England, de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds – schakelde de politie in oproeruitrusting in, met geweren getrokken, om het kampement van de school te ontruimen, studenten die een campushal bezetten met geweld uit te zetten en meer dan 100 van hen te slaan en te arresteren.
Ze werden gearresteerd wegens “criminele inbraak”op hun eigen campus.
Deze beheerders eisen, net als iedereen die de machtssystemen van bedrijven beheert, totale gehoorzaamheid. Onenigheid. Vrijheid van meningsuiting. Kritisch denken. Morele verontwaardiging. Deze horen niet thuis in onze door bedrijven gefinancierde universiteiten.
Alle systemen van totalitarisme, inclusief het totalitarisme van het bedrijfsleven, vervormen het onderwijs tot een beroepsopleiding waarin studenten wordt geleerd wat ze moeten denken, niet hoe ze moeten denken. Alleen de vaardigheden en expertise die door de bedrijfsstaat worden geëist, worden gewaardeerd.
Het wegsterven van de geesteswetenschappen en de transformatie van grote onderzoeksuniversiteiten in beroepsscholen van het bedrijfsleven en het ministerie van Defensie, met hun buitensporige nadruk op wetenschap, technologie, techniek en wiskunde, illustreren deze verschuiving.
De studenten die de Potemkin-universiteit ontwrichten, die voor zichzelf durven te denken, worden geconfronteerd slaag, opschorting, arresteren en verdrijving.
De mandarijnen die Columbia en andere universiteiten besturen, corporatisten die salarissen van honderdduizenden dollars verdienen, houden toezicht op academische plantages. Ze behandelen hun slechtbetaalde adjunct-faculteiten, die vaak geen ziektekostenverzekering en uitkeringen hebben, als lijfeigenen.
Zij dienen slaafs de belangen van rijke donoren en bedrijven. Ze worden beschermd door particuliere beveiliging. Ze verachten studenten, die voor hun opleiding tot zware schulden zijn gedwongen, die non-conformisten zijn, die hun leengoederen trotseren en hun medeplichtigheid aan genocide aan de kaak stellen.

Pro-Palestina-kamp voor studenten uit Columbia op 23 april, een dag na een inval door de NYPD. (Pamela Drew, Flickr, CC BY-NC 2.0)
Columbia Universiteit, met een schenking van $ 13.64 miljard, lasten studenten bijna $ 90,000 per jaar om deel te nemen. Maar studenten mogen geen bezwaar maken als hun belasting- en collegegeld genocide financiert, of als hun collegegeld wordt gebruikt om hen, samen met docenten, te zien mishandelen en naar de gevangenis te sturen.
Ze zijn, zoals Joe Biden het uitdrukte, leden van ‘haatgroepen’. Ze zijn – zoals Senaatsleider Chuck Schumer zei over degenen die Hamilton Hall in Columbia bezetten – de naam Hind Hall hernoemd, ter ere van een zesjarig Palestijns meisje. Achterste Rajab, wie was vermoord door Israëlische troepen nadat ze twaalf dagen in een auto had gezeten met haar zes dode familieleden – betrokken bij“wetteloosheid.”
Tijdens de aanval door tientallen politieagenten op de bezette zaal werd één student bewusteloos geslagen, verscheidene werden geslagen en naar het ziekenhuis gestuurd en er werd een schot gelost. ontslagen door een politieagent in de hal. Het buitensporige gebruik van geweld wordt gerechtvaardigd met de leugen dat er externe infiltranten en agitatoren zijn die het protest leiden. Terwijl de protesten voortduren, en zullen blijven voortduren, dit gebruik van geweld zal draconischer worden.

Columbia-campus, 23 april. (Pamela Drew, Flickr, CC BY-NC 2.0)
“De universiteit is een plaats van kapitaalaccumulatie”, zegt Sara Wexler, een doctoraalstudente in de filosofie, terwijl ze samen met twee andere studenten op de brandtrap zit.
“We hebben schenkingen van miljarden dollars die verbonden zijn met Israël en defensiebedrijven. We worden gedwongen het feit onder ogen te zien dat universiteiten niet democratisch zijn. Je hebt een raad van bestuur en investeerders die daadwerkelijk de beslissingen nemen. Zelfs als studenten stemmen hebben die zeggen dat ze desinvestering willen en de faculteit dat wil, hebben wij eigenlijk geen macht omdat ze de NYPD kunnen inschakelen.”
Er heerst een ijzeren vastberadenheid bij de heersende instellingen, inclusief de media, om het verhaal te verschuiven van de genocide in Gaza naar bedreigingen tegen Joodse studenten en antisemitisme. De woede die de demonstranten voelen voor journalisten, vooral tegen nieuwsorganisaties als CNN en The New York Times, is intens en gerechtvaardigd.
“Ik ben een Duits-Poolse Jood”, zegt Wexler.
‘Mijn achternaam is Wexler. Het is Jiddisch voor geldmaker, geldwisselaar. Hoe vaak ik ook tegen mensen zeg dat ik Joods ben, ik word nog steeds als antisemitisch bestempeld. Het is irritant. Er wordt ons verteld dat we in de 21e eeuw een staat nodig hebben die gebaseerd is op etniciteit en dat is de enige manier waarop Joodse mensen veilig kunnen zijn.
Maar het is in werkelijkheid aan Groot-Brittannië, Amerika en andere imperialistische staten om aanwezig te zijn in het Midden-Oosten. Ik heb geen idee waarom mensen dit verhaal nog steeds geloven. Het heeft geen zin om een plek voor Joodse mensen te hebben waar andere mensen moeten lijden en sterven.”
Ik heb deze aanval op universiteiten en de vrijheid van meningsuiting eerder gezien. Ik zag het in het Chili van Augusto Pinochet, de militaire dictatuur in El Salvador, Guatemala onder Rios Montt, en tijdens mijn berichtgeving over de militaire regimes in Argentinië, Peru, Bolivia, Syrië, Irak en Algerije.
Columbia University, met zijn gesloten poorten, rijen politiewagens, rijen metalen barricades van drie en vier diep, zwermen geüniformeerde politie en particuliere beveiliging, ziet er niet anders uit. Het ziet er niet anders uit, omdat het niet anders is.
Welkom in onze bedrijfsdictatuur.
De kakofonie van de straten van New York City accentueert ons gesprek. Deze studenten weten wat ze riskeren. Ze weten waar ze mee te maken hebben.

NYPD-agenten buiten de campus van Columbia op 23 april. (Pamela Drew, Flickr, CC BY-NC 2.0)
Studentenactivisten wachtten maanden voordat ze kampen oprichtten. Ze probeerden herhaaldelijk hun stem te laten horen en hun zorgen weg te nemen. Maar ze werden afgewezen, genegeerd en lastiggevallen. In november dienden de studenten een petitie in bij de universiteit, waarin werd opgeroepen tot desinvestering van Israëlische bedrijven die de genocide faciliteren. Niemand nam de moeite om te reageren.
De demonstranten ondergaan voortdurend misbruik. Op 25 april, tijdens de boottocht voor senioren in Columbia, werd alcohol over hun hoofd en kleding gegoten door moslimstudenten en degenen waarvan werd vastgesteld dat ze de protesten steunden, door de zionisten uit te schelden. In januari studeerden voormalige Israëlische soldaten aan Columbia gebruikt stinkdierspray om studenten aan te vallen op de trappen van de Lowe Library.
De universiteit, die onder zware druk stond nadat de aanvallers waren geïdentificeerd, zei dat ze de voormalige soldaten van de campus hadden verbannen, maar andere studenten meldden dat ze onlangs een van de mannen op de campus hadden gezien. Toen Joodse studenten in het kamp hun maaltijden probeerden te bereiden in de koosjere keuken van het Joods Theologisch Seminarie, werden ze beledigd door de zionisten die zich in het gebouw bevonden.
Er zijn zionistische tegendemonstranten geweest toegetreden op de campus door de oprichter van de blanke supremistische Proud Boys-organisatie. Studenten hebben hun persoonlijke gegevens gehad geplaatst op de Canarische missie en vond hun gezichten op de zijkanten van vrachtwagens cirkelden rond de campus en beschuldigden hen ervan antisemieten te zijn.
Deze aanvallen worden herhaald op andere universiteiten, waaronder UCLA, waar gemaskerde zionisten zitten vrijgelaten ratten en gegooid vuurwerk naar het kampement en het geluid van huilende kinderen uitzenden – iets waar het Israëlische leger mee bezig is lokken Palestijnen in Gaza komen uit hun schuilplaats om hen te vermoorden.
De zionist gepeupel, gewapend met peper en berenspray, met geweld aangevallen the demonstranten, terwijl de politie en de campusbeveiliging passief toekeken en weigerden arrestaties te verrichten.

De LAPD botst op 1 mei met pro-Palestijnse studentendemonstranten in het UCLA-kampement. (Media gedeeld door mensen bij het protest en kampement van de UCLA, Wikimedia Commons, CC BY 4.0)
“Tijdens het General Studies-gala, een van de bachelorscholen met een grote populatie voormalige IDF-soldaten, werden ten minste acht studenten die keffiyehs droegen fysiek en verbaal lastiggevallen door studenten die werden geïdentificeerd als ex-IDF en Israëli’s”, zegt Cameron Jones, een tweedejaarsstudent met als hoofdvak stadsstudies en die Joods is, vertelt me.
“Studenten werden in het Hebreeuws 'bitch' en 'hoer' genoemd. Sommigen werden terroristen genoemd en kregen te horen dat ze terug moesten gaan naar Gaza. Veel van de lastiggevallen studenten waren Arabieren, van wie sommigen hun keffiyehs hadden afgerukt en op de grond hadden gegooid. Verschillende studenten in keffiyehs werden gegrepen en geduwd. Een Joodse student die een keffiyeh droeg, werd vervloekt in het Hebreeuws en Later in het gezicht geslagen. Een andere leerling werd geschopt.
Het evenement eindigde nadat tientallen studenten het Israëlische volkslied zongen, waarbij sommigen studenten die keffiyehs droegen afkeurden. Ik ben door individuen op de campus gevolgd en vervloekt en er werden obsceniteiten tegen me geschreeuwd.
De universiteit heeft geweigerd degenen die het gala hebben verstoord een berisping te geven, ook al zijn de personen die de aanvallen hebben gepleegd geïdentificeerd.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Universiteiten hebben mensen aangenomen zoals Cas Halloway, momenteel de Chief Operating Officer bij Columbia, die loco-burgemeester was voor operaties onder Michael Bloomberg. Holloway hield naar verluidt toezicht op de politie-ontruiming van het Occupy-kampement in Zuccotti Park. Dit is het soort expertise waar universiteiten naar verlangen.
In Columbia riepen studentenorganisatoren, na de massa-arrestaties en uitzettingen uit hun kampement en Hind Hall, op tot universiteitsbrede stakingen door docenten, personeel en studenten. Colombia heeft geannuleerd de universiteitsbrede start ervan.
Princeton-campus

Nassau Hall, 1756, Universiteit van Princeton. (Joe Lauria)
Ik ben op de campus van Princeton University. Het is na het avondgebed en 17 studenten die een hongerstaking zitten bij elkaar, velen gewikkeld in dekens.
Terwijl universiteiten hun repressie escaleren, escaleren de demonstranten hun reactie. Studenten in Princeton hielden in oktober en november bijeenkomsten en walk-outs, die culmineerden in een protest bij de Council of the Princeton University Community, bestaande uit bestuurders, studenten, personeel, decanen en de president. Bij elk protest werden ze geconfronteerd met een muur van stilte.
Studenten uit Princeton besloten, naar het voorbeeld van Columbia, een tent op te zetten kampement op 25 april en gaf een set uit eisen een beroep op de universiteit om “af te stoten en zich los te maken van Israël.” Maar toen ze vroeg in de ochtend aankwamen bij hun verzamelplaatsen, evenals bij het terrein voor de Firestone Library, dat ze hoopten te gebruiken als kampement, werden ze opgewacht door tientallen campuspolitie en de stadspolitie van Princeton die waren getipt.
De studenten bezetten haastig een andere locatie op de campus, McCosh Courtyard. Twee studenten waren er meteen gearresteerd, uit hun studentenhuis gezet en verbannen van de campus. De politie dwong de overgebleven studenten hun tenten af te breken.
Demonstranten in het kampement slapen in de open lucht, ook als het regent.
Ironisch genoeg worden de studenten niet ontgaan: verspreid over de campus van Princeton staan enorme tenten opgesteld reünie weekend waar alumni grote hoeveelheden alcohol drinken en zich verkleden in opzichtige outfits met de schoolkleuren oranje en zwart. De demonstranten mogen er niet in.
Dertien studenten in Princeton bezet Clio hal op 29 april. Zij werden, net als hun tegenhangers in Columbia, gearresteerd en zijn nu uitgesloten van de campus. Ongeveer 200 studenten omsingelden Clio Hall uit solidariteit, net als de bezettende studenten weggeleid door politie.
Terwijl ze door de politie werden behandeld, zongen de gearresteerde studenten de zwarte spiritual Rol Jordan Roll, waarbij de woorden worden gewijzigd in "Sommigen zeggen dat Johannes een doper was, sommigen zeggen dat Johannes een Palestijn was, maar ik zeg dat Johannes een prediker van God was en mijn bijbel zegt dat ook."
De hongerstakers, die op 3 mei met hun dieet met alleen vloeistoffen begonnen, gaf deze verklaring af:
“Het Princeton Gaza Solidarity Encampment kondigt de start aan van een hongerstaking uit solidariteit met de miljoenen Palestijnen in Gaza die lijden onder de voortdurende belegering door de staat Israël. De Israëlische bezetting heeft opzettelijk de toegang tot basisbehoeften geblokkeerd om een verschrikkelijke hongersnood voor de twee miljoen inwoners van Gaza te veroorzaken.
Sinds de aankondiging op 9 oktober door de Israëlische minister van Defensie die de toegang van voedsel, brandstof en elektriciteit tot de Gazastrook verbiedt, heeft Israël systematisch de toegang tot essentiële hulp voor Palestijnen in Gaza belemmerd en beperkt, en zelfs opzettelijk bestaande landbouwgrond vernietigd.
Op 18 maart verklaarde de secretaris-generaal van de VN: “Dit is het hoogste aantal mensen dat met catastrofale honger kampt, ooit geregistreerd door het geïntegreerde classificatiesysteem voor voedselveiligheid.” Om brood te maken zijn de inwoners van Gaza gedwongen diervoer als meel te gebruiken. Om hun vasten tijdens de Ramadan te verbreken, zijn de inwoners van Gaza gedwongen maaltijden van gras te bereiden. 97% van het water in Gaza wordt sinds oktober 2021 als ondrinkbaar beschouwd en ze zijn gedwongen vuil zout water te drinken om te overleven.
De gevolgen van deze ongekende hongersnood, gecreëerd en in stand gehouden door Israël, zullen de kinderen van Gaza nog generaties lang verwoesten en kunnen niet langer worden getolereerd. We zijn onze hongerstaking begonnen om solidair te zijn met de bevolking van Gaza. We putten uit de traditie van Palestijnse politieke gevangenen die sinds 1968 in Israëlische gevangenissen hongerstakingen uitvoeren waarbij alleen zout water wordt gebruikt.
Onze hongerstaking is een reactie op de weigering van de regering om in te gaan op onze eisen voor dissociatie en desinvestering van Israël. Wij weigeren ons het zwijgen op te leggen door de intimidatie- en repressietechnieken van het universiteitsbestuur. Wij strijden samen in solidariteit met het Palestijnse volk. Wij zetten onze lichamen in voor hun bevrijding. Deelnemers aan de hongerstakingen zullen zich onthouden van al het eten en drinken, behalve water, totdat aan de volgende eisen is voldaan:
• Ontmoet studenten om eisen voor openbaarmaking, desinvestering en een volledige academische en culturele boycot van Israël te bespreken.
• Verleen volledige amnestie voor alle strafrechtelijke en disciplinaire aanklachten voor deelnemers aan de vreedzame sit-in.
• Alle campusverboden en uitzettingen van studenten ongedaan maken.
De universiteit en de wereld moeten erkennen dat wij weigeren medeplichtig te zijn aan genocide en zullen alle noodzakelijke actie ondernemen om deze realiteit te veranderen. Onze hongerstaking, ook al is deze klein in vergelijking met het aanhoudende lijden van het Palestijnse volk, symboliseert onze onwrikbare toewijding aan gerechtigheid en solidariteit.”
Studenten van de Princeton Universiteit in New Jersey verklaren een hongerstaking uit solidariteit met het Palestijnse volk in Gaza te midden van de aanhoudende Israëlische genocide. pic.twitter.com/z8iwn6fup8
— Wafa News Agency – Engels (@WAFANewsEnglish) 3 mei 2024
Universiteitsvoorzitter Christopher Eisgruber voldaan met de hongerstakers – de eerste ontmoeting tussen schoolbestuurders en demonstranten sinds 7 oktober – maar wezen hun eisen af.
“Dit is waarschijnlijk het belangrijkste wat ik hier heb gedaan”, zegt Anya Khan, een student uit Princeton die in hongerstaking is en wiens familie uit Bangladesh komt.
“Als we op een schaal van één tot tien zitten, is dit een 10. Sinds het begin van mijn kamp heb ik geprobeerd een beter mens te worden. Wij hebben pijlers van geloof. Eén daarvan is de soennah, het gebed. Dat is een plek waar je jezelf traint om een beter mens te worden. Het is verbonden met spiritualiteit. Dat is iets waar ik meer nadruk op heb gelegd tijdens mijn tijd bij Princeton.
Er is nog een ander aspect van geloof. Zakaat. Het betekent liefdadigheid, maar je kunt het algemener lezen als rechtvaardigheid… economische rechtvaardigheid en sociale rechtvaardigheid. Ik train mezelf, maar met welk doel?
Dit kamp gaat niet alleen over het proberen te cultiveren, mijn hart te zuiveren om te proberen een beter mens te worden, maar over het proberen op te komen voor gerechtigheid en het actief gebruiken van deze vaardigheden die ik leer om te beheersen wat naar mijn mening juist is en om te verbieden wat volgens mij verkeerd is: opkomen voor onderdrukte mensen over de hele wereld.”
Ze zit met haar knieën opgetrokken voor haar. Ze draagt een blauwe joggingbroek met de tekst Looney Tunes en heeft een verlovingsring die af en toe glinstert in het licht. Ze ziet in Bangladesh's geschiedenis van kolonialisme, onteigening en genocide de ervaringen van Palestijnen.
‘Er is zoveel van mijn volk afgenomen’, zegt ze.
“We hebben niet de tijd of de middelen gehad om te herstellen van de verschrikkelijke tijden die we hebben meegemaakt. Niet alleen maakte mijn volk in 1971 een genocide mee, maar we waren ook het slachtoffer van de opdeling die plaatsvond in 1947 en vervolgens van burgerlijke geschillen tussen West- en Oost-Pakistan in de jaren veertig, vijftig en zestig.
Het maakt me boos. Als we gedurende de achttiende, negentiende en twintigste eeuw niet door de Britten waren gekoloniseerd, en als we niet bezet waren geweest, zouden we tijd hebben gehad om ons te ontwikkelen en een welvarender samenleving te creëren. Nu zijn we verbijsterd omdat er zoveel van ons is afgenomen. Het is niet eerlijk."
Na de poging tot bezetting van Clio Hall gisteravond protesteerde het pro-Palestina @Prinston is verhuisd van McCosh Courtyard naar Cannon Green, achter Nassau Hall. Er waren vanochtend maar een paar studenten met borden, dekzeilen, eten en opgerolde slaapzakken. pic.twitter.com/KCw0zQ58YA
— Princeton Alumni Weekly (@pawprinceton) 30 april 2024
De vijandigheid van de universiteit heeft de studenten geradicaliseerd, die zien dat universiteitsbestuurders proberen de externe druk van rijke donoren, de wapenfabrikanten en de Israëlische lobby te verzachten, in plaats van zich bezig te houden met de interne realiteit van de geweldloze protesten en de genocide.
“De administratie geeft niets om het welzijn, de gezondheid of de veiligheid van hun studenten”, vertelt Khan.
“We hebben geprobeerd om ‘s nachts in ieder geval tenten buiten te zetten. Omdat we 24 uur per dag aan een vloeistofvastenperiode doen en niets eten, draait ons lichaam overuren om veerkrachtig te blijven. Ons immuunsysteem is niet zo sterk. Toch vertelt de universiteit ons dat we geen tenten kunnen opzetten om onszelf 's nachts te beschermen tegen de kou en de wind. Het is weerzinwekkend voor mij. Ik voel veel meer fysieke zwakte.
Mijn hoofdpijn is erger. Het is nu niet meer mogelijk om zelfs maar de trap op te gaan. Het deed me beseffen dat waar de inwoners van Gaza de afgelopen zeven maanden mee te maken hebben gehad, een miljoen keer erger is. Je kunt hun benarde situatie niet begrijpen, tenzij je het soort honger ervaart dat zij ervaren, hoewel ik de gruweldaden die zij ervaren niet ervaar.
Hoewel de hongerstakers veel steun krijgen op sociale media, zijn ze ook het doelwit geweest van doodsbedreigingen en haatdragende berichten van conservatieve beïnvloeders. “Ik geef ze tien uur voordat ze DoorDash bellen”, zegt iemand geplaatst over X. “Waarom geven ze het water niet op, geven ze niets om Palestina? Kom op, geef het water op!” een andere post lezen.
‘Kunnen zij ook hun adem inhouden? Ik vraag om een vriend,” ander lezen. "Oké, dus ik hoor dat er dit weekend een aantal barbecues zullen zijn in Princeton, laten we ook een aantal varkensvleesproducten tevoorschijn halen om aan deze moslims te laten zien!" iemand heeft gepost.
Op de campus de kleine groepjes tegendemonstranten, waarvan velen ultraorthodox Chabad huis, spot met de demonstranten en roep “Jihadisten!” of “Ik vind je terroristische hoofddoek leuk!”
“Het is gruwelijk om te zien hoe duizenden en nog eens duizenden mensen onze dood wensen en hopen dat we verhongeren en sterven”, zegt Khan zachtjes.
“In de persberichtvideo droeg ik een masker. Een van de grappigste opmerkingen die ik kreeg was: 'Wauw, ik wed dat die meid rechts achter dat masker boktanden heeft.' Het is belachelijk. Een ander las: 'Ik wed dat die meid aan de rechterkant haar Dyson Supersonic heeft gebruikt voordat ze naar het persbericht kwam.' De Dyson Supersonic is een hele dure föhn. Eerlijk gezegd was het enige dat ik daarvan kreeg, dat mijn haar er goed uitzag, dus bedankt!”
David Chmielewski, een senior wiens ouders Pools zijn en wiens familie in de nazi-vernietigingskampen was geïnterneerd, is een moslimbekeerling. Zijn bezoeken aan de concentratiekampen in Polen, waaronder Auschwitz, maakten hem scherp bewust van het vermogen tot menselijk kwaad.
Hij ziet dit kwaad in de genocide in Gaza. Hij ziet dezelfde onverschilligheid en steun die nazi-Duitsland kenmerkten. ‘Nooit meer’, zegt hij, betekent voor iedereen ‘nooit meer’.

Op 25 april marcheerden honderden studenten uit Temple, Drexel en UPenn uit solidariteit met Palestina naar de campus van UPenn, waar professoren de lessen verlieten. Studenten zetten ook tenten op uit solidariteit met het studentenkamp van Columbia University. (Joe Piette, Flickr, CC BY-NC-SA 2.0)
“Sinds de genocide is de universiteit er niet in geslaagd Arabische studenten, moslimstudenten en Palestijnse studenten te bereiken om steun te bieden”, vertelt hij mij. “De universiteit beweert dat ze zich inzet voor diversiteit, gelijkheid en inclusiviteit, maar wij hebben het gevoel dat we hier niet thuishoren.”
“In onze islamitische traditie wordt ons door onze profeten verteld dat wanneer een deel van de ummah, de natie van gelovigen, pijn voelt, wij allemaal pijn voelen”, zegt hij.
“Dat moet voor ons een belangrijke motivatie zijn. Maar het tweede deel is dat de islam ons de verplichting geeft om naar gerechtigheid te streven, ongeacht voor wie we dat doen. Er zijn genoeg Palestijnen die geen moslim zijn, maar wij vechten voor de bevrijding van alle Palestijnen.
Moslims komen op voor kwesties die niet specifiek moslimkwesties zijn. Er waren moslims die betrokken waren bij de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Er waren moslims betrokken bij de burgerrechtenbeweging. Wij halen er inspiratie uit.”
“Dit is een prachtige interreligieuze strijd”, zegt hij.
“Gisteren hebben we een zeildoek opgezet waar we aan het bidden waren. Er waren mensen die groepsrecitaties uit de Koran deden. Op hetzelfde zeil hielden Joodse studenten hun Shabbat-dienst. Zondag hadden wij Christelijke diensten bij het kampement. We proberen een visie te geven op de wereld die we willen opbouwen, een wereld na de apartheid.
We reageren niet alleen op de Israëlische apartheid, we proberen onze eigen visie op te bouwen over hoe een samenleving eruit zou zien. Dat is wat je ziet als je mensen hebt die koranrecitaties doen of sjabbatdiensten lezen op hetzelfde zeildoek: dat is het soort wereld dat we willen bouwen.”
“Er wordt afgeschilderd dat we ervoor zorgen dat mensen zich onveilig voelen”, zegt hij.
“We worden gezien als een bedreiging. Een deel van de motivatie voor de hongerstaking is het duidelijk maken dat wij niet de mensen zijn die iemand onveilig maken. De universiteit maakt ons onveilig. Ze willen ons niet ontmoeten en wij zijn bereid onszelf uit te hongeren. Wie veroorzaakt de onveiligheid?
Er heerst een hypocrisie over de manier waarop we worden afgeschilderd. We worden als gewelddadig afgeschilderd terwijl het de universiteiten zijn die de politie inschakelen bij vreedzame demonstranten. Er wordt afgeschilderd dat we alles om ons heen ontwrichten, maar waar we gebruik van maken zijn tradities die fundamenteel zijn voor de Amerikaanse politieke cultuur.
We putten uit tradities van sit-ins, hongerstakingen en vreedzame kampementen. Palestijnse politieke gevangenen voeren al tientallen jaren hongerstakingen uit. De hongerstaking gaat terug op de dekoloniale strijd daarvoor, op India, op Ierland, op de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika.”
“De Palestijnse bevrijding is de oorzaak van de menselijke bevrijding”, vervolgt hij.
“Palestina is vandaag de dag, op de Verenigde Staten na, het duidelijkste voorbeeld van kolonialisme in de wereld. De strijd tegen de zionistische bezetting wordt door zionisten zowel in de Verenigde Staten als in Israël nauwkeurig gezien als een soort laatste stervende zucht van het imperialisme. Ze proberen het vast te houden.
Daarom is het eng. De bevrijding van Palestina zou een radicaal andere wereld betekenen, een wereld die voorbijgaat aan uitbuiting en onrechtvaardigheid. Dat is de reden waarom zoveel mensen die niet Palestijns en niet Arabisch zijn en geen moslim zijn, zo in deze strijd investeren. Ze zien het belang ervan.”
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
“In de kwantummechanica bestaat het idee van non-lokaliteit”, zegt Areeq Hasan, een senior die volgend jaar aan Stanford gaat promoveren in de toegepaste natuurkunde en die ook deelneemt aan de hongerstaking.
“Ook al ben ik mijlenver verwijderd van de mensen in Palestina, ik voel me diep met hen verstrikt, net zoals de elektronen waarmee ik in mijn laboratorium werk, verstrikt zijn. Zoals David zei: het idee dat de gemeenschap van gelovigen één lichaam is en dat als één deel van het lichaam pijn heeft, het hele lichaam pijn doet, is het onze verantwoordelijkheid om ernaar te streven die pijn te verlichten.
Als we een stap terug doen en naar dit samengestelde systeem kijken, evolueert het in perfecte eenheid, ook al begrijpen we het niet omdat we slechts toegang hebben tot een klein stukje ervan. Er is een diepe onderliggende rechtvaardigheid die we misschien niet herkennen, maar die bestaat als we kijken naar het lot van het Palestijnse volk.”
Er is een traditie verbonden aan de profeet”, zegt hij.
“Als je onrecht hebt zien gebeuren, moet je proberen het met je handen te veranderen. Als u het niet met uw handen kunt veranderen, moet u proberen het met uw tong aan te passen. Je zou je erover moeten uitspreken. Als je dat niet kunt, moet je op zijn minst het onrecht in je hart voelen.
Deze hongerstaking, dit kampement, alles wat we hier als studenten doen, is mijn manier om dat te realiseren, om dat in mijn leven te implementeren.”

Bord met de tekst ‘Divest from zionist genocide’ aan de George Washington Universiteit in Washington op 28 april. (Fuzheado, Wikimedia Commons, Publiek domein)
Breng tijd door met de studenten tijdens de protesten en je hoort verhalen over onthullingen en openbaringen. In het lexicon van het christendom worden dit momenten van genoemd genade. Deze ervaringen, deze momenten van genade zijn de onzichtbare motor van de protestbewegingen.
Toen Oscar Lloyd, een junior aan Columbia die cognitieve wetenschappen en filosofie studeerde, ongeveer acht jaar oud was, bezochten hij en zijn gezin het Pine Ridge-reservaat in South Dakota.
“Ik zag het enorme verschil tussen het enorme monument bij de Slag om de Little Bighorn en het kleine houten bordje bij het bloedbad bij Wounded Knee”, zegt hij, terwijl hij de talrijke monumenten vergelijkt die de nederlaag van de 1876e Amerikaanse Cavalerie in 7 vierden bij de Slag om de Little Bighorn. Little Big Horn tot de massamoord op 250 tot 300 indianen, van wie de helft vrouwen en kinderen, in 1890 Gewonde knie.
“Ik was geschokt dat er twee kanten aan de geschiedenis kunnen zijn, dat de ene kant verteld kan worden en de andere volledig vergeten kan worden. Dit is het verhaal van Palestina.”

De scène drie weken na het Amerikaanse bloedbad op 29 december 1890 bij Wounded Knee, met op de voorgrond de lichamen van vier Lakota Sioux gewikkeld in dekens. (Trager & Kuhn, Chadron, Nebr., Library of Congress, Wikimedia Commons, publiek domein)
Sara Ryave, een afgestudeerde student aan Princeton, bracht een jaar door in Israël en studeerde aan het Pardes Institute of Jewish Studies, een niet-confessionele yeshiva. Ze kwam oog in oog te staan met de apartheid. Ze wordt van de campus verbannen nadat ze Clio Hall heeft bezet.
“Het was tijdens dat jaar dat ik dingen zag die ik nooit zal vergeten”, zei ze.
“Ik bracht tijd door op de Westelijke Jordaanoever en bij gemeenschappen in de zuidelijke Hebron Hills. Ik zag de dagelijkse realiteit van de apartheid. Als je er niet naar zoekt, merk je ze niet op. Maar als je dat eenmaal doet, als je dat wilt, is het duidelijk. Dat maakte mij daartoe vatbaar. Ik zag elke dag mensen leven onder politie- en militaire bedreigingen van de IDF, wier leven ondraaglijk werd gemaakt door de kolonisten.”
Toen Hasan in de vierde klas zat, herinnert hij zich dat zijn moeder ongecontroleerd huilde op de 27e nacht tijdens de Ramadan, een bijzonder heilige dag die bekend staat als De nacht van de macht. Op deze avond worden traditioneel gebeden verhoord.
‘Ik heb een heel levendige herinnering aan het feit dat ik ’s avonds naast mijn moeder in gebed stond’, zegt hij.
“Mijn moeder huilde. Ik had haar nog nooit in mijn leven zoveel zien huilen. Ik herinner mij dat zo levendig. Ik vroeg haar waarom ze huilde. Ze vertelde me dat ze huilde vanwege alle mensen die overal ter wereld leden. En onder hen kan ik me voorstellen dat ze de mensen in Palestina ter harte bracht.
Op dat moment in mijn leven begreep ik de systemen van onderdrukking niet. Maar wat ik wel begreep, was dat ik mijn moeder nog nooit zoveel pijn had gezien. Ik wilde niet dat ze zoveel pijn zou lijden. Toen mijn zus en ik zagen dat onze moeder zoveel pijn had, begonnen we ook te huilen. De emoties waren die avond zo sterk. Ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zo heb gehuild.
Dat was de eerste keer dat ik me bewust werd van het lijden in de wereld, en vooral van de systemen van onderdrukking, hoewel ik de verschillende dimensies ervan pas veel later echt begreep. Toen kreeg mijn hart verbinding met het lot van het Palestijnse volk.”
Helen Wainaina, een doctoraalstudente Engels die Clio Hall in Princeton bezette en van de campus werd uitgesloten, werd geboren in Zuid-Afrika. Ze woonde tot haar tiende in Tanzania en verhuisde daarna met haar familie naar Houston.
“Ik denk aan mijn ouders en hun reizen door Afrika en uiteindelijk het verlaten van het Afrikaanse continent”, zegt ze.
“Ik ben het er niet mee eens dat ze in de VS terecht zijn gekomen. Als de zaken tijdens de postkoloniale bewegingen anders waren gelopen, waren ze niet verhuisd. We hadden kunnen leven, opgroeien en studeren waar we waren. Ik heb dat altijd een groot onrecht gevonden.
Ik ben dankbaar dat mijn ouders er alles aan hebben gedaan om ons hier te krijgen, maar ik weet nog dat ik erg boos was toen ik mijn staatsburgerschap kreeg. Ik had niets te zeggen. Ik wou dat de wereld anders georiënteerd was, dat we hier niet hoefden te komen, dat de postkoloniale dromen van mensen die aan die bewegingen werkten werkelijkheid werden.”
De protestbewegingen – die zich over de hele wereld hebben verspreid wereldbol – zijn niet opgebouwd rond de enige kwestie van de apartheidsstaat in Israël of de genocide op de Palestijnen. Ze zijn gebouwd rond de bewustzijn dat er een einde moet komen aan de oude wereldorde, die van kolonistenkolonialisme, westers imperialisme en militarisme die door de landen in het Mondiale Noorden worden gebruikt om het Mondiale Zuiden te domineren.
Zij hekelen het oppotten van natuurlijke hulpbronnen en rijkdom door industriële landen in een wereld met afnemende opbrengsten. Deze protesten zijn opgebouwd rond een visie van een wereld van gelijkheid, waardigheid en onafhankelijkheid. Deze visie, en de toewijding eraan, zal het niet alleen moeilijk maken om deze beweging te verslaan, maar is ook een voorbode van een bredere strijd die verder gaat dan de genocide in Gaza.
De genocide heeft een slapende reus wakker gemaakt. Laten we bidden dat de reus de overhand krijgt.
Chris Hedges is een Pulitzer Prize-winnende journalist die 15 jaar lang buitenlandcorrespondent was The New York Times, waar hij diende als hoofd van het Midden-Oosten en bureauchef van de Balkan voor de krant. Hij werkte eerder in het buitenland voor Het Dallas Morning News, De Christian Science Monitor en NPR. Hij is de gastheer van de show "The Chris Hedges Report."
OPMERKING VOOR DE LEZERS: Er is nu geen manier meer voor mij om door te gaan met het schrijven van een wekelijkse column voor ScheerPost en het produceren van mijn wekelijkse tv-show zonder uw hulp. De muren komen met een schrikbarende snelheid dichterbij de onafhankelijke journalistiek, waarbij de elites, inclusief de elites van de Democratische Partij, schreeuwen om steeds meer censuur. Als je kunt, meld je dan aan via chishedges.substack.com zodat ik mijn column op maandag op ScheerPost kan blijven plaatsen en mijn wekelijkse televisieprogramma 'The Chris Hedges Report' kan produceren.
Deze kolom is van Scheerpost, waarvoor Chris Hedges schrijft een gewone column. Klik hier om je aan te melden voor e-mailwaarschuwingen.
De geuite meningen zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet die van Consortium Nieuws.
Alstublieft Doneren naar the
Spring
Fonds Rit!
Het spreekwoord: “Gebruik je hoofd bij jezelf; met anderen, gebruik je hart”, ‘LEEFT’,
………. “Breng tijd door met de studenten tijdens de protesten en je hoort verhalen over onthullingen en openbaringen. In het lexicon van het christendom worden dit momenten van genade genoemd. Deze ervaringen, deze momenten van genade zijn de onzichtbare motor van de protestbewegingen.” CHRIS HAGEN
Concluderend: “Deugd is macht!!!”
Studentenprotesten “ter wille van het geweten” (Romeinen 13.5) kunnen dat wel zijn
zoiets als de vroege kerkvader, Tertullianus' interpretatie van de
slachting van vroege christenen is: “het bloed van martelaren, het zaad van
de kerk” (ca. 2e eeuw na Christus).
Genocide van Gazanen en misschien wel alle Palestijnen (Ramzy Baroud),
als een door God bedoeld wereldhistorisch lot, om een christen tot stand te brengen
Oemmah voor de menselijke wereld om de steeds dieper wordende totalitaire macht te bestrijden
militair-industrieel complex onderdrukking van de mensheid en haar wilskracht
vernietiging van de schepping van onze aarde.
En het hele christendom zou op één lijn moeten staan met onze broeders, zusters en kinderen uit Gaza die dagelijks gemarteld worden op het altaar van de haat tegen de mensheid, aangewakkerd door militaire macht.
Ja John Z. Ik deel je frustratie over het gebrek aan gevestigde waarden
Christelijke kerken protesteren niet heftig voor de Palestijnen.
Wat ik suggereer is misschien een ander soort
van de kerk ligt in het verschiet. De Heilige Geest is niet ingesloten
of bepaald door menselijk handelen, vooral door hypocrieten.
O, Ray Peterson, er is zonder twijfel “een ander soort kerk” gearriveerd! Gisteren.
Wekelijks dienen leiders over de hele wereld een aanvraag in om lid te worden. Een aanvraag ‘in behandeling’ is een gift; vandaar dat het het ‘heden’ wordt genoemd, dat wil zeggen: ‘BRICS’, Eenheid in veelheid, ‘e pluribus unum’ ‘uit velen, één.’
……… “Er wordt een hele nieuwe wereld gevormd.” DENNIS KUCINICH, "We verslaan onszelf."
“Deze hele zaak ontploft in het aangezicht van het Westen. We hebben Rusland gedwongen zich naar Azië te richten, evenals naar Brazilië, India, China, Zuid-Afrika en Saoedi-Arabië. Er wordt een hele nieuwe wereld gevormd.”
“De katalysator hiervan is het verkeerde oordeel over Oekraïne en de poging om Oekraïne onder controle te krijgen. Een geplande staatsgreep, in 2014. Tussen 2014 en 2021 werden veertienduizend (14) Russischsprekende Oekraïners gedood. De meeste Amerikanen hebben geen idee.” DENNIS KUCINICH @ “Hoe de oorlogsmachine de Democraten overnam.” Het Chris Hedges-rapport 12.16.2022-7-0 @ hxxps://m.youtube.com/watch?v=dPdXNUMXDmmIeXNUMXo
“Voorwaarts & Opwaarts!” doei
Laurence Shoupp schrijft op maandelijks overzicht….2024 05 01
Is het geweld van de VS in Gasa de eerste poging om de hele mensheid als waardeloos en wegwerpbaar te beschouwen?
Uitgebreid en waarnaar wordt verwezen.
“Deze beheerders eisen, net als iedereen die machtssystemen in bedrijven beheert, totale gehoorzaamheid. Onenigheid. Vrijheid van meningsuiting. Kritisch denken. Morele verontwaardiging. Deze horen niet thuis in onze door bedrijven gefinancierde universiteiten.”
President van Emory Inc. Gregory Fenves botste frontaal op de morele verontwaardiging van studenten en hij ontkent nog steeds dat hij de politie heeft gebeld tegen zijn eigen personeel en studenten. @ Emory Inc. protestverslaggeving op Atlanta News First: meer dan 204 views, 5379 reacties:
hxxps://www.youtube.com/watch?v=L5t5ldOXvwQ
De meerderheid van de 5380 reacties STEUNT het in elkaar slaan van studenten en professoren! De pro-Israëlische haat die wordt gegenereerd in de lokale gemeenschap rond Emory University is verbluffend. In de meerderheid van de commentaren werden de professoren en studenten met geweld neergeslagen en gearresteerd. Emory weigert de aanklacht tegen zijn eigen professoren en studenten in te trekken. Zowel docenten als studenten hebben 'geen vertrouwen' gestemd over president Gregory Fenves. Emory heeft op laffe wijze hun diploma-uitreiking verplaatst naar de GasSouth Arena, een 'veilige plek' voor een parkeernachtmerrie in Duluth, Georgia – Gwinnett County. Veel hoogleraren zijn het erover eens dat Emory een nieuwe president met een geesteswetenschappelijke achtergrond nodig heeft. Beide Pres. Fenves en verschillende voormalige presidenten waren hoofdingenieurs.
Atlanta is begraven in het zionisme en de joodse suprematie. Emory heeft een kapitaal van $11 miljard en is de grootste werkgever van Atlanta, met meer dan 35,000 werknemers.
Emory is eigenaar van een coca-cola-bottelarij in Palestina.; Ik vraag me af of het nog overeind staat?
Drie hoera voor Chris Hedges!
Het is een tragedie om te zien wat Amerika andere rassen en geloofsovertuigingen in de wereld heeft aangedaan. Maar wat nog erger is, is om te zien wat Amerika Palestina heeft aangedaan. Een ver land dat nu wordt gecontroleerd door de neo-nazi’s van Tel Aviv.
'Wat heeft God bewerkstelligd' is een krankzinnige vraag, omdat het volkomen duidelijk is dat zowel de VS als Israël de ondergang van zichzelf en onze planeet zijn geworden.
Wij komen nu tot de kern van de zaak. Het is de heersende klasse. Het lijkt mij weinig logisch waarom dit als hun laatste slagveld is gekozen. Ik bedoel, we zouden gewoon VISA's kunnen geven aan de 7.5 miljoen Israëli's daar en daarmee klaar zijn. Maar wij willen dat lanceerplatform, ook al keren de olievelden zich naar andere plaatsen. Gewoon slecht buitenlands beleid, zoals gewoonlijk.
Dank je, Chris. Dit zijn tranen van verdriet voor Gaza, maar ook tranen van dankbaarheid, solidariteit en liefde. Deze studenten zijn absoluut geweldig. Mogen we allemaal samen een betere wereld bouwen, insha'Allah.
Brutaal verslag van de moed van de studenten! De pro-Israëlische schurken horen in kooien.
t
De vraag komt eigenlijk voort uit de titel: heeft Amerika een geweten? Ik zou NEE antwoorden, tenminste op overheidsniveau. En het geweten op het Amerikaanse regeringsniveau is het Israëlische niveau, absoluut geen geweten!
Zoals we keer op keer hebben gezien, domineren Israël en zijn proxy-organisaties in de VS de Amerikaanse regering en infrastructuur volledig.
Geweldige journalistiek van Chris Hedges. Hij geeft de demonstranten wat de media niet willen dat ze krijgen: hun eigen stem, luid en duidelijk. Wat deze prestigieuze universiteiten deze studenten eigenlijk vertellen is dit: je huurt een ruimte in een hoge steriliteitsfabriek. Onze regels zijn in de hoogste mate van toepassing op uw leven in deze fabriek. Jouw ideeën, jouw verlangens naar gerechtigheid doen er niet toe, tenzij ze de doeleinden van deze instelling en haar weldoeners van miljardairs dienen – ja, een instelling die we eenvoudigweg hebben overgenomen na een lange, geloofwaardige geschiedenis die helemaal niets met ons te maken had. De hele samenleving is slechts een vernietigings- en vasthoudoperatie. Individuen hebben binnen zo’n samenleving geen betekenis, tenzij ze bewijzen dat ze nuttig zijn voor de toenemende macht ervan. Ieder ander kan naar de provincies worden gestuurd of worden vergeten, afhankelijk van wat het gemakkelijkst is. De bedrijven waarvoor we werken zullen de wereld blijven vergiftigen, en de beste medische technieken die nodig zijn om de schade aan de mensheid die ze veroorzaken te overleven, zullen niet voor jullie beschikbaar zijn, tenzij je medeplichtig bent aan onze misdaden. Al jullie resterende culturele, religieuze en maatschappelijke overtuigingen zullen door ons worden gebruikt om jullie te laten denken dat een rationele beschaving nog steeds de controle heeft over de toekomst. In plaats daarvan zullen alleen wij de controle hebben en onze winsten tellen als de graven die zich nu aan de rand van uw eigenaardige visie op de toekomst opstapelen.
Ik denk dat je deze vreselijke wezens hebt die aan de macht zijn gekoppeld. Mag ik je citeren?
Absoluut! En bedankt!